In de zomer van 2007 kwam de Gemeente Amsterdam met een plan om mensenhandel en andere criminele activiteiten op de Wallen in Amsterdam te bestrijden. Zoals voormalig wethouder Lodewijk Asscher het stelde, was het vreselijk, het idee dat er vrouwen gedwongen in de prostitutie werkte op de Wallen in Amsterdam, dus wilde ze er iets aan gaan doen.
Ik vind het een goed idee dat Gemeente Amsterdam daar iets tegen wil doen. Want ik zou niet willen, en ik denk dat niemand dat wilt, dat iemand gedwongen wordt om iets tegen zijn of haar wil te doen. Tot zo ver dus een prima idee.
Het plan waarmee ze kwamen, was om een groot deel van de prostitutie ramen op de Wallen in Amsterdam te sluiten, om op die manier mensenhandel en gedwongen prostitutie te bestrijden. Het project werd 1012 genoemd, naar het postcodegebied. Wat ik niet begrijp, is op welke manier het sluiten van ramen zou helpen in de strijd tegen mensen en gedwongen prostitutie, en nog veel belangrijker, hoe het daarmee slachtoffers red?
Achter de ramen op de Wallen in Amsterdam ben je veilig. Er loopt politie rond dag en nacht. Je hebt een alarmknop waar je op kan drukken als je problemen hebt. Er is veel sociale controle van de andere meiden die er werken, en de raamexploitanten letten goed op de meiden.
Je krijgt regelmatig mensen van de Gemeente, politie en andere overheidsinstanties die je komen controleren, die je vragen of alles nog goed gaat, of je nog problemen hebt. Als je problemen hebt kun je altijd naar hen toe, of als ze bij jouw aan de deur staan kun je het met ze bespreken. Kortom, één van de veiligste plekken voor prostitutie ter wereld.
Sinds het project is gestart, heeft de Gemeente talloze ramen gesloten. Niet omdat ze daar criminele activiteiten aantroffen, aangezien ze iedere rechtszaak op dat gebied verloren hebben, maar simpelweg met geld. Ze hebben de raamexploitanten eruit gekocht. Tegenwoordig worden deze panden bezet door artiesten en andere 'creatieve' mensen, van die de meeste weinig tot soms zelfs geen huur betalen.
Waar de vrouwen zijn die achter die ramen werkten dat weet niemand. De Gemeente Amsterdam was waarschijnlijk zo druk bezig met het redden van deze vrouwen van gedwongen prostitutie, dat ze simpelweg vergeten waren dat ze schijnbaar bestonden. De dames hadden geen werkplek meer, en stonden letterlijk van de ene op de andere dag op straat. Niemand weet waar deze vrouwen nu zijn, aangezien de andere ramen al bezet waren met vrouwen die daar al langer werkte.
Het is dus gissen wat er met die vrouwen is gebeurd. Hebben ze een ander raam gevonden op de Wallen? Ik betwijfel het, aangezien er al zo veel meiden zijn die achter de ramen willen werken, en er iedere dag een gevecht is om een raam te krijgen. Ik betwijfel dus of er ruimte was voor deze dames om daar nog bij te komen. Dus wat heeft de Gemeente gedaan voor de vrouwen die hun werkplek zijn kwijtgeraakt? Heeft de Gemeente ze iets aangeboden? Heeft de Gemeente ze een andere baan aangeboden? Heeft de Gemeente ze een andere werkplek aangeboden? Hebben ze überhaupt ook maar gevraagd hoe deze dames nu hun huur van hun woonruimte konden betalen? Hebben ze gevraagd hoe deze dames zouden kunnen overleven zonder een werkplek? Nee!
De Gemeente heeft niets gedaan, niets voor die dames waren ze zogenaamd zo 'ongerust' over waren. In tegenstelling zelfs, het enige wat ze hebben gedaan is nog meer ramen opgekocht, waardoor er nog minder werkplekken zijn over gebleven voor de dames, waardoor ze weggedrukt werden in het niets.
Dus wat hadden deze dames voor opties? Een ander raam vinden in Amsterdam zou moeilijk worden, aangezien de Gemeente Amsterdam er steeds meer van sluit. Dat laat nog maar een paar opties over. Of ze verplaatsen naar een ander land om daar in de prostitutie te werken, of ze gaan op zoek naar een andere werkplek hier, zoals in een hotel of een appartement, of wellicht op straat als het echt niet anders kan.
Maar als je vanuit een hotel of een appartement werkt, wie kun je dan om hulp vragen? De politie is niet bij je in de buurt, je hebt geen alarmknop in geval van nood, en er is geen sociale controle van andere dames omdat je er nu alleen voor staat. De enige manier om beschermd te worden, is door iemand daarvoor in te huren, wat weer het risico van uitbuiting met zich meebrengt, en dat is nu precies wat de Gemeente Amsterdam probeerde te voorkomen.
Dus in plaats van een verbetering voor de situatie van de vrouwen, door de ramen te sluiten, is het enige wat ze bereikt hebben, dat ze nu in een gevaarlijkere positie zijn beland. Ze hebben het probleem niet opgelost, ze hebben er een nieuw probleem bij gemaakt.
En wat denk je dat er zou gebeuren met zo'n gedwongen prostituee? Denk je dat hun pooier ze gewoon zou laten gaan omdat ze haar raam gesloten hebben? Hebben ze die pooiers gepakt door de ramen te sluiten? Waar zijn die gedwongen prostituees nu dan? Niemand weet het, aangezien de Gemeente Amsterdam totaal niet in ze geïnteresseerd was. Sterker nog, ze waren nooit geïnteresseerd in het bestrijden van mensenhandel en gedwongen prostitutie, of wat voor misdaad dan ook.
Het enige wat ze hebben bereikt, is dat ze die gedwongen prostituees uit hun zicht hebben verloren, met als gevolg dat niemand ze nu meer kan helpen. Hoe kun je immers een gedwongen prostituee helpen, als je niet weet waar ze is? Hoe kun je zo'n meisje helpen, als de politie haar niet kan vinden? Voor hetzelfde geldt is haar situatie er nu slechter op geworden dan hoe het was. Voorheen had ze nog hulp kunnen krijgen van de politie, nu is er niemand meer om haar te helpen. De Gemeente wou nooit gedwongen prostitutie en mensenhandel bestrijden, ze wilde simpelweg dat de Wallen ging sluiten, zodat de dames er alleen voor stonden, en de gedwongen prostituees zonder hulp zouden komen zitten.
De panden die voorheen in het bezit waren van de raamexploitanten werden echter niet direct gekocht door de Gemeente Amsterdam. De Gemeente vond namelijk partners in enkele vastgoedbedrijven. Die vastgoedbedrijven die de panden opkochten waren echter niet zo succesvol met het verhuren van de panden aan nieuwe ondernemingen die graag op de Wallen wilde komen zitten. In plaats daarvan worden die panden nu verhuurd aan ondernemingen, vaak voor een hele lage prijs, soms zelfs aan kunstenaars en artiesten die er helemaal niets voor betalen.
Nu zijn de prostitutiepanden die vroeger een veilige werkplek voor prostituees waren, lelijke winkels geworden, met vreselijke kleding, kaaswinkels en andere onzin die niemand daar wilt zien. Zelfs tweedehandswinkels hebben mooiere kleding hangen daar dan wat er in deze etalages hangt.
Maar omdat de nieuwe ondernemers in deze panden niet erg succesvolle ondernemingen of kunstenaars zijn, verliezen de vastgoedbedrijven erg veel geld hierdoor. Dit is dan ook de reden dat de vastgoedbedrijven hebben besloten om te stoppen met het opkopen van prostitutiepanden, aangezien het ze veel geld kost, en tot dusver alleen maar geld heeft gekost en niets op heeft gebracht. De burgemeester van Amsterdam is daarom nu aan het zoeken in de V.S. naar bedrijven die misschien geïnteresseerd zijn om dit project te ondersteunen, om de resterende prostitutiepanden op te kopen die op de lijst staan om hun prostitutiebestemming te verliezen.
Als ze écht zo geïnteresseerd waren in het bestrijden van criminele activiteiten op de Wallen in Amsterdam, waarom hebben ze dan niet gewoon die panden verhuurd aan de dames die er graag willen werken, in plaats van lelijke kledingwinkels die nu nauwelijks iets betalen aan huur.
In mijn opinie is het bestrijden van criminaliteit vrij simpel. Als je problemen hebt met mensen die dingen stelen uit winkels, ga je dan de hele winkel sluiten? Of probeer je die mensen die stellen te pakken? In mijn opinie is het enige wat de Gemeente heeft gedaan, was de winkels sluiten, waar wij werken, en daardoor talloze vrouwen op straat gezet zonder inkomen en een veilige werkplek, en hebben ze de dieven weg laten lopen met het geld. Als ze het bestrijden van mensenhandel en gedwongen prostitutie écht zo belangrijk hadden gevonden, dan hadden ze wel de dames goed in de gaten willen houden, en ze niet laten verdwijnen in het niets waar niemand er controle over heeft. Maar de Gemeente Amsterdam geeft niet om ons, ze geven niets om prostituees en niets om de slachtoffers van mensenhandel. Ze denken alleen maar aan zichzelf.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Ik vind het een goed idee dat Gemeente Amsterdam daar iets tegen wil doen. Want ik zou niet willen, en ik denk dat niemand dat wilt, dat iemand gedwongen wordt om iets tegen zijn of haar wil te doen. Tot zo ver dus een prima idee.
Het plan waarmee ze kwamen, was om een groot deel van de prostitutie ramen op de Wallen in Amsterdam te sluiten, om op die manier mensenhandel en gedwongen prostitutie te bestrijden. Het project werd 1012 genoemd, naar het postcodegebied. Wat ik niet begrijp, is op welke manier het sluiten van ramen zou helpen in de strijd tegen mensen en gedwongen prostitutie, en nog veel belangrijker, hoe het daarmee slachtoffers red?
Achter de ramen op de Wallen in Amsterdam ben je veilig. Er loopt politie rond dag en nacht. Je hebt een alarmknop waar je op kan drukken als je problemen hebt. Er is veel sociale controle van de andere meiden die er werken, en de raamexploitanten letten goed op de meiden.
Je krijgt regelmatig mensen van de Gemeente, politie en andere overheidsinstanties die je komen controleren, die je vragen of alles nog goed gaat, of je nog problemen hebt. Als je problemen hebt kun je altijd naar hen toe, of als ze bij jouw aan de deur staan kun je het met ze bespreken. Kortom, één van de veiligste plekken voor prostitutie ter wereld.
Sinds het project is gestart, heeft de Gemeente talloze ramen gesloten. Niet omdat ze daar criminele activiteiten aantroffen, aangezien ze iedere rechtszaak op dat gebied verloren hebben, maar simpelweg met geld. Ze hebben de raamexploitanten eruit gekocht. Tegenwoordig worden deze panden bezet door artiesten en andere 'creatieve' mensen, van die de meeste weinig tot soms zelfs geen huur betalen.
Waar de vrouwen zijn die achter die ramen werkten dat weet niemand. De Gemeente Amsterdam was waarschijnlijk zo druk bezig met het redden van deze vrouwen van gedwongen prostitutie, dat ze simpelweg vergeten waren dat ze schijnbaar bestonden. De dames hadden geen werkplek meer, en stonden letterlijk van de ene op de andere dag op straat. Niemand weet waar deze vrouwen nu zijn, aangezien de andere ramen al bezet waren met vrouwen die daar al langer werkte.
Het is dus gissen wat er met die vrouwen is gebeurd. Hebben ze een ander raam gevonden op de Wallen? Ik betwijfel het, aangezien er al zo veel meiden zijn die achter de ramen willen werken, en er iedere dag een gevecht is om een raam te krijgen. Ik betwijfel dus of er ruimte was voor deze dames om daar nog bij te komen. Dus wat heeft de Gemeente gedaan voor de vrouwen die hun werkplek zijn kwijtgeraakt? Heeft de Gemeente ze iets aangeboden? Heeft de Gemeente ze een andere baan aangeboden? Heeft de Gemeente ze een andere werkplek aangeboden? Hebben ze überhaupt ook maar gevraagd hoe deze dames nu hun huur van hun woonruimte konden betalen? Hebben ze gevraagd hoe deze dames zouden kunnen overleven zonder een werkplek? Nee!
De Gemeente heeft niets gedaan, niets voor die dames waren ze zogenaamd zo 'ongerust' over waren. In tegenstelling zelfs, het enige wat ze hebben gedaan is nog meer ramen opgekocht, waardoor er nog minder werkplekken zijn over gebleven voor de dames, waardoor ze weggedrukt werden in het niets.
Dus wat hadden deze dames voor opties? Een ander raam vinden in Amsterdam zou moeilijk worden, aangezien de Gemeente Amsterdam er steeds meer van sluit. Dat laat nog maar een paar opties over. Of ze verplaatsen naar een ander land om daar in de prostitutie te werken, of ze gaan op zoek naar een andere werkplek hier, zoals in een hotel of een appartement, of wellicht op straat als het echt niet anders kan.
Maar als je vanuit een hotel of een appartement werkt, wie kun je dan om hulp vragen? De politie is niet bij je in de buurt, je hebt geen alarmknop in geval van nood, en er is geen sociale controle van andere dames omdat je er nu alleen voor staat. De enige manier om beschermd te worden, is door iemand daarvoor in te huren, wat weer het risico van uitbuiting met zich meebrengt, en dat is nu precies wat de Gemeente Amsterdam probeerde te voorkomen.
Dus in plaats van een verbetering voor de situatie van de vrouwen, door de ramen te sluiten, is het enige wat ze bereikt hebben, dat ze nu in een gevaarlijkere positie zijn beland. Ze hebben het probleem niet opgelost, ze hebben er een nieuw probleem bij gemaakt.
En wat denk je dat er zou gebeuren met zo'n gedwongen prostituee? Denk je dat hun pooier ze gewoon zou laten gaan omdat ze haar raam gesloten hebben? Hebben ze die pooiers gepakt door de ramen te sluiten? Waar zijn die gedwongen prostituees nu dan? Niemand weet het, aangezien de Gemeente Amsterdam totaal niet in ze geïnteresseerd was. Sterker nog, ze waren nooit geïnteresseerd in het bestrijden van mensenhandel en gedwongen prostitutie, of wat voor misdaad dan ook.
Het enige wat ze hebben bereikt, is dat ze die gedwongen prostituees uit hun zicht hebben verloren, met als gevolg dat niemand ze nu meer kan helpen. Hoe kun je immers een gedwongen prostituee helpen, als je niet weet waar ze is? Hoe kun je zo'n meisje helpen, als de politie haar niet kan vinden? Voor hetzelfde geldt is haar situatie er nu slechter op geworden dan hoe het was. Voorheen had ze nog hulp kunnen krijgen van de politie, nu is er niemand meer om haar te helpen. De Gemeente wou nooit gedwongen prostitutie en mensenhandel bestrijden, ze wilde simpelweg dat de Wallen ging sluiten, zodat de dames er alleen voor stonden, en de gedwongen prostituees zonder hulp zouden komen zitten.
Nu zijn de prostitutiepanden die vroeger een veilige werkplek voor prostituees waren, lelijke winkels geworden, met vreselijke kleding, kaaswinkels en andere onzin die niemand daar wilt zien. Zelfs tweedehandswinkels hebben mooiere kleding hangen daar dan wat er in deze etalages hangt.
Maar omdat de nieuwe ondernemers in deze panden niet erg succesvolle ondernemingen of kunstenaars zijn, verliezen de vastgoedbedrijven erg veel geld hierdoor. Dit is dan ook de reden dat de vastgoedbedrijven hebben besloten om te stoppen met het opkopen van prostitutiepanden, aangezien het ze veel geld kost, en tot dusver alleen maar geld heeft gekost en niets op heeft gebracht. De burgemeester van Amsterdam is daarom nu aan het zoeken in de V.S. naar bedrijven die misschien geïnteresseerd zijn om dit project te ondersteunen, om de resterende prostitutiepanden op te kopen die op de lijst staan om hun prostitutiebestemming te verliezen.
Als ze écht zo geïnteresseerd waren in het bestrijden van criminele activiteiten op de Wallen in Amsterdam, waarom hebben ze dan niet gewoon die panden verhuurd aan de dames die er graag willen werken, in plaats van lelijke kledingwinkels die nu nauwelijks iets betalen aan huur.
In mijn opinie is het bestrijden van criminaliteit vrij simpel. Als je problemen hebt met mensen die dingen stelen uit winkels, ga je dan de hele winkel sluiten? Of probeer je die mensen die stellen te pakken? In mijn opinie is het enige wat de Gemeente heeft gedaan, was de winkels sluiten, waar wij werken, en daardoor talloze vrouwen op straat gezet zonder inkomen en een veilige werkplek, en hebben ze de dieven weg laten lopen met het geld. Als ze het bestrijden van mensenhandel en gedwongen prostitutie écht zo belangrijk hadden gevonden, dan hadden ze wel de dames goed in de gaten willen houden, en ze niet laten verdwijnen in het niets waar niemand er controle over heeft. Maar de Gemeente Amsterdam geeft niet om ons, ze geven niets om prostituees en niets om de slachtoffers van mensenhandel. Ze denken alleen maar aan zichzelf.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Een reactie posten