Nou, nee. Zo simpel is het. Het hele danscarrière verhaalt gebeurt gewoon niet bij meiden die in Amsterdam werken. Het is vooral een verhaaltje dat sommige jongens in clubs in Roemenië gebruiken, om meiden te vinden om in de prostitutie te werken in landen waar prostitutie illegaal is (waarmee bedoeld wordt niet gereguleerd en strafbaar volgens de wet).
Meiden die in Amsterdam werken voor het overgrote deel, en alle meiden die ik ken, wisten precies waarvoor ze hier naartoe kwamen. Zelfs die meiden die slachtoffer werden van mensenhandel, ook die wisten dat ze hier in de prostitutie kwamen werken zoals je kunt lezen in verslagen van rechtszaken over mensenhandel. Dus in tegenstelling tot wat veel mensen denken, zijn ook die meiden niet erin geluisd om in de prostitutie te belanden, ze wisten precies waarvoor ze kwamen en gingen er zelf akkoord mee.
En hetzelfde geldt voor mij. Ik kwam hier omdat ik in de prostitutie wilde werken. Niet omdat één of andere man me een smoesje vertelde, en niet door me verliefd op hem te laten worden en me emotioneel tot dit beroep te dwingen. Nee, ik kwam hier simpelweg omdat ik dit beroep wou doen, om veel geld te verdienen.
Het begon allemaal ongeveer 5 jaar geleden, in mijn thuisland Roemenië. Ik was klaar met mijn middelbare school en begon in verschillende banen te werken. Maar overal waar ik kwam betaal die baan zo'n 150 tot 200 Euro per maand. Aangezien de prijzen wel een beetje lager zijn dan in andere Europese landen, maar het salaris dat men krijgt in Roemenië wel 10 keer lager ligt, realiseerde ik me al snel dat het wel een eeuwigheid kon duren voordat ik mijn eigen huis en misschien zelfs m'n eigen auto zo kunnen kopen.
Een paar van mijn vrienden en vriendinnen waren naar Italië verhuisd, en hadden daar werk gevonden in diverse bars en restaurants. In de hoop dat ik in hun voetsporen zou kunnen treden, vroeg ik hen of ze me konden helpen om ook een baan te vinden in Italië. Ze beloofde me dat ze voor een baan zouden kijken voor me, zodat ik in Italië kon werken. Ik was helemaal blij, ik zou kunnen werken in Italië, daar goed geld kunnen verdienen, en met een paar jaar zou ik naar Roemenië terug kunnen keren om mijn eigen huis en auto te kopen.
Lang wachtte ik op een antwoord van hun. Maar er gebeurde niets. Geen van mijn vrienden nam contact met me op over mogelijk werk in Italië. Mijn opties overwegend, kwam ik in contact met mensen die mensen konden die in Nederland in de prostitutie werkte. Het was een koppel, en het meisje werkte zelf ook in de prostitutie daar. Ze vertelde me dat ik veel geld kon verdienen in de prostitutie. Eerst zei ik nee, omdat ik dacht dat ik nog werk zou kunnen vinden in Italië. Maar naar mate tijd verstreek, en geen van mijn vrienden ooit meer contact met me opnam voor een baan in Italië, begon ik langzaam aan het voorstel te denken.
Ja, wellicht was prostitutie niet de droombaan die ik altijd voor ogen had, maar aan de andere kant geldt datzelfde voor heel veel banen die ik zelf ook heb gedaan. Daar komt nog eens bij dat ik veel meer geld zou kunnen verdienen dan dat ik ooit in Italië in een restaurant zou kunnen verdienen. Het feit dat ik in de prostitutie in een ander land kon werken, zonder dat mijn familie of vrienden er daardoor achter hoefden te komen, maakte de beslissing een stuk makkelijker voor me.
Wat een hoop mensen tegenhoudt om een baan zoals prostitutie te doen, is niet zozeer hunzelf, maar meer de sociale acceptatie van prostitutie, en hoe mensen hierop reageren. Ik had zelf ook heel veel vooroordelen over prostitutie, van dingen die ik in de media had gehoord. Maar hoe meer ik erover sprak met het koppel die mij een weg bood in de prostitutie, hoe meer ik mij begon te realiseren dat mijn ideeën over prostitutie en de realiteit heel erg ver bij elkaar vandaan lagen.
Ik dacht bijvoorbeeld dat je altijd met iedereen seks moest hebben, maar zoals ze me uitlegde, was dat niet het geval, en kon ik iedereen weigeren die ik niet wilde hebben. Ik had ook het idee dat mensen die naar prostituees gaan oude, dikke vieze mannetjes waren, maar zoals ze me uitlegde, lag dit heel erg ver bij de waarheid vandaan. Ik dacht ook altijd dat veel vrouwen gedwongen werden tot prostitutie, maar ook dat bleek een grote leugen te zijn bleek uit ons gesprek.
Hoe meer ik met hun in gesprek raakte, hoe meer ik ervan overtuigd werd dat deze baan een betere optie was dan werken in een restaurant in Italië voor 800 Euro per maand. Ik kon veel meer geld verdienen in de prostitutie, dan dat ik ooit zou kunnen verdienen in Italië. Daar bovenop zou ik voor mezelf werken, in plaats van voor een baas die mij vertelt wat ik moet doen. De vrijheid die prostitutie vrouwen biedt is zo veel meer dan ieder ander beroep kan bieden. Je kan zelf beslissen wanneer je naar je werk gaat, wanneer je weer naar huis gaat, wanneer je wilt stoppen, en niemand kan je vertellen wat je moet doen. Je bent eigenlijk gewoon je eigen baas.
Met een salaris dat niet in vergelijking staat met het salaris van de meeste andere banen, en met veel meer vrijheid dan iedere andere baan die mij kon bieden, en met de wetenschap dat niemand er ooit achter zou hoeven komen, besloot ik de stap te nemen.
Ik sprak met het stel dat me het voorstel voor prostitutie hadden gedaan, en ik was nog steeds een beetje bezorgd over alle verhalen die ik had gehoord over prostitutie. Zijn maakte het echter heel erg duidelijk aan me, dat ik het gewoon een tijdje kon proberen, en dat als het me niet beviel, dat ik op ieder moment kon stoppen en terug naar huis kon gaan, zonder problemen.
Het enige wat ze vroegen van mij was dat ik hen het geld zou terugbetalen dat ze aan mij kwijt zouden zijn, met een kleine rente voor alle moeite de ze erin staken, wat mij redelijk in de oren klonk. Immers, als een vriend je met een auto helemaal naar een andere plek brengt, geef je hem ook wat geld voor de moeite en de onkosten voor zijn benzine voor de auto.
Ik besloot de stap te nemen, en zij zouden mij helpen om hier naartoe te komen en alles voor mezelf op te zetten. Ze kochten een vliegtuig ticket voor me om naar Amsterdam toe te komen, en als ik eenmaal in Amsterdam zou aankomen kon ik in hun appartement blijven zo lang als ik wou. Ze hebben me geholpen met de vergunningen, zodat ik in Nederland kon werken (voor 2014 waren Bulgaren en Roemenen niet toegelaten op de arbeidsmarkt, tenzij ze een bedrijf voor hun zelf zouden opstarten). Ze hielpen me met het opstarten van mijn eigen bedrijf, aangezien alle raamprostituees moeten ingeschreven staan als ZZP'ers bij de KvK. Ze zijn zelfs naar een groter appartement verhuisd zodat er genoeg ruimte zou zijn voor ons alle drieën.
Omdat het even zou duren voordat alle vergunningen en papierwerk klaar zou zijn, en ik dus de eerste drie weken niet kon werken bleef ik bij hun in wonen. Om het financiële gat te dichten doordat ik nog niet kon werken en daardoor nog geen inkomen had, gaven ze me wat geld zodat ik alles voor mezelf zou kunnen betalen wat ik nodig had tijdens de eerste paar weken.
Na ongeveer 3 weken waren eindelijk al mijn papieren en vergunningen klaar om te kunnen werken, en ging ik naar één van de raamexploitanten om een kamer te huren. Al snel begon ik geld te verdienen, en ik betaalde hen het geld terug dat ze nog van mij tegoed hadden, en nadat ik alles terug had betaalt zoals afgesproken was, zeiden ze tegen me dat als ik wilde op mezelf kon gaan wonen in mijn eigen appartement. Ik besloot echter om bij hun te blijven wonen, omdat het gewoon aardige mensen waren.
Uiteindelijk besloot ik ongeveer een jaar later om bij hun te vertrekken, en ging ik op mezelf wonen. Het stel hielp me om een appartement voor me te vinden, en sindsdien trok ik van het ene naar het andere appartement. Soms deelde ik een appartement met een andere meid van het werk omdat we goede vriendinnen waren geworden, soms woonde ik gewoon alleen. Ik vond het echter fijner om samen met iemand anders te wonen, omdat je in een lang bent waar je verder niemand kent, je de taal niet spreekt, en daardoor wordt je snel eenzaam en ga je je ook snel vervelen. Samen wonen met een ander meisje dat dezelfde taal spreekt is niet alleen financieel interessanter omdat je de kosten van de huur kunt delen, maar het biedt ook gezelschap.
Tegenwoordig woon ik samen met mijn vriendje, met die ik nu al meer dan twee jaar samen ben. Ik heb nooit spijt gehad van mijn keuze om hierheen te komen. Ik heb een goed leven, heb genoeg geld om alles te kunnen doen wat ik wil, en ik heb alle vrijheid in de wereld om te doen wat ik wil, wanneer ik wil, hoe ik wil. Het koppel dat me hielp om hiernaartoe te komen waren aardige mensen, en hebben me enorm geholpen om hier mijn leven op te bouwen. Het is dan ook erg jammer dat de wet hun technisch gezien nog steeds ziet als mensenhandelaren (zoals je hier kunt lezen), in plaats van mensen die meiden helpen om een goed betaalde baan hier te vinden.
Het is vreemd dat deze wet alleen van toepassing is op de prostitutie. Als ik een ander beroep had gekozen om hierheen te komen, dan zou de wet de mensen die mij hebben geholpen ineens zien als een soort van uitzendbureau, in plaats van criminelen.
Mijn vraag aan jullie is, hoe moeten meiden zoals ik, die in de prostitutie willen werken, anders alles voor elkaar krijgen om hier te kunnen beginnen? Wie helpt meiden zoals mij aan de financiële middelen die nodig zijn om in dit beroep te beginnen? Niet de banken, want die weigeren prostituees. Wie help prostituees om huisvesting te vinden waar ze prostitutie accepteren als een normaal beroep? Wie helpt de meiden de prostitutie in, in plaats van eruit?
We hebben al zo veel organisaties die beweren dat ze ons helpen. Maar het enige wat zij doen is ons helpen om met dit beroep te stoppen. Niemand helpt ons om op een veilige manier in dit beroep te beginnen. Ikzelf en vele andere meiden met mij hebben geen enkel probleem ervaren met de mensen die ons hebben geholpen, maar het is geen geheim dat er een kleine groep mensen is die misbruik maken van sommige meiden in dezelfde situatie, en hen uitbuiten. Als niemand een alternatief te bieden heeft, dan is dit dus het eindresultaat.
Als mensen dus echt mensenhandel willen bestrijden, geef dan de meiden die dit werk willen doen een veilige manier om erin te stappen, en niet alleen een manier om eruit te stappen.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Een reactie posten