Ik ben een ZZP'er volgens de Nederlandse wet. Sterker nog, iedere raamprostituee is een ZZP'er. Alle sekswerkers op de Wallen zijn verplicht zich eerst in te schrijven bij de KvK, anders kun je niet eens een raam krijgen van een raamexploitant.
Onze raamexploitanten zijn de mensen die werkplekken aan ons verhuren. Eigenlijke zijn het niets meer dan verhuurders. Net zoals de eigenaar van een restaurant zijn plek huurt van een verhuurder, zo huren wij als prostituees onze werkplekken van de raamexploitanten.

Toch worden we niet als zelfstandig ondernemers behandeld door de overheid en de gemeente Amsterdam. We worden behandeld als werknemers bij een werkgever, waarbij de raamexploitant de rol van de werkgever krijgt toebedeeld. Een voorbeeldje: raamexploitanten moeten een intake interview doen met de prostituees voordat ze bij hen een werkplek mogen huren.
De bordeelhouder is verplicht om zo'n intake gesprek houden van de gemeente, waarin de bordeelhouder moet zien te achterhalen of de sekswerker in kwestie 'zelfredzaam' is. Eigenlijk komt het er op niet dat de raamexploitant uit moet zien te vissen of ze een slachtoffer is of niet. Dat klinkt makkelijker dan dat het is. Immers, raamexploitanten zijn geen psychologen of getraind in het herkennen van dit soort dingen. Het zijn geen politieagenten noch zijn ze ooit getraind in het herkennen van mensenhandel, het zijn simpelweg verhuurder van werkplekken, in dit geval voor sekswerkers dus.

Er is geen branche ter wereld, waarin de verhuurder van een pand verplicht is een complete check-up te doen, of de persoon die een bedrijf heeft niet toevallig een 'slachtoffer' is, of zelfs ook maar verplicht wordt zich verder te verdiepen in het privé leven van die persoon. Toch is dat precies wat de gemeente eist van bordeelhouders met het intake interview. In andere branches echter, is de verhuurder niet verantwoordelijk voor het bedrijf dat zich vestigt in één van zijn of haar panden. Welke verhuurder is bijvoorbeeld verplicht een intake gesprek te houden, om te achterhalen of de eigenaar van een bedrijf wel 'zelfredzaam' genoeg is? Welke verhuurder moet zien te achterhalen wat de motieven zijn van een bedrijfseigenaar omtrent waarom hij met zijn bedrijf gestart is, of zelfs maar waarom hij bij hen een pand of ruimte wilt huren? En in welke andere branche is het verplicht gesteld door de overheid of de gemeente om überhaupt een intake interview te doen?

Precies, in geen enkele andere branche is de verhuurder verplicht om te kijken of de bedrijfseigenaar geschikt is om zijn eigen bedrijf te runnen. Er is echter wel een andere situatie waarin mensen dit doen, en dat heet een sollicitatie. Maar een sollicitatie doe je bij een werkgever, waarbij er dus sprake is van een werkgevers-werknemers relatie. Toch zijn sekswerkers op de Wallen zelfstandig ondernemers en geen werknemers bij het bordeel.
Sterker nog, alles dat ook maar in de richting zou wijzen van een werkgevers-werknemers relatie tussen de raamexploitant en de prostitutie, is verbannen. Bijvoorbeeld: mijn raamexploitant mag geen Red Bull meer aan ons verkopen, omdat er dan zogenaamd sprake zou zijn van een werkgevers-werknemers relatie. Ook het verkopen van water, condooms, sponsjes of keuken papier mag hierom niet meer. Andere raamexploitanten mogen echter wel nog steeds al deze dingen verkopen, wat ook wel weer aantoont hoe inconsistent deze regels zijn.

Het idee om sekswerkers zelfstandig ondernemers te maken, is om ze zo onafhankelijk als mogelijk te maken van hun raamexploitant. Kortom, om te voorkomen dat raamexploitant de prostituees gaan uitbuiten of dwingen voor hen te werken. Toch dwingt de gemeente de raamexploitanten continue om zich als werkgevers op te stellen richting de prostituees, in plaats van als verhuurders die gewoon werkruimte verhuren.
Het intake interview is slechts één voorbeeld hiervan. Dus nog maar een voorbeeldje dan, het gebruik van dekbedovertrekken. In het verleden werden dekbedovertrekken verzorgd door de raamexploitanten. Echter om hygiënische redenen brachten veel sekswerkers hun eigen handdoek mee om over het dekbedovertrek te leggen. Na enige tijd verdwenen de dekbedovertrekken bij de raamexploitant op last van de gemeente dus werd je verplicht ook voor je eigen dekbedovertrek te zorgen. Toen kwam er een regel dat je verplicht werd een handdoek mee te nemen. Nu hebben ze weer een regel bedacht dat je verplicht bent om iedere dag minimaal 5 dekbedovertrekken mee te nemen.

De logica achter deze dekbedovertrekken is een compleet mysterie. Immers, ik doe mijn werk niet direct op het dekbedovertrek, maar op mijn handdoek. Dus ik kom nooit direct in contact met mijn dekbedovertrek. Toch ben ik verplicht om iedere dag 5 dekbedovertrekken mee te nemen, terwijl ik dus de hele avond gewoon op één en dezelfde handdoek mijn werk doe. Dus waarom moet ik nou 5 dekbedovertrekken meenemen, terwijl ik de hele dag op dezelfde handdoek mijn werk lig te doen? Het slaat nergens op, maar de raamexploitant wordt verantwoordelijk gesteld om ervoor te zorgen dat alle sekswerkers minstens 5 dekbedovertrekken mee nemen. Zo niet, dan raken ze hun vergunning kwijt.

Stel je je eens voor hoe dat zou zijn voor bijvoorbeeld een schoonheidssalon. Je huurt een pand van een verhuurder en begint vanuit daar je salon. Kun je je dan voorstellen dat de verhuurder van het pand verantwoordelijk is dat de schoonheidssalon de hygiënerichtlijnen opvolgt? Kun je je voorstellen dat de verhuurder de schoonheidssalon zou moeten controleren of zij wel de handdoeken verschonen na iedere klant? Is dat niet de verantwoordelijkheid van de schoonheidssalon zelf, en niet de verhuurder? Is dat niet juist verhuurders dwingen om een werknemer-werkgever relatie aan te gaan met de schoonheidssalon?

Dit zijn slechts een paar van de regels die de gemeente de raamexploitanten oplegt om de sekswerkers te controleren. De regels zouden bedoeld zijn om 'mensenhandel en misstanden in de seksbranche tegen te gaan'. Zogenaamd voor 'onze veiligheid' en om ons zelfredzaam te maken. Maar hoe helpt het meebrengen van 5 dekbedovertrekken iedere dag om mensenhandel te bestrijden? Moeten die dekbedovertrekken soms de pooiers wegjagen? Moet ik ze aantrekken voor hen om me als spook voor te doen om ze zo weg te jagen soms? Op welke wijze is dit misstanden en mensenhandel bestrijden? Of zelfs ook maar voor de hygiëne, aangezien ik niet direct op mijn dekbedovertrek werk, maar op mijn handdoek werk? En hoe helpt het verbieden van het verkopen van Red Bull voor raamexploitanten om mensenhandel te bestrijden? Zijn pooiers soms om magische wijze aangetrokken tot Red Bull?

Dit soort regels zorgt ervoor dat raamexploitanten ons verplicht behandelen als werknemers. Terwijl het hele punt van raamprostituees zelfstandig ondernemer maken nu juist was zodat ze onafhankelijker zouden zijn van hun raamexploitant, en zodat er geen werkgevers-werknemers relatie zou ontstaan. De logica achter deze regels is een compleet mysterie. Tenzij het doelbewust gedaan wordt om het raamexploitanten extra moeilijk te maken om al die regeltjes op te laten volgen.
Want laten we niet vergeten dat de burgemeester nog steeds ramen wilt sluiten. Het probleem is echter, dat de huidige raamexploitanten hun panden niet willen verkopen. Dit betekent dat er nog maar één manier is voor de burgemeester om ze eruit te krijgen, en dat is door hen de vergunning af te pakken. Maar om dat te doen, moeten raamexploitanten de regels overtreden. En dus zijn ze doelbewust bezig het de raamexploitanten zo moeilijk mogelijk te maken, in de hoop dat ze een fout maken, waarop ze hun vergunning zullen verliezen.

Het is de enige verklaring die ik heb voor de soms compleet tegenstrijdige regelgeving die ze bedenken. Sommige regels zijn bedoeld om een werkgevers-werknemers relatie tussen raamexploitant en prostituee te voorkomen, anderen werken dit juist weer in de hand. Maar het probleem is natuurlijk, dat als ze de regels zouden maken voor sekswerkers in plaats van voor exploitanten, dat ze nooit een raamexploitant kunnen betrappen op het overtreden van de regels. Dus maken ze de raamexploitanten verantwoordelijk voor hoe sekswerkers hun eigen bedrijf runnen.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer