Verdienen aan mensenhandel: Not For Sale
Ik had al eerder over de organisatie Not For Sale gehoord, een organisatie die soep e.d. verkoopt aan de vrouwen die werken op de Wallen. Het blijkt een anti-mensenhandel organisatie te zijn, maar dat vertellen ze aan ons natuurlijk niet. Op de achterkant van hun jas staat OME, blijkbaar omdat zij zich ook realiseren dat als ze er groot Not For Sale op printen, dat ze dan door ons ontdekt worden als weer zo'n reddertjes organisatie. Want zij weten ook best goed dat sekswerkers de deuren niet meer zo snel open doen voor organisaties die beweren hen te willen 'redden' uit de prostitutie.

Maar gisteren verscheen er een artikel op NOS over deze organisatie, want blijkbaar hebben ze nu weer een nieuwe winkel geopend midden op de Wallen, in één van de voormalige raambordelen. De opening werd gedaan door (wie anders?) burgemeester Van der Laan, de man die zelf verantwoordelijke is voor het sluiten van deze ramen, en continu blijft suggereren dat we slachtoffers zouden zijn. En natuurlijk past dit initiatief prima in zijn strategie. Zo kan hij zich voordoen om slachtoffers te helpen, tegelijkertijd ons weer stigmatiseren als slachtoffers, en ook nog eens één van die lege ramen opvullen met weer een nutteloze winkel.

De eigenaar van de winkel is Toos Heemskerk, voormalig medewerker bij de christelijke hulporganisatie Scharlaken Koord, die zich ook al richt op het redden van slachtoffers uit de prostitutie. En daarnaast is ze ook nog eens lid van de International Christian Alliance on Prostitution (ICAP). En ze legt uit in het artikel:

"Wij willen met deze winkel op deze plek een heel ander geluid laten horen. Er zitten hier heel veel ondernemers die zich verrijken aan de seksindustrie. Onze winst vloeit terug naar de vrouwen. Wij geven de vrouwen hun waardigheid terug."

Maar ten eerst, door aan ons soep te verkopen, VERRIJKEN jullie jezelf aan ons, en dus aan de seksindustrie! En de winst zou terug vloeien naar de vrouwen? Wat?! Waar blijft dan mijn deel van jullie winst? Ik heb namelijk nog geen cent ontvangen, ondanks het feit dat ik wel een paar keep soep bij jullie heb besteld! Soep die trouwens niet te vreten is, wat dan ook de reden is dat steeds minder meiden het bestellen bij jullie! We kopen liever wat eten bij de shoarma winkel om de hoek. En onze waardigheid terug geven? Wat?!

Ik heb al een paar meiden gewaarschuwd om geen soep meer bij deze organisatie te kopen. Maar veel vrouwen weten niet wat deze organisatie doet. Ze verdienen aan ons, beweren dat we slachtoffers zijn, en dat we bovendien geen waardigheid zouden hebben omdat we dit beroep doen. Het grappige is, deze organisatie heet dus 'Not For Sale. Maar wat doen ze? Precies, verkopen!

Not For Sale beweert dus zich niet te verrijken aan de seksindustrie, maar dat doen ze dus absoluut wel. Sterker nog, dit zijn de ergste soort profiteurs. Ze profiteren van ons, terwijl ze allerlei onzin beweringen over ons doen. Met ons, tegen ons. Ik moet toegeven, een slim concept. Eigenlijk laten ze ons betalen, om een campagne tegen ons te voeren. Dus eigenlijk financieren we hiermee onze eigen ondergang.

Ik heb helemaal niets tegen anti-mensenhandel organisaties op zich. Sterker nog, ik vind het enorm belangrijk dat ze er zijn. Neem nu bijvoorbeeld een organisatie als LaStrada. Maar dit soort organisatie zijn in mijn opinie geen echte anti-mensenhandel organisaties. Ze doen zich voor als anti-mensenhandel, maar in werkelijkheid proberen ze alleen maar van ons te profiteren, terwijl ze tegelijkertijd ons publiekelijk stigmatiseren als slachtoffers.

Eén ding is zeker, ik koop nooit meer soep van hen. Not For Sale verkoopt ons soep, beweert dat de winst naar ons terug zou vloeien (wat niet waar is), zodat we onze 'waardigheid' terug krijgen (alsof we geen eigenwaarde zouden hebben). En het ergste is nog wel, dat ze ons wederom neerzetten als slachtoffers, ondanks het feit dat er helemaal niet zo veel slachtoffers zijn. In 2013 bijvoorbeeld rapporteerde CoMensha slechts 48 'mogelijke' slachtoffers van mensenhandel in alle prostitutievormen bij elkaar in heel Amsterdam. Dat is dus inclusief de geringste vermoedens van alle autoriteiten en organisaties bij elkaar.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer

Julie Bindel lijkt stoned geworden te zijn in Amsterdam
Radicaal feministe Julie Bindel ging naar Amsterdam toe, en blijkbaar werd ze zo stoned dat ze begon te hallucineren over wat er in de prostitutie gebeurde. In een artikel die ze afgelopen mei schreef, is het moeilijk voor te stellen dat iemand deze vrouw serieus kan nemen. Haar beweringen zijn zo over-the-top, dat je jezelf begint af te vragen of ze het nu serieus bedoelt, of dat ze op deze manier radicale feministen tegen prostitutie voor schut probeert te zetten. Het lijkt er bijna wel op alsof ze solliciteert naar een baan als comédienne bij Comedy Central.

Het is niet de eerste keer dat Bindel dit soort onzin schreef over Amsterdam, waar ik al eerder een blog aan wijdde. Maar deze keer lijkt ze de grens van ongeloof nog verder op de willen zoeken met haar anti-prostitutie artikel, alsof ze een parodie van zichzelf probeert te maken.

In het artikel schrijft Bindel absolute onzin zoals: "Banen in bordelen worden aangeboden bij uitzendbureau's..." Wat?! Hahahahaha! Serieus, zijn er mensen die dit geloven? En dingen zoals: "Niet veel Nederlandse vrouwen werken in de prostitutie, ondanks de poging van de overheid om het te promoten als een goede carrière." De Nederlandse overheid die prostitutie zou promoten als goede carrière?! In welk universum?!

De grappigste uitspraak was: "Gemeenten in Nederland mogen bordelen geen vergunning weigeren op basis van 'morele of etnische gronden' - dat zou ze vervolgbaar maken." Hahahahahah! Als dat waar zou zijn, dan had Amsterdam al die bordelen niet kunnen sluiten. En volgens Julie Bindel zijn er in Nederland ook per definitie "geen pooiers in Nederland". Echt? Hoe komt het dan dat er zoveel media over schrijven, en dat zoveel pooiers gearresteerd worden als deze definitie niet zou bestaan?

Bindel beweert ook dat iedere keer dat ze Amsterdam bezoekt, dat de straten vol staan met pooiers en mensenhandelaren. Ik vraag me af hoe ze hen kan herkennen, het is namelijk niet alsof ze een button dragen die aangeeft dat ze pooier of handelaar zijn. Dus hoe kan ze nou weten dat het pooiers of mensenhandelaren zijn? En als ze echt denkt dat ze een pooier of mensenhandelaar tegen komt, waarom informeert ze daar de politie dan niet over, zodat die ze kan arresteren? Of komt dat wellicht omdat ze gewoon keihard aan het liegen is?

Bindel schrijft ook weer eens over de Rode Draad, de Nederlandse vakbond voor sekswerkers. Volgens haar zouden slechts 100 van de 25.000 prostituees in Nederland lid zijn. Dat is best vreemd voor een organisatie die al sinds 2012 niet meer bestaat, en waarvan nooit bekend is geworden hoeveel leden zij hadden. Maar Bindel verzint het waar ze bij staat, zoals een belangenbehartiger die pooiers en klanten zou vertegenwoordigen. Die bestaat helemaal niet, wat waarschijnlijk ook de reden is dat ze de naam niet noemt van deze vereniging. Maar het maakt Bindel allemaal niets uit, ze liegt zicht een weg door alles heen om prostitutie verboden te krijgen.

En junkies die zichzelf publiekelijk injecteren met drugs op straat zou normaal in het straatbeeld zijn? Iedereen die wel eens in Amsterdam is geweest weet dat dit gewoon gelogen is. Maar mensen die nog nooit in Amsterdam zijn geweest weten dat niet, en dat is het publiek waar Bindel zich toe richt. Onwetendheid is zaligheid in haar geval. Sommige andere zaken over pedofilie en euthanasie zijn gewoon ver over-the-top om serieus te nemen. Bindel gebruikt extreme voorbeelden van controversie, zoals de pedo-partij die ooit eens was begonnen, die al sinds 2010 niet meer bestaat.

Ik heb begrepen dat Bindel regelmatig artikelen schrijft voor de krant The Guardian. Hoe zo'n monster kan schrijven voor zo'n grote krant is voor mij onbegrijpelijk. Sterker nog, hoe überhaupt iemand Bindel serieus kan nemen is onbegrijpelijk voor mij. Haar leugens zijn makkelijk te achterhalen als leugens, door simpelweg één stap te zetten in Amsterdam om te zien dat junkies die zichzelf heroïne inspuiten op straat geen normaal straatbeeld is. Of zelfs maar iets zo simpel als contact opnemen met een Nederlandse krant, om te vragen of enkele van de organisaties die Bindel aanhaalt überhaupt wel bestaan.

Ik ben gewend aan abolitionisten die liegen over dingen, maar Bindel maakt het zo ongeloofwaardig, dat het bijna een parodie op zichzelf wordt. Mijn enige verklaring hiervoor is dat ze behoorlijk stoned is geworden in Amsterdam toen ze dit schreef. Ik weet niet eens of ik dit wel serieus moet nemen, maar blijkbaar zijn er Nederlandse politici en feministen zoals Gert-Jan Segers, Renate van der Zee, Elma Drayer en Karina Schaapman, die dat wel doen. Niet zo vreemd, want ze zijn allemaal onderdeel van dezelfde anti-prostitutie beweging in Europa. Het is nu alleen hopen dat mensen inzien dat je deze mensen niet serieus moet nemen, aangezien ze van alles verzinnen om prostitutie te verbieden.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Gert-Jan Segers en Dick Pels geloven over prostitutie is vals
Een wanhopige poging van de christelijke evangelische politicus Gert-Jan Segers in samenwerking met één van zijn anti-prostitutie vriendjes Dick Pels, om te beweren in de krant dat geloven in de 'happy hooker' vals is. Zo'n zielige poging, dat zelfs met de meest simpele statistieken je het hele NRC artikel de prullenbak in kunt gooien, omdat een kleuter het zelfs niet meer serieus zal nemen.

De oproep van Segers en Pels om prostitutieramen te sluiten, en uitbuiting en pooiers aan banden te leggen. Want volgens hem zijn 70% van de prostituees gedwongen. Ja, die hebben we al eerder gehoord. Hebben jullie de bron daarvan al kunnen vinden, Segers en Pels, want het OM kan die nog steeds niet vinden! Dat komt omdat die bron namelijke niet bestaat, omdat het een wilde uitspraak is van Werner ten Kate, om zijn eigen conclusies mee te onderbouwen. Dus laten jullie het me even weten als jullie de bron gevonden hebben, oké? (p.s. je kunt me altijd een mailtje daarover sturen)

Segers en Pels halen aan dat het OM beweert dat er wel 8 bendes actief zouden zijn op de Wallen. Maar als dat zo is, waarom doen ze er dan niets aan? Of gaan ze hetzelfde doen als ze deden bij Saban B., dus helemaal niets doen totdat er 10 jaar verstreken is, en dan de schuld bij anderen leggen in een rapport om zelf geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen ervoor?

Segers en Pels gebruiken cijfers van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel, om te beweren dat er veel mis zou zijn in de prostitutie, en dan met name op de Wallen. Ze delen nog even mee dat het dus 1000 'mogelijke' slachtoffers zijn, terwijl er 25.000 prostituees zouden zijn. Ik weet niet of Segers en Pels wel eens naar school zijn geweest, want zelfs al zouden al die 1000 'mogelijke' slachtoffers ook daadwerkelijk allemaal slachtoffer zijn, dan is dat nog steeds maar 4% van het totaal. Dus niet bepaald de enorme omvang die zij beweren!

En helemaal als je kijkt naar de cijfers van de Nationaal Rapporteur voor Amsterdam, waar de Wallen zich bevinden, krijg je niet echt het idee dat de meeste hier slachtoffer zouden zijn. Waarom? Omdat als je kijkt naar waar de cijfers vandaan komen, van CoMensha, de organisatie waar de Nationaal Rapporteur haar cijfers vandaan krijgt, waren er in 2013 slechts 48 'mogelijke' slachtoffers in de prostitutie afkomstig uit Amsterdam. En als je kijkt naar de meest recente cijfers van CoMensha over de periode tot 30 september 2014, dan waren er in heel Amsterdam slechts 26 'mogelijke' slachtoffers in de prostitutie. Dus wat is nu de waarheid achter de Wallen waar jullie over spraken?

Zelfs CoMensha noemt het opvallend in het rapport uit 2013, dat er slechts 48 'mogelijke' slachtoffers in de prostitutie in Amsterdam zijn, ondanks het feit dat Amsterdam zo'n groot aandeel heeft in de prostitutie in Nederland. Het laagst geschatte aantal prostituees in Amsterdam is 4000, dus zelfs al zouden alle 48 'mogelijke' slachtoffers uit 2013 allemaal ook echt slachtoffer zijn, dan is dat nog steeds nog maar 1%. Sterker nog, van de 980 gerapporteerde 'mogelijke' slachtoffers in de prostitutie in 2013, zijn die 48 slechts 5% van het totaal. En van het totaal aantal 'mogelijke' slachtoffers in de prostitutie in 2014 tot en met september (833), zijn de 26 'mogelijke' slachtoffers uit Amsterdam slechts 3% van alle 'mogelijke' slachtoffers in de prostitutie. Dus wat beweerden jullie ook alweer?

Ook halen ze in hun artikel het rapport van Project Emergo 2011 aan (beter bekend als Project 1012), om te beweren dat zelfs de meeste prostituees het er mee eens zijn dat er geen goede pooiers zijn. Maar als je kijkt naar de vermelde pagina 84 uit dat rapport, dan komt die bewering helemaal niet van prostituees, maar van zogenaamde 'experts'. Op diezelfde pagina wordt overigens ook vermeld dat tussen 2006 en 2009 in heel Amsterdam er slechts 48 gevallen van mensenhandel geregistreerd werd.

Wacht, wat?! Slechts 48 gevallen? Niet bepaald de 50, 70 of 90% die mensen zoals Segers en Pels, maar ook Asscher, vaak beweren. Trouwens, jongens. Wanneer gaan jullie eindelijk eens een keuze maken welk getal jullie nu gaan gebruiken? Jullie blijven zo vaak wisselen tussen allerlei verschillende cijfers over dwang, dat er een moment komt dat mensen je niet meer serieus nemen, omdat je steeds andere cijfers blijft noemen. Dus kies nou eens een cijfer en blijf daarbij! Of zijn jullie wellicht bang dat we jullie nepcijfers zullen ontkrachten, en is dat wellicht de reden dat jullie steeds andere cijfers moeten gebruiken, zodat niemand daar achter komt?

Een ander interessant feit wat Segers en Pels graag verzwijgen, is het feit dat sinds 2007 het aantal mensenhandel zaken niet is gestegen maar gewoon gelijk is gebleven. Jaarlijks draait het om zo'n 280 zaken (met wat ups en downs), waar overigens ook zaken buiten de prostitutie onder vallen. Zo waren er in 2007 bijvoorbeeld 281 rechtszaken van mensenhandel, en in 2014 waren het 278 zaken. Dus hoe komt het toch dat anderen steeds beweren dat er een toename van mensenhandel is, zoals bijvoorbeeld het OM, terwijl het al jarenlang om ongeveer zo'n 280 zaken gaat?

Gert-Jan Segers en Dick Pels zijn typische abolisionisten. Ze proberen continu feiten te verdraaien om hun eigen verhaal kracht bij te zetten, en denken dat het niemand op zal vallen. Tja, is het pech hebben voor hun dat ik niet zo'n domme 'elite' prostituee ben waar hen me voor aan zien. Een 'elite' trouwens die dan wel weer gesteund wordt door 200 protesterende collega's op de Wallen alleen al, en met ruim 400 handtekeningen van prostituees op de Wallen tegen het door Segers en Pels geliefde sluiten van ramen. Het lijkt er dus niet echt op alsof de overgrote meerderheid van prostituees het met jullie ideeën eens zijn.

Jullie poging om continu proberen de tijd terug te draaien, om ongedaan te maken wat al gebeurd is, is gewoon zielig. Jullie onvermogen om te accepteren dat prostitutie een beroep is, en een legale status heeft in Nederland, toont jullie ware gezicht. Het zal jullie een worst wezen wat er gebeurd met die slachtoffers, jullie hebben gewoon een hekel aan prostitutie, en zijn daardoor bereid om slachtoffers hiervoor op te offeren om jullie zin te krijgen en prostitutie te verbieden. Jullie zijn gewoon zielige, egoïstische mensen, die alleen maar aan jullie zelf kunnen denken, en niet aan de slachtoffers waar jullie beweren voor te strijden!

Dina Siegel, die onderzoek deed bij 30 prostituees na de sluiting van het Zandpad in Utrecht, mag dan wel niet alle prostituees daar gesproken hebben. Maar ze heeft er tenminste met meer gesproken dan jullie! En aangezien er geen ander onderzoek is gedaan wat met meer prostituees gesproken heeft uit Utrecht om dit tegen te spreken, zullen jullie het gewoon met dit onderzoek moeten doen.

Prostitutie is legaal. Get over it!

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer

Meer anonieme meldingen mensenhandel
Naast de discutabele cijfers van 'mogelijke' slachtoffers van mensenhandel die deze week naar buiten kwamen, presenteerde ze de week of de laatste cijfers van Meld Misdaad Anoniem over meldingen van mogelijke mensenhandel. Het verschil hiertussen is dat de cijfers van 'mogelijke' slachtoffers van mensenhandel een combinatie is van alle minste vermoedens van alle mensenhandel die mensen en organisaties hebben, en de anonieme meldingen zijn gewoon van mensen die denken dat er wellicht sprake zou kunnen zijn van mensenhandel in de prostitutie en dat anoniem willen melden.

Om te beginnen hebben ze tussen juni 2014 en april 2015 maar liefst 297 anonieme tips binnen gekregen van mogelijke mensenhandel. Een groot succes, want maar liefst 34% meer meldingen dan vorig jaar, alsof meer slachtoffers iets is om te vieren. Maar de vraag is natuurlijk of deze anonieme meldingen ook betrouwbaar zijn. Immers, alleen maar omdat iemand denkt dat hij iets verdachts te melden heeft, maakt het nog niet waar. Dus is er nu meer mensenhandel wat leid tot meer meldingen, of zijn mensen gewoon meer paranoïde aan het worden? Laten we eens wat dieper de cijfers in duiken.

Het eerste wat opvalt is het aantal meldingen over illegale prostitutie (onvergunde prostitutie). Maar liefst 207 meldingen kwamen binnen over illegale prostitutie (70%), wat betekent dat slechts 90 meldingen gingen over legale prostitutie (30%). Kortom, verreweg de meeste meldingen gaan over illegale prostitutie. Dit bevestigd alleen maar de conclusie van het recente rapport van de Ministerie van Justitie en Veiligheid, dat als er misstanden in de prostitutie plaats vinden, dat die vooral voor zullen komen in de illegale prostitutie, en niet zozeer in de legale branche. Maar alleen omdat prostitutie zonder vergunning gebeurd, betekent nog niet automatisch dat er ook mensenhandel plaats vindt. Om dat te illustreren schreven ze:

"Mensen zien illegale bordelen in een woonwijk of boven een café. Het valt hen bijvoorbeeld op dat er om de paar maanden nieuwe vrouwen werken. Ze worden gehaald en gebracht, komen nooit buiten of slapen op hun werkplek."

Oké, maar alleen dus omdat het bordeel illegaal is, betekent nog niet dat de vrouwen uitgebuit of gedwongen worden. En alleen omdat er nieuwe vrouwen komen werken, bewijst ook niets. En hoe kun je gehaald en gebracht worden als je nooit buiten komt? En sinds wanneer is het verboden om te slapen waar je werkt? Hoeveel mensen zijn er wel niet die werken en slapen op dezelfde plek, zijn dat dan ook allemaal slachtoffers?
Ik zeg niet dat dit geen slachtoffers zouden kunnen zijn, maar ik begin te twijfelen of deze 207 meldingen nu gedaan zijn omdat het ging om illegale prostitutie (zonder vergunning), of omdat er ook daadwerkelijk wat te melden viel over mogelijke mensenhandel die daar plaats zouden vinden? Kortom, is er hier illegale prostitutie gemeld, of mensenhandel?

Het verslag zegt ook dat ze 137 'concrete' concrete signalen doorgaven over dwang en uitbuiting. Maar wat concreet betekent bij hun wordt nooit echt duidelijk. Je begint je af te vragen wat ze met concreet bedoelen, en wat ze dan zouden bestempelen als 'niet concreet'? Betekenen die 137 'concrete' signalen gewoon dat dit de enige meldingen waren die daadwerkelijk over mensenhandel gingen, en dat de andere 160 meldingen dus vooral loze meldingen waren van mensen met vage vermoedens zonder dat er ooit iets van mensenhandel naar voren kwam? Kortom, betekent een 'concreet' signaal bij hun dat de andere meldingen gewoon loze meldingen waren gebaseerd op paranoïde verdenkingen van mensenhandel, of is er ook nog een goede reden waarom deze 137 meldingen 'concreet' waren?

Ze hebben het ook over minderjarigen in de prostitutie, wat per definitie al onder mensenhandel valt, zelfs al doet de minderjarige het vrijwillig en wordt ze niet uitgebuit. Volgens het verslag zijn er 22 'mogelijke' minderjarigen gemeld. Interessant hierbij is het gebruik van het woord 'mogelijke', wat doet vermoeden dat ze niet weten of het daadwerkelijk ook om minderjarigen ging of niet. Met andere woorden, deze 22 meldingen zijn gedaan door mensen die een meisje er jong uit vonden zien, maar alleen omdat ze er jong uit ziet, maakt haar nog niet minderjarig.
Uiterlijk kan bedrieglijk zijn. Zeker Oost-Europese dames, zoals ikzelf, worden vaak gezien als 'jong'. Ik krijg nog steeds regelmatig de vraag of ik wel oud genoeg ben om dit beroep te mogen doen. Dat terwijl ik inmiddels alweer 29 jaar ben, en nog steeds krijg ik die vraag! En ik ben niet de enige die deze vraag regelmatig krijg, veel meiden die ik ken krijgen deze vraag. Het grappig is dat een groot deel van de prostituees op de Wallen dichter in de buurt zit van de 30 dan bij de 18. Sterker nog, er werken nauwelijks meiden jonger dan 25 in het drukste bezochte deel op de Wallen.

En wat zijn de resultaten? Nou, tenminste 22 mensen zijn gearresteerd, wat natuurlijk nog niet meteen betekent dat ze ook schuldig zijn, maar goed. Dat is in ongeveer 7% van alle meldingen, exact hetzelfde resultaat dus als vorig jaar (zie de link hier). Dus ondanks het feit dat er 34% meer meldingen zijn gedaan, is nog steeds slechts in ongeveer 7% van de gevallen een arrestatie verricht. Sterker nog, de vorige keer waren het 28 arrestaties. En die 22 arrestaties afgelopen jaar zijn nu niet bepaald een groot aantal als je je beseft dat er naar schatting alleen al 20.000 legale prostituees werkzaam zijn in Nederland. Dat is dus slechts 0.1% van alle legaal werkende prostituees in Nederland. En als je nog even langer kijkt naar de legale prostitutie, dan zijn 90 anonieme meldingen ook slechts 0,5% van alle legale prostituees.

Wederom wordt wel weer bewijzen dat de cijfers niet overeen komen met de beweringen. De Nationaal Rapporteur sprak over '1026' mogelijke slachtoffers van mensenhandel in de prostitutie, terwijl het aantal rechtszaken van mensenhandel al jarenlang op ongeveer 280 zaken per jaar staat sinds 2007. Er zijn 297 anonieme meldingen van 'mogelijke' mensenhandel in de prostitutie, maar in slechts 7% van de gevallen leid het tot een arrestatie net zoals het jaar daarvoor, waarbij ook nog eens het merendeel afkomstig is uit de illegale branche.
En aangezien de meldingen anoniem zijn, wilt dat nog niet betekenen dat die meldingen ook betrouwbaar zijn. Ik weet bijvoorbeeld dat de politie vaak Meld Misdaad Anoniem gebruiken als ze vermoedens hebben van mensenhandel, maar niet genoeg bewijs hebben om een zaak te beginnen. Vaak bellen ze dan naar Meld Misdaad Anoniem om een melding door te geven, zodat er een basis is om een zaak mee te beginnen, Dus in veel gevallen draait het ook nog eens om de politie die een zaak probeert te forceren op basis van een geval waar ze gewoon veel te weinig bewijs voor hebben,

De minister van Justitie en Veiligheid sprak deze week over een 'toename' van mensenhandel, maar in werkelijkheid is die toename er helemaal niet. Mensen denken meer mensenhandel te zien, maar feit is dat het aantal rechtszaken al jarenlang hetzelfde is gebleven, ondanks alle aandacht voor mensenhandel. Mensen zijn dus vooral meer gaan melden uit paranoïde, omdat er een ware heksenjacht is ontstaan omtrent mensenhandel, gebaseerd op een hype die is aangezwengeld door de gemeente Amsterdam, enkele abolitionisten en een paar anti-mensenhandel organisaties die graag van deze hype willen profiteren.
Meldingen van dingen die 'mogelijk' plaats zouden kunnen vinden, bewijst niet dat het ook daadwerkelijk plaats vindt. Dus een toename van dit soort meldingen betekent helemaal niets. Feiten daad draait het om, en feit is dat het aantal mensenhandel zaken al sinds 2007 stabiel is, helemaal geen toename dus!

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
1561 'mogelijke' slachtoffers van mensenhandel
De Nationaal Rapporteur Mensenhandel heeft net haar nieuwe cijfers over 'mogelijke' slachtoffers van mensenhandel bekend gemaakt. Vorig jaar (2014) zijn er 1561 'mogelijke' slachtoffers gerapporteerd. Dit zijn niet alleen slachtoffers van mensenhandel uit de prostitutie, maar uit alle branches tezamen. Het aantal 'mogelijke' slachtoffers van mensenhandel uit de seksbranche is echter wel een grote meerderheid. Een totaal van 1026 'mogelijke' slachtoffers (66%) kwamen uit de seksbranche, en 535 (33%) kwamen uit andere branches.

Het probleem is echter de focus op mensenhandel in de prostitutie. Aangezien bijna iedere sekswerker in Nederland op enig moment in zijn of haar carrière wel eens onderzocht wordt of hij of zij een slachtoffer is. Dat terwijl de focus hierop in andere branches veel minder is. Kortom, de kans dat een slachtoffer van mensenhandel gevonden wordt in de prostitutie is veel groter, aangezien daar veel meer aandacht voor is. Terwijl de focus op andere branches veel minder is, wat dus ook resulteert in het minder gerapporteerde slachtoffers uit die branches.

De 'mogelijke' slachtoffers die de Nationaal Rapporteur Mensenhandel presenteert zijn niet allemaal echt slachtoffer. De rapportages worden gebaseerd op vermoedens dat iemand een slachtoffer zou kunnen zijn. Dit is dan ook de reden dat de Nationaal Rapporteur dit 'mogelijke' slachtoffers noemt, aangezien ze niet zeker weet of dit ook daadwerkelijk slachtoffers zijn of niet. Kortom, de cijfers zijn gebaseerd op vermoedens en niet op feiten. Ook de definities die sommige organisatie van mensenhandel gebruiken is discutabel. Bijvoorbeeld de Koninklijke Marechaussee (KMar) gebruikt ook als definitie van mensenhandel: een sekswerker die vrijwillig voor dit beroep koos, niet wordt uitgebuit, maar hulp heeft ontvangen bij de migratie naar het land waar ze als sekswerker aan de slag wilt gaan (zoals artikel 273f lid 1 sub 3 van het wetboek aangeeft). Geen slachtoffer dus van uitbuiting of dwang, maar gewoon iemand die hulp heeft gehad de grens over te steken op legale wijze.

Maar volgens het rapport zijn er 1561 'mogelijke' slachtoffers gerapporteerd. Dat is meer dan vorig jaar, toen het nog om 1437 'mogelijke' slachtoffers ging, maar nog steeds minder dan de 1711 uit 2012. Terugkijkend op de rapportages van de Nationaal Rapporteur sinds 2000 is het best een verandering, aangezien er toen 'slechts' 341 'mogelijke' slachtoffers werden gerapporteerd. Dus waar komt deze stijging vandaan? Zijn er simpelweg meer slachtoffers om te melden, zoals abolitionisten beweren, of is er een andere reden dat er steeds meer 'mogelijke' slachtoffers worden gerapporteerd Of worden er wellicht gewoon simpelweg meer mensen onterecht gerapporteerd als 'mogelijk' slachtoffer op basis van onterechte vermoedens?

Wat ons hierop een antwoord zou kunnen geven, is het aantal rechtszaken. Immers, als er meer echt meer slachtoffers zouden zijn, zou dat toch ook moeten resulteren in meer rechtszaken. Maar als je naar de cijfers van rechtszaken kijkt, zie je dat daar weinig aan veranderd is. Ja, het aantal rechtszaken is gestegen sinds 2000, van 144 zaken per jaar in 2000 naar 278 zaken in 2014. Maar de toename in rechtszaken (98%) staat niet in vergelijking tot de toename van gerapporteerde 'mogelijke' slachtoffers (358%) van de Nationaal Rapporteur.

In 2000 maakte alle mensenhandel rechtszaken nog 42% uit van alle gerapporteerde 'mogelijke' slachtoffers. Terwijl het aantal rechtszaken nu nog maar 17% uitmaakt van alle 1561 gerapporteerde 'mogelijke' slachtoffers. Het verschil in aantal rechtszaken en gerapporteerde 'mogelijke' slachtoffers was in 2000 nog maar 134 stuks, terwijl dat verschil nu is opgelopen tot 1220 meer gerapporteerde 'mogelijke' slachtoffers dan daadwerkelijke rechtszaken!


Bovenstaande grafiek toont mooi aan hoe de stijging van gerapporteerde 'mogelijke' slachtoffers is geweest ten opzichte van de stijging in rechtszaken vanaf 2000. Dus terwijl er een lichte stijging is te zien is het aantal rechtszaken, is de stijging in het aantal gerapporteerde 'mogelijke' slachtoffers enorm. Helemaal vanaf het jaar 2007 is het aantal gerapporteerde 'mogelijke' slachtoffers enorm gestegen, en is deze veel meer gaan stijgen ten opzichte van het aantal rechtszaken, waardoor er iets fout lijkt te gaan. Deze twee dingen suggereren dat er veel meer mensen onterecht gerapporteerd worden als 'mogelijk' slachtoffer, aangezien de stijging daarvan niet in vergelijking staat tot het aantal rechtszaken. Kortom, meer mensen worden dan onterecht gerapporteerd als 'mogelijk' slachtoffer, terwijl ze dat helemaal niet zijn.

En dit beeld werd ook bevestigd in het vorige rapport van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel, waar een aantal van dit soort gevallen eruit gelicht werd in het rapport. Ik geef hier twee voorbeelden van vrouwen die in dat rapport werden meegeteld als gerapporteerde 'mogelijke' slachtoffers om dit te illustreren:

"Het Sluisteam van de KMar [Koninklijke Marechaussee, red.] heeft in het kader van de controles bij de zogenoemde risicovluchten uit Bulgarije gesproken met een Bulgaarse vrouw. Deze vrouw is meerdere keren bij aankomst in Nederland gecontroleerd door de KMar en geeft aan dat zij dat vervelend vindt. Zij zou (‘nog steeds’) niets te maken hebben met prostitutie. Dit keer zou zij voor drie dagen naar Nederland zijn gekomen om een aantal vrienden te bezoeken. Uit een verdere observatie van de KMar verbalisanten om een eventuele afhaler te onderkennen, bleek dat de vrouw naar de informatiebalie van de Nederlandse Spoorwegen (NS) is gegaan, vervolgens contact met iemand heeft gezocht via de publieke telefoon, en met haar mobiele telefoon wederom contact met iemand heeft gehad. Vervolgens heeft zij de luchthaven met de trein verlaten. De KMar heeft de vrouw bij CoMensha ter registratie aangemeld." (p. 78)

En hier het tweede voorbeeld:
"Het Sluisteam van de KMar op Schiphol heeft in het kader van de controles bij de zogenoemde risicovluchten uit Bulgarije, gesproken met een hoog opgeleide Bulgaarse vrouw. De vrouw heeft tijdens het gesprek met de KMar verbalisanten aangegeven dat zij vanaf medio 2010 woonachtig is in Amsterdam en ongeveer sindsdien werkzaam is als prostituee in Nederland, waarvoor zij zich heeft ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Haar maandelijkse verdiensten uit de prostitutie kan ze niet aangeven, maar wel geeft ze aan dat de verdiensten niet veel zijn en dat zij de precieze gegevens hierover schriftelijk heeft bijgehouden. De kosten die zij maakt weet ze wel te vertellen en betreffen 1.250 euro voor de huur van haar huis, 90 euro voor de raamhuur overdag en 100 euro voor de raamhuur ’s nachts. Na het gesprek met de vrouw, hebben de KMar verbalisanten geobserveerd in hoeverre de vrouw zou worden opgehaald. Dit bleek vermoedelijk echter niet het geval te zijn: de vrouw heeft alleen de luchthaven verlaten met een taxi. Zij is ter registratie aangemeld bij CoMensha." (p.79-80)

De Nationaal Rapporteur specificeert daarom in haar rapportage de meldingen van de KMar ook apart van de andere meldingen. In de onderstaande grafiek kun je in rood de meldingen van alle organisaties tezamen zien, en in blauw de meldingen die alleen gedaan zijn door de KMar en niet door andere organisaties. Sinds 2012 is het aantal meldingen dat gedaan wordt door alleen de KMar enorm toegenomen. In 2012 melde de KMar alleen onmiddellijk al 500 meer 'mogelijke' slachtoffers dan elke andere organisatie. Echte slachtoffers, of mensen die onterecht vermeld worden als 'mogelijk' slachtoffer?

Dit verklaart de stijging in het aantal 'mogelijke' slachtoffers tussen 2011 en 2012, die plots steeg met maar liefst 40%. Maar dit verklaart nog niet de stijging vanaf 2007, terwijl het aantal rechtszaken sindsdien niet meer steeg. Een verklaring hiervoor zou kunnen zijn wie de Nationaal Rapporteur is. Vanaf 2000 was Dien Korvinus de Nationaal Rapporteur. Sinds 2007 is Corine Dettmeijer echter de Nationaal Rapporteur. En in die 8 jaar zijn de cijfers met 'mogelijke' slachtoffers maar liefst met 845 stuks gestegen. Dat terwijl haar voorganger, Dien Korvinus, slechts een stijging van 238 'mogelijke' slachtoffers had over een periode van 7 jaar.

Nog interessanter is het feit dat sinds Corine Dettmeijer begonnen is als Rapporteur, dat het aantal rechtszaken gelijk is gebleven. Toen zij begon in 2007 lag het aantal rechtszaken per jaar op 281 stuks, en afgelopen jaar waren het er 278. Inderdaad, dat zijn 3 minder rechtszaken sinds zij begonnen is. Dus het aantal rechtszaken is vrijwel gelijk gebleven, terwijl het aantal 'mogelijke' slachtoffers is gestegen van 716 in 2007 (direct al 137 meer dan haar voorganger het jaar daarvoor), naar maar liefst 1561 afgelopen jaar. Dat is een stijging van 845 'mogelijke' slachtoffers, terwijl het aantal rechtszaken niet gestegen is!

Als je echter kijkt naar de periode dat Korvinus Rapporteur was, gingen het aantal meldingen omhoog met 238 stuks, maar ook het aantal rechtszaken steeg in haar periode met 59 stuks. Inderdaad, het aantal meldingen ging meer omhoog dan het aantal rechtszaken, ook procentueel gezien, maar niet met ongelooflijk hoge cijfers. Dat terwijl sinds Dettmeijer de Rappoteur is, het aantal rechtszaken met 1% is gedaald, maar het aantal meldingen van 'mogelijke' slachtoffers met maar liefst 118% is gestegen.

Dus waarom wijken de cijfers van Dettmeijer zo veel af van het aantal echte gevallen in rechtszaken? Ligt dat nu aan Dettmeijer, of is er iets anders aan de hand die deze enorme stijging veroorzaakt van mensen die van alles denken te zien en te moeten melden? Eén verklaring daarvoor kan zijn, dat sinds Dettmeijer Rapporteur is geworden, de focus op mensenhandel in de prostitutie hysterisch is toegenomen. Rond diezelfde periode kwam namelijk ook de zaak van Saban B. aan het licht. En sindsdien ligt prostitutie in Nederland onder een enorm vergrootglas. Iedere mogelijke hint naar iets dat ook maar in de verste verte zou kunnen lijken op mensenhandel, wordt direct gezien als bewijs van mensenhandel. Terwijl in realiteit het aantal rechtszaken van mensenhandel al sinds 2007 hetzelfde is gebleven, zijn mensen meer wantrouwig geworden naar de prostitutie toe, waardoor veel meer mensen ineens gerapporteerd worden als 'mogelijke' slachtoffer.

Dettmeijer brengt slechts de boodschap over. Zij maakt die cijfers niet, ze doet er alleen verslag over. Immers, zij is de Nationaal Rapporteur. De organisaties echter die al deze meldingen doen, die lijken paranoïde te zijn geworden, en zijn alles gaan melden als teken van mensenhandel, wat resulteert in veel meer meldingen, zonder dat het daarbij gaat om echte slachtoffers. Dingen zoals een blauwe plek hebben, wordt onmiddellijk gezien door mensen als mensenhandel, terwijl wij ook gewoon net als ieder ander blauwe plekken kunnen krijgen en niet alleen omdat we slachtoffer zouden zijn.

De zaak van Saban B., die de gemeente Amsterdam aangreep als excuus om raambordelen te sluiten, heeft geleid tot een heksenjacht. Een heksenjacht op slachtoffers van mensenhandel, die in realiteit niet gestegen is sinds 2007, maar mensen vooral meer 'denken' te zien. Deze heksenjacht creëerde een ware 'mensenhandel hype', die abolitionisten zoals Renate van der Zee, Gert-Jan Segers, Dick Pels, Jojanneke van den Berge en Elma Verheij aangrepen voor hun kruistocht tegen prostitutie. Anti-mensenhandel organisaties grepen deze hype aan om hun donaties en subsidies te maximaliseren. Ondertussen zijn het de echte slachtoffers van mensenhandel die het slachtoffer van deze heksenjacht zijn geworden. Omdat steeds meer sekswerkers onterecht als 'slachtoffer' worden gezien, verkwanselt de politie en andere autoriteiten veel tijd aan hen, terwijl die tijd beter gebruikt kan worden om de echte slachtoffers van mensenhandel te helpen.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer

Raamprostituees zijn ondernemers, behandel ze dan ook zo!
Ik ben een ZZP'er volgens de Nederlandse wet. Sterker nog, iedere raamprostituee is een ZZP'er. Alle sekswerkers op de Wallen zijn verplicht zich eerst in te schrijven bij de KvK, anders kun je niet eens een raam krijgen van een raamexploitant.
Onze raamexploitanten zijn de mensen die werkplekken aan ons verhuren. Eigenlijke zijn het niets meer dan verhuurders. Net zoals de eigenaar van een restaurant zijn plek huurt van een verhuurder, zo huren wij als prostituees onze werkplekken van de raamexploitanten.

Toch worden we niet als zelfstandig ondernemers behandeld door de overheid en de gemeente Amsterdam. We worden behandeld als werknemers bij een werkgever, waarbij de raamexploitant de rol van de werkgever krijgt toebedeeld. Een voorbeeldje: raamexploitanten moeten een intake interview doen met de prostituees voordat ze bij hen een werkplek mogen huren.
De bordeelhouder is verplicht om zo'n intake gesprek houden van de gemeente, waarin de bordeelhouder moet zien te achterhalen of de sekswerker in kwestie 'zelfredzaam' is. Eigenlijk komt het er op niet dat de raamexploitant uit moet zien te vissen of ze een slachtoffer is of niet. Dat klinkt makkelijker dan dat het is. Immers, raamexploitanten zijn geen psychologen of getraind in het herkennen van dit soort dingen. Het zijn geen politieagenten noch zijn ze ooit getraind in het herkennen van mensenhandel, het zijn simpelweg verhuurder van werkplekken, in dit geval voor sekswerkers dus.

Er is geen branche ter wereld, waarin de verhuurder van een pand verplicht is een complete check-up te doen, of de persoon die een bedrijf heeft niet toevallig een 'slachtoffer' is, of zelfs ook maar verplicht wordt zich verder te verdiepen in het privé leven van die persoon. Toch is dat precies wat de gemeente eist van bordeelhouders met het intake interview. In andere branches echter, is de verhuurder niet verantwoordelijk voor het bedrijf dat zich vestigt in één van zijn of haar panden. Welke verhuurder is bijvoorbeeld verplicht een intake gesprek te houden, om te achterhalen of de eigenaar van een bedrijf wel 'zelfredzaam' genoeg is? Welke verhuurder moet zien te achterhalen wat de motieven zijn van een bedrijfseigenaar omtrent waarom hij met zijn bedrijf gestart is, of zelfs maar waarom hij bij hen een pand of ruimte wilt huren? En in welke andere branche is het verplicht gesteld door de overheid of de gemeente om überhaupt een intake interview te doen?

Precies, in geen enkele andere branche is de verhuurder verplicht om te kijken of de bedrijfseigenaar geschikt is om zijn eigen bedrijf te runnen. Er is echter wel een andere situatie waarin mensen dit doen, en dat heet een sollicitatie. Maar een sollicitatie doe je bij een werkgever, waarbij er dus sprake is van een werkgevers-werknemers relatie. Toch zijn sekswerkers op de Wallen zelfstandig ondernemers en geen werknemers bij het bordeel.
Sterker nog, alles dat ook maar in de richting zou wijzen van een werkgevers-werknemers relatie tussen de raamexploitant en de prostitutie, is verbannen. Bijvoorbeeld: mijn raamexploitant mag geen Red Bull meer aan ons verkopen, omdat er dan zogenaamd sprake zou zijn van een werkgevers-werknemers relatie. Ook het verkopen van water, condooms, sponsjes of keuken papier mag hierom niet meer. Andere raamexploitanten mogen echter wel nog steeds al deze dingen verkopen, wat ook wel weer aantoont hoe inconsistent deze regels zijn.

Het idee om sekswerkers zelfstandig ondernemers te maken, is om ze zo onafhankelijk als mogelijk te maken van hun raamexploitant. Kortom, om te voorkomen dat raamexploitant de prostituees gaan uitbuiten of dwingen voor hen te werken. Toch dwingt de gemeente de raamexploitanten continue om zich als werkgevers op te stellen richting de prostituees, in plaats van als verhuurders die gewoon werkruimte verhuren.
Het intake interview is slechts één voorbeeld hiervan. Dus nog maar een voorbeeldje dan, het gebruik van dekbedovertrekken. In het verleden werden dekbedovertrekken verzorgd door de raamexploitanten. Echter om hygiënische redenen brachten veel sekswerkers hun eigen handdoek mee om over het dekbedovertrek te leggen. Na enige tijd verdwenen de dekbedovertrekken bij de raamexploitant op last van de gemeente dus werd je verplicht ook voor je eigen dekbedovertrek te zorgen. Toen kwam er een regel dat je verplicht werd een handdoek mee te nemen. Nu hebben ze weer een regel bedacht dat je verplicht bent om iedere dag minimaal 5 dekbedovertrekken mee te nemen.

De logica achter deze dekbedovertrekken is een compleet mysterie. Immers, ik doe mijn werk niet direct op het dekbedovertrek, maar op mijn handdoek. Dus ik kom nooit direct in contact met mijn dekbedovertrek. Toch ben ik verplicht om iedere dag 5 dekbedovertrekken mee te nemen, terwijl ik dus de hele avond gewoon op één en dezelfde handdoek mijn werk doe. Dus waarom moet ik nou 5 dekbedovertrekken meenemen, terwijl ik de hele dag op dezelfde handdoek mijn werk lig te doen? Het slaat nergens op, maar de raamexploitant wordt verantwoordelijk gesteld om ervoor te zorgen dat alle sekswerkers minstens 5 dekbedovertrekken mee nemen. Zo niet, dan raken ze hun vergunning kwijt.

Stel je je eens voor hoe dat zou zijn voor bijvoorbeeld een schoonheidssalon. Je huurt een pand van een verhuurder en begint vanuit daar je salon. Kun je je dan voorstellen dat de verhuurder van het pand verantwoordelijk is dat de schoonheidssalon de hygiënerichtlijnen opvolgt? Kun je je voorstellen dat de verhuurder de schoonheidssalon zou moeten controleren of zij wel de handdoeken verschonen na iedere klant? Is dat niet de verantwoordelijkheid van de schoonheidssalon zelf, en niet de verhuurder? Is dat niet juist verhuurders dwingen om een werknemer-werkgever relatie aan te gaan met de schoonheidssalon?

Dit zijn slechts een paar van de regels die de gemeente de raamexploitanten oplegt om de sekswerkers te controleren. De regels zouden bedoeld zijn om 'mensenhandel en misstanden in de seksbranche tegen te gaan'. Zogenaamd voor 'onze veiligheid' en om ons zelfredzaam te maken. Maar hoe helpt het meebrengen van 5 dekbedovertrekken iedere dag om mensenhandel te bestrijden? Moeten die dekbedovertrekken soms de pooiers wegjagen? Moet ik ze aantrekken voor hen om me als spook voor te doen om ze zo weg te jagen soms? Op welke wijze is dit misstanden en mensenhandel bestrijden? Of zelfs ook maar voor de hygiëne, aangezien ik niet direct op mijn dekbedovertrek werk, maar op mijn handdoek werk? En hoe helpt het verbieden van het verkopen van Red Bull voor raamexploitanten om mensenhandel te bestrijden? Zijn pooiers soms om magische wijze aangetrokken tot Red Bull?

Dit soort regels zorgt ervoor dat raamexploitanten ons verplicht behandelen als werknemers. Terwijl het hele punt van raamprostituees zelfstandig ondernemer maken nu juist was zodat ze onafhankelijker zouden zijn van hun raamexploitant, en zodat er geen werkgevers-werknemers relatie zou ontstaan. De logica achter deze regels is een compleet mysterie. Tenzij het doelbewust gedaan wordt om het raamexploitanten extra moeilijk te maken om al die regeltjes op te laten volgen.
Want laten we niet vergeten dat de burgemeester nog steeds ramen wilt sluiten. Het probleem is echter, dat de huidige raamexploitanten hun panden niet willen verkopen. Dit betekent dat er nog maar één manier is voor de burgemeester om ze eruit te krijgen, en dat is door hen de vergunning af te pakken. Maar om dat te doen, moeten raamexploitanten de regels overtreden. En dus zijn ze doelbewust bezig het de raamexploitanten zo moeilijk mogelijk te maken, in de hoop dat ze een fout maken, waarop ze hun vergunning zullen verliezen.

Het is de enige verklaring die ik heb voor de soms compleet tegenstrijdige regelgeving die ze bedenken. Sommige regels zijn bedoeld om een werkgevers-werknemers relatie tussen raamexploitant en prostituee te voorkomen, anderen werken dit juist weer in de hand. Maar het probleem is natuurlijk, dat als ze de regels zouden maken voor sekswerkers in plaats van voor exploitanten, dat ze nooit een raamexploitant kunnen betrappen op het overtreden van de regels. Dus maken ze de raamexploitanten verantwoordelijk voor hoe sekswerkers hun eigen bedrijf runnen.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
De leugens van Frits Rouvoet
Frits Rouvoet, ik schreef al eens eerder over hem. Hij de broer van voormalig lijsttrekker van de ChristenUnie, en zelf een streng gelovige man met vele gezichten. Zijn stichting Blood-n-Fire is een christelijke organisatie, die volgens het jaarverslag op de website als doel heeft om 'het evangelie van Jezus Christus te verkondigen' en 'praktische hulp te bieden aan hen die niet (meer) voor zichzelf kunnen zorgen'. Hij is regelmatig in de media te vinden waarin hij beweert vrouwen te redden van mensenhandel en prostitutie, en met zijn tweede stichting Bright Fame beweert hij deze prostituees te helpen om 'hun leven weer op te pakken' en biedt hij hen een uitstapprogramma aan. Volgens Frits Rouvoet zelf verdient hij hiermee slechts 800 euro per maand, maar toch weet Blood-n-Fire alleen al aan donaties jaarlijks 110.000 euro te cashen, terwijl het onbekend is hoeveel zijn tweede stichting Bright Fame nog binnen haalt. Het is echter onbekend hoe Frits Rouvoet rond kan komen van een inkomen van slechts 800 euro per maand, aangezien hij geen ander inkomen heeft, want hij heeft geen andere baan naast het 'redden van prostituees'.

In de media schetst Frits Rouvoet een duister beeld van de vrouwen achter de ramen op de Wallen. 'Niemand werkt vrijwillig in de seks industrie', beweert hij tegen de media. Volgens Frits Rouvoet hebben we geen keuze, zouden we gemanipuleerd worden en gelokt worden onder valse voorwendsellen om in deze industrie te gaan werken. Daarom steunt hij ook volledig Project 1012 van de gemeente Amsterdam om raambordelen te sluiten op de Wallen, en noemt het 'een stap in de goede richting'. En hij pleit ervoor om prostitutie weer illegaal te maken en het Zweedse model in Nederland te introduceren, waarin klanten gezien worden als criminelen. Niet precies een positief iets voor de mensen die zelf in de seks industrie werken dus.

Dat is best een contrast in vergelijking met wat hij tegen mensen verteld die zelf in de seksindustrie werken. Op Twitter heeft hij herhaaldelijk tegen mensen uit de seksindustrie beweert tegen het sluiten van ramen te zijn. Helemaal het tegenovergestelde van wat hij tegen de media beweert. Ook tegen mij en mijn vriendje beweerde Frits Rouvoet tegen het sluiten van de ramen te zijn, en beweerde hij zelfs bezig te zijn om iets te organiseren tegen de sluitingen. Een behoorlijk verschil dus met zijn steun in de media voor het sluiten van de ramen.
Eén van die dingen wat Frits Rouvoet zou organiseren om de sluitingen van ramen te stoppen, was een meeting met bordeelhouders, vertelde hij tegen mij. Hij had een uitnodiging verstuurd aan alle bordeelhouders op de Wallen om eens te komen praten hierover. Achteraf bleek het echter helemaal niet geen om een meeting tegen het sluiten van ramen, maar was het een uitnodiging om met Tweede Kamerlid Gert-Jan Segers te komen praten over het pooierverbod. Slechts enkele bordeelhouders kwamen opdagen, met geen hoge verwachtingen hiervan. Eén bordeelhouder kwam alleen maar opdagen om hem te vertellen wat hij van hem vond.

Ook de politie omschrijf Frits Rouvoet als een gekkie, die je niet al te serieus moet nemen. Hij beweert meiden te redden uit de mensenhandel, maar meestal is dat compleet verzonnen. Hij red die vrouwen niet van pooiers, hij helpt slechts een paar vrouwen te stoppen met werken door op hen in te praten, en hun een slecht gevoel aan te praten over hun keuze voor dit beroep. Maar het zijn dus geen slachtoffers die hij red.
De meeste meiden op de Wallen omschrijven hem als 'die gek die altijd bloemen en dat soort dingen komt brengen'. Veel sekswerkers openen niet eens de deur meer voor hem, omdat ze geen zin hebben om met deze idioot te praten. Vaak negeren ze hem volledig, of doen ze het voorkomen alsof ze al bezig zijn met iets anders, en laten ze hem daardoor niet binnen. Degene die hem wel binnen laten, hebben vaak geen enkel idee wat hij in de media verkondigd over hen.

Zijn doel is om met vrouwen op de Wallen te praten, natuurlijk niet om hen te helpen, maar eerder om informatie te vergaren, die hij vervolgens gebruikt om een beeld van mensenhandel en misstanden te schetsen. Hij neemt vaak één of twee quotes van een meid, nadat hij met enkele andere meiden heeft gesproken. En dan gebruikt hij die quotes om er een beeld omheen te scheppen van misstanden, pijn en mensenhandel.
De meiden zelf hebben echter geen enkel idee wat hij over hen schrijft. Hun voornaamste zorgen zijn om niet al te negatief te praten tegen hem over Nederland, aangezien hij zelf Nederlander is. Vaak beseffen ze niet dat dit helemaal niet zijn interesse heeft, maar dat hij er alleen maar op uit is om die ene quote te horen over hoe slecht het werk momenteel is, of dat je een slechte dag hebt etc. Die quotes gebruikt hij dan vervolgens om een heel verhaal erom heen te bouwen voor op zijn blog of in de media, waarin hij een beeld schept van de Wallen van pooiers, mensenhandel en dwang.

Ik heb zelf Frits Rouvoet een paar keer binnen gelaten, voordat hij wist wie ik was, simpelweg om eens te horen wat hij tegen andere meiden vertelt. Zijn tactiek is vrijwel altijd hetzelfde. Hij begint eerst over zijn eigen slechte keuze's in zijn leven, zoals zijn keuze om te stelen van zijn voormalig werkgever en zijn gokverslaving, in de hoop dat de meiden ook over zichzelf en hun eigen problemen beginnen. Vaak lukt dat natuurlijk niet, maar die paar keer dat het wel lukt als één van de meiden net een moeilijke fase doorgaat, die belanden in de media en op zijn blog. Met een verhaal eromheen van mensenhandel, gebruikt hij dan de quotes van de meiden om zogenaamd aan te tonen hoe 'slecht' de situatie momenteel is voor de meiden. Hij schrijft echter nooit al het andere op wat al die meiden hem vertellen omdat dit niet in zijn verhaal past. Immers blijft hij afhankelijk van donaties.

Enige tijd geleden ontmoette Frits Rouvoet dan de echte Felicia Anna en haar vriendje. Hij kon zich duidelijk niet herinneren wie ik was, van de vorige keren dat we gesproken hadden op mijn werkplek, maar deed het voorkomen alsof hij het zich nog kon herinneren. Na enkele uren met hem gepraat te hebben in een café, beweerde hij tegen het sluiten van de ramen te zijn, en zelfs bezig te zijn om de dames georganiseerd te krijgen om iets te doen tegen die sluitingen, alsmede met de bordeelhouders. Ik wist direct toen hij dat zei, dat hij het type persoon is die gewoon recht in je gezicht loopt te liegen.
De volgende dag kwam hij toevallig langs mijn raam, en begroeten hij me. Hij had me al een tijdje niet meer gezien, zei hij. Ik dacht eerst dat hij het sarcastisch bedoelde, of dat hij een grapje maakte, aangezien ik hem een dag ervoor nog had ontmoeten en we urenlang hadden gepraat met elkaar en dat café. Het was pas toen hij me vroeg of ik toevallig op vakantie was geweest met Kerst, waardoor hij me wellicht gemist had al die tijd, dat ik me besefte dat hij het echt niet meer wist, ondanks dat we urenlang hadden gepraat met elkaar.
Toen kwam ik erachter dat zijn trucje is om het gewoon te spelen alsof hij je nog herkend, in de hoop om een gesprek te kunnen beginnen. In werkelijkheid heeft hij geen idee met wie hij praat, maar is hij alleen maar nieuwsgierig naar de informatie die jij hem kan geven, zodat hij een paar quotes kan pakken om in een zielig verhaaltje te verpakken over mensenhandel en misstanden. Ik heb met enkele andere meiden gesproken die ook wel eens met hem praten, en ook zij zeggen allemaal hetzelfde. Hij doet dus voor alsof hij je vriend is, alsof je hem kan vertrouwen, maar zij hadden dus ook geen idee wat hij allemaal over ons zegt tegen de media.

Het ene verhaal ophangen naar de buitenwereld, ééntje van pijn, misstanden en mensenhandel, terwijl hij tegen de meiden uit de industrie zelf een ander verhaal vertelt, misbruikt hij de verhalen van de meiden om een vals beeld te schetsen van de vrouwen op de Wallen, die hem toevertrouwde met hun verhaal. Zijn verhalen over het redden van vrouwen van pooiers en mensenhandel is absolute onzin. Als hij echt vrouwen zou redden van pooiers, dan had hij ook die vrouwen moeten helpen om aangifte te doen tegen hun pooier, zodat dit nooit meer kan gebeuren. Frits doet dit echter nooit, waarmee hij alleen maar bewijst dat hij een oplichter is, of dat hij criminelen laat lopen door geen aangifte te doen, waarmee hij dus geen mensenhandel bestrijd zoals hij beweert te doen.

Hij vertelt de sekswerkers en de mensen uit de seksindustrie dat hij tegen het sluiten van ramen is. Maar tegelijkertijd vertelt hij in de media dat hij juist voor het sluiten is. Hij beweert meiden te helpen, terwijl hij in realiteit hun verhalen misbruikt en verdraait om ze neer te zetten als verhalen van mensenhandel. Tegenover de meiden doet hij zich voor als hun vriend, terwijl hij in realiteit fel tegen prostitutie is, en prostitutie alleen maar weg wilt hebben, door feiten te verdraaien en selectief quotes van meiden neer te zetten als 'verhalen van misstanden'.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer

Bordelen sluiten is ogen sluiten
'Closing brothels is closing eyes', dat is de naam van het nieuwe rapport van onderzoekers van de Universiteit in Utrecht over de sluiting van 165 raambordelen in Utrecht. Ongeveer twee jaar geleden sloot de gemeente Utrecht alle raambordelen in Utrecht, op basis van vermoedens van mensenhandel en misstanden. Onmiddellijk stonden de prostituees op om te protesteren tegen de sluitingen, omdat zij dit niet geloofde en ook niet gestraft wilde worden voor iets waar ze niet verantwoordelijk voor waren. De burgemeester van Utrecht beloofde dat de ramen weer zo snel als mogelijk open zouden gaan, en dat de sekswerkers de mogelijkheid kregen een eigen coöperatie te starten om de bordelen zelf te runnen.

Twee jaar later is er nog niets veranderd. Diverse cooperaties werden opgericht, de Macha's en Freya, beide kregen nooit een vergunning voor de bordelen, omdat de gemeente steeds de regels voor het aanvragen van een vergunning bleef veranderen. In een recent rechtszaak besliste de rechter dat de gemeente niet langer zomaar de vergunning aan Freya kan weigeren, en met hen om de tafel moet gaan zitten. Dit sterkt de sekswerkers alleen maar in het idee dat de gemeente een verborgen agenda had, namelijk niet het bestrijden van criminaliteit in de prostitutie, maar vastgoed (klinkt bekend?), en dat de reden voor het weigeren van de vergunning alleen maar als doel had om prostitutie weg te houden daar. Dat, omdat het gebied waar de ramen zaten, toevallig ook de plek is waar men nieuwbouw wilt. En met prostituees die vlakbij hun diensten aanbieden, was het dus nodig om de prostitutie daar weg te krijgen zodat de prijs van dit vastgoed omhoog zou gaan. Immers wilt niemand naast een 'hoer' wonen.

Vandaag presenteerde de onderzoekers van de Universiteit van Utrecht hun onderzoek naar het effect van het sluiten van de raambordelen. En hun conclusie? Het sluiten van ramen verbeterd niet de situatie van sekswerkers, maar maakt hun situatie er slechter op. De gemeente Utrecht, die altijd beweerde de dames goed in de gaten te hebben gehouden, bleek geen idee te hebben wat er met de vrouwen gebeurd was of waar ze nu waren. Sterker nog, de gemeente leek nauwelijks geïnteresseerd in het welzijn van deze sekswerkers, wat best vreemd is gezien de reden voor de sluiting. Immers, was het doel van het sluiten van de ramen niet hun welzijn?

Het rapport is vernietigend voor de gemeente Utrecht. En het rapport spreekt over een 'mensenhandel hype' die gebaseerd is puur op 'onderbuikgevoelens'. De vermeende mensenhandel werd nooit gevonden, en het vermeende rapport van de gemeente Utrecht die dit zou aantonen is 'geheim'. De sekswerkers die voor dit onderzoek geïnterviewd zijn denken dat er een goede reden is waarom dit onderzoek geheim blijft, namelijk omdat er geen bewijzen zijn. Maar omdat het wederom weer mensen zijn die van alles 'denken' en 'menen', maar op geen enkel bewijs gestoeld is. Wederom zijn sekswerkers het slachtoffer geworden van het stigma op sekswerkers als slachtoffer.

De parallellen tussen de situatie in Utrecht, met het sluiten van ramen daar, en Amsterdam is opmerkelijk. Op zich ook niet zo vreemd. Het lijkt erop alsof Amsterdam model is komen te staan voor hoe je succesvol prostitutie weg kunt krijgen voor een ander doel, en dat Utrecht dit model simpelweg gekopieerd heeft om prostitutie uit hun stad te krijgen. En net zoals in Amsterdam, is ook in Utrecht de motivatie nooit mensenhandel en misstanden bestrijden geweest, maar was het simpelweg een populaire hype die gebruikt werd om hun doel te verwezenlijken: geld verdienen aan vastgoed.

Mensen die kritiek hebben op het onderzoek beweren dat de 30 sekswerkers die geïnterviewd zijn voor dit onderzoek niet representatief zijn voor een groep van 300 vrouwen. Toch maakt men dagelijks gebruik van dergelijke onderzoeken om uitslagen van verkiezingen te voorspellen, die meestal onder zo'n 3000 mensen worden uitgevoerd, over een populatie van 16 miljoen mensen. Dat is slechts 0,02% van de bevolking, terwijl dit onderzoek 10% van alle sekswerkers is. Kortom, het percentage ondervraagden ligt in dit onderzoek veel hoger dan voor een politieke peiling, dus waarom zou dit niet representatief kunnen zijn? En bovendien, er is geen ander onderzoek gedaan onder een grotere groep sekswerkers op dit onderwerp om aan te tonen dat het anders zou zitten.

Het idee dat 10% van de totale groep sekswerkers niet representatief zou zijn wordt gesteund door de beweringen van enkele autoriteiten, zoals de gemeente Utrecht, die beweerde dat er 'veel mis was in de raamprostitutie in Utrecht', wat volgens hen bleek uit de 600 meldingen van mensenhandel en misstanden die zij gekregen hadden. Volgens de gemeente Utrecht was de situatie dan ook zo slecht op het Zandpad, dat het enige verantwoordelijke besluit dat zij konden nemen was om alles maar te sluiten. Dat, terwijl een onderzoek onder 579 sekswerkers in Utrecht in 2012 nog aantoonde dat er bij slechts 13% van de sekswerkers in Utrecht sprake was van signalen van mensenhandel. Niet precies de 600 signalen de gemeente over spreekt, tenzij je ieder 'mogelijk slachtoffer' minimaal 12 keer apart gemeld wordt.

De sekswerkers zelf herkennen zich echter compleet niet in het beeld van mensenhandel en misstanden die de gemeente heeft geschapen. Sterker nog, de meeste sekswerkers hebben hier nooit iets van gemerkt, en de enige bronnen die zij hoorde over mensenhandel en misstanden waren de autoriteiten zelf, en niet hun collega's of zij zelf.
Een interessant conclusie van het rapport is het idee dat als je sekswerk zelf niet als werk ziet, het ook veel moeilijker te geloven wordt dat mensen dit werk vrijwillig willen doen, wat resulteert in de aanname dat de meeste dit dan wel gedwongen moeten doen. Het is bijna een self fulfilling prophecy, waarin iets wat grotendeels een mythe is werkelijkheid wordt omdat zij denken dat dit de werkelijkheid is. Een herkenbaar beeld die ik ook vaak zie bij politiemensen, die er altijd vanuit gaan dat je slachtoffer bent, simpelweg omdat zij sekswerk niet als werk zien, en daarom denken dat je een slachtoffer bent. Hun gebrek aan inlevingsvermogen om sekswerk als werk te zien, zorgt ervoor dat zij hun eigen beelden op ons projecteren door ons als slachtoffers te zien.

Het onderzoek over Utrecht toont alleen maar aan datgene wat we eigenlijk al wisten. Het sluiten van ramen het noch slachtoffers noch sekswerkers, sterker nog, het maakt hun situatie er alleen maar slechter op. Veel sekswerkers zijn nu veel kwetsbaarder geworden. Hun situatie heeft ertoe geleid dat zij achteruit zijn gegaan in mentaal en fysiek aspect, alsmede hun financiële situatie. Velen zijn werkeloos geworden door de sluitingen, anderen werken illegaal waar er geen veilige situaties zijn, en de kans om slachtoffer te worden veel hoger is, zoals ook recentelijk het Ministerie van Veiligheid en Justitie concludeerde.
Velen werken illegaal vanuit een hotel of thuis, waardoor illegale prostitutie is toegenomen, iets wat al aan het toenemen was in afgelopen jaren in Nederland. Tegelijkertijd is legale prostitutie afgenomen met 40% in Nederland. In Amsterdam alleen al is de raamprostitutie met 33% afgenomen, maar volgens de burgemeester van Amsterdam heeft dit niet geleid tot een toename van illegale prostitutie, ondanks het feit dat hier helemaal geen onderzoek naar gedaan is, noch naar wie de vrouwen zijn die in de illegale prostitutie werken.

Het onderzoek in Utrecht is heel helder. De vrouwen zijn gestraft voor iets waar geen enkel bewijs van is. Mensenhandel is nog steeds niet aangetoond, en het enige rapport wat dit zou bewijzen is en blijft geheim. De meer dan 300 vrouwen zijn slachtoffer geworden van de sluitingen, die bedoeld waren om misstanden te bestrijden en hun situatie te verbeteren. Dat, terwijl in realiteit hun situatie er alleen maar slechter op is geworden, geen van hen iets heeft meegekregen van de vermeende misstanden en het bewijs daarvan nog altijd ontbreekt. De meeste vrouwen zijn werkeloos of werken illegaal, aangezien er nu dus geen legale werkplekken meer zijn. Kortom, de sluiting van raambordelen heeft hun situatie niet verbeterd, maar juist verslechterd. En de vrouwen zijn slachtoffer geworden van politici.

Je kunt het rapport bijna kopiëren voor de situatie in Amsterdam. Het enige verschil in Amsterdam is de tijdlijn en het feit dat ze nog niet alles gesloten hebben, maar dat het in fasen doen. De resultaten zijn echter hetzelfde. De positie van sekswerkers wordt er niet mee verbeterd, en geen slachtoffer is ermee geholpen. Het sluiten van bordelen is het sluiten van je ogen.
De waarheid ligt nu in Utrecht boven tafel, en ik hoop voor hun dat de verantwoordelijken voor de sluiting van de raambordelen gestraft zullen worden, aangezien ze tegen het welzijn van deze kwetsbare groep vrouwen hebben gehandeld, in plaats van voor hun welzijn, in tegenstelling tot wat zij eerder beweerde. Ik hoop dat op een dag hetzelfde zal gebeuren in Amsterdam, en dat ook hier de verantwoordelijken hun straf daarvoor krijgen. Maar bovenal hoop ik dat de ramen weer open zullen gaan die onder valse voorwendselen gesloten werden, waardoor sekswerkers slachtoffer werden van het gezien worden als slachtoffer.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer