Eém van de oud bordelen die nu geboden wordt aan sekswerkers om zelf te runnen |
In februari van dit jaar kondigde de gemeente Amsterdam aan dat zij onderzoek zouden gaan doen naar de haalbaarheid om sekswerkers hun eigen bordeel te laten runnen. Ze hadden 18 ramen ter beschikking voor de sekswerkers die hun eigen corporatie wilde vormen. En dus begon de gemeente met een haalbaarheidsonderzoek, om te zien of sekswerkers geïnteresseerd waren om hun eigen bordeel te runnen.
Tegenover de media werd dit project verkocht als 'een manier voor prostituees om zonder pooier te hoeven werken', waarmee geïmpliceerd werd dat we nu dat wel zouden doen. Het was een manier voor de gemeente om aan de ene kant het sluitingsbeleid van ramen te rechtvaardigen, terwijl men aan de andere hand nu plots ramen wilde gaan openen. De media, kritiekloos als altijd, nam het zo over, en verkocht het aan het publiek als 'pooier vrije werkplek' voor prostituees.
Onzin natuurlijk. De meeste sekswerkers die achter de ramen werken hebben helemaal geen pooier. Ze impliceren dit alleen maar om de huidige bordeelhouders in een slecht daglicht te stellen, omdat ze immers nog altijd hen willen sluiten. Anders wordt het namelijk praktisch onmogelijk om een beleid te verdedigen die enerzijds ramen sluiten, en anderzijds ramen opent.
Want in reality is er net zo veel kans op pooiers bij dit Project Eigen Raam, als bij andere raambordelen. Wie een bordeel runt is compleet irrelevant voor het zijn van slachtoffer. De bordeelhouders zijn niet de pooiers, noch werken te met hen samen. Dus de kans dat er slachtoffers in dit nieuwe bordeel komen te werken, is net zo groot als bij de bestaande raambordelen.
Maar vandaag kondigde de gemeente aan dat er voldoende draagvlak onder sekswerkers zou zijn om dit project door te zetten. Best een interessante conclusie als je het haalbaarheidsonderzoek hebt gelezen, waarin staat dat er 45 tot 50 sekswerkers interesse moeten hebben voor een sluitende exploitatie (pagina 9). Dus rijst de vraag, hebben ze dan 45 tot 50 sekswerkers gevonden die interesse hebben in dit project? Nou... nee!
In het rapport kun je namelijk lezen dat men in Maart een informatiebijeenkomst heeft georganiseerd voor sekswerkers om hen te informeren over dit project (pagina 6). 24 Sekswerkers kwamen opdagen, waaronder ikzelf, van de 600 sekswerkers die er op de Wallen werken. Dus je zou kunnen zeggen dat er onmiddellijk al weinig interesse voor was, als maar 4% op komt dagen. Niet zo vreemd, aangezien de meeste sekswerkers aangeven tevreden te zijn met hun huidige werkplek, omstandigheden en bordeelhouder. Kortom, er is helemaal geen behoefte om daarin te wijzigen.
Iets anders waardoor sekswerkers geen interesse hebben in dit project, is het feit dat ze deze verantwoordelijkheid niet willen hebben. Het is de hele reden waarom sekswerkers zo tevreden zijn met de huidige situatie. De bordeelhouders doen al het zware (papier)werk, en wij hoeven alleen te werken en belasting te betalen. De meeste van ons hebben dus helemaal geen trek in meer papierwerk, regels etc. alleen maar om te kunnen werken.
Er waren echter wel een paar sekswerkers die wel interesse toonde. Hoeveel? Nou, zoals we op kunnen lezen in het rapport, 15 sekswerkers toonde interesse tijdens gesprekken die plaats vonden in April en Mei (pagina 6). Niet helemaal de 45 tot 50 sekswerkers die men nodig achtte om dit project succesvol te maken. En in Juni melde de burgemeester zelfs nog dat hij nog onvoldoende sekswerkers had gevonden voor dit project.
Dus wat is er sindsdien veranderd? Nou, helemaal niets eigenlijk. Er zijn niet meer sekswerkers gevonden sindsdien. Wat betekent dat er nog steeds maar 15 sekswerkers zijn die interesse hebben getoond. Nog lang niet in de buurt dus van de 45 tot 50 sekswerkers die ze nodig hebben volgens hun eigen criteria. Toch meld de media nu dat er 'voldoende draagvlak is' van sekswerkers voor dit project.
Wellicht is dit dan ook wel de reden waarom er plots niet meer 18, maar nog maar 15 ramen beschikbaar zijn voor dit project. Immers waren er in februari nog 18 ramen beschikbaar. Maar nu zijn dat er ineens 3 ramen minder geworden. En toevallig zijn er nu net zoveel ramen beschikbaar, als dat er sekswerkers waren die interesse hebben getoond. Het zou mij niets verbazen als die andere 3 ramen zijn afgevallen, doordat men simpelweg niet meer sekswerkers konden vinden om mee te doen met dit project. Maar, tuurlijk, blijft het maar aan het publiek verkopen alsof er voldoende support zou zijn vanuit de sekswerkers voor dit project!
Het rapport zegt dat wellicht sekswerkers nog geen interesse hebben getoond, omdat ze in afwachting zijn (pagina 7). Bijvoorbeeld om te weten wat de huurprijzen zullen worden. Maar ik denk dat het veel simpeler ligt. Er zijn gewoon niet veel sekswerkers die interesse hebben om een eigen bordeel te runnen. We willen gewoon werken zoals we dat nu doen. We hebben een bordeelhouder die al het papierwerk doet, al het juridische werk etc., en wij hoeven ons alleen maar druk te maken over op tijd de belasting te betalen. We willen er niet meer werk en verantwoordelijkheid bij dan dat we nu hebben.
Wij hebben er nooit om gevraagd om een eigen bordeel te kunnen runnen. Dit is, wederom, het plan van een politicus geweest die 'denkt' te weten wat wij nodig hebben. Maar ze luisteren nooit naar ons. We vroegen namelijk helemaal niet om een eigen bordeel te kunnen runnen. We hebben alleen gevraagd of ze willen stoppen met het sluiten van bordelen, om ons de werkplekken terug te geven die momenteel leeg staan. Daar hebben we om gevraagd toen we protesteerde tegen Project 1012. We vroegen helemaal niet of we alsjeblieft ons eigen bordeel mochten starten zodat we pooiervrij zouden zijn. Meeste van ons zijn pooiervrij, en we hebben geen bordeel nodig om dat te bewijzen!
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Vanaf 12 oktober behandeld de Tweede Kamer de nieuwe prostitutie wet, de zogenaamde WRP (Wet Regulering Prostitutie). Volgens het ministerie van Justitie noodzakelijk, omdat er op dit moment teveel verschillen zitten in regelgeving tussen verschillende gemeentes, waardoor sekswerkers zich makkelijk kunnen verplaatsen van de ene naar de andere stad.
Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld de intake interview die sekswerkers moeten doen in Amsterdam. Deze intake heeft als doel heeft de 'zelfredzaamheid' van een sekswerker te beoordelen, met andere woorden: om te kijken of er niet stiekem een pooier achter zit. Eén van de dingen die zo'n intake moet beoordelen of een sekswerker zelfredzaam genoeg is, is of ze voldoen aan de taaleis. Sekswerkers moeten op z'n minst Nederlands, Engels, Spaans of Duits kunnen spreken. Althans, dat was tot recent, want nu blijkbaar mag alleen nog maar Nederlands en Engels volgens het Europese Hof.
Als het Nederlands of Engels niet voldoende is, krijgt de sekswerker een negatief werkadvies. Niet voor de sekswerker zelf echter, maar voor de bordeelhouder, wat betekent dat zij de sekswerker in kwestie niet mogen laten werken en als zij dat wel doen dat zij hun vergunning daarmee kwijtraken, en daarmee dus hun hele bordeel moeten sluiten. Dit resulteert erin dat geen enkele bordeelhouder meer deze sekswerker wilt hebben, waardoor de sekswerker zonder werkplek komt te zitten.
Dus wat er vervolgens gebeurd, is dat deze reeds kwetsbare sekswerker of de illegaliteit in stapt met alle gevolgen van dien, of naar een andere stad toe gaat waar de regels minder streng zijn en ze zonder problemen kan werken. Kortom, het probleem wordt niet verholpen, het probleem verplaatst zich alleen maar. En dat is iets wat deze wet wilt aanpakken. Uniforme regels in heel Nederland, zodat sekswerkers die niet aan de regels voldoen zich niet gaan verplaatsen.
Maar de regels om de prostitutie branche verder te reguleren gaan wel heel erg ver. Zo wordt het bijvoorbeeld strafbaar voor sekswerkers om te werken zonder vergunning. Dit gaat dus gelden voor allee sekswerkers, inclusief sekswerkers die vanuit huis werken. Geen vergunning betekent dan een boete, of nog erger: gevangenis.
Inderdaad, Nederland wilt dus sekswerkers de gevangenis in gaan gooien omdat ze geen vergunning hebben, wat best grappig is, aangezien gemeentes haast nooit vergunning uitgeven voor prostitutie, omdat niemand prostitutie in zijn of haar buurt/stad wilt hebben. Het grootste probleem voor sekswerkers in Nederland is momenteel al het gebrek aan legale werkplekken dankzij het continu sluiten van legale werkplekken (inmiddels is al 40% gesloten in Nederland), terwijl het anderzijds onmogelijk is om een vergunning te krijgen. Maar nu willen ze dus sekswerkers de bak in gooien omdat ze geen vergunning hebben, die ze onmogelijk kunnen krijgen.
Nog vreemder is het feit dat ook webcamgirls en webcamboys ook een vergunning zouden moeten hebben. Inderdaad! Mensen doen over de gehele wereld webcam werk zonder problemen, maar in Nederland willen ze nu dat je hier een vergunning voor hebt. Waarom? Simpelweg omdat het sekswerkers zijn, niet omdat het op enige wijze zichtbaar of op te merken valt aan de buitenkant. Immers, iedereen kan webcam performer zijn zonder dat je het weet. Maar nu willen ze dus dat ook zij een vergunning hiervoor hebben. Geen vergunning betekent ook voor hen een gevangenisstraf.
En als je nu denkt dat deze nieuwe wet het wellicht wel makkelijker zal maken om zo'n verplichte vergunning te krijgen, aangezien ze je anders in de bak gooien. Nou, vergeet het maar! Sterker nog, ze maken het gemeentes zelfs makkelijker om te vergunningen te weigeren!!! Het is bijna alsof deze wet meer illegale prostitutie beoogt, in plaats van meer legale prostitutie die controleerbaar is.
En alsof dat nog niet genoeg is, staat deze nieuwe wet het ook toe dat de politie ten alle tijden het huis van een sekswerker zonder toestemming kan betreden. Inderdaad! Nederland staat het de politie toe om sekswerkers nog meer lastig te vallen dan ze al deden. Hadden ze voorheen gewoon nog toestemming nodig om je woning te betreden, zoals dat bij iedereen geldt. Dat wordt dus met deze wet opgeheven, waardoor huisvredebreuk bij een sekswerker gewoon legaal wordt. Inderdaad, deze wet staat discriminatie van sekswerkers toe door huisvredebreuk bij sekswerkers toe te staan, een unicum in de geschiedenis!
Dat deze wet niet alleen puur gekkenwerk is, die de privacy rechten van sekswerkers schendt door het huisvredebreuk legaal te maken, en sekswerkers criminaliseert als ze geen vergunning hebben die niet tot nauwelijks verkrijgbaar is. Nog veel erger is dat deze wet sekswerkers juist meer criminaliseert, en hen minder rechten geeft, en dit gaat juist in tegen de recente oproep van Amnesty om sekswerk te decriminaliseren en sekswerkers meer rechten te geven in plaats van minder rechten!
Nederland gaat steeds meer richting het criminaliseren van sekswerk, het schenden van hun privacy rechten, en verwijderd zichzelf steeds meer van Amnesty's voorstel om sekswerk te decriminaliseren en hun rechten te beschermen. Dit land is knettergek aan het worden!
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld de intake interview die sekswerkers moeten doen in Amsterdam. Deze intake heeft als doel heeft de 'zelfredzaamheid' van een sekswerker te beoordelen, met andere woorden: om te kijken of er niet stiekem een pooier achter zit. Eén van de dingen die zo'n intake moet beoordelen of een sekswerker zelfredzaam genoeg is, is of ze voldoen aan de taaleis. Sekswerkers moeten op z'n minst Nederlands, Engels, Spaans of Duits kunnen spreken. Althans, dat was tot recent, want nu blijkbaar mag alleen nog maar Nederlands en Engels volgens het Europese Hof.
Als het Nederlands of Engels niet voldoende is, krijgt de sekswerker een negatief werkadvies. Niet voor de sekswerker zelf echter, maar voor de bordeelhouder, wat betekent dat zij de sekswerker in kwestie niet mogen laten werken en als zij dat wel doen dat zij hun vergunning daarmee kwijtraken, en daarmee dus hun hele bordeel moeten sluiten. Dit resulteert erin dat geen enkele bordeelhouder meer deze sekswerker wilt hebben, waardoor de sekswerker zonder werkplek komt te zitten.
Dus wat er vervolgens gebeurd, is dat deze reeds kwetsbare sekswerker of de illegaliteit in stapt met alle gevolgen van dien, of naar een andere stad toe gaat waar de regels minder streng zijn en ze zonder problemen kan werken. Kortom, het probleem wordt niet verholpen, het probleem verplaatst zich alleen maar. En dat is iets wat deze wet wilt aanpakken. Uniforme regels in heel Nederland, zodat sekswerkers die niet aan de regels voldoen zich niet gaan verplaatsen.
Maar de regels om de prostitutie branche verder te reguleren gaan wel heel erg ver. Zo wordt het bijvoorbeeld strafbaar voor sekswerkers om te werken zonder vergunning. Dit gaat dus gelden voor allee sekswerkers, inclusief sekswerkers die vanuit huis werken. Geen vergunning betekent dan een boete, of nog erger: gevangenis.
Inderdaad, Nederland wilt dus sekswerkers de gevangenis in gaan gooien omdat ze geen vergunning hebben, wat best grappig is, aangezien gemeentes haast nooit vergunning uitgeven voor prostitutie, omdat niemand prostitutie in zijn of haar buurt/stad wilt hebben. Het grootste probleem voor sekswerkers in Nederland is momenteel al het gebrek aan legale werkplekken dankzij het continu sluiten van legale werkplekken (inmiddels is al 40% gesloten in Nederland), terwijl het anderzijds onmogelijk is om een vergunning te krijgen. Maar nu willen ze dus sekswerkers de bak in gooien omdat ze geen vergunning hebben, die ze onmogelijk kunnen krijgen.
Nog vreemder is het feit dat ook webcamgirls en webcamboys ook een vergunning zouden moeten hebben. Inderdaad! Mensen doen over de gehele wereld webcam werk zonder problemen, maar in Nederland willen ze nu dat je hier een vergunning voor hebt. Waarom? Simpelweg omdat het sekswerkers zijn, niet omdat het op enige wijze zichtbaar of op te merken valt aan de buitenkant. Immers, iedereen kan webcam performer zijn zonder dat je het weet. Maar nu willen ze dus dat ook zij een vergunning hiervoor hebben. Geen vergunning betekent ook voor hen een gevangenisstraf.
En als je nu denkt dat deze nieuwe wet het wellicht wel makkelijker zal maken om zo'n verplichte vergunning te krijgen, aangezien ze je anders in de bak gooien. Nou, vergeet het maar! Sterker nog, ze maken het gemeentes zelfs makkelijker om te vergunningen te weigeren!!! Het is bijna alsof deze wet meer illegale prostitutie beoogt, in plaats van meer legale prostitutie die controleerbaar is.
En alsof dat nog niet genoeg is, staat deze nieuwe wet het ook toe dat de politie ten alle tijden het huis van een sekswerker zonder toestemming kan betreden. Inderdaad! Nederland staat het de politie toe om sekswerkers nog meer lastig te vallen dan ze al deden. Hadden ze voorheen gewoon nog toestemming nodig om je woning te betreden, zoals dat bij iedereen geldt. Dat wordt dus met deze wet opgeheven, waardoor huisvredebreuk bij een sekswerker gewoon legaal wordt. Inderdaad, deze wet staat discriminatie van sekswerkers toe door huisvredebreuk bij sekswerkers toe te staan, een unicum in de geschiedenis!
Dat deze wet niet alleen puur gekkenwerk is, die de privacy rechten van sekswerkers schendt door het huisvredebreuk legaal te maken, en sekswerkers criminaliseert als ze geen vergunning hebben die niet tot nauwelijks verkrijgbaar is. Nog veel erger is dat deze wet sekswerkers juist meer criminaliseert, en hen minder rechten geeft, en dit gaat juist in tegen de recente oproep van Amnesty om sekswerk te decriminaliseren en sekswerkers meer rechten te geven in plaats van minder rechten!
Nederland gaat steeds meer richting het criminaliseren van sekswerk, het schenden van hun privacy rechten, en verwijderd zichzelf steeds meer van Amnesty's voorstel om sekswerk te decriminaliseren en hun rechten te beschermen. Dit land is knettergek aan het worden!
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Enige tijd terug maakte de minister van Justititie een bedrag van 3 millioen euro per jaar vrij voor uitstapprogramma's voor prostituees. Het idee is natuurlijk om prostituees te helpen die willen uitstappen. De vraag is natuurlijk, willen prostituees dat wel? En zo ja, wat voor hulp hebben ze dan nodig? Of is het uitstapprogramma gewoon weer een manier om prostitutie te ontmoedigen?
Laten we eens met wat feiten beginnen. Tussen 2011 en 2013 hebben in totaal 1750 prostituees deelgenomen aan zo'n programma. Dit komt neer op 583 prostituees per jaar. Dit is dus slechts een heel klein deel van alle prostituees (naar schatting 20.000) in Nederland, en het lijkt er dus niet echt op alsof er veel interesse is voor dit programma.
Waarom neemt slechts zo'n klein deel van de prostituees deel aan zo'n programma? Nou, wellicht omdat ze helemaal niet willen stoppen. Of wellicht omdat sommige wel willen stoppen, maar daarbij geen hulp nodig hebben. Of wellicht omdat veel prostituees niet denken dat dit programma veel hulp biedt.
Het huidige uitstapprogramma heeft een succesratio van 57%, wat betekent dat 57% van de prostituees die deelnemen aan dit programma daadwerkelijk ook stopt met prostitutie. Dit betekent dus dat 43% van de prostituees met het programma stops voordat ze de prostitutie uit zijn gestapt. Dit betekent ook dat slechts 332 prostituees per jaar daadwerkelijk stopt in de prostitutie door dit programma.
Je zou je kunnen afvragen waarom zo'n relatief grote groep van ruim 40% afhaakt en liever in de prostitutie blijft werken, in plaats van het programma afmaakt en een ander beroep gaat doen.
Wat ze ook niet bijhouden is hoeveel er weer terug de prostitutie in gaan, nadat ze gestopt zijn. Want ik ken persoonlijk meiden die weer de prostitutie in zijn gegaan nadat ze met zo'n programma gestopt waren, en dat gebeurd vaker dan men denkt. En de meest voorkomende reden daarvoor, is dat dit beroep simpelweg te goed betaalt om er mee te stoppen. Een voorbeeldje. Ik ken een meid die enige tijd geleden mee deed aan zo'n uitstapprogramma, en uiteindelijk in een restaurant belandde. Na ongeveer een jaar in dit restaurant te hebben gewerkt, besloot ze weer terug de prostitutie in te gaan. Haar reden? Het betaalde gewoon veel beter dan werken in een restaurant.
Meiden die dit beroep zijn gaan doen, doen dit meestal voor maar één simpele reden: geld. Er is geen ander beroep ter wereld die zo weinig vaardigheden, scholing en kennis of ervaring vereist, en tegelijkertijd zo veel geld verdiend. De meeste meiden doen dit werk gewoon voor een paar jaar met idee om daarna ermee te stoppen, naar huis toe te gaan, hun eigen bedrijf te beginnen met het geld wat ze hier hebben verdiend en een eigen huis en een auto te kopen, en een mooi leven te hebben. Dat is het doel wat de meeste meiden voor zich hebben, en ze zullen ook niet stoppen voordat ze dat doel bereikt hebben.
Wat echter in realiteit gebeurd, is dat dingen vaak niet zo lopen als je gepland hebt, en dat het langer duurt dan je verwacht had om het geld voor jouw droom bij elkaar te krijgen. Veel meiden bijvoorbeeld denken dat je altijd goed geld kunt verdienen. Maar zo werkt het simpelweg niet. Je kunt niet altijd gouden bergen verdienen, er zijn goede en slechte periode's. Dus je kunt niet altijd geld sparen. Soms moet je zelfs geld dat je hebt gespaard weer gebruiken om dingen af te kunnen betalen omdat het niet zo goed loopt.
Een ander ding is dat veel meiden verslaafd raken aan shoppen. Helemaal meiden uit landen zoals Roemenië, Bulgarije en Hongarije, die nooit het geld hadden voor dure tassen, schoenen of kleding. Nu ze ineens al dat geld hebben, is het niet uitgeven aan mooie dure spullen best een uitdaging voor ze. Het idee is dat als je toch dit beroep doet, je er op z'n minst goed uit moet zien, wat is immers anders het punt om dit beroep te doen?
En dus even veel meiden duizenden euro's uit aan schoenen, kleding, zonnebrillen, tassen en wat nog meer, simpelweg omdat ze het geld er voor hebben. Dus al snel slaat dit om in een verslaving, waardoor ze stoppen met sparen, en het meeste geld besteed wordt aan dure spullen die ze niet echt nodig hebben.
Ik ken veel meiden die er bij lopen in de laatste mode van Louis Vuitton en Burberry en alle andere dure merken die je maar kunt bedenken. Ze spenderen maandelijks duizenden euro's om er goed uit te zien, maar ze werken hier soms al decennia. Ik weet bijna wel zeker dat toen ze hier kwamen om dit beroep te doen, dat ze niet het idee hadden om dit beroep 10 jaar of langer te gaan doen, maar op tenminste wel er bij te kunnen lopen volgens de nieuwste mode. Toch is dat er wat er met hen gebeurd. Het geld corrumpeert hen, stelt hun doelen uit, net zoals dat bijna met mij ooit gebeurde.
En dit is één van de hoofdredenen waarom zo'n uitstapprogramma niet werkt. Want het uitstapprogramma biedt hen namelijk niet wat ze zoeken: veel geld. Het is de reden dat velen voortijdig stoppen met zo'n programma. En het is de reden dat velen die wel de prostitutie hebben verlaten, later weer terug keren, simpelweg omdat ze met dit werk veel meer geld kunnen verdienen, en daarmee hun dure levensstijl kan betalen. Dus tenzij een uitstapprogramma je een baan kunt bieden met een salaris in de buurt van wat we verdienen in de prostitutie, zal het nooit een succes worden.
De beste manier om prostituees de prostitutie te laten verlaten, is door hen hun doel helpen te bereiken. Dus niet om ze uit dit beroep te laten stappen, maar door ze te helpen het geld bijeen te laten sparen dat ze willen. Een ander beroep helpt wellicht een paar meiden, maar de meeste niet. Aangezien ze uiteindelijke, tenzij ze er hun doel mee hebben bereikt, altijd terug zullen gaan naar dit werk.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Laten we eens met wat feiten beginnen. Tussen 2011 en 2013 hebben in totaal 1750 prostituees deelgenomen aan zo'n programma. Dit komt neer op 583 prostituees per jaar. Dit is dus slechts een heel klein deel van alle prostituees (naar schatting 20.000) in Nederland, en het lijkt er dus niet echt op alsof er veel interesse is voor dit programma.
Waarom neemt slechts zo'n klein deel van de prostituees deel aan zo'n programma? Nou, wellicht omdat ze helemaal niet willen stoppen. Of wellicht omdat sommige wel willen stoppen, maar daarbij geen hulp nodig hebben. Of wellicht omdat veel prostituees niet denken dat dit programma veel hulp biedt.
Het huidige uitstapprogramma heeft een succesratio van 57%, wat betekent dat 57% van de prostituees die deelnemen aan dit programma daadwerkelijk ook stopt met prostitutie. Dit betekent dus dat 43% van de prostituees met het programma stops voordat ze de prostitutie uit zijn gestapt. Dit betekent ook dat slechts 332 prostituees per jaar daadwerkelijk stopt in de prostitutie door dit programma.
Je zou je kunnen afvragen waarom zo'n relatief grote groep van ruim 40% afhaakt en liever in de prostitutie blijft werken, in plaats van het programma afmaakt en een ander beroep gaat doen.
Wat ze ook niet bijhouden is hoeveel er weer terug de prostitutie in gaan, nadat ze gestopt zijn. Want ik ken persoonlijk meiden die weer de prostitutie in zijn gegaan nadat ze met zo'n programma gestopt waren, en dat gebeurd vaker dan men denkt. En de meest voorkomende reden daarvoor, is dat dit beroep simpelweg te goed betaalt om er mee te stoppen. Een voorbeeldje. Ik ken een meid die enige tijd geleden mee deed aan zo'n uitstapprogramma, en uiteindelijk in een restaurant belandde. Na ongeveer een jaar in dit restaurant te hebben gewerkt, besloot ze weer terug de prostitutie in te gaan. Haar reden? Het betaalde gewoon veel beter dan werken in een restaurant.
Meiden die dit beroep zijn gaan doen, doen dit meestal voor maar één simpele reden: geld. Er is geen ander beroep ter wereld die zo weinig vaardigheden, scholing en kennis of ervaring vereist, en tegelijkertijd zo veel geld verdiend. De meeste meiden doen dit werk gewoon voor een paar jaar met idee om daarna ermee te stoppen, naar huis toe te gaan, hun eigen bedrijf te beginnen met het geld wat ze hier hebben verdiend en een eigen huis en een auto te kopen, en een mooi leven te hebben. Dat is het doel wat de meeste meiden voor zich hebben, en ze zullen ook niet stoppen voordat ze dat doel bereikt hebben.
Wat echter in realiteit gebeurd, is dat dingen vaak niet zo lopen als je gepland hebt, en dat het langer duurt dan je verwacht had om het geld voor jouw droom bij elkaar te krijgen. Veel meiden bijvoorbeeld denken dat je altijd goed geld kunt verdienen. Maar zo werkt het simpelweg niet. Je kunt niet altijd gouden bergen verdienen, er zijn goede en slechte periode's. Dus je kunt niet altijd geld sparen. Soms moet je zelfs geld dat je hebt gespaard weer gebruiken om dingen af te kunnen betalen omdat het niet zo goed loopt.
Een ander ding is dat veel meiden verslaafd raken aan shoppen. Helemaal meiden uit landen zoals Roemenië, Bulgarije en Hongarije, die nooit het geld hadden voor dure tassen, schoenen of kleding. Nu ze ineens al dat geld hebben, is het niet uitgeven aan mooie dure spullen best een uitdaging voor ze. Het idee is dat als je toch dit beroep doet, je er op z'n minst goed uit moet zien, wat is immers anders het punt om dit beroep te doen?
En dus even veel meiden duizenden euro's uit aan schoenen, kleding, zonnebrillen, tassen en wat nog meer, simpelweg omdat ze het geld er voor hebben. Dus al snel slaat dit om in een verslaving, waardoor ze stoppen met sparen, en het meeste geld besteed wordt aan dure spullen die ze niet echt nodig hebben.
Ik ken veel meiden die er bij lopen in de laatste mode van Louis Vuitton en Burberry en alle andere dure merken die je maar kunt bedenken. Ze spenderen maandelijks duizenden euro's om er goed uit te zien, maar ze werken hier soms al decennia. Ik weet bijna wel zeker dat toen ze hier kwamen om dit beroep te doen, dat ze niet het idee hadden om dit beroep 10 jaar of langer te gaan doen, maar op tenminste wel er bij te kunnen lopen volgens de nieuwste mode. Toch is dat er wat er met hen gebeurd. Het geld corrumpeert hen, stelt hun doelen uit, net zoals dat bijna met mij ooit gebeurde.
En dit is één van de hoofdredenen waarom zo'n uitstapprogramma niet werkt. Want het uitstapprogramma biedt hen namelijk niet wat ze zoeken: veel geld. Het is de reden dat velen voortijdig stoppen met zo'n programma. En het is de reden dat velen die wel de prostitutie hebben verlaten, later weer terug keren, simpelweg omdat ze met dit werk veel meer geld kunnen verdienen, en daarmee hun dure levensstijl kan betalen. Dus tenzij een uitstapprogramma je een baan kunt bieden met een salaris in de buurt van wat we verdienen in de prostitutie, zal het nooit een succes worden.
De beste manier om prostituees de prostitutie te laten verlaten, is door hen hun doel helpen te bereiken. Dus niet om ze uit dit beroep te laten stappen, maar door ze te helpen het geld bijeen te laten sparen dat ze willen. Een ander beroep helpt wellicht een paar meiden, maar de meeste niet. Aangezien ze uiteindelijke, tenzij ze er hun doel mee hebben bereikt, altijd terug zullen gaan naar dit werk.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Vandaag melde de media dat bordeelhouders moeten kunnen communiceren met sekswerkers om hun veiligheid te kunnen garanderen. Het was een beslissing van het Europese Hof, dat sekswerkers die een raam huren bij een bordeel op z'n minst Nederlands of Engels moeten kunnen spreken.
Persoonlijk ken ik geen meiden die geen Engels spreken. Dus voor mij, en alle meiden die ik ken, speelt dit niet echt. Ik weet echter wel dat er een groep Zuid-Amerikaanse vrouwen is rond de Oude Kerk, en dat zij met de bordeelhouders perfect Spaans spreken. Ik weet ook dat de bordeelhouder die deze zaak is begonnen tegen de gemeente, Jan Harmsen, met veel van de meiden Duits sprak, omdat veel meiden uit Oost-Europa nu eenmaal beter Duits dan Engels spreken.
De media presenteert het echter alsof de bordeelhouder helemaal niet met ze kon communiceren, wat ik sterk betwijfel, aangezien het dan onmogelijk is om een intake interview te doen, wat tegenwoordig verplicht is. Maar daarnaast, hoe kun je nu een kamer verhuren zonder te communiceren, hoe kun je bijvoorbeeld uitleggen hoe ze een raam kunnen huren, hoeveel het kost, wat de regels zijn etc. Dus de enige verklaring is dat hij wel met ze kon communiceren, alleen niet in het Engels of Nederlands, maar dus gewoon in het Duits, wat betekent dat dit deel niet vermeld is in de berichtgeving om de bordeelhouder neer te zetten als de 'bad guy'. Ik denk dan ook dat het niet de media zelf was die hiermee kwam, maar dat dit bericht van de burgemeester komt, die bewust bordeelhouders zwart wilt maken, om ramen te kunnen sluiten.
Eigenlijk komt deze beslissing van het Europese Hof neer op een inperking van de toegestane talen naar alleen nog maar Nederlands en Engels, en dus niet meer Spaans en Duits daarnaast zoals voorheen wel was toegestaan. Kortom, het komt neer op een inperking van de markt voor de bordeelhouders aan wie zij hun kamers kunnen verhuren, nu ze alleen nog maar aan meiden mogen verhuren die Nederlands of Engels spreken, en niet meer aan Spaans of Duits sprekende meiden zoals voorheen.
Het voelt ook een beetje alsof er wederom een uitzondering wordt gemaakt voor sekswerkers, aangezien de kans op uitbuiting in andere branches net zo hoog is, maar daar wordt niemand verplicht alleen Nederlands of Engels te kunnen spreken.
Zelf ben ik van mening dat sekswerkers hier gewoon op z'n minst Engels moeten kunnen spreken. Immers komen veel van onze klanten van over de hele wereld, dus als je geen Engels kunt spreken hier, wordt het haast onmogelijk om te werken. Het zou tevens veel ruzies tussen klanten en sekswerkers voorkomen, die ontstaan door communicatieproblemen. Daarnaast denk ik dat de aanklacht dat dames geen Engels zouden kunnen spreken zwaar overdreven zijn, tuurlijk zullen ze wel wat Engels kunnen, ze zullen alleen meer Duits met de bordeelhouder spreken omdat ze dat beter ligt. Maar zoals ik al zei, ik ken überhaupt geen meiden die geen Engels kunnen spreken. Met sommige bordeelhouders is het allang een regel dat Engels verplicht is.
Concluderend zijn de artikelen uit de media over deze zaak erg éénzijdig en bovendien incorrect. Maar ik ben niet verbaasd, aangezien dit een zaak was tegen de gemeente, die nog steeds proberen onze ramen te sluiten. En met het recente besluit van de burgemeester om voor een tweede termijn te gaan, betwijfel ik of hij zijn belofte gaat houden om minder ramen te sluiten. Immers beloofde hij ons ook een brief te sturen, die we nog steeds niet hebben ontvangen.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Persoonlijk ken ik geen meiden die geen Engels spreken. Dus voor mij, en alle meiden die ik ken, speelt dit niet echt. Ik weet echter wel dat er een groep Zuid-Amerikaanse vrouwen is rond de Oude Kerk, en dat zij met de bordeelhouders perfect Spaans spreken. Ik weet ook dat de bordeelhouder die deze zaak is begonnen tegen de gemeente, Jan Harmsen, met veel van de meiden Duits sprak, omdat veel meiden uit Oost-Europa nu eenmaal beter Duits dan Engels spreken.
De media presenteert het echter alsof de bordeelhouder helemaal niet met ze kon communiceren, wat ik sterk betwijfel, aangezien het dan onmogelijk is om een intake interview te doen, wat tegenwoordig verplicht is. Maar daarnaast, hoe kun je nu een kamer verhuren zonder te communiceren, hoe kun je bijvoorbeeld uitleggen hoe ze een raam kunnen huren, hoeveel het kost, wat de regels zijn etc. Dus de enige verklaring is dat hij wel met ze kon communiceren, alleen niet in het Engels of Nederlands, maar dus gewoon in het Duits, wat betekent dat dit deel niet vermeld is in de berichtgeving om de bordeelhouder neer te zetten als de 'bad guy'. Ik denk dan ook dat het niet de media zelf was die hiermee kwam, maar dat dit bericht van de burgemeester komt, die bewust bordeelhouders zwart wilt maken, om ramen te kunnen sluiten.
Eigenlijk komt deze beslissing van het Europese Hof neer op een inperking van de toegestane talen naar alleen nog maar Nederlands en Engels, en dus niet meer Spaans en Duits daarnaast zoals voorheen wel was toegestaan. Kortom, het komt neer op een inperking van de markt voor de bordeelhouders aan wie zij hun kamers kunnen verhuren, nu ze alleen nog maar aan meiden mogen verhuren die Nederlands of Engels spreken, en niet meer aan Spaans of Duits sprekende meiden zoals voorheen.
Het voelt ook een beetje alsof er wederom een uitzondering wordt gemaakt voor sekswerkers, aangezien de kans op uitbuiting in andere branches net zo hoog is, maar daar wordt niemand verplicht alleen Nederlands of Engels te kunnen spreken.
Zelf ben ik van mening dat sekswerkers hier gewoon op z'n minst Engels moeten kunnen spreken. Immers komen veel van onze klanten van over de hele wereld, dus als je geen Engels kunt spreken hier, wordt het haast onmogelijk om te werken. Het zou tevens veel ruzies tussen klanten en sekswerkers voorkomen, die ontstaan door communicatieproblemen. Daarnaast denk ik dat de aanklacht dat dames geen Engels zouden kunnen spreken zwaar overdreven zijn, tuurlijk zullen ze wel wat Engels kunnen, ze zullen alleen meer Duits met de bordeelhouder spreken omdat ze dat beter ligt. Maar zoals ik al zei, ik ken überhaupt geen meiden die geen Engels kunnen spreken. Met sommige bordeelhouders is het allang een regel dat Engels verplicht is.
Concluderend zijn de artikelen uit de media over deze zaak erg éénzijdig en bovendien incorrect. Maar ik ben niet verbaasd, aangezien dit een zaak was tegen de gemeente, die nog steeds proberen onze ramen te sluiten. En met het recente besluit van de burgemeester om voor een tweede termijn te gaan, betwijfel ik of hij zijn belofte gaat houden om minder ramen te sluiten. Immers beloofde hij ons ook een brief te sturen, die we nog steeds niet hebben ontvangen.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Enkele dagen geleden kwam Maria Ruigrok van de VVD in Amsterdam met een interessant idee. Een ondernemerspas voor prostituees. Het idee erachter is dat sekswerkers niet met iedere bordeelhouder iedere keer opnieuw een intake interview hoeft te doen, maar dat dit op één plek gedaan kan worden. Kortom, het scheelt om iedere keer opnieuw een intake gesprek te hoeven doen. In plaats van per bordeelhouder een intake te doen, gebeurd dit op één plek eenmalig, en dan krijg je een pasje die aantoont dat je de intake al hebt gedaan.
Volgens Maria Ruigrok maakt dit sekswerkers minder afhankelijk van de bordeelhouders. Maar hier gaat ze de mist in. Ze gaat er vanuit, zoals zo veel mensen, dat de bordeelhouders een probleem voor ons zijn. Maar feit is dat dit voor de meeste sekswerkers niet het geval is. Sterker nog, 84% van de prostituees op de Wallen is positief over de bordeelhouders, zo toonde een recent onderzoek op de Wallen aan. De meest gehoorde klacht over bordeelhouders zijn de regels, maar veelal zijn het niet de bordeelhouders maar is het de gemeente die deze nieuwe regels bedenkt. Dus eigenlijk is dit meer een klacht over de gemeente, maar de meeste meiden weten simpelweg niet dat de gemeente deze regels bedenkt en niet de bordeelhouders.
Maar het ontgaat mij ook hoe deze ondernemers pas mij minder afhankelijk maakt van de bordeelhouders. Maria Ruigrok lijkt het idee te hebben dat wij moeilijk zouden kunnen wisselen van bordeel, maar niets is minder waar. Sterker nog, heel veel meiden wisselen van bordeelhouder. Niet omdat ze zo graag willen wisselen iedere keer, maar omdat de gemeente zo veel ramen heeft gesloten, waardoor er een schaarste in werkplekken is ontstaan, met als gevolg dat veel meiden van de ene naar de andere bordeelhouder moeten zwerven om een werkplek te hebben.
Dus deze 'ondernemers pas' geeft ons niet meer vrijheid om te kiezen waar wij willen werken. Dat is ook niet het probleem momenteel, dus wordt er hier ook geen probleem 'opgelost'. Het probleem is echter, dat veel meiden steeds moeten wisselen van werkplek, omdat er niet voldoende werkplekken zijn als gevolg van de sluitingen. Dat is ook het probleem dat wij aangekaart hebben tijdens de demonstratie van 9 april, waar wij een oplossing voor vragen. En om te kunnen kiezen tussen werkplekken, moet er wel een keuze zijn, en laat dat nu juist hetgeen zijn wat de gemeente zelf heeft gereduceerd.
Maar waar ik mij het meeste zorgen over maak, is wie deze informatie krijgt van al deze intake interviews. Op dit moment zijn dat de bordeelhouders, en wij vertrouwen hen daarmee. Immers zien wij onze bordeelhouders dagelijks, en zoals ik al eerder aangaf, hebben de meeste een goede relatie met hun bordeelhouder. Wij vertrouwen hun dus deze informatie toe, meer dan een gemeente die nog steeds bezig is met onze werkplekken te sluiten.
En hier ligt ook het grootste probleem. Als het enige voordeel van deze ondernemers pas is, dat je niet steeds opnieuw een intake hoeft te doen, dan zullen niet veel meiden deze pas gaan aanvragen. Waarom? Omdat het de meeste meiden gewoon niets uitmaakt hoe vaak zij een intake moeten doen. Ze hebben immers al zo veel intake gesprekken gedaan, dat ze er inmiddels wel aan gewend zijn, en ze hebben er ook geen problemen mee dat de bordeelhouder deze informatie krijgt. Waar ze echter wel bang voor zijn, is als deze informatie in de verkeerde handen valt, zoals een gemeente die ons al jarenlang aan het tegenwerken is. Ik denk dat veel meiden, net als ik, bang zijn dat de informatie uit deze intake gesprekken tegen ons gebruikt gaan worden door de gemeente, om meer bordelen te sluiten. En dat willen we niet, dus zullen de meeste het ook niet doen.
Een andere gedachte die Maria Ruigrok uitte, was dat het zou aantonen dat wij dit werk vrijwillig zouden doen. Dat vind ik vreemd. In geen enkele andere branche hoeft een ZZP'er aan te tonen dat hij of zij het beroep vrijwillig doet. dus waarom wij wel? Alleen maar omdat veel mensen liegen over de omvang van gedwongen prostitutie? Het meest recente cijfer wat ik ontving uit betrouwbare bron over het aantal vermoedelijke slachtoffers van mensenhandel op de Wallen, was dat het vorig jaar om 7 gevallen ging. En dat op een plek waar zo'n 600 tot 700 prostituees werken! Dat is dus 1%! Dus waarom moet ik steeds bewijzen dat ik niet gedwongen wordt, als slechts 1% wellicht een slachtoffer zou zijn? Alleen omdat een groepje religieuze fanatici en radicaal feministen andere dingen beweren, om hun ongenoegen te kunnen uiten over prostitutie? En trouwens, dit gebeurd al! Ik doe al 2 keer per jaar zo'n intake, dus er wordt al 2 keer per jaar aangetoond dat ik vrijwillig werk. Daar veranderd zo'n pas helemaal niets aan.
Het enige voordeel voor ons, is dat we niet met iedere nieuwe bordeelhouder een intake hoeven te doen. Maar als dat het enige voordeel is, dan zal 80% van de meiden het niet doen, aangezien zij geen enkel probleem ervaren met het doen van zo'n intake met de bordeelhouder. Maar volgens de logica van Maria Ruigrok zou dit dan weer niet aantonen dat wij het vrijwillig doen, wat dus impliceert dat wij onvrijwillig werken omdat we niet zo'n pasje hebben aangevraagd. Ik weet het niet hoor, maar bij mij wordt al 2 keer per jaar aangetoond dat ik vrijwillig werk. Ik zie niet in waarom een ander die zo'n intake doet, hier iets aan veranderd?
Maar er zijn ook een paar positieve punten te noemen van dit idee. Het is niet een slecht idee, het bevat zowel goede als slechte punten. En het positieve aan dit systeem, is dat het de verantwoordelijkheid weg haalt bij de bordeelhouders. Op dit moment dragen zij alle verantwoordelijkheid, en als na zo'n intake blijkt dat iemand toch gedwongen werd, kunnen zij hun vergunning kwijt raken. Hen dus ontlasten van deze verantwoordelijkheid, haalt ook de mogelijkheid weg van de gemeente om op basis hiervan hun vergunning in te trekken, wat goed is voor de bordeelhouders. Immers willen de bordeelhouders deze verantwoordelijkheid niet, omdat hun vergunning dan afhangt van één intake gesprek, en zij voelen zich niet bekwaam om mensenhandel goed te herkennen. Immers zijn geen psychologen of politie agenten, maar simpelweg verhuurders.
Dat is dus een positief punt, aangezien de gemeente de afgelopen jaren vooral op zoek is geweest naar redenen om bordelen te sluiten. Het intake gesprek was het ultieme wapen van de gemeente daarin. Als de bordeelhouder dan toch een raam zou verhuren bijvoorbeeld aan iemand die gedwongen werd, omdat zij door de intake kwam, dan was de bordeelhouder verantwoordelijk omdat hij de intake had gedaan, en dan kon hij zijn vergunning verliezen. Door dit weg te halen bij de bordeelhouders, neem je eigenlijk het excuus van de gemeente weg om hen te sluiten, en daar ben ik blij mee.
Wat ik echter niet begrijp, is hoe dit mij onafhankelijker zou maken? Immers kan ik nu ook gewoon kiezen bij welke exploitant ik kan werken, zo'n pasje veranderd daar niets aan, behalve dat ik dan niet opnieuw een intake hoef te doen. Maar aangezien we allemaal al vele van dit soort intakes hebben gedaan, is dat niet echt meer een struikelpunt bij de meiden. Ook het argument van privacy naar de bordeelhouders toe ik een beetje doom. Immers weten ze dat alles van ons al omdat we iedere keer onze papieren moeten laten zien. En wij vertrouwen de bordeelhouders meer dan de gemeente. Dus hoe maakt dit mij onafhankelijker? Waar is het voordeel voor ons? De meiden zullen zich zeker niet comfortabeler voelen als deze intake wordt gedaan door een gemeente die we voor geen cent vertrouwen, terwijl de exploitanten die dit nu doen als erg positief worden ervaren door de meiden.
Maar Maria Ruigrok wil eerst een pilot hiermee gaan doen, en ik vind het best wel eens interessant om te zien hoe dat dat uitpakken, en om eens te kijken of we er ook voordelen voor sekswerkers aan kunnen verbinden. Wat ik echter niet begrijp, is waarom ze dit wil testen bij het gemeentebordeel. Het gemeentebordeel is een ander plan van de gemeente, om sekswerkers hun eigen bordeel te laten runnen. Kortom, de sekswerkers zijn dan tevens de bordeelhouder. Maar als sekswerkers zelf de bordeelhouder zijn, waarom hebben ze dan zo'n ondernemers pas nodig? Immers, zij zijn dan zelf de bordeelhouder, dus degene die anders de intake zou doen bij het bordeel is... nou, zij zelf! Dus waarom zouden ze elders een intake gaan doen, met een gemeente die ze niet vertrouwen, als ze het zelf zouden kunnen doen?
Als ik één advies kan meegeven aan Maria Ruigrok, dan zou het zijn om dit niet te testen bij het gemeentebordeel, maar in een normaal bordeel. Immers, het gemeentebordeel is al een proef op zich, dus hij hebben hun handen al vol aan het uitzoeken van dingen. Nog een proefballonnetje daar aan toevoegen zou teveel kunnen worden. En bovenal, wat in dat gemeentebordeel wellicht werkt, hoeft niet te werken bij de reguliere bordelen. En was het hele punt van die ondernemers pas niet dat sekswerkers sterker staan tegenover de bordeelhouder?
Als je dus een pilot wilt uitvoeren, moet je dus juist niet dat bordeel kiezen, maar gewoon een pilot opzetten waar iedereen gebruik van kan maken, los van welk bordeel ze zijn. Als er weinig dames op komen dagen, zegt dit wellicht iets over het wantrouwen van sekswerkers richting de gemeente. En wellicht zegt het dan ook iets over het gebrek aan voordelen van zo'n pas. Eén intake meer of minder? Who cares! En trouwens, hoe kan ik nu meer keuze vrijheid hebben om bij het bordeel te werken waar ik wil, als de gemeente zelf die keuze vrijheid heeft ingeperkt door 33% van de bordelen te sluiten? Wat voor keuze heb je, als de gemeente zelf die keuze met 33% heeft ingeperkt?
Maria Ruigrok gelooft ook dat zo'n pas wellicht ons voordelen gunt als het gaat om het openen van een zakelijke rekening, een hypotheek of een ongevallen verzekering. Maar ten eerst vind ik het een belachelijk idee dat we een pasje nodig hebben om dit te bereiken, simpelweg omdat financiële instellingen ons discrimineren. Waarom moeten wij allerlei extra moeite doen als zij degene zijn die ons discrimineren? Maar nog belangrijker is de reden waarom ze ons weigeren, want dat is omdat wij uit de seksindustrie komen. Een pasje die aantoont dat je sekswerker bent helpt dan dus niet, sterker nog, het bevestigd juist dat je sekswerker bent. En zij willen ons juist niet hebben, omdat wij uit de seksindustrie komen, een industrie waar veel andere branches niet mee te maken willen hebben, helemaal de banken! Immers, laten we vooral niet vergeten dat het de Nederlandse Bank zelf was die één van haar werknemers ontsloeg omdat zij bij kluste als sekswerker.
Dit pasje gaat niet werken, tenzij er meer voordelen voor sekswerkers aan verbonden zijn. Het argumenten dat het sekswerkers onafhankelijker maakt van de bordeelhouders is ook geen goede. Immers, we kunnen nog steeds niet zonder hen aangezien zij de bordelen runnen, dus zitten we nog steeds aan hen vast. Ook het argument dat van onze privacy is niet erg sterk. Immers hebben de bordeelhouders reeds onze privacy informatie van alle vorige intakes, dat kan niet meer ongedaan gemaakt worden. En waarom zouden wij deze informatie toevertrouwen aan een gemeente die ons jarenlang heeft tegen gewerkt, terwijl die nu in handen is van bordeelhouders waar veel meiden een goede relatie mee hebben? Dus waar zit het voordeel voor ons?
Trouwens, waarom moet ik bewijzen dat ik een ondernemer ben met zo'n pas, als ik al ingeschreven sta bij de KvK, die trouwens ook al een soort van intake interview doet met sekswerkers, zoals ik gisteren ben achter gekomen?
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Volgens Maria Ruigrok maakt dit sekswerkers minder afhankelijk van de bordeelhouders. Maar hier gaat ze de mist in. Ze gaat er vanuit, zoals zo veel mensen, dat de bordeelhouders een probleem voor ons zijn. Maar feit is dat dit voor de meeste sekswerkers niet het geval is. Sterker nog, 84% van de prostituees op de Wallen is positief over de bordeelhouders, zo toonde een recent onderzoek op de Wallen aan. De meest gehoorde klacht over bordeelhouders zijn de regels, maar veelal zijn het niet de bordeelhouders maar is het de gemeente die deze nieuwe regels bedenkt. Dus eigenlijk is dit meer een klacht over de gemeente, maar de meeste meiden weten simpelweg niet dat de gemeente deze regels bedenkt en niet de bordeelhouders.
Maar het ontgaat mij ook hoe deze ondernemers pas mij minder afhankelijk maakt van de bordeelhouders. Maria Ruigrok lijkt het idee te hebben dat wij moeilijk zouden kunnen wisselen van bordeel, maar niets is minder waar. Sterker nog, heel veel meiden wisselen van bordeelhouder. Niet omdat ze zo graag willen wisselen iedere keer, maar omdat de gemeente zo veel ramen heeft gesloten, waardoor er een schaarste in werkplekken is ontstaan, met als gevolg dat veel meiden van de ene naar de andere bordeelhouder moeten zwerven om een werkplek te hebben.
Dus deze 'ondernemers pas' geeft ons niet meer vrijheid om te kiezen waar wij willen werken. Dat is ook niet het probleem momenteel, dus wordt er hier ook geen probleem 'opgelost'. Het probleem is echter, dat veel meiden steeds moeten wisselen van werkplek, omdat er niet voldoende werkplekken zijn als gevolg van de sluitingen. Dat is ook het probleem dat wij aangekaart hebben tijdens de demonstratie van 9 april, waar wij een oplossing voor vragen. En om te kunnen kiezen tussen werkplekken, moet er wel een keuze zijn, en laat dat nu juist hetgeen zijn wat de gemeente zelf heeft gereduceerd.
Maar waar ik mij het meeste zorgen over maak, is wie deze informatie krijgt van al deze intake interviews. Op dit moment zijn dat de bordeelhouders, en wij vertrouwen hen daarmee. Immers zien wij onze bordeelhouders dagelijks, en zoals ik al eerder aangaf, hebben de meeste een goede relatie met hun bordeelhouder. Wij vertrouwen hun dus deze informatie toe, meer dan een gemeente die nog steeds bezig is met onze werkplekken te sluiten.
En hier ligt ook het grootste probleem. Als het enige voordeel van deze ondernemers pas is, dat je niet steeds opnieuw een intake hoeft te doen, dan zullen niet veel meiden deze pas gaan aanvragen. Waarom? Omdat het de meeste meiden gewoon niets uitmaakt hoe vaak zij een intake moeten doen. Ze hebben immers al zo veel intake gesprekken gedaan, dat ze er inmiddels wel aan gewend zijn, en ze hebben er ook geen problemen mee dat de bordeelhouder deze informatie krijgt. Waar ze echter wel bang voor zijn, is als deze informatie in de verkeerde handen valt, zoals een gemeente die ons al jarenlang aan het tegenwerken is. Ik denk dat veel meiden, net als ik, bang zijn dat de informatie uit deze intake gesprekken tegen ons gebruikt gaan worden door de gemeente, om meer bordelen te sluiten. En dat willen we niet, dus zullen de meeste het ook niet doen.
Een andere gedachte die Maria Ruigrok uitte, was dat het zou aantonen dat wij dit werk vrijwillig zouden doen. Dat vind ik vreemd. In geen enkele andere branche hoeft een ZZP'er aan te tonen dat hij of zij het beroep vrijwillig doet. dus waarom wij wel? Alleen maar omdat veel mensen liegen over de omvang van gedwongen prostitutie? Het meest recente cijfer wat ik ontving uit betrouwbare bron over het aantal vermoedelijke slachtoffers van mensenhandel op de Wallen, was dat het vorig jaar om 7 gevallen ging. En dat op een plek waar zo'n 600 tot 700 prostituees werken! Dat is dus 1%! Dus waarom moet ik steeds bewijzen dat ik niet gedwongen wordt, als slechts 1% wellicht een slachtoffer zou zijn? Alleen omdat een groepje religieuze fanatici en radicaal feministen andere dingen beweren, om hun ongenoegen te kunnen uiten over prostitutie? En trouwens, dit gebeurd al! Ik doe al 2 keer per jaar zo'n intake, dus er wordt al 2 keer per jaar aangetoond dat ik vrijwillig werk. Daar veranderd zo'n pas helemaal niets aan.
Het enige voordeel voor ons, is dat we niet met iedere nieuwe bordeelhouder een intake hoeven te doen. Maar als dat het enige voordeel is, dan zal 80% van de meiden het niet doen, aangezien zij geen enkel probleem ervaren met het doen van zo'n intake met de bordeelhouder. Maar volgens de logica van Maria Ruigrok zou dit dan weer niet aantonen dat wij het vrijwillig doen, wat dus impliceert dat wij onvrijwillig werken omdat we niet zo'n pasje hebben aangevraagd. Ik weet het niet hoor, maar bij mij wordt al 2 keer per jaar aangetoond dat ik vrijwillig werk. Ik zie niet in waarom een ander die zo'n intake doet, hier iets aan veranderd?
Maar er zijn ook een paar positieve punten te noemen van dit idee. Het is niet een slecht idee, het bevat zowel goede als slechte punten. En het positieve aan dit systeem, is dat het de verantwoordelijkheid weg haalt bij de bordeelhouders. Op dit moment dragen zij alle verantwoordelijkheid, en als na zo'n intake blijkt dat iemand toch gedwongen werd, kunnen zij hun vergunning kwijt raken. Hen dus ontlasten van deze verantwoordelijkheid, haalt ook de mogelijkheid weg van de gemeente om op basis hiervan hun vergunning in te trekken, wat goed is voor de bordeelhouders. Immers willen de bordeelhouders deze verantwoordelijkheid niet, omdat hun vergunning dan afhangt van één intake gesprek, en zij voelen zich niet bekwaam om mensenhandel goed te herkennen. Immers zijn geen psychologen of politie agenten, maar simpelweg verhuurders.
Dat is dus een positief punt, aangezien de gemeente de afgelopen jaren vooral op zoek is geweest naar redenen om bordelen te sluiten. Het intake gesprek was het ultieme wapen van de gemeente daarin. Als de bordeelhouder dan toch een raam zou verhuren bijvoorbeeld aan iemand die gedwongen werd, omdat zij door de intake kwam, dan was de bordeelhouder verantwoordelijk omdat hij de intake had gedaan, en dan kon hij zijn vergunning verliezen. Door dit weg te halen bij de bordeelhouders, neem je eigenlijk het excuus van de gemeente weg om hen te sluiten, en daar ben ik blij mee.
Wat ik echter niet begrijp, is hoe dit mij onafhankelijker zou maken? Immers kan ik nu ook gewoon kiezen bij welke exploitant ik kan werken, zo'n pasje veranderd daar niets aan, behalve dat ik dan niet opnieuw een intake hoef te doen. Maar aangezien we allemaal al vele van dit soort intakes hebben gedaan, is dat niet echt meer een struikelpunt bij de meiden. Ook het argument van privacy naar de bordeelhouders toe ik een beetje doom. Immers weten ze dat alles van ons al omdat we iedere keer onze papieren moeten laten zien. En wij vertrouwen de bordeelhouders meer dan de gemeente. Dus hoe maakt dit mij onafhankelijker? Waar is het voordeel voor ons? De meiden zullen zich zeker niet comfortabeler voelen als deze intake wordt gedaan door een gemeente die we voor geen cent vertrouwen, terwijl de exploitanten die dit nu doen als erg positief worden ervaren door de meiden.
Maar Maria Ruigrok wil eerst een pilot hiermee gaan doen, en ik vind het best wel eens interessant om te zien hoe dat dat uitpakken, en om eens te kijken of we er ook voordelen voor sekswerkers aan kunnen verbinden. Wat ik echter niet begrijp, is waarom ze dit wil testen bij het gemeentebordeel. Het gemeentebordeel is een ander plan van de gemeente, om sekswerkers hun eigen bordeel te laten runnen. Kortom, de sekswerkers zijn dan tevens de bordeelhouder. Maar als sekswerkers zelf de bordeelhouder zijn, waarom hebben ze dan zo'n ondernemers pas nodig? Immers, zij zijn dan zelf de bordeelhouder, dus degene die anders de intake zou doen bij het bordeel is... nou, zij zelf! Dus waarom zouden ze elders een intake gaan doen, met een gemeente die ze niet vertrouwen, als ze het zelf zouden kunnen doen?
Als ik één advies kan meegeven aan Maria Ruigrok, dan zou het zijn om dit niet te testen bij het gemeentebordeel, maar in een normaal bordeel. Immers, het gemeentebordeel is al een proef op zich, dus hij hebben hun handen al vol aan het uitzoeken van dingen. Nog een proefballonnetje daar aan toevoegen zou teveel kunnen worden. En bovenal, wat in dat gemeentebordeel wellicht werkt, hoeft niet te werken bij de reguliere bordelen. En was het hele punt van die ondernemers pas niet dat sekswerkers sterker staan tegenover de bordeelhouder?
Als je dus een pilot wilt uitvoeren, moet je dus juist niet dat bordeel kiezen, maar gewoon een pilot opzetten waar iedereen gebruik van kan maken, los van welk bordeel ze zijn. Als er weinig dames op komen dagen, zegt dit wellicht iets over het wantrouwen van sekswerkers richting de gemeente. En wellicht zegt het dan ook iets over het gebrek aan voordelen van zo'n pas. Eén intake meer of minder? Who cares! En trouwens, hoe kan ik nu meer keuze vrijheid hebben om bij het bordeel te werken waar ik wil, als de gemeente zelf die keuze vrijheid heeft ingeperkt door 33% van de bordelen te sluiten? Wat voor keuze heb je, als de gemeente zelf die keuze met 33% heeft ingeperkt?
Maria Ruigrok gelooft ook dat zo'n pas wellicht ons voordelen gunt als het gaat om het openen van een zakelijke rekening, een hypotheek of een ongevallen verzekering. Maar ten eerst vind ik het een belachelijk idee dat we een pasje nodig hebben om dit te bereiken, simpelweg omdat financiële instellingen ons discrimineren. Waarom moeten wij allerlei extra moeite doen als zij degene zijn die ons discrimineren? Maar nog belangrijker is de reden waarom ze ons weigeren, want dat is omdat wij uit de seksindustrie komen. Een pasje die aantoont dat je sekswerker bent helpt dan dus niet, sterker nog, het bevestigd juist dat je sekswerker bent. En zij willen ons juist niet hebben, omdat wij uit de seksindustrie komen, een industrie waar veel andere branches niet mee te maken willen hebben, helemaal de banken! Immers, laten we vooral niet vergeten dat het de Nederlandse Bank zelf was die één van haar werknemers ontsloeg omdat zij bij kluste als sekswerker.
Dit pasje gaat niet werken, tenzij er meer voordelen voor sekswerkers aan verbonden zijn. Het argumenten dat het sekswerkers onafhankelijker maakt van de bordeelhouders is ook geen goede. Immers, we kunnen nog steeds niet zonder hen aangezien zij de bordelen runnen, dus zitten we nog steeds aan hen vast. Ook het argument dat van onze privacy is niet erg sterk. Immers hebben de bordeelhouders reeds onze privacy informatie van alle vorige intakes, dat kan niet meer ongedaan gemaakt worden. En waarom zouden wij deze informatie toevertrouwen aan een gemeente die ons jarenlang heeft tegen gewerkt, terwijl die nu in handen is van bordeelhouders waar veel meiden een goede relatie mee hebben? Dus waar zit het voordeel voor ons?
Trouwens, waarom moet ik bewijzen dat ik een ondernemer ben met zo'n pas, als ik al ingeschreven sta bij de KvK, die trouwens ook al een soort van intake interview doet met sekswerkers, zoals ik gisteren ben achter gekomen?
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Vandaag was er op de radio een stukje over prostitutie in Nederland. Eén van de deelnemers in dat debat was Warner ten Kate, de officier van justitie mensenhandel. Interessant is dat Ten Kate eerder al sprak tijdens de TV documentaire van Jojanneke, en daar beweerde dat 70% van de prostituees in Nederland gedwongen worden.
Ik heb hier al veel aandacht aan besteed in meerdere posts. En uiteindelijke leidde dat tot een publiek debat over deze cijfers. Laurens Buijs van de Universiteit van Amsterdam schreef hierover een artikel in het NRC. Als antwoord daarop schreef Warner ten Kate zelf een artikel in het NRC een week later, waarin hij de bewering van 70% in de schoenen van Jojanneke probeerde te schuiven, door te zeggen dat het haar beweringen zouden zijn. Blijkbaar voelde Warner ten Kate zich niet meer zo zeker over zijn eigen percentages, en besloot hij de schuld op Jojanneke af te schuiven.
Best interessant, aangezien het toch echt duidelijk de woorden van Ten Kate zelf waren, en niet die van Jojanneke. Jojanneke gebruikte die uitspraak van Ten Kate daarna slechts in interviews om haar eigen conclusies te onderbouwen. Maar Warner ten Kate deed deze bewering al eerder in een ander interview voor een onderzoek van de Rijksuniversiteit van Groningen. Dat onderzoek ging over de vraag hoe het strafbaar stellen van een klant van een gedwongen prostituee zou uitpakken. Warner beweerde in het interview voor dit onderzoek ook al dat 70% van de prostituees in Nederland gedwongen zou worden. Daar beweerde hij dat zijn bronnen de Sneep en de Koolvis zaak waren. (pagina 102).
Maar vandaag in het interview voor de radio viel de Koolvis zaak als bron blijkbaar af, want nu beweerde Ten Kate ineens dat het cijfer kwam uit de Sneep zaak (25:25). Zo vreemd was het niet om de Koolvis zaak niet meer als bron op te geven. Immers draaide de Koolvis zaak over prostituees die in andere landen gedwongen werden tot prostitutie, en niet in Nederland. Nederland fungeerde in deze zaak slechts als toegangspoort tot Europa voor de mensenhandelaren, maar die vrouwen werden hier niet te werk gesteld. Dus het zou verbazingwekkend zijn geweest als deze zaak ons iets zou kunnen zeggen over de situatie in de Nederlandse prostitutie, aangezien het helemaal niet om prostitutie in Nederland ging.
Maar tijdens het interview voor de radio werd Warner ten Kate deze keer specifiek gevraagd over die 70% en waar dit vandaan kwam, en of hij dit vandaag nog zou herhalen. Nu beweerde hij dat die 70% afkomstig zou zijn van een onderzoek gedaan door de Erasmus Universiteit tijden de Sneep zaak. Het grappig is alleen dat de Erasmus Universiteit nooit een dergelijk onderzoek heeft gedaan. Compleet niet zelfs! Sterker nog, het Sneep rapport zelf (wat nu Schone Schijn heet), noemt niet eens de Erasmus Universiteit in het 141 pagina tellende rapport. Nog interessanter is het feit dat het Sneep zaak ook niet zegt dat 70% gedwongen zou worden, maar beweerd dat 50 tot 85% gedwongen zou worden (pagina 76), en dit 8 pagina's later spontaan ophoogt naar 50 tot 90% zonder enige reden.
Hoe kan het dat iemand die zo publiekelijk keihard staat te liegen nog steeds werkzaam kan zijn als Officier van Justitie, is voor mij onbegrijpelijk. Een Officier van Justitie moet zonder enige blaam zijn, iemand die je kunt vertrouwen, niet iemand die aantoonbaar staat te liegen bij meerdere gelegenheden. Hoe komt het dat deze man nog steeds in functie is, als hij aantoonbaar staat te liegen? Hoe kan dit mogelijk zijn? Waarom staat deze man zijn functie niet ter discussie?
Maar wellicht nog interessanter is het feit dat Warner zelf steeds oproept om te 'stoppen met praten over de cijfers'. Dat is best grappig, aangezien dit hele debat begon omdat hij als Officier van Justitie en de politie steeds dit soort onzin getallen komen. Maar als men hier op wijst, dan mag de discussie ineens niet meer over de cijfers gaan? Waarom noem je ze dan? Wij hebben nooit cijfers aangehaald, wij proberen alleen aan te tonen dat ze staan te liegen over die cijfers, en dat proberen we te doen met daadwerkelijk onderzoek die hen constant in het ongelijk stelt. Maar dan willen ze het plots niet meer over de cijfers hebben? Waarom? Omdat de cijfers je niet aanstaan? Omdat die cijfers aantonen dat je keihard staat te liegen?
Maar wat ik helemaal niet begrijp is: Waarom Warner zelf cijfers staat te verzinnen, terwijl hij gewoon gebruik kan maken van de reeds bestaande (doch onbetrouwbare) cijfers die zijn claims zouden onderbouwen? Waarom kiest hij er niet gewoon voor die 50 tot 90% uit het Sneep rapport aan te houden? Waarom denkt hij dat hij er mee weg kan komen door zijn eigen cijfers te verzinnen? En waarom zelf cijfers gaan verzinnen, wat makkelijker aan te tonen valt dat je staat te liegen, dan een debat te beginnen over daadwerkelijke cijfers zodat andere die moeten ontkrachten? Is dat omdat hij bang is dat hij ontmaskert zal worden door mensen met kennis van zaken? Denkt hij dat als hij een getal noemt wat niet bestaat, dat niemand erachter zal komen omdat niemand de bron kan vinden?
Wij hebben nooit een debat over cijfers gewild. Het waren echter mensen zoals Warner ten Kate, Gert-Jan Segers, Renate van der Zee, Jojanneke van den Berge en consorten die al jaren geleden met die cijfers begonnen. Eerst was het 50 tot 90%, totdat dat blijkbaar zijn betrouwbaarheid begon te verliezen, omdat bekend werd dat die cijfers zo onbetrouwbaar als wat zijn. En nu die magische 70% die verzonnen is door Warner ten Kate, die in geen enkel onderzoek naar voren komt. Dacht je nou echt dat wij er niet achter zouden komen, Warner, als je zelf cijfers ging verzinnen? Dacht je echt dat we zo dom zouden zijn?
Ik wil helemaal geen debat over cijfers. We hebben het immers over mensen, en die mensen zijn geen nummertje, en horen ook niet zo behandeld te worden. Het is een schande dat de anti-prostitutie lobby steeds naar onjuiste grijpt als argumenten om hun leugens te ondersteunen. Slachtoffers van mensenhandel worden niet geholpen met dit soort onzin discussies over cijfers. Maar omdat jullie dit continu ter sprake brengen, dwing je ons steeds die cijfers te ontkrachten, wat een hele discussie tot gevolg heeft over die cijfers, terwijl het om de slachtoffers zou moeten gaan.
Waarom vond je het nodig om te liegen Warner? Ik snap het gewoon niet! Je had gewoon bestaande cijfers kunnen gebruiken, dan had je ze niet hoeven verzinnen, en hadden wij je niet kunnen ontmaskeren. Maar wat ik echt niet snap, is hoe het komt dat Warner ten Kate nog steeds in functie is als Officier van Justitie, als de leugens zo duidelijk zijn, en zijn positie ten opzichte van prostitutie zo overduidelijk tegen is. Je leugens zijn nu bekend meneer Ten Kate. Mijn vraag is nu, hoe lang houdt u het nog vol als Officier van Justitie nu dat uw leugens bekend zijn?
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Ik heb hier al veel aandacht aan besteed in meerdere posts. En uiteindelijke leidde dat tot een publiek debat over deze cijfers. Laurens Buijs van de Universiteit van Amsterdam schreef hierover een artikel in het NRC. Als antwoord daarop schreef Warner ten Kate zelf een artikel in het NRC een week later, waarin hij de bewering van 70% in de schoenen van Jojanneke probeerde te schuiven, door te zeggen dat het haar beweringen zouden zijn. Blijkbaar voelde Warner ten Kate zich niet meer zo zeker over zijn eigen percentages, en besloot hij de schuld op Jojanneke af te schuiven.
Best interessant, aangezien het toch echt duidelijk de woorden van Ten Kate zelf waren, en niet die van Jojanneke. Jojanneke gebruikte die uitspraak van Ten Kate daarna slechts in interviews om haar eigen conclusies te onderbouwen. Maar Warner ten Kate deed deze bewering al eerder in een ander interview voor een onderzoek van de Rijksuniversiteit van Groningen. Dat onderzoek ging over de vraag hoe het strafbaar stellen van een klant van een gedwongen prostituee zou uitpakken. Warner beweerde in het interview voor dit onderzoek ook al dat 70% van de prostituees in Nederland gedwongen zou worden. Daar beweerde hij dat zijn bronnen de Sneep en de Koolvis zaak waren. (pagina 102).
Maar vandaag in het interview voor de radio viel de Koolvis zaak als bron blijkbaar af, want nu beweerde Ten Kate ineens dat het cijfer kwam uit de Sneep zaak (25:25). Zo vreemd was het niet om de Koolvis zaak niet meer als bron op te geven. Immers draaide de Koolvis zaak over prostituees die in andere landen gedwongen werden tot prostitutie, en niet in Nederland. Nederland fungeerde in deze zaak slechts als toegangspoort tot Europa voor de mensenhandelaren, maar die vrouwen werden hier niet te werk gesteld. Dus het zou verbazingwekkend zijn geweest als deze zaak ons iets zou kunnen zeggen over de situatie in de Nederlandse prostitutie, aangezien het helemaal niet om prostitutie in Nederland ging.
Maar tijdens het interview voor de radio werd Warner ten Kate deze keer specifiek gevraagd over die 70% en waar dit vandaan kwam, en of hij dit vandaag nog zou herhalen. Nu beweerde hij dat die 70% afkomstig zou zijn van een onderzoek gedaan door de Erasmus Universiteit tijden de Sneep zaak. Het grappig is alleen dat de Erasmus Universiteit nooit een dergelijk onderzoek heeft gedaan. Compleet niet zelfs! Sterker nog, het Sneep rapport zelf (wat nu Schone Schijn heet), noemt niet eens de Erasmus Universiteit in het 141 pagina tellende rapport. Nog interessanter is het feit dat het Sneep zaak ook niet zegt dat 70% gedwongen zou worden, maar beweerd dat 50 tot 85% gedwongen zou worden (pagina 76), en dit 8 pagina's later spontaan ophoogt naar 50 tot 90% zonder enige reden.
Hoe kan het dat iemand die zo publiekelijk keihard staat te liegen nog steeds werkzaam kan zijn als Officier van Justitie, is voor mij onbegrijpelijk. Een Officier van Justitie moet zonder enige blaam zijn, iemand die je kunt vertrouwen, niet iemand die aantoonbaar staat te liegen bij meerdere gelegenheden. Hoe komt het dat deze man nog steeds in functie is, als hij aantoonbaar staat te liegen? Hoe kan dit mogelijk zijn? Waarom staat deze man zijn functie niet ter discussie?
Maar wellicht nog interessanter is het feit dat Warner zelf steeds oproept om te 'stoppen met praten over de cijfers'. Dat is best grappig, aangezien dit hele debat begon omdat hij als Officier van Justitie en de politie steeds dit soort onzin getallen komen. Maar als men hier op wijst, dan mag de discussie ineens niet meer over de cijfers gaan? Waarom noem je ze dan? Wij hebben nooit cijfers aangehaald, wij proberen alleen aan te tonen dat ze staan te liegen over die cijfers, en dat proberen we te doen met daadwerkelijk onderzoek die hen constant in het ongelijk stelt. Maar dan willen ze het plots niet meer over de cijfers hebben? Waarom? Omdat de cijfers je niet aanstaan? Omdat die cijfers aantonen dat je keihard staat te liegen?
Maar wat ik helemaal niet begrijp is: Waarom Warner zelf cijfers staat te verzinnen, terwijl hij gewoon gebruik kan maken van de reeds bestaande (doch onbetrouwbare) cijfers die zijn claims zouden onderbouwen? Waarom kiest hij er niet gewoon voor die 50 tot 90% uit het Sneep rapport aan te houden? Waarom denkt hij dat hij er mee weg kan komen door zijn eigen cijfers te verzinnen? En waarom zelf cijfers gaan verzinnen, wat makkelijker aan te tonen valt dat je staat te liegen, dan een debat te beginnen over daadwerkelijke cijfers zodat andere die moeten ontkrachten? Is dat omdat hij bang is dat hij ontmaskert zal worden door mensen met kennis van zaken? Denkt hij dat als hij een getal noemt wat niet bestaat, dat niemand erachter zal komen omdat niemand de bron kan vinden?
Wij hebben nooit een debat over cijfers gewild. Het waren echter mensen zoals Warner ten Kate, Gert-Jan Segers, Renate van der Zee, Jojanneke van den Berge en consorten die al jaren geleden met die cijfers begonnen. Eerst was het 50 tot 90%, totdat dat blijkbaar zijn betrouwbaarheid begon te verliezen, omdat bekend werd dat die cijfers zo onbetrouwbaar als wat zijn. En nu die magische 70% die verzonnen is door Warner ten Kate, die in geen enkel onderzoek naar voren komt. Dacht je nou echt dat wij er niet achter zouden komen, Warner, als je zelf cijfers ging verzinnen? Dacht je echt dat we zo dom zouden zijn?
Ik wil helemaal geen debat over cijfers. We hebben het immers over mensen, en die mensen zijn geen nummertje, en horen ook niet zo behandeld te worden. Het is een schande dat de anti-prostitutie lobby steeds naar onjuiste grijpt als argumenten om hun leugens te ondersteunen. Slachtoffers van mensenhandel worden niet geholpen met dit soort onzin discussies over cijfers. Maar omdat jullie dit continu ter sprake brengen, dwing je ons steeds die cijfers te ontkrachten, wat een hele discussie tot gevolg heeft over die cijfers, terwijl het om de slachtoffers zou moeten gaan.
Waarom vond je het nodig om te liegen Warner? Ik snap het gewoon niet! Je had gewoon bestaande cijfers kunnen gebruiken, dan had je ze niet hoeven verzinnen, en hadden wij je niet kunnen ontmaskeren. Maar wat ik echt niet snap, is hoe het komt dat Warner ten Kate nog steeds in functie is als Officier van Justitie, als de leugens zo duidelijk zijn, en zijn positie ten opzichte van prostitutie zo overduidelijk tegen is. Je leugens zijn nu bekend meneer Ten Kate. Mijn vraag is nu, hoe lang houdt u het nog vol als Officier van Justitie nu dat uw leugens bekend zijn?
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Recent zijn er enkele Hollywood sterren geweest die een petitie hebben ondertekend tegen het prostitutie voorstel van Amnesty International. De Hollywood sterren roepen Amnesty op om sekswerk niet te decriminaliseren. Ze zijn beïnvloed door de anti-prostitutie lobby, hebben daarvan onjuiste informatie ontvangen, om zich tegen Amnesty's voorstel uit te spreken.
Waarom Hollywood sterren zich denken te kunnen bemoeien met mijn beroep is mij een raadsel. Het zijn noch experts noch heeft het iets te maken met hun eigen beroep. Je ziet mij ook geen petitie ondertekenen over iets wat hun beroep aangaat. Dus waarom denken zij wel een petitie te kunnen ondertekenen tegen mijn beroep?
Ik snap ook niet waarom mensen zich zo druk maken om wat een paar Hollywood sterren denken. Het zijn geen experts, onderzoekers, academici of mensen met kennis van zaken op dit gebied. Alleen maar omdat ze beroemd zijn betekent niet dat ze weten waar ze het over hebben. Amnesty aan de andere kant... zij zijn slechts 's werelds experts op het gebied van mensenrechten.
Maar deze petitie laat wel één ding heel goed zien. De lange arm van de anti-prostitutie lobby. Het laat zien hoe eng veel macht zij bezitten, om zelfs Hollywood sterren te kunnen beïnvloeden. Ik weet zeker dat de Hollywood sterren deze petitie met de beste bedoelingen ondertekend hebben, maar feit is dat ze niets weten van sekswerk.
Maar het feit dat ze verleid zijn geweest om deze petitie te ondertekenen, duidelijk op basis van onjuiste informatie, laat zien hoe groot de macht is van mensen die tegen prostitutie zijn. De constante aanvallen van deze groep mensen, bestaande uit radicalen, conservatieven en natuurlijk christenen, heeft ertoe geleid dat prostitutie bijna synoniem is geworden aan mensenhandel, terwijl die theorie helemaal niet klopt, het is slechts een theorie waarvan zij willen dat jij het gelooft omdat zij morele bezwaren hebben tegen prostitutie.
Maar het feit dat ze verleid zijn geweest om deze petitie te ondertekenen, duidelijk op basis van onjuiste informatie, laat zien hoe groot de macht is van mensen die tegen prostitutie zijn. De constante aanvallen van deze groep mensen, bestaande uit radicalen, conservatieven en natuurlijk christenen, heeft ertoe geleid dat prostitutie bijna synoniem is geworden aan mensenhandel, terwijl die theorie helemaal niet klopt, het is slechts een theorie waarvan zij willen dat jij het gelooft omdat zij morele bezwaren hebben tegen prostitutie.
Het voorstel van Amnesty dat onder vuur ligt was een vroege versie van twee jaar geleden. Het doel van Amnesty is om sekswerkers meer rechten te geven, of dat nu slachtoffers zijn van mensenhandel of niet. Het roept op tot de decriminalisatie van sekswerkers, klanten en pooiers. Nu zullen sommigen van jullie denken dat een pooier een crimineel is, omdat jullie een pooier verwarren met een mensenhandelaar, maar dat is niet helemaal waar. Een pooier is iemand voor wie een sekswerker werkt, met andere woorden een werkgever. Het zorgt ervoor dat sekswerkers voor een werkgever kunnen werken, zoals bijvoorbeeld een escort bedrijf.
Dat betekent niet dat Amnesty ineens voorstander is van mensenhandel, verre van. Immers zien zij nog steeds mensenhandel als één van de grootste schendingen van mensenrechten. Maar er is een groot verschil tussen een werkgever, of pooier zoals deze wordt genoemd in de seksbranche, en een mensenhandelaar. Want net als met ieder beroep, kan een werkgever zijn werknemers uitbuiten of dwingen, maar niet alle werknemers zijn daarmee automatisch mensenhandelaren. En hetzelfde geldt voor pooiers. Het is de hele reden waarom pooiers niet verboden zijn in Nederland, maar mensenhandel wel. En dit is dan ook de reden waarom het voorstel van Gert-Jan Segers voor een pooier verbod uiteindelijk strandde (deels met dank aan mijn blog blijkbaar).
Sekswerk decriminaliseren, zou betekenen dat sekswerkers niet bang hoeven te zijn gearresteerd te worden door de politie, als zij bijvoorbeeld bij de politie aangifte willen doen van mensenhandel. Ik mag toch hopen dat dit iets is waar de Hollywood sterren niet op tegen zijn. Het zou ook betekenen dat klanten niet bang hoeven te zijn gearresteerd te worden voor seks met wederzijdse instemming in ruil voor geld. Wat betekent dat de prostituee niet de illegaliteit in hoeft, waar ze uit het zich zijn van autoriteiten zoals de politie, haar klanten kan vinden. Dit zou klanten tevens in staat stellen om mogelijke mensenhandel te melden, zoals dat in Nederland ook gebeurd, zonder de angst dat zij gearresteerd zullen worden omdat ze klant zijn. We weten bijvoorbeeld uit Nederland dat er veel slachtoffers van mensenhandel zijn gered juist dankzij hun klanten, Svetlina is daar een voorbeeld van.
Sekswerk decriminaliseren, zou betekenen dat sekswerkers niet bang hoeven te zijn gearresteerd te worden door de politie, als zij bijvoorbeeld bij de politie aangifte willen doen van mensenhandel. Ik mag toch hopen dat dit iets is waar de Hollywood sterren niet op tegen zijn. Het zou ook betekenen dat klanten niet bang hoeven te zijn gearresteerd te worden voor seks met wederzijdse instemming in ruil voor geld. Wat betekent dat de prostituee niet de illegaliteit in hoeft, waar ze uit het zich zijn van autoriteiten zoals de politie, haar klanten kan vinden. Dit zou klanten tevens in staat stellen om mogelijke mensenhandel te melden, zoals dat in Nederland ook gebeurd, zonder de angst dat zij gearresteerd zullen worden omdat ze klant zijn. We weten bijvoorbeeld uit Nederland dat er veel slachtoffers van mensenhandel zijn gered juist dankzij hun klanten, Svetlina is daar een voorbeeld van.
Sekswerk decriminaliseren betekent simpelweg meer rechten voor sekswerkers, door hun beroep niet strafbaar te maken. Dingen zoals uitbuiting van sekswerkers, of dwang, zijn dan nog steeds gewoon strafbaar. Het betekent alleen dat je sekswerkers meer rechten geeft, zowel diegene die voor dit beroep kiezen zoals ik, alsmede de slachtoffers van mensenhandel. Ik kan me niet voorstellen dat de Hollywood sterren er op tegen zijn om slachtoffers meer rechten te geven, of dat zij erop tegen zouden zijn om mensen die vrijwillig hun beroep doen hun meer rechten te geven.
Ik wil graag mijn beroep op een veilige manier kunnen beoefenen. Mijn beroep criminaliseren, zou betekenen dat ik dit niet meer op een veilige manier kan doen, maar dat ik moet uitwijken naar schimmigere plaatsen, waar autoriteiten weinig tot geen controle en zicht over hebben. Sekswerk decriminaliseren betekent dat ik mijn beroep op legale en veilige wijze kan doen, dat de politie het in het zicht houdt en er controle over heeft, en daardoor uitbuiters en misbruikers aan kan pakken, omdat het niet buiten hun zicht gebeurd.
Ik steun daarom Amnesty International volop in hun voorstel om sekswerk te decriminaliseren. Het idee dat seks kopen geen recht is, is irrelevant. Seks kopen is namelijk geen mensenrecht, net zo min als het kopen van een film een mensenrecht is. Dat betekent echter niet dat we films of sekswerk moeten gaan verbieden, maar dat we de mensen die in deze branches werken rechten moeten geven om hen te beschermen tegen dwang en uitbuiting.
Ik steun daarom Amnesty International volop in hun voorstel om sekswerk te decriminaliseren. Het idee dat seks kopen geen recht is, is irrelevant. Seks kopen is namelijk geen mensenrecht, net zo min als het kopen van een film een mensenrecht is. Dat betekent echter niet dat we films of sekswerk moeten gaan verbieden, maar dat we de mensen die in deze branches werken rechten moeten geven om hen te beschermen tegen dwang en uitbuiting.
Amnesty debatteert volgende week 7 augustus in Dublin over dit voorstel. Dus als je wil dat sekswerkers meer rechten krijgen. Als je sekswerkers wilt beschermen tegen geweld, misbruik, dwang en uitbuiting, en hen de mogelijkheid wilt geven om veilig te kunnen werken met toegang tot hulpverlening. Als je wilt dat sekswerkers zelf kunnen kiezen wat zij met hun leven willen doen, en niet wat iemand anders wilt dat zij doen (of dat nu Meryl Streep is of een pooier), teken dan alsjeblieft deze petitie, en laat Amnesty weten dat ze zich niet moeten laten intimideren door de anti-prostitutie lobby en onwetende Hollywood sterren.
Teken de petitie hier: Support Amnesty International's proposed policy calling for the decriminalization of sex work
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
"Iedere dag worden er in Amsterdam 400 vrouwen commercieel verkracht", dat zijn de woorden van burgemeester Eberhard van der Laan die hij gebruikt om Project 1012 te verdedigen. Project 1012 heeft als doel het aantal raambordelen op de Wallen met 40% te reduceren. Het cijfer dat hij gebruikt is echter gebaseerd op alle sekswerkers in Amsterdam, en dus niet alleen de sekswerkers op de Wallen. In totaal zijn er naar schatting zo'n 4000 sekswerkers in Amsterdam, waarvan zo'n 600 op de Wallen zelf werken, dus een klein deel van zo'n 15% van het totaal. Hij gebruikt een onderzoek gedaan onder 94 sekswerkers van 5 jaar terug, waarin 9 vrouwen aangaven gedwongen te werken (resulterend in 10% van het totaal), en beweerde daar vervolgens mee dat 400 vrouwen gedwongen in de prostitutie in Amsterdam werken. Kortom, hij verdedigd zijn project wat betrekking heeft op 600 vrouwen, door een schimmige rekenformule los te laten op het totaal van 4000 sekswerkers, om op die manier het aantal slachtoffers zo hoog mogelijk te krijgen om zijn Project 1012 te rechtvaardigen.
Wat de burgemeester echter achterwege laat, zijn de officiële cijfers van mensenhandel in de prostitutie die ieder jaar gepresenteerd worden. Want volgens de officiële telling waren er vorig jaar 38 vermoedelijke slachtoffers van mensenhandel in de Amsterdamse seksindustrie, en niet 400 zoals de burgemeester beweert. Deze cijfers zijn niet zomaar afkomstig van een kleinschalig onderzoek onder nog minder dan 100 sekswerkers, zoals het onderzoek wat de burgemeester gebruikt om zijn valse beweringen mee te doen. Maar deze cijfers zijn afkomstig van alle officiële autoriteiten en organisaties op het gebied van mensenhandel in Nederland. Deze cijfers worden ieder jaar verzameld door CoMensha, de officiële organisatie in Nederland die alle data verzameld over mensenhandel, die daar ieder jaar een rapport van uit brengt.
Autoriteiten die hun meldingen doorsturen aan CoMensha zijn de officiële autoriteiten zoals de politie, de KMar, het Openbaar Ministerie, alsmede vele anti-mensenhandel organisaties en opvangplekken voor slachtoffers. En om de drempel te verlagen om dingen te melden, is er geen enkel bewijs voor nodig dat iemand slachtoffer zou zijn, alleen een (gering) vermoeden is genoeg om een 'vermoedelijk' slachtoffer te melden voor autoriteiten en organisaties. Dit maakt het dan ook makkelijker voor CoMensha om een compleet beeld te krijgen over alle mogelijke slachtoffers, en niet alleen degene die durven toe te geven dat ze slachtoffer zijn, maar dus ook de mensen waar men alleen vermoedens van heeft. Kortom, deze cijfers bevatten zowel echte slachtoffers, alsmede de meest geringe vermoedens.
De 38 vermoedelijke slachtoffers zijn slechts een kleine fractie van het totaal aantal sekswerkers in Amsterdam. Sterker nog, 38 slachtoffers zouden nog minder dan 1% van alle sekswerkers in Amsterdam zijn, ondanks het feit dat ieder slachtoffer er 1 teveel zou zijn. Ook het jaar daarvoor, in 2013, kwam het aantal vermoedelijke slachtoffers nog niet eens in de buurt van de 400 die de burgemeester beweerde. In 2013 werden er in totaal 48 vermoedelijke slachtoffers van mensenhandel in de Amsterdam prostitutie sector vermeld.
Nu kun je je af vragen of deze cijfers wel betrouwbaar zijn, maar aan de andere kant, waarom zouden ze dat niet zijn? Ze komen immers van o.a. de politie, het OM, anti-mensenhandel organisaties. Allemaal organisaties en autoriteiten die in het verleden veel hogere percentages hebben geroepen, gebaseerd op gebakken lucht. Zo beweerde een rapport van de politie bijvoorbeeld ooit eens dat het 50 tot 90% zou zijn, maar dit was alleen gebaseerd op het nattevingerwerk van 6 agenten, en niet op enig onderzoek of individuele gevallen of zaken. En bovendien, als die bewering terecht zou zijn, waar blijven dan al die meldingen, als men niet eens meer dan 50 vermoedens per jaar kan vinden, terwijl zij beweren dat het 50% van alle sekswerkers zouden moeten zijn?
Zelfs al zouden alle vermoedelijke slachtoffers in Amsterdam alleen maar van de Wallen afkomstig zijn, dan is het nog steeds slechts 6% in 2014 en 8% in 2013. Maar dat is ervan uitgaande dat alle 38 vermoedelijke slachtoffers allemaal gewerkt zouden hebben op de Wallen. Dat is erg onwaarschijnlijk, aangezien bijvoorbeeld 2 van deze 38 slachtoffers man waren, terwijl er geen mannen op de Wallen werken. En 4 waren minderjarig, terwijl de politie al herhaaldelijk heeft bevestigd dat minderjarigen al jaren niet meer voorkomen op de Wallen. Ik heb zelfs van goed ingelichte bronnen begrepen dat het aantal vermoedelijke slachtoffers op de Wallen afgelopen jaar slechts 6 of 7 stuks waren.
Je zou natuurlijk kunnen denken dat de politie wellicht niet alles bij kan houden, maar ook dat is twijfelachtig. Sterker nog, in 2013 werden raamprostituees alleen al 2535 keer gecontroleerd. Dat terwijl er maar 400 ramen zijn in Amsterdam, wat betekent dat ieder raam minstens 6 keer per jaar wordt gecontroleerd, gemiddeld iedere 2 maanden dus. Die 6 keer per jaar is overigens ook het minimum aantal keren dat raamprostitutie gecontroleerd dient te worden, volgens richtlijnen van de gemeente. En ondanks al die controles, hebben ze nog niet eens 50 sekswerkers in heel Amsterdam kunnen vinden, waarvan ze ook maar een licht vermoeden hadden dat ze wellicht slachtoffer zouden kunnen zijn.
Dit is natuurlijk een heel ander beeld dan dat de burgemeester schept over prostitutie, en in het bijzonder de Wallen. En dat komt omdat de burgemeester de sluiting van ramen, en Project 1012 in zijn geheeld, als 'crime fighting' project probeert te verkopen, terwijl het in realiteit niets meer is dan een vastgoedproject waarvan de sekswerkers het slachtoffer worden. Immers, als het grote publiek en de journalisten er achter zouden komen dat Project 1012 niets meer is dan een vastgoedproject, die gemeente ambtenaren rijk maakt, terwijl kwetsbare vrouwen zonder pardon zonder werk op straat komen staan, zou dit kunnen leiden tot hevig protest. Immers beweert de burgemeester prostituees te redden, en niet het verder in gevaar te brengen, zoals dat in werkelijkheid het geval is. Maar de burgemeester moet zijn vastgoedproject kunnen rechtvaardigen, en dus komt hij met loze beweringen van gedwongen prostitutie, waarbij hij verzonnen getallen gebruikt om het grote publiek en de media te misleiden.
Toen ik met 200 van mijn collega's gingen demonstreren tegen de sluitingen van onze ramen, en we eisten dat er ook meer ramen weer geopend werden, vertelde hij ons dat we hem moesten vertrouwen en dat er minder ramen gesloten zouden gaan worden. Het eerste wat hij echter deed na de demonstratie, was 18 ramen sluiten die niet gepland stonden om gesloten te worden. Dat is dus niet minder sluiten, maar juist méér, aangezien de rest nog steeds gewoon gepland staat om gesloten te worden. Ondertussen bleef de burgemeester op zoek naar een investeerder voor zijn project op prostitutiepanden op te kopen, aangezien de gemeenteraad geen extra geld hiervoor meer beschikbaar wou stellen.
Uiteindelijk vond hij Syntrus Achmea bereid om te investeren in Project 1012. Maar Syntrus Achmea zou alleen investeren als ze elders in de stad een ander groot vastgoedproject mochten starten. Of was het toch andersom? Dat de burgemeester Syntrus Achmea een vastgoedproject weigerde, indien ze niet mee zouden doen met Project 1012? Kortom, de burgemeester chanteerde Syntrus Achmea om mee te doen met Project 1012, terwijl hun interesse eigenlijk lag in een ander vastgoedproject elders in de stad. Maar de burgemeester was haastig op zoek naar een investeerder voor dit desastreuze project, dus had hij weinig keus of anders zou hij Project 1012 niet meer af kunnen ronden.
Een investeerder op deze manier dwingen om te investeren is overigens niet volgens de regels. Het gaat zelfs tegen alle bestuurlijke regels in. Maar de gemeenteraad heeft niet de ballen om de burgemeester hier op aan te vallen. Zij zijn te druk bezig hun eigen gezicht te redden, terwijl de burgemeester op agressieve wijze Project 1012 af probeert te ronden voordat zijn tijd als burgemeester er volgend jaar op zit. Ondertussen blijft hij bezit dit project verkopen met allerlei valse voorwendselen, waarbij hij de daadwerkelijke feiten achterwege laat, zoals het feit dat het afgelopen jaar om 38 vermoedelijke slachtoffers ging en niet 400 zoals hij beweert!
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Wat de burgemeester echter achterwege laat, zijn de officiële cijfers van mensenhandel in de prostitutie die ieder jaar gepresenteerd worden. Want volgens de officiële telling waren er vorig jaar 38 vermoedelijke slachtoffers van mensenhandel in de Amsterdamse seksindustrie, en niet 400 zoals de burgemeester beweert. Deze cijfers zijn niet zomaar afkomstig van een kleinschalig onderzoek onder nog minder dan 100 sekswerkers, zoals het onderzoek wat de burgemeester gebruikt om zijn valse beweringen mee te doen. Maar deze cijfers zijn afkomstig van alle officiële autoriteiten en organisaties op het gebied van mensenhandel in Nederland. Deze cijfers worden ieder jaar verzameld door CoMensha, de officiële organisatie in Nederland die alle data verzameld over mensenhandel, die daar ieder jaar een rapport van uit brengt.
Autoriteiten die hun meldingen doorsturen aan CoMensha zijn de officiële autoriteiten zoals de politie, de KMar, het Openbaar Ministerie, alsmede vele anti-mensenhandel organisaties en opvangplekken voor slachtoffers. En om de drempel te verlagen om dingen te melden, is er geen enkel bewijs voor nodig dat iemand slachtoffer zou zijn, alleen een (gering) vermoeden is genoeg om een 'vermoedelijk' slachtoffer te melden voor autoriteiten en organisaties. Dit maakt het dan ook makkelijker voor CoMensha om een compleet beeld te krijgen over alle mogelijke slachtoffers, en niet alleen degene die durven toe te geven dat ze slachtoffer zijn, maar dus ook de mensen waar men alleen vermoedens van heeft. Kortom, deze cijfers bevatten zowel echte slachtoffers, alsmede de meest geringe vermoedens.
De 38 vermoedelijke slachtoffers zijn slechts een kleine fractie van het totaal aantal sekswerkers in Amsterdam. Sterker nog, 38 slachtoffers zouden nog minder dan 1% van alle sekswerkers in Amsterdam zijn, ondanks het feit dat ieder slachtoffer er 1 teveel zou zijn. Ook het jaar daarvoor, in 2013, kwam het aantal vermoedelijke slachtoffers nog niet eens in de buurt van de 400 die de burgemeester beweerde. In 2013 werden er in totaal 48 vermoedelijke slachtoffers van mensenhandel in de Amsterdam prostitutie sector vermeld.
Nu kun je je af vragen of deze cijfers wel betrouwbaar zijn, maar aan de andere kant, waarom zouden ze dat niet zijn? Ze komen immers van o.a. de politie, het OM, anti-mensenhandel organisaties. Allemaal organisaties en autoriteiten die in het verleden veel hogere percentages hebben geroepen, gebaseerd op gebakken lucht. Zo beweerde een rapport van de politie bijvoorbeeld ooit eens dat het 50 tot 90% zou zijn, maar dit was alleen gebaseerd op het nattevingerwerk van 6 agenten, en niet op enig onderzoek of individuele gevallen of zaken. En bovendien, als die bewering terecht zou zijn, waar blijven dan al die meldingen, als men niet eens meer dan 50 vermoedens per jaar kan vinden, terwijl zij beweren dat het 50% van alle sekswerkers zouden moeten zijn?
Zelfs al zouden alle vermoedelijke slachtoffers in Amsterdam alleen maar van de Wallen afkomstig zijn, dan is het nog steeds slechts 6% in 2014 en 8% in 2013. Maar dat is ervan uitgaande dat alle 38 vermoedelijke slachtoffers allemaal gewerkt zouden hebben op de Wallen. Dat is erg onwaarschijnlijk, aangezien bijvoorbeeld 2 van deze 38 slachtoffers man waren, terwijl er geen mannen op de Wallen werken. En 4 waren minderjarig, terwijl de politie al herhaaldelijk heeft bevestigd dat minderjarigen al jaren niet meer voorkomen op de Wallen. Ik heb zelfs van goed ingelichte bronnen begrepen dat het aantal vermoedelijke slachtoffers op de Wallen afgelopen jaar slechts 6 of 7 stuks waren.
Je zou natuurlijk kunnen denken dat de politie wellicht niet alles bij kan houden, maar ook dat is twijfelachtig. Sterker nog, in 2013 werden raamprostituees alleen al 2535 keer gecontroleerd. Dat terwijl er maar 400 ramen zijn in Amsterdam, wat betekent dat ieder raam minstens 6 keer per jaar wordt gecontroleerd, gemiddeld iedere 2 maanden dus. Die 6 keer per jaar is overigens ook het minimum aantal keren dat raamprostitutie gecontroleerd dient te worden, volgens richtlijnen van de gemeente. En ondanks al die controles, hebben ze nog niet eens 50 sekswerkers in heel Amsterdam kunnen vinden, waarvan ze ook maar een licht vermoeden hadden dat ze wellicht slachtoffer zouden kunnen zijn.
Dit is natuurlijk een heel ander beeld dan dat de burgemeester schept over prostitutie, en in het bijzonder de Wallen. En dat komt omdat de burgemeester de sluiting van ramen, en Project 1012 in zijn geheeld, als 'crime fighting' project probeert te verkopen, terwijl het in realiteit niets meer is dan een vastgoedproject waarvan de sekswerkers het slachtoffer worden. Immers, als het grote publiek en de journalisten er achter zouden komen dat Project 1012 niets meer is dan een vastgoedproject, die gemeente ambtenaren rijk maakt, terwijl kwetsbare vrouwen zonder pardon zonder werk op straat komen staan, zou dit kunnen leiden tot hevig protest. Immers beweert de burgemeester prostituees te redden, en niet het verder in gevaar te brengen, zoals dat in werkelijkheid het geval is. Maar de burgemeester moet zijn vastgoedproject kunnen rechtvaardigen, en dus komt hij met loze beweringen van gedwongen prostitutie, waarbij hij verzonnen getallen gebruikt om het grote publiek en de media te misleiden.
Toen ik met 200 van mijn collega's gingen demonstreren tegen de sluitingen van onze ramen, en we eisten dat er ook meer ramen weer geopend werden, vertelde hij ons dat we hem moesten vertrouwen en dat er minder ramen gesloten zouden gaan worden. Het eerste wat hij echter deed na de demonstratie, was 18 ramen sluiten die niet gepland stonden om gesloten te worden. Dat is dus niet minder sluiten, maar juist méér, aangezien de rest nog steeds gewoon gepland staat om gesloten te worden. Ondertussen bleef de burgemeester op zoek naar een investeerder voor zijn project op prostitutiepanden op te kopen, aangezien de gemeenteraad geen extra geld hiervoor meer beschikbaar wou stellen.
Uiteindelijk vond hij Syntrus Achmea bereid om te investeren in Project 1012. Maar Syntrus Achmea zou alleen investeren als ze elders in de stad een ander groot vastgoedproject mochten starten. Of was het toch andersom? Dat de burgemeester Syntrus Achmea een vastgoedproject weigerde, indien ze niet mee zouden doen met Project 1012? Kortom, de burgemeester chanteerde Syntrus Achmea om mee te doen met Project 1012, terwijl hun interesse eigenlijk lag in een ander vastgoedproject elders in de stad. Maar de burgemeester was haastig op zoek naar een investeerder voor dit desastreuze project, dus had hij weinig keus of anders zou hij Project 1012 niet meer af kunnen ronden.
Een investeerder op deze manier dwingen om te investeren is overigens niet volgens de regels. Het gaat zelfs tegen alle bestuurlijke regels in. Maar de gemeenteraad heeft niet de ballen om de burgemeester hier op aan te vallen. Zij zijn te druk bezig hun eigen gezicht te redden, terwijl de burgemeester op agressieve wijze Project 1012 af probeert te ronden voordat zijn tijd als burgemeester er volgend jaar op zit. Ondertussen blijft hij bezit dit project verkopen met allerlei valse voorwendselen, waarbij hij de daadwerkelijke feiten achterwege laat, zoals het feit dat het afgelopen jaar om 38 vermoedelijke slachtoffers ging en niet 400 zoals hij beweert!
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Kennen jullie nog Svetlina van de TV show van 'Jojanneke in de Prostitutie'? Dat Bulgaarse meisje dat gedwongen werd door een pooier om tegen haar wil in de prostitutie te werken? Weten jullie nog hoe vreselijk ze het vond om dat werk te doen, toen ze vertelde hoe vernederend het was, en toen ze het werk 'haar lichaam verkopen' noemde? Het beeld wat we van Svetlina kregen was duidelijk, een meisje dat nooit de prostitutie in zou willen gaan, werd op brute wijze door een pooier gedwongen om dit werk te doen. De vraag kwam op of prostitutie wel een keuze kon zijn of niet. Gelukkig melde Jojanneke ons dat Svetlina 'achter de ramen stond'. God zij dank was zij nu dus bevrijd vanuit haar benarde situatie in de prostitutie, waardoor ze niet meer dit vreselijk beroep hoefde uit te voeren, toch?
Dat dacht je maar! Want dezelfde dame, Svetlina, blijkt nog altijd werkzaam te zijn op de Wallen in Amsterdam! En daarnaast blijk ze ook al eerder te hebben figureert in twee andere documentaires rond dezelfde periode, met ieder keer een iets ander verhaal. In de documentaire kwam ze nog over als een meisje dat compleet tegen haar wil in dit beroep belande waar ze niets mee te maken wilde hebben. Maar in 2012 zei ze in een documentaire van BNN nog dat ze in 2008 gedwongen begon te werken, maar dat ze inmiddels 'één van de weinigen' was die dit beroep zonder pooier deed.
En terwijl de documentaire van Jojanneke volop in productie was in de periode van 2013 en 2014, was Svetlina opnieuw te zien in een documentaire genaamd Red Light Convestations, waarin ze aangaf dat ze wel iets anders zou kunnen doen, maar het simpelweg niet wilt. Sterker nog, haar beroepskeuze lijkt niet goed te vallen bij haar moeder, maar dat weerhoudt haar er niet van de dingen te doen waar ze blij van wordt, aldus Svetlina. Ze kiest hier dus ineens heel bewust, en compleet vrijwillig voor dit beroep, ondanks de duidelijke afkeur van haar familie. Een heel ander beeld dus van wat we kregen uit de documentaire van Jojanneke.
Opeens is het niet meer het meisje die een hekel heeft aan prostitutie, zoals het beeld naar voren kwam bij de documentaire van Jojanneke, wat ze vernederend vond, en bestempelde als 'haar lichaam verkopen', maar blijkbaar doet ze het beroep nog steeds zelfs nadat ze gedwongen zou zijn geweest. En ze lijkt ook niet van plan om te stoppen met dit beroep, ondanks de afkeur van haar moeder, en ondanks het feit dat ze ook andere opties heeft, ze wilt simpelweg niets anders doen.
Het zou het gevolg kunnen zijn van de 'creatieve' montage die Jojanneke los liet op sekswerkers om hen neer te zetten als slachtoffers, en om klanten neer te zetten als de boosdoeners die zich geen moment zouden bekommeren om de dames. Maar als je gewoon kijkt naar de verschillende verhalen die Svetlina vertelt in haar diverse optredens, kun je niet alleen Jojanneke de schuld daarvan geven.
In 2012, tijdens haar optreden bij BNN, beweerde ze nog dat ze 4 jaar terug hier met een pooier heen kwam, wat dus zou betekenen dat dit in 2008 was. Terwijl ze een jaar later, in 2013, in een andere documentaire beweert dat ze twee of drie jaar geleden (dus in 2010-2011) nog op de straat zou hebben geleefd in Bulgarije. Hoe kan dezelfde persoon nu op twee plekken tegelijk zijn? Het ene moment zou ze al vanaf 2008 in Nederland zijn, en het andere moment zou ze rond 2010-2011 nog in de straten in Bulgarije hebben rond gezworven. Maar nog interessanter is het feit dat ze in de ene documentaire sekswerk bestempelt als vernederend, en ziet als 'haar lichaam verkopen', terwijl ze in een andere documentaire zichzelf ineens 'gelukkig' noemt, niet van baan wilt wisselen, en blij is met haar keuze voor dit beroep. Hoe rijm je dit met elkaar? Ze noemt daarnaast haar klanten ook aardig, grappig, en mist ze soms zelfs als ze haar klanten enige tijd niet gezien heeft.
Hoe rijm je deze dingen met elkaar, als je de TV documentaire van Jojanneke hebt gezien? In de documentaire van Jojanneke was ze nog een zielig slachtoffer, die gedwongen was tegen haar wil om in de prostitutie te werken, en schijnbaar een hekel had aan sekswerk. Terwijl in de volgende documentaire ze ineens geen moment haar baan in zou willen ruilen voor een andere baan en helemaal blij is met haar beroep achter de ramen?
Ik weet niet of dit nu ligt aan de creatieve montage van Jojanneke, maar ook het verhaal wat Svetlina zelf vertelt klopt van geen kanten. Haar tijdlijn lijkt niet te kloppen, en haar beweringen lijken elkaar tegen te spreken.
Ik weet niet of zij echt gedwongen was of niet, maar haar beweringen spreken elkaar tegen, alsmede haar sentiment ten opzichte van dit beroep. Maar als ze wel gedwongen zou zijn geweest tot prostitutie, zou dit maar één ding aantonen. Ze doet dit werk dus gewoon nog steeds, ondanks het feit dat ze slachtoffer was, en dat ze nu dus een keuze heeft. Dus na alle slechte dingen die zij heeft meegemaakt in dit beroep, verkiest ze nog altijd liever dit beroep boven ieder ander beroep, ondanks het feit dat ze op ieder moment van baan zou kunnen wisselen.
Het is een beeld dat ik herken van een Bulgaarse vriendin van mij. Zij is de enige prostituee die ik ooit ben tegen gekomen die ooit gedwongen is geweest. Ze was ooit eens gedwongen tot prostitutie, maar wist zichzelf uiteindelijk te bevrijden, en naar de politie te gaan om aangifte te doen. Vervolgens verbleef ze aan jaar in een opvanghuis, en kreeg ze een baan in een restaurant. En wat denk je? Een jaar later verliet ze het restaurant om weer in de prostitutie te gaan werken. Dus ondanks het feit dat ze nu een keuze had, koos ze wederom, net als Svetlina, voor de prostitutie. En dan hebben we het nog steeds over de vraag of vrouwen dit beroep vrijwillig doen, zelfs als ex-slachtoffers vrijwillig voor dit beroep kiezen?
Voor mij bewijst dit maar één ding. Prostitutie is een keuze, tenzij je echt gedwongen wordt om dit te doen. Maar alleen omdat je gedwongen wordt tot prostitutie, betekent niet dat je dit beroep nooit zou willen doen. Het betekent slechts dat je niet uitgebuit en gedwongen wilt worden. Dwang en uitbuiting staan dus los van prostitutie zelf. Dezelfde situatie zou namelijk ontstaan op het moment dat iemand gedwongen wordt om als au-pair te gaan werken. Mensen die gedwongen worden tot dat beroep willen niet gedwongen worden, of uitgebuit worden. Maar dat betekent niet dat ze nooit au-pair zouden willen zijn. En hetzelfde geldt voor gedwongen prostitutie. Alleen omdat iemand gedwongen wordt om in de prostitutie te werken, betekent niet dat die persoon dat werk nooit zou willen doen. Sterker nog, Svetlina en mijn Bulgaarse vriendin bewijzen dat ze dit beroep best willen doen, zolang ze maar een keuze hebben.
Ik word moe van die hele discussie of prostitutie een keuze is of niet. Alleen maar omdat sommige slachtoffers gedwongen werden tot beroep, betekent niet dat ze dit werk nooit zouden willen doen. Svetlina en mijn Bulgaarse vriendin zijn daar het levende bewijs van, net als overigens vele anderen. Prostitutie is een keuze, maar dat betekent niet dat je hoeft te accepteren dat mensen je dwingen of uitbuiten. We willen gewoon vrij zijn, om voor onszelf te werken, en niet voor een ander. Dat is iets wat van toepassing is op alle sekswerkers, gedwongen, uitgebuit of niet.
Update 22/07/2015: Dankzij een Tweet van één van mijn volgers van gisteren, kreeg ik wat meer informatie over het verhaal van Svetlina. Blijkbaar stond Svetlina ook al eerder in het magazine S-Werk van De Rode Draad. Ze was daar zelfs cover girl van het magazine.
In het interview in S-Werk wordt duidelijk dat Svetlina al werkzaam was in de prostitutie, voordat ze überhaupt ooit in contact kwam met haar pooier. Ze werd dus helemaal niet gedwongen om in de prostitutie te gaan werken.
Blijkbaar was ze een student op de kunstacademie in Bulgarije, en na ruzie met haar moeder, vertrok ze uit huis. Na eerst in een bar te hebben gewerkt, belande ze uiteindelijk in de prostitutie. Daar kwam ze haar pooier tegen die haar vertelde dat ze dit werk ook in Nederland kon doen zonder afgeperst te worden. Ze stemde er mee in, en ging in 2008 met hem mee naar Nederland om hier achter de ramen te gaan werken. Helaas begon hij haar uit te buiten, maar al na een maand wist ze hem van zich af te schudden, met behulp van een klant. Sindsdien is Svetlina werkzaam op de Wallen, zonder pooier, en compleet vrijwillig.
Het toont maar weer aan hoe Jojanneke sekswerkers probeert neer te zetten als slachtoffers, waarbij ze compleet het feit negeert dat zelfs ex-slachtoffers gewoon vrijwillig werken in de prostitutie, en het feit dat prostitutie haar eigen keuze was. Maar nog belangrijker, het bewijst dat het Svetlina haar eigen keus was om in de prostitutie te gaan werken. Niemand heeft haar dus gedwongen een beroep in te stappen wat ze niet wilde doen, ze deed dit werk allang voordat ze haar pooier ooit tegen kwam. Ze is slachtoffer van uitbuiting, maar ze is niet gedwongen geweest tot prostitutie, dat was haar eigen keuze. Jojanneke focust echter alleen maar op die ene maand dat ze slachtoffer was van uitbuiting, maar schenkt nergens de aandacht aan de overige 5+ jaar dat ze hier dit werk vrijwillig en zonder uitbuiting doet.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Dat dacht je maar! Want dezelfde dame, Svetlina, blijkt nog altijd werkzaam te zijn op de Wallen in Amsterdam! En daarnaast blijk ze ook al eerder te hebben figureert in twee andere documentaires rond dezelfde periode, met ieder keer een iets ander verhaal. In de documentaire kwam ze nog over als een meisje dat compleet tegen haar wil in dit beroep belande waar ze niets mee te maken wilde hebben. Maar in 2012 zei ze in een documentaire van BNN nog dat ze in 2008 gedwongen begon te werken, maar dat ze inmiddels 'één van de weinigen' was die dit beroep zonder pooier deed.
En terwijl de documentaire van Jojanneke volop in productie was in de periode van 2013 en 2014, was Svetlina opnieuw te zien in een documentaire genaamd Red Light Convestations, waarin ze aangaf dat ze wel iets anders zou kunnen doen, maar het simpelweg niet wilt. Sterker nog, haar beroepskeuze lijkt niet goed te vallen bij haar moeder, maar dat weerhoudt haar er niet van de dingen te doen waar ze blij van wordt, aldus Svetlina. Ze kiest hier dus ineens heel bewust, en compleet vrijwillig voor dit beroep, ondanks de duidelijke afkeur van haar familie. Een heel ander beeld dus van wat we kregen uit de documentaire van Jojanneke.
Opeens is het niet meer het meisje die een hekel heeft aan prostitutie, zoals het beeld naar voren kwam bij de documentaire van Jojanneke, wat ze vernederend vond, en bestempelde als 'haar lichaam verkopen', maar blijkbaar doet ze het beroep nog steeds zelfs nadat ze gedwongen zou zijn geweest. En ze lijkt ook niet van plan om te stoppen met dit beroep, ondanks de afkeur van haar moeder, en ondanks het feit dat ze ook andere opties heeft, ze wilt simpelweg niets anders doen.
Het zou het gevolg kunnen zijn van de 'creatieve' montage die Jojanneke los liet op sekswerkers om hen neer te zetten als slachtoffers, en om klanten neer te zetten als de boosdoeners die zich geen moment zouden bekommeren om de dames. Maar als je gewoon kijkt naar de verschillende verhalen die Svetlina vertelt in haar diverse optredens, kun je niet alleen Jojanneke de schuld daarvan geven.
In 2012, tijdens haar optreden bij BNN, beweerde ze nog dat ze 4 jaar terug hier met een pooier heen kwam, wat dus zou betekenen dat dit in 2008 was. Terwijl ze een jaar later, in 2013, in een andere documentaire beweert dat ze twee of drie jaar geleden (dus in 2010-2011) nog op de straat zou hebben geleefd in Bulgarije. Hoe kan dezelfde persoon nu op twee plekken tegelijk zijn? Het ene moment zou ze al vanaf 2008 in Nederland zijn, en het andere moment zou ze rond 2010-2011 nog in de straten in Bulgarije hebben rond gezworven. Maar nog interessanter is het feit dat ze in de ene documentaire sekswerk bestempelt als vernederend, en ziet als 'haar lichaam verkopen', terwijl ze in een andere documentaire zichzelf ineens 'gelukkig' noemt, niet van baan wilt wisselen, en blij is met haar keuze voor dit beroep. Hoe rijm je dit met elkaar? Ze noemt daarnaast haar klanten ook aardig, grappig, en mist ze soms zelfs als ze haar klanten enige tijd niet gezien heeft.
Hoe rijm je deze dingen met elkaar, als je de TV documentaire van Jojanneke hebt gezien? In de documentaire van Jojanneke was ze nog een zielig slachtoffer, die gedwongen was tegen haar wil om in de prostitutie te werken, en schijnbaar een hekel had aan sekswerk. Terwijl in de volgende documentaire ze ineens geen moment haar baan in zou willen ruilen voor een andere baan en helemaal blij is met haar beroep achter de ramen?
Ik weet niet of dit nu ligt aan de creatieve montage van Jojanneke, maar ook het verhaal wat Svetlina zelf vertelt klopt van geen kanten. Haar tijdlijn lijkt niet te kloppen, en haar beweringen lijken elkaar tegen te spreken.
Ik weet niet of zij echt gedwongen was of niet, maar haar beweringen spreken elkaar tegen, alsmede haar sentiment ten opzichte van dit beroep. Maar als ze wel gedwongen zou zijn geweest tot prostitutie, zou dit maar één ding aantonen. Ze doet dit werk dus gewoon nog steeds, ondanks het feit dat ze slachtoffer was, en dat ze nu dus een keuze heeft. Dus na alle slechte dingen die zij heeft meegemaakt in dit beroep, verkiest ze nog altijd liever dit beroep boven ieder ander beroep, ondanks het feit dat ze op ieder moment van baan zou kunnen wisselen.
Het is een beeld dat ik herken van een Bulgaarse vriendin van mij. Zij is de enige prostituee die ik ooit ben tegen gekomen die ooit gedwongen is geweest. Ze was ooit eens gedwongen tot prostitutie, maar wist zichzelf uiteindelijk te bevrijden, en naar de politie te gaan om aangifte te doen. Vervolgens verbleef ze aan jaar in een opvanghuis, en kreeg ze een baan in een restaurant. En wat denk je? Een jaar later verliet ze het restaurant om weer in de prostitutie te gaan werken. Dus ondanks het feit dat ze nu een keuze had, koos ze wederom, net als Svetlina, voor de prostitutie. En dan hebben we het nog steeds over de vraag of vrouwen dit beroep vrijwillig doen, zelfs als ex-slachtoffers vrijwillig voor dit beroep kiezen?
Voor mij bewijst dit maar één ding. Prostitutie is een keuze, tenzij je echt gedwongen wordt om dit te doen. Maar alleen omdat je gedwongen wordt tot prostitutie, betekent niet dat je dit beroep nooit zou willen doen. Het betekent slechts dat je niet uitgebuit en gedwongen wilt worden. Dwang en uitbuiting staan dus los van prostitutie zelf. Dezelfde situatie zou namelijk ontstaan op het moment dat iemand gedwongen wordt om als au-pair te gaan werken. Mensen die gedwongen worden tot dat beroep willen niet gedwongen worden, of uitgebuit worden. Maar dat betekent niet dat ze nooit au-pair zouden willen zijn. En hetzelfde geldt voor gedwongen prostitutie. Alleen omdat iemand gedwongen wordt om in de prostitutie te werken, betekent niet dat die persoon dat werk nooit zou willen doen. Sterker nog, Svetlina en mijn Bulgaarse vriendin bewijzen dat ze dit beroep best willen doen, zolang ze maar een keuze hebben.
Ik word moe van die hele discussie of prostitutie een keuze is of niet. Alleen maar omdat sommige slachtoffers gedwongen werden tot beroep, betekent niet dat ze dit werk nooit zouden willen doen. Svetlina en mijn Bulgaarse vriendin zijn daar het levende bewijs van, net als overigens vele anderen. Prostitutie is een keuze, maar dat betekent niet dat je hoeft te accepteren dat mensen je dwingen of uitbuiten. We willen gewoon vrij zijn, om voor onszelf te werken, en niet voor een ander. Dat is iets wat van toepassing is op alle sekswerkers, gedwongen, uitgebuit of niet.
Update 22/07/2015: Dankzij een Tweet van één van mijn volgers van gisteren, kreeg ik wat meer informatie over het verhaal van Svetlina. Blijkbaar stond Svetlina ook al eerder in het magazine S-Werk van De Rode Draad. Ze was daar zelfs cover girl van het magazine.
In het interview in S-Werk wordt duidelijk dat Svetlina al werkzaam was in de prostitutie, voordat ze überhaupt ooit in contact kwam met haar pooier. Ze werd dus helemaal niet gedwongen om in de prostitutie te gaan werken.
Blijkbaar was ze een student op de kunstacademie in Bulgarije, en na ruzie met haar moeder, vertrok ze uit huis. Na eerst in een bar te hebben gewerkt, belande ze uiteindelijk in de prostitutie. Daar kwam ze haar pooier tegen die haar vertelde dat ze dit werk ook in Nederland kon doen zonder afgeperst te worden. Ze stemde er mee in, en ging in 2008 met hem mee naar Nederland om hier achter de ramen te gaan werken. Helaas begon hij haar uit te buiten, maar al na een maand wist ze hem van zich af te schudden, met behulp van een klant. Sindsdien is Svetlina werkzaam op de Wallen, zonder pooier, en compleet vrijwillig.
Het toont maar weer aan hoe Jojanneke sekswerkers probeert neer te zetten als slachtoffers, waarbij ze compleet het feit negeert dat zelfs ex-slachtoffers gewoon vrijwillig werken in de prostitutie, en het feit dat prostitutie haar eigen keuze was. Maar nog belangrijker, het bewijst dat het Svetlina haar eigen keus was om in de prostitutie te gaan werken. Niemand heeft haar dus gedwongen een beroep in te stappen wat ze niet wilde doen, ze deed dit werk allang voordat ze haar pooier ooit tegen kwam. Ze is slachtoffer van uitbuiting, maar ze is niet gedwongen geweest tot prostitutie, dat was haar eigen keuze. Jojanneke focust echter alleen maar op die ene maand dat ze slachtoffer was van uitbuiting, maar schenkt nergens de aandacht aan de overige 5+ jaar dat ze hier dit werk vrijwillig en zonder uitbuiting doet.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Enkele weken geleden werd in de Tweede Kamer een wetsvoorstel ingediend die het bezoeken van een prostituee die slachtoffer van mensenhandel is strafbaar stelt, mits dit willens en wetens gebeurde. Dat klinkt in eerste instantie mooi en nobel, maar toch is er veel mis met het huidige wetsvoorstel. Zo baseert het wetsvoorstel zich ten eerste op incorrecte cijfers over de omvang van het probleem, wordt de omvang van de doelgroep waar het om draait onder het tapijt geschoven, laat de wet teveel ruimte over voor een vrije interpretatie en zullen de resultaten minimaal zijn terwijl de bijwerkingen een enorm negatief effect hebben.
Het wetsvoorstel draait om klanten die weten, of 'hadden kunnen vermoeden' dat een prostituee die zij bezoeken slachtoffer van mensenhandel is. Het idee hierachter is dat het vreselijk moet zijn om gedwongen te worden tot prostitutie, maar dat het nog erger moet zijn als klanten er niets aan doen ondanks dat zij het zouden weten. En om aan te tonen hoe 'groot' dit probleem van mensenhandel is, haalt men in het voorstel een politierapport aan uit 2012. In de tekst van het wetsvoorstel staat:
"Bijvoorbeeld in de Criminaliteitsbeeldanalyse Seksuele Uitbuiting 2012 van de politie is er sprake van dat 55% van de prostituees slachtoffer van seksuele uitbuiting."
Echter als men dat rapport erbij pakt, zie je dat die 55% procent op vreemde en uiterst curieuze wijze is berekend. Zo heeft men om te beginnen het aantal gemelde 'mogelijke' slachtoffers van CoMensha uit gebruikt 2010 gebruikt, dezelfde cijfers die de Nationaal Rapporteur gebruikt voor haar rapportages. En aangezien dit gaat om 'mogelijke' slachtoffers, zijn dit dus geen daadwerkelijke slachtoffers, maar sekswerkers waarbij er een (gering) vermoeden is dat zij misschien wel slachtoffer zouden kunnen zijn. Het is dus lang niet zeker dat deze vermoedens ook allemaal kloppen.
In één van mijn vorige blogposts heb ik al een aantal voorbeelden eruit gepikt van hoe twijfelachtig sommige van deze 'vermoedens' zijn. Zo blijken toeristen die een paar dagen vrienden in Amsterdam komen bezoeken plots aangemeld te worden als slachtoffer, terwijl ze niet eens werkzaam zijn in de prostitutie, en worden prostituees die geen enkel teken van dwang of uitbuiting geven plots genoteerd als 'mogelijk' slachtoffer. Deze cijfers van CoMensha worden ieder jaar naar de Nationaal Rapporteur Mensenhandel gestuurd, die hier een rapport over schrijft.
Toch zijn het aantal 'mogelijk' gerapporteerde slachtoffers door CoMensha geen 55% van het totaal aantal prostituees. Immers waren er zo'n 797 'mogelijke' slachtoffers van mensenhandel gerapporteerd in 2010, maar zijn er naar schatting zo'n 20.000 prostituees. Dat komt dus lang niet in de buurt van de 55%, maar dit zou neerkomen op slechts 4%. En dit is waar het politierapport ineens op zeer twijfelachtige manier aan de haal gaat met cijfers en rekenmethodes, bijna alsof men erop uit is om een zo hoog mogelijk cijfer te krijgen.
Zo redeneert men in het politierapport, dat de politie tezamen met andere autoriteiten slechts 7,3% van verborgen misdaden zouden zien. Deze aanname leidt ertoe dat men de 797 vermoedens vermenigvuldigd met 7,3% om het totaal van 100% te berekenen, waardoor men op maar liefst 10.917 slachtoffers uit komt. Dat het hierbij gaat om alleen vermoedens, wordt door het politierapport compleet genegeerd, maar ook de rekenmethode op zich is uiterst twijfelachtig. Zelfs de Nationaal Rapporteur Mensenhandel schreef uitgebreid over deze twijfelachtige statistieken waar het politierapport mee kwam in één van haar rapportages (vanaf pagina 9).
Volgens de Nationaal Rapporteur zijn er diverse redenen waarom de cijfers niet betrouwbaar zijn, die zij puntsgewijs opnoemt in een uitgebreide uitleg. Maar om een voorbeeldje te geven van één van haar argumenten. Als men dezelfde rekenmethode zou toepassen op het jaar ervoor en daarna, zou het aantal mensenhandel slachtoffers in slechts 3 jaar tijd méér dan verdubbeld zijn, van 6.080 in 2009 naar maar liefst 13.080 in 2011, en dat is zelfs voor de Nationaal Rapporteur uiterst ongeloofwaardig. Daarnaast gaat men er bijv. ook compleet voorbij aan het feit dat als ergens meer aandacht voor is, zoals bijv. voor mensenhandel in de prostitutie, dat men dus ook meer ziet. Daarmee wil de Nationaal Rapporteur dus eigenlijk zeggen dat de aanname dat de politie en andere autoriteiten slechts 7,3% van alle gevallen zouden zien, veel te laag is ingeschat, omdat er meer aandacht voor is en er dus ook meer op gelet wordt, waardoor je dus ook veel meer zult registreren.
En dat roept de vraag op waarom men zulke overdreven cijfers moet gebruiken om hun wet kracht bij te zetten. Is er dan niet voldoende basis om deze wet op te baseren? Immers gaat het toch om een flink aantal slachtoffers per jaar, ook al zijn het er geen tienduizenden zoals het politierapport ons wil doen vermoeden.
En daar raakt men een gevoelig punt. Want ik heb gesproken met één van de initiatiefnemers van dit wetsvoorstel, waar ik ook mijn kritiek heb geuit op dit voorstel. En daar kwam naar voren dat deze wet in werkelijkheid slechts op een paar gevallen op jaar basis van toepassing is. Op dit moment ontkomen deze mensen omdat het niet strafbaar is, maar de politici willen niet dat deze enkelingen op jaarbasis de dans ontspringen. Hier is dus sprake van maatwerk, waarbij het niet draait om een grote groep klanten, maar een paar enkelingen waar men veel moeite in wilt steken om ze te pakken.
Maar is deze moeite het allemaal wel waard? Immers zullen de resultaten nihil zijn als het slechts om een paar gevallen op jaarbasis gaan. Toch wordt een hele grote groep klanten er zenuwachtig van, want zij weten simpelweg niet of de meiden die zij bezoeken slachtoffer zijn of niet. Dat valt namelijk niet zo makkelijk af te lezen, zoals sommige christenen en feministen ons willen doen geloven. Het is namelijk een verborgen misdaad, dezelfde reden waarom de politie en de autoriteiten tezamen slechts 7,3% van het totaal zouden zien, aldus het politierapport zelf.
En dit is waarom het wetsvoorstel niet alleen mensen strafbaar stelt waarvan bewezen kan worden dat ze het wisten, maar ook klanten die het 'hadden kunnen vermoeden'. Dit laat wel erg veel ruimte over voor interpretatie voor wat men bedoelt met 'had kunnen vermoeden'. Dit zou tot situaties kunnen leiden waarin mensen een klant ervan verdenken dat hij het wist dat hij een gedwongen prostituee bezocht, terwijl dit in realiteit helemaal niet waar is. Maar omdat in dit geval de vermoedens al genoeg zouden zijn om iemand te straffen, aangezien ze het 'hadden kunnen vermoeden', laat dit wel erg veel ruimte voor interpretatie over. Zelfs de Raad voor de Rechtspraak noemt de omschrijving te vaag omdat het te veel ruimte open laat.
Dus worden klanten bang dat ze straks onterecht worden weggezet als mensen die misbruik maakten van de situatie, terwijl dit helemaal niet het geval was. En in dit soort situaties helpt het niet als men al in de bak kan belanden alleen maar 'omdat men het had kunnen vermoeden'. Kortom, het hoeft dus niet eens bewezen te worden dat de klant het wist, als je de schijn tegen hebt, dan hang je.
Dat dit kan leiden tot schrijnende situaties hebben we al eerder kunnen zien, want er werd al op klanten gejaagd, wat uiteindelijk zelfs tot zelfmoorden heeft geleid, nog voordat zij ook maar de rechtbank van binnen hadden gezien. Blijkbaar zagen zij geen uitweg meer, een voorbeeld dat deze mensen al schuldig werden bevonden voordat de rechtszaak begonnen was. Dat terwijl in dit land iemand onschuldig is totdat schuld bewezen is.
Zo is er begin dit jaar jacht gemaakt op klanten van een minderjarig meisje die haar diensten aanbood in Valkenburg. Dat dit meisje dat wellicht op eigen initiatief deed, en helemaal niet gedwongen zou worden zoals haar eerste verklaring luidde, werd liever stil gehouden door het OM. Het was pas nadat de ouders erbij betrokken raakte dat het meisje plots verklaarde gedwongen en uitgebuit te zijn. Het OM zwakte dan ook later de aanklacht af van dwang door de 'loverboy', naar alleen het aanzetten tot minderjarige prostitutie. Dat was ook niet zo van belang voor het OM, aangezien je per definitie strafbaar bent als je gebruikt maakt van de diensten van een minderjarige prostituee (of je dat nu weet of niet), of een minderjarig meisje in de prostitutie laat werken (vrijwillig of niet).
Ook het feit dat zelfs hotelmedewerkers het minderjarige meisjes er erg volwassen uit vonden zien voor haar leeftijd (zij schatte haar op minstens 18 of 19 jaar), werd angstvallig stilgehouden. Het OM liet vooral merken geen medelijden te hebben met de klanten en jacht op hun te maken, bijna als voorloper op dit wetsvoorstel. 'Menig huwelijkspartner zal verrast worden door politie aan de deur', aldus een woordvoerder van het OM. Het OM maakte er geen geheim van dat ze erop uit waren om de klanten te pakken, of ze nu wisten dat het meisje minderjarig was of niet, en dat ze dit ook niet verborgen zouden houden voor hun familie en vrienden.
Dit leidde er uiteindelijk toe dat twee mannen zelfmoord pleegden. De motieven voor de zelfmoord zullen wellicht nooit boven water komen, maar duidelijk is wel dat dit het gevolg is van de agressieve wijze waarop het OM jacht maakte op klanten. Bij mij kwam zelfs het idee naar voren dat men deze zaak aangreep om als voorbeeld te dienen voor dit wetsvoorstel. Nadat er twee zelfmoorden gepleegd waren, werd het ineens stukken stiller aan de kant van het OM. Maar dit geeft toont toch wel de uiterst agressieve en onwenselijke manier aan hoe het OM met verdachten om gaat.
Ik heb er dan ook geen enkel vertrouwen in dat dit OM op een betrouwbare en integere manier zal omspringen met mogelijke verdachten van dit wetsvoorstel, en ik begrijp dan ook heel goed de angst die veel klanten hebben als deze wet er doorheen komt. Families kapot maken, en zelfs zelfmoorden tot gevolg hebben kan toch niet de bedoeling zijn van een wet die zich richt op slechts enkele uitzonderingen op jaar basis? Toch is het volgens de initiatiefnemers een goede manier om klanten juist aan te moedigen om misstanden te melden. Want wie wordt er nou niet enthousiast om misstanden te melden als dit voor je privé situatie grote gevolgen kan hebben, en zelfs tot zelfmoord kan leiden?
Ik ben voor de aanpak om klanten aan te pakken die willens en wetens misbruik maken van een gedwongen prostituee. Echter wordt niet iedere slachtoffer gedwongen, en doet niet ieder slachtoffer haar werk onvrijwillig. Daar wordt compleet aan voorbij gegaan met deze wet. Bovendien leunt deze wet op cijfers die van geen kanten klopt, laat het voorstel té veel ruimte over voor interpretatie, zal het weinig resultaat opleveren omdat het slechts om een kleine groep zou gaan en heeft de wet mogelijk zeer nadelige bijverschijnselen van families die kapot gemaakt worden en mogelijk zelfs zelfmoorden tot gevolg.
Deze wet lijkt dan ook haast meer op een ontmoedigingsbeleid van politici naar klanten om vooral geen prostituees te gaan bezoeken, om de kans te ontlopen dat ze wellicht wordt aangemerkt door het OM als verdachte, in plaats van dat het zich richt op de aanpak van mensenhandel. Immers gaat het slechts om een paar gevallen per jaar, en wordt er geen enkel geval van mensenhandel hiermee voorkomen. Immers moet er al sprake zijn van mensenhandel voordat deze wet effect heeft, en is het qua bewijslast twijfelachtig of dit veel resultaat zal opleveren. De nadelige neveneffecten zijn echter groot, vooral op die van de klant zelf, alsmede de seksindustrie op zich, wat volgens de initiatiefnemers niet het doel was.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Het wetsvoorstel draait om klanten die weten, of 'hadden kunnen vermoeden' dat een prostituee die zij bezoeken slachtoffer van mensenhandel is. Het idee hierachter is dat het vreselijk moet zijn om gedwongen te worden tot prostitutie, maar dat het nog erger moet zijn als klanten er niets aan doen ondanks dat zij het zouden weten. En om aan te tonen hoe 'groot' dit probleem van mensenhandel is, haalt men in het voorstel een politierapport aan uit 2012. In de tekst van het wetsvoorstel staat:
"Bijvoorbeeld in de Criminaliteitsbeeldanalyse Seksuele Uitbuiting 2012 van de politie is er sprake van dat 55% van de prostituees slachtoffer van seksuele uitbuiting."
Echter als men dat rapport erbij pakt, zie je dat die 55% procent op vreemde en uiterst curieuze wijze is berekend. Zo heeft men om te beginnen het aantal gemelde 'mogelijke' slachtoffers van CoMensha uit gebruikt 2010 gebruikt, dezelfde cijfers die de Nationaal Rapporteur gebruikt voor haar rapportages. En aangezien dit gaat om 'mogelijke' slachtoffers, zijn dit dus geen daadwerkelijke slachtoffers, maar sekswerkers waarbij er een (gering) vermoeden is dat zij misschien wel slachtoffer zouden kunnen zijn. Het is dus lang niet zeker dat deze vermoedens ook allemaal kloppen.
In één van mijn vorige blogposts heb ik al een aantal voorbeelden eruit gepikt van hoe twijfelachtig sommige van deze 'vermoedens' zijn. Zo blijken toeristen die een paar dagen vrienden in Amsterdam komen bezoeken plots aangemeld te worden als slachtoffer, terwijl ze niet eens werkzaam zijn in de prostitutie, en worden prostituees die geen enkel teken van dwang of uitbuiting geven plots genoteerd als 'mogelijk' slachtoffer. Deze cijfers van CoMensha worden ieder jaar naar de Nationaal Rapporteur Mensenhandel gestuurd, die hier een rapport over schrijft.
Toch zijn het aantal 'mogelijk' gerapporteerde slachtoffers door CoMensha geen 55% van het totaal aantal prostituees. Immers waren er zo'n 797 'mogelijke' slachtoffers van mensenhandel gerapporteerd in 2010, maar zijn er naar schatting zo'n 20.000 prostituees. Dat komt dus lang niet in de buurt van de 55%, maar dit zou neerkomen op slechts 4%. En dit is waar het politierapport ineens op zeer twijfelachtige manier aan de haal gaat met cijfers en rekenmethodes, bijna alsof men erop uit is om een zo hoog mogelijk cijfer te krijgen.
Zo redeneert men in het politierapport, dat de politie tezamen met andere autoriteiten slechts 7,3% van verborgen misdaden zouden zien. Deze aanname leidt ertoe dat men de 797 vermoedens vermenigvuldigd met 7,3% om het totaal van 100% te berekenen, waardoor men op maar liefst 10.917 slachtoffers uit komt. Dat het hierbij gaat om alleen vermoedens, wordt door het politierapport compleet genegeerd, maar ook de rekenmethode op zich is uiterst twijfelachtig. Zelfs de Nationaal Rapporteur Mensenhandel schreef uitgebreid over deze twijfelachtige statistieken waar het politierapport mee kwam in één van haar rapportages (vanaf pagina 9).
Volgens de Nationaal Rapporteur zijn er diverse redenen waarom de cijfers niet betrouwbaar zijn, die zij puntsgewijs opnoemt in een uitgebreide uitleg. Maar om een voorbeeldje te geven van één van haar argumenten. Als men dezelfde rekenmethode zou toepassen op het jaar ervoor en daarna, zou het aantal mensenhandel slachtoffers in slechts 3 jaar tijd méér dan verdubbeld zijn, van 6.080 in 2009 naar maar liefst 13.080 in 2011, en dat is zelfs voor de Nationaal Rapporteur uiterst ongeloofwaardig. Daarnaast gaat men er bijv. ook compleet voorbij aan het feit dat als ergens meer aandacht voor is, zoals bijv. voor mensenhandel in de prostitutie, dat men dus ook meer ziet. Daarmee wil de Nationaal Rapporteur dus eigenlijk zeggen dat de aanname dat de politie en andere autoriteiten slechts 7,3% van alle gevallen zouden zien, veel te laag is ingeschat, omdat er meer aandacht voor is en er dus ook meer op gelet wordt, waardoor je dus ook veel meer zult registreren.
En dat roept de vraag op waarom men zulke overdreven cijfers moet gebruiken om hun wet kracht bij te zetten. Is er dan niet voldoende basis om deze wet op te baseren? Immers gaat het toch om een flink aantal slachtoffers per jaar, ook al zijn het er geen tienduizenden zoals het politierapport ons wil doen vermoeden.
En daar raakt men een gevoelig punt. Want ik heb gesproken met één van de initiatiefnemers van dit wetsvoorstel, waar ik ook mijn kritiek heb geuit op dit voorstel. En daar kwam naar voren dat deze wet in werkelijkheid slechts op een paar gevallen op jaar basis van toepassing is. Op dit moment ontkomen deze mensen omdat het niet strafbaar is, maar de politici willen niet dat deze enkelingen op jaarbasis de dans ontspringen. Hier is dus sprake van maatwerk, waarbij het niet draait om een grote groep klanten, maar een paar enkelingen waar men veel moeite in wilt steken om ze te pakken.
Maar is deze moeite het allemaal wel waard? Immers zullen de resultaten nihil zijn als het slechts om een paar gevallen op jaarbasis gaan. Toch wordt een hele grote groep klanten er zenuwachtig van, want zij weten simpelweg niet of de meiden die zij bezoeken slachtoffer zijn of niet. Dat valt namelijk niet zo makkelijk af te lezen, zoals sommige christenen en feministen ons willen doen geloven. Het is namelijk een verborgen misdaad, dezelfde reden waarom de politie en de autoriteiten tezamen slechts 7,3% van het totaal zouden zien, aldus het politierapport zelf.
En dit is waarom het wetsvoorstel niet alleen mensen strafbaar stelt waarvan bewezen kan worden dat ze het wisten, maar ook klanten die het 'hadden kunnen vermoeden'. Dit laat wel erg veel ruimte over voor interpretatie voor wat men bedoelt met 'had kunnen vermoeden'. Dit zou tot situaties kunnen leiden waarin mensen een klant ervan verdenken dat hij het wist dat hij een gedwongen prostituee bezocht, terwijl dit in realiteit helemaal niet waar is. Maar omdat in dit geval de vermoedens al genoeg zouden zijn om iemand te straffen, aangezien ze het 'hadden kunnen vermoeden', laat dit wel erg veel ruimte voor interpretatie over. Zelfs de Raad voor de Rechtspraak noemt de omschrijving te vaag omdat het te veel ruimte open laat.
Dus worden klanten bang dat ze straks onterecht worden weggezet als mensen die misbruik maakten van de situatie, terwijl dit helemaal niet het geval was. En in dit soort situaties helpt het niet als men al in de bak kan belanden alleen maar 'omdat men het had kunnen vermoeden'. Kortom, het hoeft dus niet eens bewezen te worden dat de klant het wist, als je de schijn tegen hebt, dan hang je.
Dat dit kan leiden tot schrijnende situaties hebben we al eerder kunnen zien, want er werd al op klanten gejaagd, wat uiteindelijk zelfs tot zelfmoorden heeft geleid, nog voordat zij ook maar de rechtbank van binnen hadden gezien. Blijkbaar zagen zij geen uitweg meer, een voorbeeld dat deze mensen al schuldig werden bevonden voordat de rechtszaak begonnen was. Dat terwijl in dit land iemand onschuldig is totdat schuld bewezen is.
Zo is er begin dit jaar jacht gemaakt op klanten van een minderjarig meisje die haar diensten aanbood in Valkenburg. Dat dit meisje dat wellicht op eigen initiatief deed, en helemaal niet gedwongen zou worden zoals haar eerste verklaring luidde, werd liever stil gehouden door het OM. Het was pas nadat de ouders erbij betrokken raakte dat het meisje plots verklaarde gedwongen en uitgebuit te zijn. Het OM zwakte dan ook later de aanklacht af van dwang door de 'loverboy', naar alleen het aanzetten tot minderjarige prostitutie. Dat was ook niet zo van belang voor het OM, aangezien je per definitie strafbaar bent als je gebruikt maakt van de diensten van een minderjarige prostituee (of je dat nu weet of niet), of een minderjarig meisje in de prostitutie laat werken (vrijwillig of niet).
Ook het feit dat zelfs hotelmedewerkers het minderjarige meisjes er erg volwassen uit vonden zien voor haar leeftijd (zij schatte haar op minstens 18 of 19 jaar), werd angstvallig stilgehouden. Het OM liet vooral merken geen medelijden te hebben met de klanten en jacht op hun te maken, bijna als voorloper op dit wetsvoorstel. 'Menig huwelijkspartner zal verrast worden door politie aan de deur', aldus een woordvoerder van het OM. Het OM maakte er geen geheim van dat ze erop uit waren om de klanten te pakken, of ze nu wisten dat het meisje minderjarig was of niet, en dat ze dit ook niet verborgen zouden houden voor hun familie en vrienden.
Dit leidde er uiteindelijk toe dat twee mannen zelfmoord pleegden. De motieven voor de zelfmoord zullen wellicht nooit boven water komen, maar duidelijk is wel dat dit het gevolg is van de agressieve wijze waarop het OM jacht maakte op klanten. Bij mij kwam zelfs het idee naar voren dat men deze zaak aangreep om als voorbeeld te dienen voor dit wetsvoorstel. Nadat er twee zelfmoorden gepleegd waren, werd het ineens stukken stiller aan de kant van het OM. Maar dit geeft toont toch wel de uiterst agressieve en onwenselijke manier aan hoe het OM met verdachten om gaat.
Ik heb er dan ook geen enkel vertrouwen in dat dit OM op een betrouwbare en integere manier zal omspringen met mogelijke verdachten van dit wetsvoorstel, en ik begrijp dan ook heel goed de angst die veel klanten hebben als deze wet er doorheen komt. Families kapot maken, en zelfs zelfmoorden tot gevolg hebben kan toch niet de bedoeling zijn van een wet die zich richt op slechts enkele uitzonderingen op jaar basis? Toch is het volgens de initiatiefnemers een goede manier om klanten juist aan te moedigen om misstanden te melden. Want wie wordt er nou niet enthousiast om misstanden te melden als dit voor je privé situatie grote gevolgen kan hebben, en zelfs tot zelfmoord kan leiden?
Ik ben voor de aanpak om klanten aan te pakken die willens en wetens misbruik maken van een gedwongen prostituee. Echter wordt niet iedere slachtoffer gedwongen, en doet niet ieder slachtoffer haar werk onvrijwillig. Daar wordt compleet aan voorbij gegaan met deze wet. Bovendien leunt deze wet op cijfers die van geen kanten klopt, laat het voorstel té veel ruimte over voor interpretatie, zal het weinig resultaat opleveren omdat het slechts om een kleine groep zou gaan en heeft de wet mogelijk zeer nadelige bijverschijnselen van families die kapot gemaakt worden en mogelijk zelfs zelfmoorden tot gevolg.
Deze wet lijkt dan ook haast meer op een ontmoedigingsbeleid van politici naar klanten om vooral geen prostituees te gaan bezoeken, om de kans te ontlopen dat ze wellicht wordt aangemerkt door het OM als verdachte, in plaats van dat het zich richt op de aanpak van mensenhandel. Immers gaat het slechts om een paar gevallen per jaar, en wordt er geen enkel geval van mensenhandel hiermee voorkomen. Immers moet er al sprake zijn van mensenhandel voordat deze wet effect heeft, en is het qua bewijslast twijfelachtig of dit veel resultaat zal opleveren. De nadelige neveneffecten zijn echter groot, vooral op die van de klant zelf, alsmede de seksindustrie op zich, wat volgens de initiatiefnemers niet het doel was.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Ik had al eerder over de organisatie Not For Sale gehoord, een organisatie die soep e.d. verkoopt aan de vrouwen die werken op de Wallen. Het blijkt een anti-mensenhandel organisatie te zijn, maar dat vertellen ze aan ons natuurlijk niet. Op de achterkant van hun jas staat OME, blijkbaar omdat zij zich ook realiseren dat als ze er groot Not For Sale op printen, dat ze dan door ons ontdekt worden als weer zo'n reddertjes organisatie. Want zij weten ook best goed dat sekswerkers de deuren niet meer zo snel open doen voor organisaties die beweren hen te willen 'redden' uit de prostitutie.
Maar gisteren verscheen er een artikel op NOS over deze organisatie, want blijkbaar hebben ze nu weer een nieuwe winkel geopend midden op de Wallen, in één van de voormalige raambordelen. De opening werd gedaan door (wie anders?) burgemeester Van der Laan, de man die zelf verantwoordelijke is voor het sluiten van deze ramen, en continu blijft suggereren dat we slachtoffers zouden zijn. En natuurlijk past dit initiatief prima in zijn strategie. Zo kan hij zich voordoen om slachtoffers te helpen, tegelijkertijd ons weer stigmatiseren als slachtoffers, en ook nog eens één van die lege ramen opvullen met weer een nutteloze winkel.
De eigenaar van de winkel is Toos Heemskerk, voormalig medewerker bij de christelijke hulporganisatie Scharlaken Koord, die zich ook al richt op het redden van slachtoffers uit de prostitutie. En daarnaast is ze ook nog eens lid van de International Christian Alliance on Prostitution (ICAP). En ze legt uit in het artikel:
"Wij willen met deze winkel op deze plek een heel ander geluid laten horen. Er zitten hier heel veel ondernemers die zich verrijken aan de seksindustrie. Onze winst vloeit terug naar de vrouwen. Wij geven de vrouwen hun waardigheid terug."
Maar ten eerst, door aan ons soep te verkopen, VERRIJKEN jullie jezelf aan ons, en dus aan de seksindustrie! En de winst zou terug vloeien naar de vrouwen? Wat?! Waar blijft dan mijn deel van jullie winst? Ik heb namelijk nog geen cent ontvangen, ondanks het feit dat ik wel een paar keep soep bij jullie heb besteld! Soep die trouwens niet te vreten is, wat dan ook de reden is dat steeds minder meiden het bestellen bij jullie! We kopen liever wat eten bij de shoarma winkel om de hoek. En onze waardigheid terug geven? Wat?!
Ik heb al een paar meiden gewaarschuwd om geen soep meer bij deze organisatie te kopen. Maar veel vrouwen weten niet wat deze organisatie doet. Ze verdienen aan ons, beweren dat we slachtoffers zijn, en dat we bovendien geen waardigheid zouden hebben omdat we dit beroep doen. Het grappige is, deze organisatie heet dus 'Not For Sale. Maar wat doen ze? Precies, verkopen!
Not For Sale beweert dus zich niet te verrijken aan de seksindustrie, maar dat doen ze dus absoluut wel. Sterker nog, dit zijn de ergste soort profiteurs. Ze profiteren van ons, terwijl ze allerlei onzin beweringen over ons doen. Met ons, tegen ons. Ik moet toegeven, een slim concept. Eigenlijk laten ze ons betalen, om een campagne tegen ons te voeren. Dus eigenlijk financieren we hiermee onze eigen ondergang.
Ik heb helemaal niets tegen anti-mensenhandel organisaties op zich. Sterker nog, ik vind het enorm belangrijk dat ze er zijn. Neem nu bijvoorbeeld een organisatie als LaStrada. Maar dit soort organisatie zijn in mijn opinie geen echte anti-mensenhandel organisaties. Ze doen zich voor als anti-mensenhandel, maar in werkelijkheid proberen ze alleen maar van ons te profiteren, terwijl ze tegelijkertijd ons publiekelijk stigmatiseren als slachtoffers.
Eén ding is zeker, ik koop nooit meer soep van hen. Not For Sale verkoopt ons soep, beweert dat de winst naar ons terug zou vloeien (wat niet waar is), zodat we onze 'waardigheid' terug krijgen (alsof we geen eigenwaarde zouden hebben). En het ergste is nog wel, dat ze ons wederom neerzetten als slachtoffers, ondanks het feit dat er helemaal niet zo veel slachtoffers zijn. In 2013 bijvoorbeeld rapporteerde CoMensha slechts 48 'mogelijke' slachtoffers van mensenhandel in alle prostitutievormen bij elkaar in heel Amsterdam. Dat is dus inclusief de geringste vermoedens van alle autoriteiten en organisaties bij elkaar.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Maar gisteren verscheen er een artikel op NOS over deze organisatie, want blijkbaar hebben ze nu weer een nieuwe winkel geopend midden op de Wallen, in één van de voormalige raambordelen. De opening werd gedaan door (wie anders?) burgemeester Van der Laan, de man die zelf verantwoordelijke is voor het sluiten van deze ramen, en continu blijft suggereren dat we slachtoffers zouden zijn. En natuurlijk past dit initiatief prima in zijn strategie. Zo kan hij zich voordoen om slachtoffers te helpen, tegelijkertijd ons weer stigmatiseren als slachtoffers, en ook nog eens één van die lege ramen opvullen met weer een nutteloze winkel.
De eigenaar van de winkel is Toos Heemskerk, voormalig medewerker bij de christelijke hulporganisatie Scharlaken Koord, die zich ook al richt op het redden van slachtoffers uit de prostitutie. En daarnaast is ze ook nog eens lid van de International Christian Alliance on Prostitution (ICAP). En ze legt uit in het artikel:
"Wij willen met deze winkel op deze plek een heel ander geluid laten horen. Er zitten hier heel veel ondernemers die zich verrijken aan de seksindustrie. Onze winst vloeit terug naar de vrouwen. Wij geven de vrouwen hun waardigheid terug."
Maar ten eerst, door aan ons soep te verkopen, VERRIJKEN jullie jezelf aan ons, en dus aan de seksindustrie! En de winst zou terug vloeien naar de vrouwen? Wat?! Waar blijft dan mijn deel van jullie winst? Ik heb namelijk nog geen cent ontvangen, ondanks het feit dat ik wel een paar keep soep bij jullie heb besteld! Soep die trouwens niet te vreten is, wat dan ook de reden is dat steeds minder meiden het bestellen bij jullie! We kopen liever wat eten bij de shoarma winkel om de hoek. En onze waardigheid terug geven? Wat?!
Ik heb al een paar meiden gewaarschuwd om geen soep meer bij deze organisatie te kopen. Maar veel vrouwen weten niet wat deze organisatie doet. Ze verdienen aan ons, beweren dat we slachtoffers zijn, en dat we bovendien geen waardigheid zouden hebben omdat we dit beroep doen. Het grappige is, deze organisatie heet dus 'Not For Sale. Maar wat doen ze? Precies, verkopen!
Not For Sale beweert dus zich niet te verrijken aan de seksindustrie, maar dat doen ze dus absoluut wel. Sterker nog, dit zijn de ergste soort profiteurs. Ze profiteren van ons, terwijl ze allerlei onzin beweringen over ons doen. Met ons, tegen ons. Ik moet toegeven, een slim concept. Eigenlijk laten ze ons betalen, om een campagne tegen ons te voeren. Dus eigenlijk financieren we hiermee onze eigen ondergang.
Ik heb helemaal niets tegen anti-mensenhandel organisaties op zich. Sterker nog, ik vind het enorm belangrijk dat ze er zijn. Neem nu bijvoorbeeld een organisatie als LaStrada. Maar dit soort organisatie zijn in mijn opinie geen echte anti-mensenhandel organisaties. Ze doen zich voor als anti-mensenhandel, maar in werkelijkheid proberen ze alleen maar van ons te profiteren, terwijl ze tegelijkertijd ons publiekelijk stigmatiseren als slachtoffers.
Eén ding is zeker, ik koop nooit meer soep van hen. Not For Sale verkoopt ons soep, beweert dat de winst naar ons terug zou vloeien (wat niet waar is), zodat we onze 'waardigheid' terug krijgen (alsof we geen eigenwaarde zouden hebben). En het ergste is nog wel, dat ze ons wederom neerzetten als slachtoffers, ondanks het feit dat er helemaal niet zo veel slachtoffers zijn. In 2013 bijvoorbeeld rapporteerde CoMensha slechts 48 'mogelijke' slachtoffers van mensenhandel in alle prostitutievormen bij elkaar in heel Amsterdam. Dat is dus inclusief de geringste vermoedens van alle autoriteiten en organisaties bij elkaar.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer