Maar gisteren verscheen er een artikel op NOS over deze organisatie, want blijkbaar hebben ze nu weer een nieuwe winkel geopend midden op de Wallen, in één van de voormalige raambordelen. De opening werd gedaan door (wie anders?) burgemeester Van der Laan, de man die zelf verantwoordelijke is voor het sluiten van deze ramen, en continu blijft suggereren dat we slachtoffers zouden zijn. En natuurlijk past dit initiatief prima in zijn strategie. Zo kan hij zich voordoen om slachtoffers te helpen, tegelijkertijd ons weer stigmatiseren als slachtoffers, en ook nog eens één van die lege ramen opvullen met weer een nutteloze winkel.
De eigenaar van de winkel is Toos Heemskerk, voormalig medewerker bij de christelijke hulporganisatie Scharlaken Koord, die zich ook al richt op het redden van slachtoffers uit de prostitutie. En daarnaast is ze ook nog eens lid van de International Christian Alliance on Prostitution (ICAP). En ze legt uit in het artikel:
"Wij willen met deze winkel op deze plek een heel ander geluid laten horen. Er zitten hier heel veel ondernemers die zich verrijken aan de seksindustrie. Onze winst vloeit terug naar de vrouwen. Wij geven de vrouwen hun waardigheid terug."
Maar ten eerst, door aan ons soep te verkopen, VERRIJKEN jullie jezelf aan ons, en dus aan de seksindustrie! En de winst zou terug vloeien naar de vrouwen? Wat?! Waar blijft dan mijn deel van jullie winst? Ik heb namelijk nog geen cent ontvangen, ondanks het feit dat ik wel een paar keep soep bij jullie heb besteld! Soep die trouwens niet te vreten is, wat dan ook de reden is dat steeds minder meiden het bestellen bij jullie! We kopen liever wat eten bij de shoarma winkel om de hoek. En onze waardigheid terug geven? Wat?!
Ik heb al een paar meiden gewaarschuwd om geen soep meer bij deze organisatie te kopen. Maar veel vrouwen weten niet wat deze organisatie doet. Ze verdienen aan ons, beweren dat we slachtoffers zijn, en dat we bovendien geen waardigheid zouden hebben omdat we dit beroep doen. Het grappige is, deze organisatie heet dus 'Not For Sale. Maar wat doen ze? Precies, verkopen!
Not For Sale beweert dus zich niet te verrijken aan de seksindustrie, maar dat doen ze dus absoluut wel. Sterker nog, dit zijn de ergste soort profiteurs. Ze profiteren van ons, terwijl ze allerlei onzin beweringen over ons doen. Met ons, tegen ons. Ik moet toegeven, een slim concept. Eigenlijk laten ze ons betalen, om een campagne tegen ons te voeren. Dus eigenlijk financieren we hiermee onze eigen ondergang.
Ik heb helemaal niets tegen anti-mensenhandel organisaties op zich. Sterker nog, ik vind het enorm belangrijk dat ze er zijn. Neem nu bijvoorbeeld een organisatie als LaStrada. Maar dit soort organisatie zijn in mijn opinie geen echte anti-mensenhandel organisaties. Ze doen zich voor als anti-mensenhandel, maar in werkelijkheid proberen ze alleen maar van ons te profiteren, terwijl ze tegelijkertijd ons publiekelijk stigmatiseren als slachtoffers.
Eén ding is zeker, ik koop nooit meer soep van hen. Not For Sale verkoopt ons soep, beweert dat de winst naar ons terug zou vloeien (wat niet waar is), zodat we onze 'waardigheid' terug krijgen (alsof we geen eigenwaarde zouden hebben). En het ergste is nog wel, dat ze ons wederom neerzetten als slachtoffers, ondanks het feit dat er helemaal niet zo veel slachtoffers zijn. In 2013 bijvoorbeeld rapporteerde CoMensha slechts 48 'mogelijke' slachtoffers van mensenhandel in alle prostitutievormen bij elkaar in heel Amsterdam. Dat is dus inclusief de geringste vermoedens van alle autoriteiten en organisaties bij elkaar.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Een reactie posten