Twee jaar later is er nog niets veranderd. Diverse cooperaties werden opgericht, de Macha's en Freya, beide kregen nooit een vergunning voor de bordelen, omdat de gemeente steeds de regels voor het aanvragen van een vergunning bleef veranderen. In een recent rechtszaak besliste de rechter dat de gemeente niet langer zomaar de vergunning aan Freya kan weigeren, en met hen om de tafel moet gaan zitten. Dit sterkt de sekswerkers alleen maar in het idee dat de gemeente een verborgen agenda had, namelijk niet het bestrijden van criminaliteit in de prostitutie, maar vastgoed (klinkt bekend?), en dat de reden voor het weigeren van de vergunning alleen maar als doel had om prostitutie weg te houden daar. Dat, omdat het gebied waar de ramen zaten, toevallig ook de plek is waar men nieuwbouw wilt. En met prostituees die vlakbij hun diensten aanbieden, was het dus nodig om de prostitutie daar weg te krijgen zodat de prijs van dit vastgoed omhoog zou gaan. Immers wilt niemand naast een 'hoer' wonen.
Vandaag presenteerde de onderzoekers van de Universiteit van Utrecht hun onderzoek naar het effect van het sluiten van de raambordelen. En hun conclusie? Het sluiten van ramen verbeterd niet de situatie van sekswerkers, maar maakt hun situatie er slechter op. De gemeente Utrecht, die altijd beweerde de dames goed in de gaten te hebben gehouden, bleek geen idee te hebben wat er met de vrouwen gebeurd was of waar ze nu waren. Sterker nog, de gemeente leek nauwelijks geïnteresseerd in het welzijn van deze sekswerkers, wat best vreemd is gezien de reden voor de sluiting. Immers, was het doel van het sluiten van de ramen niet hun welzijn?
Het rapport is vernietigend voor de gemeente Utrecht. En het rapport spreekt over een 'mensenhandel hype' die gebaseerd is puur op 'onderbuikgevoelens'. De vermeende mensenhandel werd nooit gevonden, en het vermeende rapport van de gemeente Utrecht die dit zou aantonen is 'geheim'. De sekswerkers die voor dit onderzoek geïnterviewd zijn denken dat er een goede reden is waarom dit onderzoek geheim blijft, namelijk omdat er geen bewijzen zijn. Maar omdat het wederom weer mensen zijn die van alles 'denken' en 'menen', maar op geen enkel bewijs gestoeld is. Wederom zijn sekswerkers het slachtoffer geworden van het stigma op sekswerkers als slachtoffer.
De parallellen tussen de situatie in Utrecht, met het sluiten van ramen daar, en Amsterdam is opmerkelijk. Op zich ook niet zo vreemd. Het lijkt erop alsof Amsterdam model is komen te staan voor hoe je succesvol prostitutie weg kunt krijgen voor een ander doel, en dat Utrecht dit model simpelweg gekopieerd heeft om prostitutie uit hun stad te krijgen. En net zoals in Amsterdam, is ook in Utrecht de motivatie nooit mensenhandel en misstanden bestrijden geweest, maar was het simpelweg een populaire hype die gebruikt werd om hun doel te verwezenlijken: geld verdienen aan vastgoed.
Mensen die kritiek hebben op het onderzoek beweren dat de 30 sekswerkers die geïnterviewd zijn voor dit onderzoek niet representatief zijn voor een groep van 300 vrouwen. Toch maakt men dagelijks gebruik van dergelijke onderzoeken om uitslagen van verkiezingen te voorspellen, die meestal onder zo'n 3000 mensen worden uitgevoerd, over een populatie van 16 miljoen mensen. Dat is slechts 0,02% van de bevolking, terwijl dit onderzoek 10% van alle sekswerkers is. Kortom, het percentage ondervraagden ligt in dit onderzoek veel hoger dan voor een politieke peiling, dus waarom zou dit niet representatief kunnen zijn? En bovendien, er is geen ander onderzoek gedaan onder een grotere groep sekswerkers op dit onderwerp om aan te tonen dat het anders zou zitten.
Het idee dat 10% van de totale groep sekswerkers niet representatief zou zijn wordt gesteund door de beweringen van enkele autoriteiten, zoals de gemeente Utrecht, die beweerde dat er 'veel mis was in de raamprostitutie in Utrecht', wat volgens hen bleek uit de 600 meldingen van mensenhandel en misstanden die zij gekregen hadden. Volgens de gemeente Utrecht was de situatie dan ook zo slecht op het Zandpad, dat het enige verantwoordelijke besluit dat zij konden nemen was om alles maar te sluiten. Dat, terwijl een onderzoek onder 579 sekswerkers in Utrecht in 2012 nog aantoonde dat er bij slechts 13% van de sekswerkers in Utrecht sprake was van signalen van mensenhandel. Niet precies de 600 signalen de gemeente over spreekt, tenzij je ieder 'mogelijk slachtoffer' minimaal 12 keer apart gemeld wordt.
De sekswerkers zelf herkennen zich echter compleet niet in het beeld van mensenhandel en misstanden die de gemeente heeft geschapen. Sterker nog, de meeste sekswerkers hebben hier nooit iets van gemerkt, en de enige bronnen die zij hoorde over mensenhandel en misstanden waren de autoriteiten zelf, en niet hun collega's of zij zelf.
Een interessant conclusie van het rapport is het idee dat als je sekswerk zelf niet als werk ziet, het ook veel moeilijker te geloven wordt dat mensen dit werk vrijwillig willen doen, wat resulteert in de aanname dat de meeste dit dan wel gedwongen moeten doen. Het is bijna een self fulfilling prophecy, waarin iets wat grotendeels een mythe is werkelijkheid wordt omdat zij denken dat dit de werkelijkheid is. Een herkenbaar beeld die ik ook vaak zie bij politiemensen, die er altijd vanuit gaan dat je slachtoffer bent, simpelweg omdat zij sekswerk niet als werk zien, en daarom denken dat je een slachtoffer bent. Hun gebrek aan inlevingsvermogen om sekswerk als werk te zien, zorgt ervoor dat zij hun eigen beelden op ons projecteren door ons als slachtoffers te zien.
Het onderzoek over Utrecht toont alleen maar aan datgene wat we eigenlijk al wisten. Het sluiten van ramen het noch slachtoffers noch sekswerkers, sterker nog, het maakt hun situatie er alleen maar slechter op. Veel sekswerkers zijn nu veel kwetsbaarder geworden. Hun situatie heeft ertoe geleid dat zij achteruit zijn gegaan in mentaal en fysiek aspect, alsmede hun financiële situatie. Velen zijn werkeloos geworden door de sluitingen, anderen werken illegaal waar er geen veilige situaties zijn, en de kans om slachtoffer te worden veel hoger is, zoals ook recentelijk het Ministerie van Veiligheid en Justitie concludeerde.
Velen werken illegaal vanuit een hotel of thuis, waardoor illegale prostitutie is toegenomen, iets wat al aan het toenemen was in afgelopen jaren in Nederland. Tegelijkertijd is legale prostitutie afgenomen met 40% in Nederland. In Amsterdam alleen al is de raamprostitutie met 33% afgenomen, maar volgens de burgemeester van Amsterdam heeft dit niet geleid tot een toename van illegale prostitutie, ondanks het feit dat hier helemaal geen onderzoek naar gedaan is, noch naar wie de vrouwen zijn die in de illegale prostitutie werken.
Het onderzoek in Utrecht is heel helder. De vrouwen zijn gestraft voor iets waar geen enkel bewijs van is. Mensenhandel is nog steeds niet aangetoond, en het enige rapport wat dit zou bewijzen is en blijft geheim. De meer dan 300 vrouwen zijn slachtoffer geworden van de sluitingen, die bedoeld waren om misstanden te bestrijden en hun situatie te verbeteren. Dat, terwijl in realiteit hun situatie er alleen maar slechter op is geworden, geen van hen iets heeft meegekregen van de vermeende misstanden en het bewijs daarvan nog altijd ontbreekt. De meeste vrouwen zijn werkeloos of werken illegaal, aangezien er nu dus geen legale werkplekken meer zijn. Kortom, de sluiting van raambordelen heeft hun situatie niet verbeterd, maar juist verslechterd. En de vrouwen zijn slachtoffer geworden van politici.
Je kunt het rapport bijna kopiëren voor de situatie in Amsterdam. Het enige verschil in Amsterdam is de tijdlijn en het feit dat ze nog niet alles gesloten hebben, maar dat het in fasen doen. De resultaten zijn echter hetzelfde. De positie van sekswerkers wordt er niet mee verbeterd, en geen slachtoffer is ermee geholpen. Het sluiten van bordelen is het sluiten van je ogen.
De waarheid ligt nu in Utrecht boven tafel, en ik hoop voor hun dat de verantwoordelijken voor de sluiting van de raambordelen gestraft zullen worden, aangezien ze tegen het welzijn van deze kwetsbare groep vrouwen hebben gehandeld, in plaats van voor hun welzijn, in tegenstelling tot wat zij eerder beweerde. Ik hoop dat op een dag hetzelfde zal gebeuren in Amsterdam, en dat ook hier de verantwoordelijken hun straf daarvoor krijgen. Maar bovenal hoop ik dat de ramen weer open zullen gaan die onder valse voorwendselen gesloten werden, waardoor sekswerkers slachtoffer werden van het gezien worden als slachtoffer.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Een reactie posten