Dus enkele weken geleden hield de deelgemeenteraad van Amsterdam centrum een vergadering omtrent de voortgang van project 1012. Het project dat ooit was bedoeld om de 'criminogene' activiteiten in het centrum van de stad te verminderen, en een upgrade te geven voor 'laagwaardige' ondernemingen te vervangen met 'hoogwaardige' ondernemingen, is voer tot veel discussie geweest.
De gemeente heeft altijd volgehouden dat het project bedoeld was om de controle op de Wallen terug te heroveren van de criminogene, de maffia, de mensenhandelaren en de pooiers. In realiteit is dit project gewoon een manier om de Wallen in te perken en de raamprostitutie en de coffeeshops met 40% te verminderen, in de hoop een ander type toerist aan te trekken.
Prostitutieramen werden gesloten onder het mom van 'mensenhandel bestrijden', maar blijkt in realiteit niets meer te zijn dan een poging om de Wallen te verkleinen en het aantal toeristen dat er komt te verminderen.

Tot nu toe zijn er 109 prostitutieramen gesloten (of eigenlijk opgekocht voor 31 miljoen euro), onder de claim van mensenhandel bestrijden. In realiteit zijn veel vrouwen één van de weinige legale werkplekken voor prostitutie in dit lang kwijt geraakt, en was er niemand van de gemeente die zich over hen ontfermde. Waar deze vrouwen nu zijn weet niemand, maar met de recente sluiten van 150 ramen in Utrecht, en nog meer ramen die met sluiting bedreigd worden in Amsterdam (lees hier), is het niet zo moeilijk om te raden waar deze vrouwen nu zijn. Velen zijn uit het land vertrokken om in andere landen waar prostitutie veilig bedreven kan worden te werken, zoals Duitsland. Vele anderen hebben hun werkzaamheden voortgezet in de illegale prostitutie, iets dat slechts recent onder de aandacht is gekomen bij de autoriteiten.

Tijdens de vergadering, die open voor het publiek was, was de directeur van het Prostitutie Programma Amsterdam Yolanda van Doeveren aanwezig om de deelgemeenteraad uit te leggen waar ze mee bezig is geweest met haar programma en wat de resultaten daarvan waren. Ik heb goed geluisterd naar wat ze te vertellen had, met de hulp van mijn vriend, en was gechoqueerd. Sommige dingen die ze zei zijn helemaal waar, maar andere dingen bleken regelrechte propaganda van de burgemeester te zijn, om zich ervan te verzekeren dat zijn project 1012 geen risico liep.
Iets anders wat me schokte, was het grote gebrek aan informatie en kennis van de politici op het gebied van prostitutie. Ze leken totaal geen idee te hebben van hoe dingen werken, laat staan dat ze de (vele) valse informatie er tussen uit konden pikken die daar verspreid werd om hen om de tuin te leiden.

Voor de mensen die de hele vergadering terug willen kijken, jullie kunnen het online terugkijken via deze link. Ik zal ook een tijdcode neerzetten bij mijn commentaar, zodat jullie zelf bij kunnen houden over welk deel van de vergadering ik het precies heb. Ik heb de vergadering in 3 delen uitgesplitst, aangezien de vergadering ruim 3 uur lang was, en ik zeker wilde zijn dat alles heel duidelijk is voor iedereen. Dit eerste deel focust zich op de werk contracten, kijk beneden aan deze post voor het tweede deel over de betrokkenheid van de prostituees zelf bij het prostitutiebeleid en het derde deel waarin ik sommige van de vragen van de politici zelf beantwoord.
Hier is het eerste deel:

Eén van de meest onjuiste informatie die rond ging, ging over de werkcontracten (1,39.10). Yolanda van Doeveren legt uit dat de vrouwen achter de ramen hun kamer per dag huren, en dat klopt helemaal. Maar dan beweert ze ineens iets dat helemaal niet klopt. Ze beweert dat exploitanten contracten hebben met de prostituees die voor een langere periode gelden, meestal voor 7 dagen.
Ik denk dat Yolanda van Doeveren teveel gepraat en geluisterd heeft naar Ilonka Stakelborough, want ik herken dit uit een krantenartikel van enige tijd gelen, waar ik ook al over schreef hier op mijn blog. Maar aangezien er wat dingetjes veranderd zijn, wil ik het nog één keer heel erg duidelijk maken. Er zijn GEEN contracten. Alle vrouwen op de Wallen huren hun kamer op basis van dag tot dag. Prostituees kunnen een vaste kamer krijgen, in dat geval houdt de exploitant de kamer appart voor die specifieke dame, maar in geen enkele instantie zijn er contracten of worden er contracten aangegaan.

Een vaste kamer voor jezelf krijgen houdt eigenlijk niets meer in dan dat de exploitant de kamer niet aan een andere meid verhuurt. En natuurlijk, als ze niet op komt dagen (om wat voor reden dan ook), en de exploitant had wel op je gerekend, en de volgende dag kom je wel weer op dagen, dan moet je inderdaad voor je kamer betalen voor die dag dat je er niet was, als je dezelfde kamer wilt. Echter, als je helemaal niet meer op komt dagen, hoef je dus ook niets te betalen.
Eigenlijk is de deal dus heel simpel. Als je een vaste kamer hebt, dan is die kamer van jouw zolang je er voor betaalt. Als je niet meer voor de kamer betaalt (omdat je bijv. niet meer op komt dagen), dan raak je dus je vaste kamer kwijt. Natuurlijk kun je wel nog steeds een andere kamer dan krijgen, maar op geen enkele wijze worden vrouwen tegen gehouden om met dit beroep te stoppen, of een vrije dag te nemen zonder daar voor te hoeven betalen.
Maar zelfs al wil je een vrije dag nemen zonder je kamer kwijt te raken aan een andere meid, dan geeft de exploitant daar genoeg mogelijkheden voor. Stel nu dat je je eigen kamer hebt, en je wilt geen 7 dagen per week werken. De exploitant biedt je twee vrije dagen per week aan waar je niet voor hoeft te betalen, zonder dat je je kamer aan een ander kwijt raakt daarna. Als je langer weg wilt, bijvoorbeeld om op vakantie te gaan, dan biedt de exploitant je naast je 2 vrije dagen per week ook nog de mogelijkheid om tot maximaal 2 maanden(!) aan vrije dagen op te nemen.

In realiteit komt dit er dus op neer dat de meeste dames die een vaste kamer hebben, één of twee vrije dagen per week nemen. Als ze op vakantie willen gaan, kunnen ze dit gewoon aan de exploitant door geven, en dan kunnen ze 2 maanden vrij nemen. Als ze langer dan 2 maanden vrij willen zonder hun vaste kamer kwijt te raken, dan kan dat natuurlijk ook, maar dan moet je wel de periode die langer is dan de 2 maanden zelf betalen. Natuurlijk kun je er ook voor kiezen om niet te betalen, geen probleem, maar dan is er dus een kans dat een andere meid jouw kamer hebt als je terug komt, en dan zul je dus waarschijnlijk een andere kamer moeten huren.
Maar laat me dit dus even heel erg duidelijk maken aan iedereen, dat onder geen beding vrouwen tegen worden gehouden door contracten om met dit werk te stoppen. Als ze willen kunnen op ieder minuut van de dag beslissen om te stoppen. En zelfs als je een kamer huurt, betekent dat niet automatisch dat je ook daadwerkelijk verplicht bent om te werken, zolang je maar de huur betaalt maakt het de exploitant niet uit of je daadwerkelijk aan het werk bent of thuis zit.
Yolanda van Doeveren haar bewering dat in realiteit veel vrouwen 7 dagen per week werken, omdat ze hun kamer moeten betalen voor 7 dagen per week, is complete onzin. Het is zelfs niet eens meer toegestaan om 7 dagen per week te werken. Deze vrouwen kunnen dus gewoon 2 vrije dagen per week opnemen, en als ze ziek worden zelfs een week vrij nemen, zonder daar voor te hoeven betalen of hun kamer kwijt te raken aan een ander.

Dit was het even voor het eerste deel. De vergadering duurde ruim 3 uur lang, en om zeker te zijn dat iedereen goed begrijpt wat ik hier neer schrijf, zodat er geen misverstanden over kunnen ontstaan, heb ik alles in 3 delen gesplitst.

Lees hier deel 2 over onze betrokkenheid bij dit beleid.
Lees hier deel 3 waarin ik de meest belangrijke vragen van politici beantwoord.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer