En terwijl iedereen bezig is met de bevooroordeelde documentaire van Jojanneke van den Berge en haar foute cijfers, hebben wij ondertussen, de prostituees zelf, weer iets verloren. Op 1 januari zijn weer 6 ramen gesloten op de Wallen in Amsterdam. Onderdeel van project 1012 om 'de bezem door de Wallen te halen', wat zich vooral lijkt te richten op het bestrijden van prostitutie en coffeeshops.

De ramen die gesloten zijn, zijn 6 ramen in de Bethlehemsteeg op de nummers 1-6 (de eerste 6 ramen aan de linkerhand). Wij wisten al enige tijd dat deze ramen gingen sluiten, want de pandeigenaar heeft een deal gesloten met de gemeente Amsterdam om zijn panden te verkopen. De raamexploitant had hierbij het nakijken, want zij moesten toezien hoe de pandeigenaar uiteindelijk bezweek onder de grote druk van de gemeente om het pand te verkopen waarin zij hun zaak hadden gevestigd.
Even leek er sprake van dat er meer ramen zouden sluiten, wat tot veel onrust en frustratie leidde bij veel meiden, omdat hun ramen dan wellicht ook zouden sluiten. Eigenlijk weet hier niemand iets, totdat de pandeigenaar en de gemeente tot een overeenkomst zijn gekomen, en wij zijn dan meestal de laatste zijn die dat te horen krijgen.

Voor ons blijft het altijd weer een verassing om te horen welke ramen nu weer gaan sluiten. De gemeente zegt dat ze het doen om mensenhandel en gedwongen prostitutie te bestrijden. Maar hoe kunnen ze dat nou weten als ze nooit komen praten met de dames wiens ramen ze willen sluiten? Ze blijven maar willekeurig ramen sluiten, met als excuus de bestrijding van gedwongen prostitutie, zonder dat ze enig idee hebben welke dame ze op straat zetten, wie ze is, wat haar situatie is of hoe ze verder zal gaan als haar werkplek verdwenen is.

Volgens voormalig wethouder Lodewijk Asscher, is project 1012 bedoeld om de Wallen af te pakken van de criminele onderwereld. Maar de enige waar ze iets van afpakken, zijn van de eerlijk hardwerkende mensen zoals wij. Ze pakken de ramen niet af van de pooiers, die bezitten helemaal geen ramen, dat zijn de pandeigenaren met daarin de raamexploitanten die daar een vergunning voor hebben.
Lodewijk Asscher verdedigd zijn plannen door te verwijzen naar de verhalen van Patricia Perquin, die ook de grootste adviseur was voor project 1012. Maar natuurlijk werd ze later ontmaskerd als fraudeur. Maar zelfs nadat ze was ontmaskerd ging het project gewoon door. Volgens Laurens Ivens van de SP had hij de verhalen van Patricia Perquin niet nodig om te weten dat er misstanden waren op de Wallen. Volgens hem waren er genoeg rapporten die aantoonden dat er misstanden waren op de Wallen. Laurens Ivens zei:

"Als ik op de Wallen loop, zie ik het leed in de ogen van de vrouwen achter de ramen."

Ten eerste, toen hij dit zei werkte ik al jaar lang hier op de Wallen. Ik heb hier nog nooit gezien. Maar nog interessanter is de vraag: hoe kan hij dat nou weten door alleen over de Wallen te lopen? Is hij een soort medium dat mensen hun gedachte kan lezen? Natuurlijk niet!
En die rapporten die hij noemt zijn ook niet zo waterdicht als hij wilt doen vermoeden. Zoals ik eerder al schreef in één van mijn allereerste posts, zijn alle rapporten die spreken over hoge percentages gedaan met extreem weinig veldwerk. De KLPD sprak met slechts 2 prostituees (die beide toevallig ook nog eens slachtoffer waren) (pagina 135), en baseerde hun conclusie van 50-90% mensenhandel vervolgens alleen op giswerk van een paar rechercheurs toen er werd gevraagd naar hun schattingen (dat terwijl de meeste rechercheurs aangaven dat dit onmogelijk was om te schatten) (pagina 76).

De tweede rapport komt van Bureau Beke dat al niet veel beter is. Hun cijfers ligt al veel lager in hun rapport (30-40%), maar ook zij hebben met slechts 8 prostituees gesproken, die allen bovendien werkzaam waren in het Singel gebied (pagina 223). Er is niemand gesproken op de Wallen zelf!
Bovendien is hun interview gedaan met een vragenlijst die niet eens in gaat op vragen over mensenhandel of gedwongen prostitutie (pagina's 220 en 221). Ze hebben alleen maar gevraagd naar: geslacht, leeftijd, afkomst, huidige woonplaats, hoe lang ze hier wonen, welke talen ze spreken, het aantal jaren dat ze hier werken in de prostitutie, of ze nog andere vormen van prostitutie doen, hoeveel uur ze werken, of ze nog andere inkomensbronnen hebben en wat hun plan is als de ramen zouden sluiten.
Bovendien weet iedereen, dat laten ook onderzoeken zien, dat de meeste meiden die op de Wallen werken vooral uit Roemenië en Bulgarije komen met een kleiner deel Hongaarse meiden, waarna het zich verspreid in kleine groepjes. Maar voor dit rapport hebben ze met slechts 2 Roemeense meiden gesproken en geen enkele Bulgaarse of Hongaarse meiden. Dus het (slecht uitgevoerde) interview is ook niet echt representatief voor de groepen die werken op de Wallen.

De andere rapporten laten veel lagere cijfers zien. Amsterdam Sociaal spreekt over 10% mensenhandel, en Scharlaken Koord komt zelfs uit op slechts 8% mensenhandel. Beide zijn overigens uitgevoerd onder een grote groep prostituees. Bas Merkx interviewde voor Amsterdam Sociaal 94 prostituees voor zijn onderzoek. Scharlaken Koord zelfs 220 prostituees.
Dus hoe kon Laurens Ivens nu beweren dat hij wist dat er zo veel mis was? Je kunt het immers niet aan de buitenkant zien, zoals hij suggereert in zijn commentaar in de krant. Alle rapporten die spreken over hoge percentages zijn op zijn minst twijfelachtig te noemen over hoe ze tot hun conclusie komen. En andere rapporten die spreken over veel lagere percentages zijn uitgevoerd onder een veel grotere groep prostituees, en beide onderzoeken blijven ook dicht bij elkaar ondanks dat ze van twee compleet verschillende bronnen afkomstig zijn.

Maar daarnaast, hoe kunnen ze nu gewoon het feit negeren dat Patricia Perquin één van de grootste adviseurs was voor dit project? Hoe kun je nu een project doorzetten, waarvan de grootste adviseur een fraudeur blijk?! Dat zou toch op zijn minst vragen om een onderzoek, om te zien hoe groot haar invloed was op het project, en of het project nog een goede basis heeft zonder haar grootste adviseur.
Om het simpele te zeggen: Als we de invloed van Patricia Perquin weglaten, blijft de basis van het project dan nog overeind? Dat zou onderzocht moeten worden, maar is nooit gebeurd, en dan vraag je je toch af waarom politici dat niet wilde doen? Wat hebben zij te verbergen dat zij hier geen onderzoek naar willen? Waar zijn ze zo bang voor dat wij zouden ontdekken?

In 2011 deed Lodewijk Asscher een interview met Eva Jinek. Dat interview ging over project 1012, e Asscher zijn pogingen om raambordelen te sluiten. Natuurlijk ging het in het interview over de vraag waarom je de ramen zou sluiten. Asscher zijn antwoord was natuurlijk dat er volgens hem veel mis was op de Wallen in Amsterdam.

Eva: “Over hoeveel mensen hebben we het eigenlijk? Over hoeveel vrouwen?”

Lodewijk: “Over héél erg veel vrouwen. De schattingen lopen uiteen.”

Maar als de schattingen uiteen lopen. Hoe weet je dan dat het om heel erg veel vrouwen gaat? Dat zou mijn vraag dan zijn. Immers, héél erg veel impliceert toch wel een enorm groot deel. Maar als de schattingen uiteen lopen, hoe weet je dan dat het een groot deel is? Immers, zelfs burgemeester Eberhard van der Laan zegt nu dat hij het niet weet, omdat de schattingen ergens tussen de 8 en de 90% liggen.

Eva: “Maar hebben we het over honderden, of over duizenden?”

Lodewijk: “Volgende week verschijnt een nieuw boek, ‘Slaven in de polder’ heet het, en daar wordt gezegd: 50% is gemiddeld gedwongen prostitutie. Moet je je voorstellen, de helft van die vrouwen! Maar er staat ook dat van die Hongaarse meisjes, er zijn nu heel veel Hongaarse meisjes op de Wallen, is het ongeveer 100%. Als je weet, het is hier een paar honderd meter vandaan, dat dit gebeurt in de hoofdstad van een welvarend land. Verkrachting hè, iedere keer weer.”


Het boek echter waar Lodewijk Asscher naar refereert, Slaven in de Polder, is geschreven door journalist Perdiep Ramesar, die onlangs ontslagen is wegens het gebruik van ontraceerbare bronnen. Ramesar schreef vooral veel over prostitutie, mensenhandel maar ook over de Schilderswijk in Den Haag die in handen zou zijn van radicale moslims. Ook zijn boek, Slaven in de Polder wordt inmiddels niet meer gedrukt door de uitgever na deze ontdekking.
Dit is nu al de tweede keer geweest dat Lodewijk Asscher leunt op de beweringen van iemand anders in de verdediging van zijn project 1012, die achteraf ontmaskerd is als fraudeur. Alle onderzoeken waar ze steeds naar verwijzen zijn gebaseerd op veel natte vingerwerk van de mensen binnen de overheid zelf, in plaats van veldonderzoek bij de prostituees zelf. De onderzoeken die het tegenovergestelde aantonen zijn echter gedaan met veel veldwerk en door prostituees zelf te interviewen.

Nadat Perdiep Ramesar was ontmaskerd als fraudeur, vroegen de bewoners in de Schilderswijk in Den Haag een gesprek aan met de krant die deze artikelen had gepubliceerd. Toch ben ik verbaasd dat niemand iets heeft gezegd over al de leugens die Perdiep heeft verspreid over prostitutie en mensenhandel in al zijn artikelen en zijn boek.
Helemaal gezien het feit dat dit nu al de tweede keer is dat een bron van Lodewijk Asscher achteraf een fraudeur blijkt. Hoe kan dit project nog steeds verder gaan, zonder dat hierover vragen worden gesteld? Hoe komt het dat geen enkele journalist is opgestaan, en gedacht heeft: "Wacht eventjes! Hier klopt iets niet! Dit is al de tweede fraudeur die is genoemd bij het Amsterdamse Project 1012. Ik ga hier eens een verhaal over schrijven en wat serieuze vragen stellen!"

De media mag dan wellicht wakker geschud zijn over Jojanneke haar leugens, maar dat was alleen maar omdat ik het voor hun uitgekauwd had. Moet ik voor jullie mensen al het werk doen? Zijn journalisten kopieermachines geworden van de mensen die het echte onderzoek doen? Wanneer worden jullie eens waker, en gaan jullie eens wat echt journalisme doen, in plaats van kopiëren wat ik of anderen zeggen?
Ik bedoel, jullie kopiëren ook gewoon wat Lodewijk Asscher zeggen zonder hier kritische vragen over te stellen. Als Lodewijk Asscher zegt dat 50% van ons gedwongen wordt, dan zoeken jullie dat niet zelf uit, jullie typen het gewoon over alsof het een feit is. Als ik schrijf dat Jojanneke verkeerde cijfers gebruikt, dan schrijven jullie dat over zonder het zelf na te kijken. Gelukkig kijk ik wel nog steeds de bronnen na, of eigenlijk doet mijn vriendje dat, die me enorm helpt door alle bronnen na te kijken en uit te pluizen voor mijn blog. Maar de media kijkt nergens zijn bronnen na! En dat is nou precies wat er mis ging bij Perdiep en de reden waarom hij ontslagen is!

Feit is dat Project 1012 in Amsterdam is gebaseerd op leugens. Lodewijk Asscher leunde op de leugens van fraudeurs om zijn project te onderbouwen, namelijk Perquin en Ramesar. De cijfers over gedwongen prostitutie zijn onduidelijk, dus alle conclusies die zich baseren op cijfers hiervan zijn daarom een verkeerde conclusie. Feit is dat Lodewijk Asscher nu de vice-premier van dit land is dankzij dit prestige project van hem. Dus eigenlijk is deze man gewoon vice-premier geworden, door te liegen en fraudeurs aan te halen als bewijs, en niemand stelt hier vragen over? Ga je eens schamen!

En de dames die achter die 6 ramen werkte? Nou, die zijn dus mooi hun werkplek kwijt, wat betekend dat ze nu geen inkomsten hebben, tenzij ze een ander raam weten te vinden. Ze hebben nu geen vast inkomen meer om hun rekeningen te betalen, en sommige van hun zullen wellicht de illegale prostitutie in moeten om de rekeningen te kunnen betalen. Maar dat is prima, zolang jullie mensen maar kunnen geloven in de illusie dat jullie mensenhandel aan het bestrijden zijn, toch? Goed werk hoor!

Update 3/2/2015:
Heb de blogpost aangepast omdat bleek dat niet de exploitanten maar de pandeigenaar het pand had verkocht. De raamexploitanten zelf zijn dus net zo goed slachtoffer geworden hiervan als de sekswerkers zelf.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer