Zoals ik al eerder heb beschreven in de vorige post hier, is de Gemeente Amsterdam bezig met het sluiten van prostitutie ramen onder het mom van mensenhandel bestrijden. En zoals ik ook al beschreef in die post, het beleid om de ramen te sluiten, of eigenlijk op te kopen, helpt totaal niet in de strijd tegen mensenhandel. Sterker nog, ze duwen de meiden alleen maar verder in het gevaar door veilige werkplekken te sluiten.
Nu wil ik een hoop dingen geloven, maar waar ik niet in geloof is dat de Gemeente Amsterdam ooit echt geïnteresseerd is geweest in het bestrijden van mensenhandel. En dat geloof ik om een aantal redenen. Ten eerste omdat iedereen voor zichzelf had kunnen bedenken dat ramen sluiten op geen enkele manier bijdraagt aan het bestrijden van mensenhandel, het brengt de dames die hun werkplekken verliezen alleen maar meer in gevaar, omdat ze uit het zicht verdwijnen. Je kunt immers mensen niet beschermen als je niet weet waar ze zijn, en meiden die in gevaar zijn kunnen nu ook niet meer om hulp vragen. Vrijwel iedere prostitutie organisatie heeft de Gemeente Amsterdam hiervoor gewaarschuwd, maar toch gingen ze door met hun plannen.
En de tweede reden waarom ik het niet geloof, is omdat de prostitutie ramen niet het enige is wat onder vuur ligt door de Gemeente Amsterdam. Ook coffeeshops worden onder vuur genomen door de Gemeente Amsterdam. In de ogen van de Gemeente Amsterdam, zijn die coffeeshops 'criminogeen', net zoals prostitutie 'criminogeen' zou zijn. En daar komen ook nog de kleine souvenirs winkeltjes bij die ook als 'ongewenst' zijn bestempeld, en die ook bedreigd worden met sluiting onder het mom van 'criminogeen'.
Dingen zoals mensenhandel, gedwongen prostitutie, witwaspraktijken en andere criminele activiteiten werden genoemd door voormalig wethouder Lodewijk Asscher als de voornaamste reden om grote delen van de Wallen te sluiten, dus niet alleen ramen, maar ook winkeltjes, coffeeshops en al het andere wat zij bestempelden als 'criminogeen'.

Zoals ik al eerder schreef in mijn vorige post over Amsterdam zijn prostitutiebeleid, heeft de Gemeente Amsterdam iedere rechtszaak tegen ondernemers die gezien werden als 'criminogeen' verloren. Dus waarom blijft de Gemeente Amsterdam dan deze ondernemers bedreigen met sluitingen als al bewezen is dat de ondernemingen niet 'criminogeen' zijn? Is dat écht omdat er iets mis is, dat niemand kan vinden, en zelfs de Gemeente zelf niet eens kan bewijzen? Zijn er écht zo veel misstanden iedere dag op de Wallen, zoals voormalige wethouder Lodewijk Asscher suggereerde, dat ik het nog nooit ben tegen gekomen in de 4 jaar dat ik iedere dag werk? Mis ik dan écht zo veel, of is er misschien iets anders aan de hand?
Is er wellicht een andere interesse die de Gemeente Amsterdam heeft in het centrum van Amsterdam, die zo belangrijk is dat alleen ondernemers in het centrum van Amsterdam, op de Wallen, worden bedreigd met sluitingen? Immers, waarom zou criminaliteit zich alleen concentreren op de Wallen, één van de meest beveiligde gebieden van Amsterdam, waar politie dag en nacht rondloopt, waar 24 uur per dag, 7 dagen per week de camera's aan staan? Waarom zou er alleen criminaliteit voorkomen in de coffeeshops op de Wallen, terwijl er zo veel coffeeshops ook buiten de Wallen te vinden zijn?

Sommige mensen hebben gesuggereerd dat de échte interesse van de Gemeente ligt in de panden. Dat de Gemeente Amsterdam niet echt geïnteresseerd zou zijn in het bestrijden van misstanden, maar meer in de waarde van de panden waar die 'criminogene' activiteiten plaats zouden vinden. Maar wetende dat het niet de Gemeente is die deze panden opkoopt, maar vastgoed bedrijven die dat voor de stad doen, betwijfel ik dat. Sterker nog, de partners van de Gemeente Amsterdam, die vastgoed bedrijven, hebben alleen maar geld verloren met dit schoonmaak project, en zijn zelfs gestopt met het project, omdat de mensen en bedrijven die nu in die panden zitten nauwelijks en soms zelfs geen huur betalen, áls ze al iemand kunnen vinden die in zo'n pand plaats wilt nemen in de eerste plaats. Veel van de voormalig prostitutiepanden staan nu leeg, sommige zijn bezet, zoals ik al eerder schreef in mijn vorige post.

Nee, het antwoord zit in iets anders. Er is een invloedrijke groep mensen die in het centrum van Amsterdam wonen. In deze groep zitten invloedrijke ondernemers, politici en andere mensen met diepe zakken, die de Gemeente schijnbaar als vriend wilt houden. Deze mensen wonen hier al jaren, en hebben de Wallen zien veranderen van een gezellig buurt naar een grote toeristische attractie. Grote groepen Engelse toeristen komen naar de Wallen, om te feesten, te drinken, legaal een jointje te blowen en legaal een prostituee te bezoeken. Het eindresultaat was dat dronken Engelse toeristen veel overlast veroorzaakte door lawaai, mensen lastig te vallen en tegen panden aan te pissen omdat ze te dronken en/of te stoned waren om te realiseren wat ze aan het doen waren.
De bewoners rond het Wallen gebied werden gefrustreerd, ze werden bood en eiste dat de Gemeente hier iets tegen zou doen, zoals één van hen, Piet Leeghwater (later onthult als Gerrit van der Veen) hier schreef op 22 februari 2008. Iets moest veranderen. En daarom vormden ze een collectief, samen met andere mensen van de Gemeente en de politie en enkele lokale ondernemers vormden zij het IBO (Integraal Burgwallen Overleg). Deze groep, onder leiding van Gerrit van der Veen, werd een invloedrijke groep op het beleid van de Gemeente, onder de leiding van voormalig wethouder Lodewijk Asscher.
Maar wat konden ze doen tegen die vervelende dronken Engelse toeristen die altijd voor overlast zorgde? Ze konden moeilijk tegen die mensen zeggen dat ze thuis moesten blijven. De politie hadden hun handen al vol om de overlast te verminderen, dus dat was ook geen oplossing meer. Op één of andere manier zou de Gemeente een manier moeten vinden om deze toeristen kwijt te raken, en andere toeristen aan te trekken. Vriendelijkere toeristen, het type toerist dat rustig en kalm is, die niet dronken worden, toeristen met kinderen en zo. Wacht even! We hebben gezinnen nodig!!!

En zo geschiede het dat de Gemeente Amsterdam, onder leiding van Lodewijk Asscher, begonnen te werken aan een plan, in nauwe samenwerking met het IBO, om aan ander type toeristen aan te trekken, door het imago van Amsterdam van prostitutie en drugs te veranderen in een familie vriendelijke stad. Prostitutie en drugs zou hevig moeten worden verminderd, evenals winkeltjes die dingen verkochten die niet familie-vriendelijk waren, zoals seksshops e.d. Café's en bars zouden zich moeten inhouden, en iets anders zou in de plaats moeten komen om dit nieuwe type toerist aan te trekken die geen overlast veroorzaken.
Lodewijk Asscher maakte slim gebruik van misleidende verhalen over 'criminogene' bedrijven op de Wallen als een acceptabel excuus voor de publieke opinie om de Wallen te verkleinen. Hij gebruikte misleidende verhalen van Patricia Perquin (lees daarover hier meer), om te suggereren dat er veel misstanden waren in de prostitutie van mensenhandel en gedwongen prostitutie, om dan te beweren dat het aantal ramen reduceren hem zou helpen om betere controle te krijgen over het gebied (het feit dat die meiden dan simpelweg zouden verdwijnen maakte hem blijkbaar niets uit). Hij beweerde de prostituees te helpen, en wie zou daar nou tegen zijn? De mensen die tegen prostitutie waren kregen wat ze wouden (minder prostitutie), en de mensen die voor prostitutie waren konden moeilijk tegen een plan zijn dat mensenhandel zou bestrijden.
Een paar mensen protesteerden tegen de plannen, maar iedereen die protesteerde hiertegen zou door Lodewijk Asscher worden weggezet als mensen die mensenhandel steunen (een tactiek die hij heeft afgekeken van Bush), door te zeggen dat als je hun plan niet steunde, dat je dan mensenhandel steunde.
Door de ramen te sluiten zouden minder Engelse toeristen interesse hebben om naar Amsterdam toe te komen, en zouden ze zich verplaatsen naar andere Europese steden waar prostitutie ook legaal is, zoals in Duitsland bijvoorbeeld.

Maar alleen het sluiten van de ramen zou niet genoeg zijn. Ook de coffeeshops werden een doelwit van dit plan, en zouden moeten worden gereduceerd. Na wat mislukte plannen (lees hier), heeft de gemeente het dan recentelijk eindelijk voor elkaar gekregen (lees hier). Nu hoeven ze geen nieuwe vergunningen meer uit te geven aan bestaande coffeeshops, omdat het volgens de rechtbank aannemelijk was dat er criminele activiteiten plaats zouden vinden. Het feit dat er nooit een enkel bewijs was voor criminele activiteiten was irrelevant, de gemeente is de baas, en zij kunnen doen wat ze willen.
Ook het feit dat een nieuwe wet bepaalt dat coffeeshops die in de buurt zitten van een school gesloten mogen worden, hielp de overheid hierbij. De wet was oorspronkelijk was bedoeld om te voorkomen dat minderjarige wiet konden kopen in coffeeshops (ondanks het feit dat dit al illegaal is) en mogelijk tijdens school zouden kunnen blowen, maar blijkbaar tellen de studenten aan de Universiteit van Amsterdam ook als minderjarigen.

Ook uitgaansgelegenheden zouden een lastige periode tegemoet zien, omdat ze te maken zouden krijgen met sluitingstijden, zodat ze niet te veel overlast zouden veroorzaken bij de buurtbewoners. Het feit dat veel van deze uitgaansgelegenheden hier al langer zitten dan de meeste mensen die daar in de buurt wonen maakt blijkbaar niets uit. Ik vraag me ook wel eens af waarom die mensen klagen van het geluid van uitgaansgelegenheden, aangezien je weet dat dit gebeurd in het centrum van Amsterdam.
Ook seksshops kregen te maken met sluitingstijden, voorheen konden zij de hele nacht open zijn net als de rest van de Wallen, maar nu moesten ze ineens hun duren voor 10 uur 's avonds sluiten.
Al deze maatregelen werden getroffen met maar 1 doel, het aantal overlastgevende toeristen op de Wallen verminderen.

En om het nieuwe type toerist dat de Gemeente graag wou aantrekken binnen te slepen, ging alle aandacht naar de grote heropening van Amsterdam zijn grootste en meest bekende museum, het Rijksmuseum. Maar dat zou natuurlijk niet voldoende zijn, ze zouden een soort van grote internationale campagne of stunt moeten hebben om de mensen wereldwijd het nieuwe gezicht van Amsterdam te tonen. Niet het gezicht van de hoeren en de drugs. Maar het gezicht van een mooie, schone stad vol met cultuur en historie, een stad waar je met het hele gezin naartoe zou kunnen gaan.
En zo gebeurde het dat de Amerikaanse president Barack Obama recentelijk één van 's werelds grootste marketing campagne's (bewijs hier) heeft afgetrapt met een bezoek aan de stad en het Rijksmuseum, en een persconferentie hield voor één van 's werelds meest beroemde schilderijen, De Nachtwacht van Rembrandt.
Niet heel erg verrassend brak het Rijksmuseum een record in het eerste jaar na de heropening, en ook het nieuws hier schreef over hoe veel het Rijksmuseum toevoegde aan de groei van toerisme in Nederland.

Maar wat is nu het resultaat? Zijn de overlastgevende Engelse toeristen verdwenen en vervangen met families en gezinnen? Gedeeltelijk, want ondanks het feit dat het hernieuwde Rijksmuseum vele nieuwe toeristen heeft weten te trekken, ze zullen nooit terug komen. De toeristen die naar de Wallen toe komen, komen jaar op jaar weer terug, omdat die mensen van Amsterdam houden, omdat ze hier alle dingen mogen doen die ze thuis niet mogen doen, zoals wiet blowen en naar de prostituees gaan. Maar hoe vaak zullen mensen terugkomen naar hetzelfde museum met dezelfde schilderijen? Niet. Ze komen hier één keer, en daarna gaan ze door naar andere steden die ook musea hebben, net zoals Amsterdam.
Feit is, dat Amsterdam probeert me te doen in een competitie die veel te groot voor hun is. Grote steden met enorme budgetten zoals New York, Parijs, Barcelona, Berlijn etc. Allemaal grote steden die veel meer musea hebben dan Amsterdam heeft, die allemaal hun eigen identiteit als museumstad hebben. Dat terwijl Amsterdam altijd bekend zal staan als de stad van de prostitutie en drugs, hoe je het ook wendt of keert.
En het enige wat al die nieuwe regels en dit beleid bereiken, is dat die uitgaansgelegenheden nu eerder moeten sluiten, al die dronken mensen daardoor op straat gaan hangen zoals op de Wallen, omdat ze gewoon nergens naartoe kunnen, en dan gaan ze rotzooi trappen op mijn werk op de Wallen.

Recentelijk was er een tweedelige documentaire van de KRO over het beleid op de Wallen  (deel één en deel twee hier). De documentaire liet perfect zien hoe de Gemeente Amsterdam het verhaal van mensenhandel gebruikt als excuus om grote delen van de Wallen te sluiten, maar niet voor de veiligheid van de vrouwen. In de documentaire die de titel draagt 'De slag om de Wallen', zien we burgemeester Eberhard van der Laan enorm geïrriteerd door de interviewer geconfronteerd worden met het resultaat van het beleid dat Amsterdam voert. Het was overduidelijk dat de burgemeester hier niet van gediend was, en hij had moeite om veel van de vragen van de interviewer te beantwoorden. Het laat wel zien hoeveel de burgemeester, maar ook voormalig wethouder Lodewijk Asscher, hebben gelogen om een kleine groep invloedrijke mensen tevreden te houden om de macht te behouden.

Het feit dat tientallen vrouwen zonder veilige werkplek kwamen te zitten, en simpelweg van de aardbodem lijken te zijn verdwenen, niet wetende of ze het nu beter of slechter hebben, het feit dat de bars en café's half leeg zijn door de nieuwe sluitingstijden en doordat er minder toeristen hiervoor naar Amsterdam komen, het feit dat seksshop nu vechten voor hun bestaan omdat hun omzet enorm gedaald is doordat de zaak al moet sluiten voordat het druk wordt op de Wallen, en het feit dat tientallen bedrijven en hun werknemers nu zonder werk zitten maakt het blijkbaar niets uit. Blijkbaar is het belangrijker een kleine groep invloedrijke mensen te vriend te houden, dan de levens en banen van tientallen, zo niet honderden andere mensen. En het ergste is nog wel, dat het niet werkt, want mensen zullen altijd terug blijven komen naar de Wallen, want dat maakt Amsterdam uniek, en niet een stad met musea.

(Met veel dank aan mijn vriendje voor al het onderzoek en de website van Marcel Katée voor alle beschikbare informatie)

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer