Project Eigen Raam is in realiteit echter niets meer dan een bliksemafleider van het daadwerkelijke doel van de burgemeester: Project 1012, om nog 94 ramen op de Wallen te sluiten. In de afgelopen jaren zijn al 117 ramen gesloten als onderdeel van dit project, en er staan nog eens 94 ramen gepland om gesloten te worden. Maar de kritiek op dit project is al vanaf de eerste dag groeiende. Wat ooit werd verkocht aan het grote publiek als een 'crime fighting project', bewerende dat men hiermee mensenhandel en gedwongen prostitutie bestreed, bleek in realiteit neer te komen op het uit de ramen schoppen van de sekswerkers, zonder compensatie of veilige en legale alternatieve werkplekken.
Om de kritiek op Project 1012, wat in werkelijkheid niets meer is dan een vastgoed project, in de kiem te smoren, werd Project Eigen Raam bedacht, om het publiek af te leiden van het feit dat er nog 94 ramen gesloten gaan worden. De sekswerkers trapten echter niet in deze simpele truc, en gingen in grote getallen de straat op (met meer dan 200 sekswerkers) om te demonstreren tegen Project 1012, en de burgemeester een petitie getekend door 414 sekswerkers aan te bieden. Dat terwijl de interesse van sekswerkers voor Project Eigen Raam erg klein bleek (niet meer dan 20 sekswerkers kwamen op de twee informatie bijeenkomsten). En dit komt omdat de sekswerkers zelf de ruil van 19 ramen niet laten gebruiken om de sluiting van 117 ramen in het verleden, of de nog 94 ramen die nog gaan sluiten, te accepteren als wisselgeld.
De burgemeester beweerde na het protest dat er minder ramen zouden gaan sluiten, en beweerde dat 'de oorlog over is'. Wat hij echter maar niet lijkt te begrijpen is dat wij daar niet kwamen om minder ramen gesloten te krijgen, immers heeft hij al 250 sekswerkers hun werkplek afgepakt, maar wij kwamen daar omdat wij willen dat hij compleet stopt met het sluiten van ramen, en wij willen de ramen terug die hij ons eerder heeft afgepakt. Het was slechts enkele weken later dat de burgemeester besloot om nog eens 18 ramen te sluiten, buiten de geplande 94 ramen, wat leidde tot een nieuw protest van sekswerkers. Hiermee bewees hij wel wat zijn woorden waard waren: helemaal niets!
Maar het echte interessant nieuws in het bericht van vandaag, was het feit dat de Triodos Bank, die eerder PROUD een bank rekening weigerde, nu opeens wel open staat voor de toekomstige corporatie van sekswerkers als klant. PROUD is de Nederlandse belangenvereniging voor sekswerkers, en bestaat louter uit (ex-)sekswerkers die vechten voor de rechten van alle sekswerkers in Nederland. PROUD werd eerder een bank rekening geweigerd door Triodos, omdat PROUD alle sekswerkers steunt, dus ook diegene die in de porno industrie werken. Maar Triodos accepteert geen klanten uit de porno industrie, omdat volgens hen 'veel mensen in de porno industrie uitgebuit en misbruikt worden'.
Grappig eigenlijk, want het punt van een belangenvereniging is nu juist om op te staan tegen uitbuiting en misbruik, zoals precies ook één van de doelen is van PROUD, en waar zij voor staan. Immers, PROUD wilt de situatie van sekswerkers in Nederland verbeteren, en niemand zijn of haar positie wordt verbeterd met uitbuiting en misbruik, dus is het logisch dat PROUD hier tegen is. Dus waarom weiger je een klant die dezelfde doelen als jouw heeft?
En als je ook kijkt naar de criteria die Triodos zelf hanteert voor het accepteren of weigeren van klanten, dan vraag je je af waarom ze PROUD hebben geweigerd. Immers, in hun eigen criteria schrijven ze dat ze geen organisaties, mensen of bedrijven accepteren die porno produceren of verspreiden. Maar PROUD doet geen van beide. Sterker nog, PROUD wilt de situatie van deze mensen juist verbeteren, en dus uitbuiting en misbruik bestrijden.
Maar het wordt zelfs nog grappig wanneer je leest dat Triodos Bank 'projecten en initiatieven wilt steunen die mensen in de samenleving helpen om zich te ontwikkelen tot vrije burgers', zoals hun in hun eigen staat. Iets waarvan je wel kunt zeggen wat precies het doel is van een belangenvereniging zoals PROUD. En het wordt zelfs nog grappig als je leest dat Triodos Bank zelf belegt in bedrijven die handelen in pornografie.
Maar nu staan de deuren bij Triodos dus plots wagenwijd open voor een toekomstige corporatie van sekswerkers, terwijl een belangenvereniging die vecht voor deze mensen hun rechten niet welkom is. De Triodos Bank verdedigd dit besluit door te beweren dat een bordeel niet aan porno gerelateerd is, wat natuurlijk waar is, maar waarom beleggen ze dan zelf wel in een bedrijf die handelt in porno? En was het hele punt van het weigeren van PROUD nu niet juist omdat Triodos niet verbonden wou zijn aan een industrie waarin veel mensen uitgebuit en misbruikt zouden worden? Waarom accepteren ze dan wel de prostitutie branche, maar niet de porno industrie? Beweren ze nu ineens dat prostitutie vrij is van uitbuiting en misbruik, terwijl de porno industrie dat niet zou zijn?
De Triodos Bank pareert dit door te beweren dat de bank geen problemen heeft met mensen die hun eigen lichaam exploiteren, zoals prostituees die zelf een rekening willen openen. Maar wacht even?! Is dat niet precies wat PROUD is? Sekswerkers die hun eigen lichaam exploiteren die een bank rekening willen openen? Wat is dan het verschil?
Dus hoe kan het nu dat de ene groep sekswerkers geweigerd worden, terwijl een andere groep dat niet wordt? Alleen maar omdat PROUD ook op komt voor de belangen van sekswerkers in de porno industrie? Een industrie waar Triodos zelf overigens ook in belegd? En waar komt die onzin vandaan dat mensen in de porno uitgebuit en misbruikt zouden worden? We weten dat dit voorkomt in de prostitutie branche, alhoewel over de omvang nog druk gediscussieerd wordt. Maar sinds wanneer is uitbuiting en misbruik van dermate omvang in de porno industrie, dat het reden is om mensen uit die industrie te weigeren? En stel dat het zo zou zijn, waarom beleggen ze er dan zelf in?
Het is ook heel vreemd dat Triodos mensen weigert uit de porno industrie vanwege vermeende uitbuiting en misbruik in die branche. Terwijl een industrie die continu in verband wordt gebracht met uitbuiting en misbruik nu ineens geen probleem zou zijn?
En waarom? Omdat die corporatie alleen maar zou bestaan uit mensen die hun eigen lichaam exploiteren? Wat is PROUD dan? Proberen ze hiermee te beweren dat mensen van PROUD niet alleen hun eigen lichaam zouden exploiteren? Proberen ze nu te beweren dat PROUD anderen hun lichaam zouden exploiteren? PROUD bestaat uit louter sekswekers en ex-sekswerkers, andere mensen kunnen niet eens lid worden!
Nee, wat er natuurlijk echt aan de hand is, is iets heel anders. PROUD is nooit geweigerd bij Triodos vanwege de porno industrie. Triodos weigerde PROUD omdat ze niet in verband gebracht wilde worden met de seksindustrie. Maar aangezien hun eigen criteria alleen porno noemde, en niet prostitutie, was dit het enige waarop Triodos dit af kon schuiven. En dus kwam Triodos met een onzin verhaaltje, dat ze PROUD geweigerd hadden vanwege banden met de porno industrie, en dat veel mensen in de porno uitgebuit en misbruikt zouden worden. Een slap verhaal natuurlijk, aangezien bijna iedereen weet dat dit onzin is, maar het was het enige in hun criteria waar ze het aan op konden hangen.
Wat ze echter nooit hadden verwacht, was dat het zo breed uitgemeten zou worden in de media, en dat zo veel van hun klanten het hier niet mee eens zouden zijn. Ze hebben dus hun vingers gebrand hieraan, en proberen nu hun gezicht te redden. En dan is de betrokkenheid van een invloedrijke politicus, zoals de burgemeester van Amsterdam, een prima verzekering om hun gezicht te redden.
Wat natuurlijk ook weer de invloed van burgemeester Van der Laan op de banken aantoont, die plots ineens van mening blijken te kunnen veranderen als het de burgemeester uit komt, terwijl veel andere banken nog steeds sekswerkers weigeren. Immers beweert de burgemeester al jaren in gesprek te zijn met banken om sekswerkers te accepteren, en de positie van sekswerkers te verbeteren. Er is echter al jaren lang niets veranderd, en veel sekswerkers worden nog steeds geweigerd bij banken. Maar nu het de burgemeester uitkomt, omdat het om een project van hem zelf gaat, kan hij plots de mening van een bank in een paar maanden veranderen. Waarom heeft hij dit niet eerder gedaan bij andere banken, als hij al jaren lang beweert in gesprek te zijn over de acceptatie van sekswerkers bij banken?
Twee dingen zijn vandaag erg duidelijk geworden. Triodos weigerde PROUD als klant, omdat ze niet in verband gebracht wilde worden met de seksindustrie, en gebruikte als slap excuus porno en uitbuiting, waarvan iedereen weet dat dit niet tot nauwelijks voorkomt in de porno industrie. En ze proberen nu hun gezicht te redden.
En de burgemeester van Amsterdam had de mening van banken al lang geleden kunnen veranderen, zoals hij al jaren belooft, maar het gebeurd alleen op het moment dat het hem goed uit komt,wat wel aantoont dat sekswerkers hem geen ene moer interesseert, maar alleen zijn eigen successen.
We weten allemaal dat Project Eigen Raam niets meer is dan een bliksemafleider van het sluiten van nog meer ramen op de Wallen. Weten dat de burgemeester zich geen ene reet interesseert in het welzijn van sekswerkers. Immers is hij degene die al sinds 2008 bezig is met sekswerkers op straat te zetten, en is hij degene die de Minister van Justitie en Veiligheid vroeg of hij onze privacy rechten kon schenden, wetende dat dit illegaal is. Hij wilt ook nog steeds ramen sluiten, en heeft zelfs meer ramen gesloten dan hij beloofd had, en nu ineens kan hij bankrekeningen regelen voor sekswerkers voor zijn eigen project, terwijl hij al jaren beweert hieraan te werken voor andere sekswerkers.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
 |
| Al deze vrouwen willen werken, maar waar te beginnen? |
De minister van Justitie en Veiligheid beweerde dat sekswerkers deze uitstapprogramma's ook nodig hadden vanwege het stigma (of taboe zoals hij het noemde) wat er op sekswerk zit. Maar het uitstapprogramma bestrijd het stigma helemaal niet, het helpt alleen maar vrouwen de industrie te verlaten om dit stigma enigszins te omzeilen, terwijl de sekswerkers die gewoon door willen blijven gaan met werken er niet mee geholpen worden. Kortom, het uitstapprogramma lost geen mensenhandel op, noch het stigma waar we mee te maken hebben. Het is een doekje voor het bloeden, maar het lost de onderliggende problematiek niet op, aangezien er niets aan de situatie veranderd. Het stopt mensenhandel niet, het voorkomt het niet, en het stopt het stigma ook niet en doet ook niets aan de bestrijding daarvan.
Met een instapprogramma voor prostitutie bereik je echter veel meer. Immers is het instappen in de prostitutie waar de problemen met mensenhandel beginnen, en dus de meest logische plek om dit aan te vallen. Dus, in plaats van steeds te blijven dweilen met de kraan open, gaan we nu de kraan dicht draaien, door mensenhandel te voorkomen voordat het ooit plaats kan vinden.
Want als het gaat om het bestrijden van misdaad kun je twee dingen doen. Je kan het proberen te bestrijden, maar dan ben je al te laat, want dan vindt het dus al plaats. Of je kunt het proberen te voorkomen, waardoor je alleen nog maar de restjes water van de vloer hoeft op te dweilen voordat je een droge en schone vloer hebt.
Dus om mensenhandel te bestrijden, moeten we de bron aanpakken. En feit is dat de bron van mensenhandel de kwetsbaarheid van de sekswerkers is. Hoe kwetsbaarder de sekswerker is, hoe makkelijker het is voor een mensenhandelaar om controle over haar te krijgen, en haar uit te buiten voor geld. Dus rijst de vraag: hoe maken we sekswerkers minder kwetsbaar? Hoe kunnen we voorkomen dat deze vrouwen in de handen vallen van mensenhandelaren? En om dit probleem te doorgronden, moet je eerst begrijpen waarom de vrouwen in eerste instantie met deze mensenhandelaren in contact komen, en waarom ze voor hun trucjes blijven vallen, en wat die trucjes dan precies zijn.
En dit is precies waar er een enorm misverstand over is. Want de meeste mensen denken dat de meeste slachtoffers van mensenhandel gedwongen zijn om in de prostitutie te werken, terwijl dit in realiteit slechts een klein deel van de slachtoffers is. Dit misverstand wordt in stand gehouden door mensen en organisaties die óf tegen prostitutie zelf zijn, of een belang hebben bij het vertellen van dergelijke verhalen. Immers, als je kunt beweren dat de meeste vrouwen dit werk gedwongen doen omdat ze het niet willen doen, zou je kunnen stellen dat je het werk gewoon illegaal moet maken, aangezien toch bijna niemand het wilt doen. En dit is precies het argument dat zij al jaren lang gebruiken.
Dit betekent dus dat een (toekomstige) prostituee helpen, wetende dat zij gaat werken hier in de prostitutie, strafbaar en mensenhandel is. Er wordt niets vermeld over dwang of uitbuiting, dus alleen als je iemand meeneemt is dit al voldoende volgens deze wet om als crimineel gezien te worden.
Dus hebben we een probleem. Deze vrouwen hebben hulp nodig, met al het papierwerk, ze moeten weten waar ze die kunnen krijgen, en hoe. Ze hebben hulp nodig met het vervoer naar Nederland. Ze hebben huisvesting nodig, wat vaak al lastig is zelfs als je uit Nederland komt, laat staan vanuit een ander land. Ze hebben financiële hulp nodig voordat ze aan de slag kunnen (aangezien banken leningen, hypotheken en soms zelf rekeningen weigeren aan sekswerkers) met hun eigen onderneming (raamprostituees zijn ZZP'ers). Dus er is veel hulp nodig.
Maar aangezien de Nederlandse overheid dacht dat ze mensenhandel beter konden bestrijden als ze het moeilijker zouden maken om de prostitutie in te komen, met de aanname dat geen vrouw vrijwillig dit beroep zou doen, hebben ze een enorm probleem gecreëerd. En dit probleem wordt momenteel opgelost door mensenhandelaren. Immers, deze vrouwen hebben hulp nodig om de prostitutie in te komen, omdat ze daar willen werken om veel geld te kunnen verdienen. Maar niemand helpt hen hierbij, aangezien iedereen die dat zou doen, volgens de Nederlandse wet een mensenhandelaar is.
En dit is dus waar de mensenhandelaren om de hoek komen kijken. Zij nemen graag de rol op zich van een soort van uitzendbureau, in ruil voor een groot deel van het salaris van de sekswerkers. De sekswerkers zijn blij dat iemand hen wilt helpen, en de handelaren eisen een deel van het inkomen. En aangezien de sekswerkers geen hulp van anderen of de overheid krijgen, zijn ze bereid om deze handelaren een deel van hun inkomsten te geven in ruil voor hulp, met als resultaat dat sekswerkers instemmen met hun eigen uitbuiting.
Vaak bestaan deze overeenkomsten uit een groot percentage van het inkomen, meestal een 50/50 deal, wat inhoudt dat de sekswerker 50% van haar inkomen behoudt, terwijl de mensenhandel de andere 50% krijgt. Nu kunnen de percentages wat variëren, maar dit is de meest voorkomende constructie die zij gebruiken. Het is in ieder geval stukken makkelijker dan iemand te dwingen een beroep te doen die zij absoluut niet willen doen, wat veel meer werk omvat om ze onder controle te houden. Plus, de sekswerker zelf zou de mensenhandelaar nooit aangeven bij politie, aangezien de mensenhandelaar hen juist heeft geholpen, en niet de politie of de overheid.
Even een kort zij lijntje. Buiten de seksindustrie bestaan dezelfde soort constructies, waarin mensen een percentage van wat zij verdienen aan het werk wat zij doen afstaan aan iemand anders. Deze constructies heten uitzendbureau's, waarvan Nederland er vele heeft, die compleet legaal een groot deel van wat een bedrijf betaalt voor een werknemer in eigen zak stopt. Maar dan is het dus ineens wel legaal, terwijl het in de prostitutie plots ineens mensenhandel heet. Typisch geval van met twee maten meten dus!
En dit komt simpelweg vanwege de foute aanname dat prostitutie nooit een keuze zou zijn. Dus waar de overheid deze vrouwen ziet als slachtoffers, zien de slachtoffers zichzelf helemaal niet als slachtoffers. Immers, ze hebben er zelf mee ingestemd. En wat verwacht je anders als niemand anders je wilt helpen?
En dit is precies waar een instapprogramma voor prostitutie niet alleen erg handig zou zijn, maar zelf een enorm sterk middel kan zijn in de strijd tegen mensenhandel. Het instapprogramma voor prostitutie helpt sekswerkers die de industrie in willen stappen, en helpt hen om dit op een veilige en legale manier te doen, waarmee ze schimmige figuren ontwijken die misbruik van hun situatie willen maken om slachtoffers van hen te maken. Maar nog belangrijker is, dat het sekswerkers een alternatief geeft naast het accepteren van overeenkomsten met mensenhandelaren die alleen maar geïnteresseerd zijn om hen uit te buiten, door veel te hoge percentages en prijzen te vragen voor hun hulp.
Het instapprogramma zou zich moeten richten op het geven van goede informatie, over hoe je veilig de prostitutie in kunt stappen. Het zou goede informatie moeten geven over waar je naartoe moet, welke papieren je nodig hebt, waar je die papieren kunt krijgen en bij welke adressen je moet wezen. Het is dan ook niet toevallig dat ik recent nog een blogpost schreef over hoe je moet beginnen om achter de ramen in de prostitutie in Amsterdam te kunnen werken. Ik deed dit, omdat ik steeds mailtjes bleef ontvangen van meiden, vooral uit Roemenië, die vragen hoe ze kunnen beginnen. Dit is één van de grootste problemen die meiden uit Oost-Europa ondervinden die dit beroep willen doen. Er is haast geen enkele informatie te vinden!
Maar het is niet alleen voor de vrouwen uit Oost-Europa. Ik krijg zelfs herhaaldelijk e-mails van Nederlandse meiden, met de vraag hoe ze moeten beginnen om achter de ramen te kunnen werken. Dit bewijst alleen maar hoe moeilijk en ingewikkeld het is om aan de slag te kunnen gaan, er is veel te weinig informatie hierover!
Naast het bieden van goede informatie, moet het instapprogramma zich ook richten op financiële hulp, aangezien sekswerkers uit het buitenland vaak een voorschot nodig hebben in de financiën, voordat ze uiteindelijk aan de slag kunnen om geld te kunnen verdienen. Immers is er een enorm verschil tussen Oost-Europa en Nederland. Dit heeft niets met armoede te maken, wat ook heus wel een reden zal zijn voor sommige vrouwen om dit beroep te doen, maar verreweg de meeste meiden uit Oost-Europa komen hier niet uit armoede, maar simpelweg omdat ze hier gewoon veel meer geld kunnen verdienen. Waar je in Roemenië bijvoorbeeld 250 euro krijgt voor een normale baan, en je van dit geld prima kunt leven, ligt het salaris in Nederland bijna 10 keer hoger. En dit verschil zit ook in de prijzen, Nederland is veel duurder dan Roemenië, waardoor het extreem duur is voor een Oost-Europese dame om hier te kunnen leven.
Maar dit is ook juist wat hen aantrekt. Immers, de kosten hier liggen hoger, maar het salaris van een sekswerker ligt ook veel hoger, en zelfs veel hoger dan iedere andere baan hier. Dus het is enorm interessant voor Oost-Europese vrouwen om naar Nederland toe te komen om dit beroep te doen, aangezien hun salaris hier ongeveer 100 keer hoger ligt met dit beroep, dan ieder ander beroep in hun eigen land.
En naast het financiële gedeelte, moet het instapprogramma ook sekswerkers helpen bij het vinden van een woonplek, het liefst op zeer korte termijn, zodat sekswerkers niet de hulp van mensenhandelaren hierbij hoeven te accepteren die misbruik van hun kwetsbare situatie proberen te maken.
Kortom, het instapprogramma voor prostitutie neemt eigenlijk de rol in van een uitzendbureau, net zoals in vele andere branches. Een uitzendbureau die buitenlandse arbeiders helpt om naar Nederland toe te komen, hen helpt bij de huisvesting, hen een voorschot geeft totdat ze kunnen beginnen met werken, en hen helpt bij al het papierwerk dat vereist is.
Eigenlijk neemt het instapprogramma daarmee de rol over die mensenhandelaren nu hebben, maar natuurlijk met het grote verschil dat het uitstapprogramma de sekswerkers niet uitbuit, maar juist helpt. Op deze manier kunnen we de vraag naar hulp van sekswerkers wegnemen, wat op dit moment mensenhandelaren aantrekt, waardoor minder vrouwen slachtoffer hoeven te worden van mensenhandel. En tegelijkertijd help je deze vrouwen om de seksindustrie op een veilige en legale manier te betreden, door ze alle informatie en mogelijkheden te bieden, waardoor ze minder kwetsbaar zijn.
Want als het gaat om het bestrijden van misdaad kun je twee dingen doen. Je kan het proberen te bestrijden, maar dan ben je al te laat, want dan vindt het dus al plaats. Of je kunt het proberen te voorkomen, waardoor je alleen nog maar de restjes water van de vloer hoeft op te dweilen voordat je een droge en schone vloer hebt.
Dus om mensenhandel te bestrijden, moeten we de bron aanpakken. En feit is dat de bron van mensenhandel de kwetsbaarheid van de sekswerkers is. Hoe kwetsbaarder de sekswerker is, hoe makkelijker het is voor een mensenhandelaar om controle over haar te krijgen, en haar uit te buiten voor geld. Dus rijst de vraag: hoe maken we sekswerkers minder kwetsbaar? Hoe kunnen we voorkomen dat deze vrouwen in de handen vallen van mensenhandelaren? En om dit probleem te doorgronden, moet je eerst begrijpen waarom de vrouwen in eerste instantie met deze mensenhandelaren in contact komen, en waarom ze voor hun trucjes blijven vallen, en wat die trucjes dan precies zijn.
En dit is precies waar er een enorm misverstand over is. Want de meeste mensen denken dat de meeste slachtoffers van mensenhandel gedwongen zijn om in de prostitutie te werken, terwijl dit in realiteit slechts een klein deel van de slachtoffers is. Dit misverstand wordt in stand gehouden door mensen en organisaties die óf tegen prostitutie zelf zijn, of een belang hebben bij het vertellen van dergelijke verhalen. Immers, als je kunt beweren dat de meeste vrouwen dit werk gedwongen doen omdat ze het niet willen doen, zou je kunnen stellen dat je het werk gewoon illegaal moet maken, aangezien toch bijna niemand het wilt doen. En dit is precies het argument dat zij al jaren lang gebruiken.
Maar de realiteit is dat slachtoffers van gedwongen prostitutie maar een klein deel van de mensenhandel is die in de prostitutie plaats vindt. Met andere woorden, de meeste mensenhandel praktijken die plaats vinden, zijn gevallen waarin de sekswerker zelf ervoor kiest om in de prostitutie te gaan werken, maar vervolgens in een situatie beland waarin ze uitgebuit wordt door mensenhandelaren. En dit komt niet alleen van mijn eigen ervaring, maar nog belangrijker, van advocaten die gespecialiseerd zijn in mensenhandelszaken. Ook zij zeggen dat verreweg de meeste mensenhandelszaken draaien om uitbuiting, en niet zozeer dwang. En dit bevestigd alleen maar mijn eigen ervaringen. Maar nog belangrijker, het verklaart ook waarom slachtoffers zichzelf vaak niet als slachtoffer zien, aangezien ze tot niets gedwongen worden, zoals het vaak in de media wordt afgeschilderd.
Dus een klein deel van de slachtoffers word gedwongen, terwijl een veel grotere groep niet gedwongen wordt maar simpelweg uitgebuit wordt, ondanks het feit dat ze vrijwillig voor dit beroep kozen. Niemand dwingt deze vrouwen dus tot prostitutie, sterker nog, ze kozen er zelf voor, vaak omdat het gewoon simpelweg goed betaald. Dus hoe belanden deze vrouwen dan in een uitbuitingssituatie? Nou, dat komt omdat de prostitutie industrie instappen in Nederland, helemaal als je uit het buitenland komt, enorm moeilijk is (want beleidsmakers denken dat dit helpt om mensenhandel te bestrijden), ze hebben daarom hulp hierbij nodig, en dat is precies het punt waar de mensenhandelaren op inspelen.
Deze mensenhandelaren spelen de rol van de helpende hand. Ze functioneren bijna als een soort van uitzendbureau, waarbij ze sekswerkers helpen met het papierwerk, de reis, de financiën en huisvesting. Soms weten de slachtoffers niet dat de handelaren uit zijn om hun uit te buiten en worden ze misleid, maar interessant genoeg stemt de sekswerker er vaak zelf mee in.
En dat klinkt wat vreemd voor buitenstaanders. Immers, waarom zou een sekswerker instemmen met haar eigen uitbuiting? Wie zou dat nou willen? Nou, feit is natuurlijk dat niemand dit wilt, maar ze hebben vaak weinig andere keus, aangezien er geen alternatieven bestaan. Immers, er is geen legale organisatie in Nederland die deze vrouwen helpt om deze drempels om de prostitutie in te stappen te nemen. Sterker nog, de Nederlandse wet maakt het zelfs strafbaar als je iemand de grens over helpt die sekswerker wilt worden, volgens de mensenhandel wet. Onder artikel 273f lid 1 sub 3 staat dat iemand schuldig is aan mensenhandel als:
"Degene die een ander aanwerft, medeneemt of ontvoert met het oogmerk die ander in een ander land ertoe te brengen zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van seksuele handelingen met of voor een derde tegen betaling;"
Dus een klein deel van de slachtoffers word gedwongen, terwijl een veel grotere groep niet gedwongen wordt maar simpelweg uitgebuit wordt, ondanks het feit dat ze vrijwillig voor dit beroep kozen. Niemand dwingt deze vrouwen dus tot prostitutie, sterker nog, ze kozen er zelf voor, vaak omdat het gewoon simpelweg goed betaald. Dus hoe belanden deze vrouwen dan in een uitbuitingssituatie? Nou, dat komt omdat de prostitutie industrie instappen in Nederland, helemaal als je uit het buitenland komt, enorm moeilijk is (want beleidsmakers denken dat dit helpt om mensenhandel te bestrijden), ze hebben daarom hulp hierbij nodig, en dat is precies het punt waar de mensenhandelaren op inspelen.
Deze mensenhandelaren spelen de rol van de helpende hand. Ze functioneren bijna als een soort van uitzendbureau, waarbij ze sekswerkers helpen met het papierwerk, de reis, de financiën en huisvesting. Soms weten de slachtoffers niet dat de handelaren uit zijn om hun uit te buiten en worden ze misleid, maar interessant genoeg stemt de sekswerker er vaak zelf mee in.
En dat klinkt wat vreemd voor buitenstaanders. Immers, waarom zou een sekswerker instemmen met haar eigen uitbuiting? Wie zou dat nou willen? Nou, feit is natuurlijk dat niemand dit wilt, maar ze hebben vaak weinig andere keus, aangezien er geen alternatieven bestaan. Immers, er is geen legale organisatie in Nederland die deze vrouwen helpt om deze drempels om de prostitutie in te stappen te nemen. Sterker nog, de Nederlandse wet maakt het zelfs strafbaar als je iemand de grens over helpt die sekswerker wilt worden, volgens de mensenhandel wet. Onder artikel 273f lid 1 sub 3 staat dat iemand schuldig is aan mensenhandel als:
"Degene die een ander aanwerft, medeneemt of ontvoert met het oogmerk die ander in een ander land ertoe te brengen zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van seksuele handelingen met of voor een derde tegen betaling;"
Dit betekent dus dat een (toekomstige) prostituee helpen, wetende dat zij gaat werken hier in de prostitutie, strafbaar en mensenhandel is. Er wordt niets vermeld over dwang of uitbuiting, dus alleen als je iemand meeneemt is dit al voldoende volgens deze wet om als crimineel gezien te worden.
Dus hebben we een probleem. Deze vrouwen hebben hulp nodig, met al het papierwerk, ze moeten weten waar ze die kunnen krijgen, en hoe. Ze hebben hulp nodig met het vervoer naar Nederland. Ze hebben huisvesting nodig, wat vaak al lastig is zelfs als je uit Nederland komt, laat staan vanuit een ander land. Ze hebben financiële hulp nodig voordat ze aan de slag kunnen (aangezien banken leningen, hypotheken en soms zelf rekeningen weigeren aan sekswerkers) met hun eigen onderneming (raamprostituees zijn ZZP'ers). Dus er is veel hulp nodig.
Maar aangezien de Nederlandse overheid dacht dat ze mensenhandel beter konden bestrijden als ze het moeilijker zouden maken om de prostitutie in te komen, met de aanname dat geen vrouw vrijwillig dit beroep zou doen, hebben ze een enorm probleem gecreëerd. En dit probleem wordt momenteel opgelost door mensenhandelaren. Immers, deze vrouwen hebben hulp nodig om de prostitutie in te komen, omdat ze daar willen werken om veel geld te kunnen verdienen. Maar niemand helpt hen hierbij, aangezien iedereen die dat zou doen, volgens de Nederlandse wet een mensenhandelaar is.
En dit is dus waar de mensenhandelaren om de hoek komen kijken. Zij nemen graag de rol op zich van een soort van uitzendbureau, in ruil voor een groot deel van het salaris van de sekswerkers. De sekswerkers zijn blij dat iemand hen wilt helpen, en de handelaren eisen een deel van het inkomen. En aangezien de sekswerkers geen hulp van anderen of de overheid krijgen, zijn ze bereid om deze handelaren een deel van hun inkomsten te geven in ruil voor hulp, met als resultaat dat sekswerkers instemmen met hun eigen uitbuiting.
Vaak bestaan deze overeenkomsten uit een groot percentage van het inkomen, meestal een 50/50 deal, wat inhoudt dat de sekswerker 50% van haar inkomen behoudt, terwijl de mensenhandel de andere 50% krijgt. Nu kunnen de percentages wat variëren, maar dit is de meest voorkomende constructie die zij gebruiken. Het is in ieder geval stukken makkelijker dan iemand te dwingen een beroep te doen die zij absoluut niet willen doen, wat veel meer werk omvat om ze onder controle te houden. Plus, de sekswerker zelf zou de mensenhandelaar nooit aangeven bij politie, aangezien de mensenhandelaar hen juist heeft geholpen, en niet de politie of de overheid.
Even een kort zij lijntje. Buiten de seksindustrie bestaan dezelfde soort constructies, waarin mensen een percentage van wat zij verdienen aan het werk wat zij doen afstaan aan iemand anders. Deze constructies heten uitzendbureau's, waarvan Nederland er vele heeft, die compleet legaal een groot deel van wat een bedrijf betaalt voor een werknemer in eigen zak stopt. Maar dan is het dus ineens wel legaal, terwijl het in de prostitutie plots ineens mensenhandel heet. Typisch geval van met twee maten meten dus!
En dit komt simpelweg vanwege de foute aanname dat prostitutie nooit een keuze zou zijn. Dus waar de overheid deze vrouwen ziet als slachtoffers, zien de slachtoffers zichzelf helemaal niet als slachtoffers. Immers, ze hebben er zelf mee ingestemd. En wat verwacht je anders als niemand anders je wilt helpen?
En dit is precies waar een instapprogramma voor prostitutie niet alleen erg handig zou zijn, maar zelf een enorm sterk middel kan zijn in de strijd tegen mensenhandel. Het instapprogramma voor prostitutie helpt sekswerkers die de industrie in willen stappen, en helpt hen om dit op een veilige en legale manier te doen, waarmee ze schimmige figuren ontwijken die misbruik van hun situatie willen maken om slachtoffers van hen te maken. Maar nog belangrijker is, dat het sekswerkers een alternatief geeft naast het accepteren van overeenkomsten met mensenhandelaren die alleen maar geïnteresseerd zijn om hen uit te buiten, door veel te hoge percentages en prijzen te vragen voor hun hulp.
Het instapprogramma zou zich moeten richten op het geven van goede informatie, over hoe je veilig de prostitutie in kunt stappen. Het zou goede informatie moeten geven over waar je naartoe moet, welke papieren je nodig hebt, waar je die papieren kunt krijgen en bij welke adressen je moet wezen. Het is dan ook niet toevallig dat ik recent nog een blogpost schreef over hoe je moet beginnen om achter de ramen in de prostitutie in Amsterdam te kunnen werken. Ik deed dit, omdat ik steeds mailtjes bleef ontvangen van meiden, vooral uit Roemenië, die vragen hoe ze kunnen beginnen. Dit is één van de grootste problemen die meiden uit Oost-Europa ondervinden die dit beroep willen doen. Er is haast geen enkele informatie te vinden!
Maar het is niet alleen voor de vrouwen uit Oost-Europa. Ik krijg zelfs herhaaldelijk e-mails van Nederlandse meiden, met de vraag hoe ze moeten beginnen om achter de ramen te kunnen werken. Dit bewijst alleen maar hoe moeilijk en ingewikkeld het is om aan de slag te kunnen gaan, er is veel te weinig informatie hierover!
Naast het bieden van goede informatie, moet het instapprogramma zich ook richten op financiële hulp, aangezien sekswerkers uit het buitenland vaak een voorschot nodig hebben in de financiën, voordat ze uiteindelijk aan de slag kunnen om geld te kunnen verdienen. Immers is er een enorm verschil tussen Oost-Europa en Nederland. Dit heeft niets met armoede te maken, wat ook heus wel een reden zal zijn voor sommige vrouwen om dit beroep te doen, maar verreweg de meeste meiden uit Oost-Europa komen hier niet uit armoede, maar simpelweg omdat ze hier gewoon veel meer geld kunnen verdienen. Waar je in Roemenië bijvoorbeeld 250 euro krijgt voor een normale baan, en je van dit geld prima kunt leven, ligt het salaris in Nederland bijna 10 keer hoger. En dit verschil zit ook in de prijzen, Nederland is veel duurder dan Roemenië, waardoor het extreem duur is voor een Oost-Europese dame om hier te kunnen leven.
Maar dit is ook juist wat hen aantrekt. Immers, de kosten hier liggen hoger, maar het salaris van een sekswerker ligt ook veel hoger, en zelfs veel hoger dan iedere andere baan hier. Dus het is enorm interessant voor Oost-Europese vrouwen om naar Nederland toe te komen om dit beroep te doen, aangezien hun salaris hier ongeveer 100 keer hoger ligt met dit beroep, dan ieder ander beroep in hun eigen land.
En naast het financiële gedeelte, moet het instapprogramma ook sekswerkers helpen bij het vinden van een woonplek, het liefst op zeer korte termijn, zodat sekswerkers niet de hulp van mensenhandelaren hierbij hoeven te accepteren die misbruik van hun kwetsbare situatie proberen te maken.
Kortom, het instapprogramma voor prostitutie neemt eigenlijk de rol in van een uitzendbureau, net zoals in vele andere branches. Een uitzendbureau die buitenlandse arbeiders helpt om naar Nederland toe te komen, hen helpt bij de huisvesting, hen een voorschot geeft totdat ze kunnen beginnen met werken, en hen helpt bij al het papierwerk dat vereist is.
Eigenlijk neemt het instapprogramma daarmee de rol over die mensenhandelaren nu hebben, maar natuurlijk met het grote verschil dat het uitstapprogramma de sekswerkers niet uitbuit, maar juist helpt. Op deze manier kunnen we de vraag naar hulp van sekswerkers wegnemen, wat op dit moment mensenhandelaren aantrekt, waardoor minder vrouwen slachtoffer hoeven te worden van mensenhandel. En tegelijkertijd help je deze vrouwen om de seksindustrie op een veilige en legale manier te betreden, door ze alle informatie en mogelijkheden te bieden, waardoor ze minder kwetsbaar zijn.
Maar nu hebben we natuurlijk nog één probleem. Immers richt het instapprogramma zich op de vrouwen die wel de prostitutie in willen, maar slechts hulp nodig hebben. Dus het neemt al een enorme hap uit het aantal slachtoffers van mensenhandel die momenteel worden uitgebuit in de prostitutie. Maar je hebt hier nog niet direct de (veel kleinere) groep slachtoffers van mensenhandel geholpen die worden gedwongen tot prostitutie,
En dat klopt. Maar, als het aantal slachtoffers sterk kan worden terug gedrongen, door ons op de grootste groep kwetsbaren te richten die potentieel slachtoffer kunnen worden, blijft er een veel kleinere groep slachtoffers over waar de politie zich op hoeft te richten. Immers, de vrouwen die normaal gesproken in een uitbuitingssituatie terecht zouden komen, komen niet meer in die situatie terecht, waardoor alleen nog maar de veel hevigere dwang situaties over blijven.
En dat klopt. Maar, als het aantal slachtoffers sterk kan worden terug gedrongen, door ons op de grootste groep kwetsbaren te richten die potentieel slachtoffer kunnen worden, blijft er een veel kleinere groep slachtoffers over waar de politie zich op hoeft te richten. Immers, de vrouwen die normaal gesproken in een uitbuitingssituatie terecht zouden komen, komen niet meer in die situatie terecht, waardoor alleen nog maar de veel hevigere dwang situaties over blijven.
Op dit moment ervaren de politie en andere autoriteiten enorme problemen om slachtoffers van niet-slachtoffers te onderscheiden in de seksindustrie. En dit komt omdat veel vrouwen die zij als slachtoffers kenmerken, zichzelf niet als slachtoffers zien, aangezien ze er zelf voor kozen om een deel van hun inkomsten af te staan aan een mensenhandelaar. Terwijl er aan de andere kant ook slachtoffers zijn van dwang, die dringend hulp nodig hebben. Maar aangezien deze twee verschillende type slachtoffers, de gedwongen en de uitgebuite slachtoffers, zo veel op elkaar lijken in gedragingen en omstandigheden, is het vaak moeilijk voor de politie om ze van elkaar te onderscheiden, met als gevolg politierapporten met schattingen die van geen kanten kloppen. Zij denken vaak van doen te hebben met een slachtoffer van dwang, terwijl het in realiteit geen slachtoffer is van dwang, maar een sekswerker die zelf akkoord ging met haar eigen uitbuiting. Voor buitenstaanders is het onmogelijk om ze van elkaar te onderscheiden, aangezien ze veelal dezelfde signalen uitzenden, terwijl als je het aan een uitgebuite sekswerker vraagt of ze gedwongen worden, je dus een heel overtuigt antwoord krijgt dat ze dat dus absoluut niet is. Niet zo vreemd natuurlijk, want ze wordt ook niet gedwongen.
Maar als het instapprogramma voor prostitutie actief is, zullen de meeste van deze uitbuitingsgevallen verdwijnen omdat die gebruik maken van het uitstapprogramma, waardoor alleen de dwang gevallen over blijven. En aangezien er een enorm contrast is tussen een slachtoffer van dwang en een vrijwillig werkende sekswerkers, zowel in gedrag als omstandigheden, wordt het veel makkelijker om dat verschil te zien. Immers, de slachtoffers van uitbuiting zijn geen slachtoffer meer dankzij het instapprogramma, waardoor alleen nog dwang slachtoffers over blijven. En met minder slachtoffers van uitbuiting om te kunnen verwarren met dwang slachtoffers, wordt het ook veel makkelijker voor de politie en andere autoriteiten om de slachtoffers te spotten en hen te helpen.
Maar als het instapprogramma voor prostitutie actief is, zullen de meeste van deze uitbuitingsgevallen verdwijnen omdat die gebruik maken van het uitstapprogramma, waardoor alleen de dwang gevallen over blijven. En aangezien er een enorm contrast is tussen een slachtoffer van dwang en een vrijwillig werkende sekswerkers, zowel in gedrag als omstandigheden, wordt het veel makkelijker om dat verschil te zien. Immers, de slachtoffers van uitbuiting zijn geen slachtoffer meer dankzij het instapprogramma, waardoor alleen nog dwang slachtoffers over blijven. En met minder slachtoffers van uitbuiting om te kunnen verwarren met dwang slachtoffers, wordt het ook veel makkelijker voor de politie en andere autoriteiten om de slachtoffers te spotten en hen te helpen.
Het grootste probleem licht echter bij de acceptatie van sekswerk als werk. Immers, het instapprogramma voor prostitutie lost voor een groot deel de problemen van mensenhandel op in de prostitutie. Maar het is omdat politici en beleidsmakers terughoudend zijn om vrouwen te faciliteren die deze branche in willen, dat dit probleem nog steeds niet opgelost is. Het is hun morele oordeel die staat tussen het accepteren van sekswerk als werk en het bieden van een veilige en goede manier om dit te doen, tegenover het afwijzen van prostitutie en daarmee ook niet de problemen van mensenhandel op te lossen.
In één klap zouden we mensenhandel kunnen halveren, door een groot deel van de slachtoffers die nu uitgebuit worden een alternatief te bieden, naast het accepteren van een deal waarbij zij een groot deel van salaris afstaan in ruil voor hulp. We zouden het makkelijker kunnen maken voor de politie om slachtoffers van dwang en uitbuiting te onderscheiden, door ervoor te zorgen dat slachtoffers van alleen uitbuiting niet in die situatie terecht komen, waardoor alleen de dwang over blijft. Maar in dat geval moeten politici en beleidsmakers sekswerk wel accepteren als werk, en de vrouwen een mogelijkheid in bieden om de prostitutie in te stappen, en de vraag is of ze daartoe echt bereid zijn om levens te redden?
Dus de echte vraag is: wil de overheid liever blijven dweilen met de kraan open, of zijn ze bereid om de kraan dicht te draaien? Want uiteindelijk blijft het overstromen zolang als niemand die kraan dicht draait, hoe vaak je er ook met de dweil aan de slag gaat. Dus zijn zij bereid om hun oordeel over sekswerker aan de kant te zetten om mensenhandel te kunnen bestrijden? Of blijven ze liever de echte problemen ontwijken door met allerlei kunstgrepen tot nep oplossingen te komen die niemand echt helpt? Sekswerkers hebben hulp nodig, maar niet het soort hulp wat je zou denken. Hulp om de branche in te komen, en niet alleen om eruit te stappen.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
In één klap zouden we mensenhandel kunnen halveren, door een groot deel van de slachtoffers die nu uitgebuit worden een alternatief te bieden, naast het accepteren van een deal waarbij zij een groot deel van salaris afstaan in ruil voor hulp. We zouden het makkelijker kunnen maken voor de politie om slachtoffers van dwang en uitbuiting te onderscheiden, door ervoor te zorgen dat slachtoffers van alleen uitbuiting niet in die situatie terecht komen, waardoor alleen de dwang over blijft. Maar in dat geval moeten politici en beleidsmakers sekswerk wel accepteren als werk, en de vrouwen een mogelijkheid in bieden om de prostitutie in te stappen, en de vraag is of ze daartoe echt bereid zijn om levens te redden?
Dus de echte vraag is: wil de overheid liever blijven dweilen met de kraan open, of zijn ze bereid om de kraan dicht te draaien? Want uiteindelijk blijft het overstromen zolang als niemand die kraan dicht draait, hoe vaak je er ook met de dweil aan de slag gaat. Dus zijn zij bereid om hun oordeel over sekswerker aan de kant te zetten om mensenhandel te kunnen bestrijden? Of blijven ze liever de echte problemen ontwijken door met allerlei kunstgrepen tot nep oplossingen te komen die niemand echt helpt? Sekswerkers hebben hulp nodig, maar niet het soort hulp wat je zou denken. Hulp om de branche in te komen, en niet alleen om eruit te stappen.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
.jpg)
Helaas is echter niet iedere gids bekend met de realiteit van de Wallen in Amsterdam. Vaak hoor ik gidsen dingen zeggen die gewoon niet waar zijn. Zo vertellen ze bijvoorbeeld aan de toeristen dat de meeste, of soms zelfs alle prostituees gedwongen hier werken. Of dat de georganiseerde misdaad deze bordelen runnen, waarmee ze de bordelen gebruiken om geld wit te wassen. Sommige gidsen vertellen zulke onzin, terwijl al die toeristen dat dan maar geloven omdat de 'expert' beweert dat het zo zit,
Maar feit is dat de meeste gidsen geen idee hebben waar ze het over hebben. Ze herhalen gewoon wat ze gehoord hebben van iemand of van de media. Verhalen zoals 'de meeste vrouwen werken hier gedwongen' of 'georganiseerde misdaad zit hierachter' of zelfs dat er 'veel witwaspraktijken' plaats zouden vinden, zijn allemaal argumenten die de gemeente Amsterdam voorheen gebruikte om hun gentrificatie project om de Wallen 'op te schonen' van de 'georganiseerde misdaad' te rechtvaardigen, door sekswerkers op straat te zetten en hun enige legale werkplekken te sluiten. En als je je nu afvraagt hoeveel criminele organisaties de gemeente inmiddels hiermee heeft weten te pakken, nou het antwoord is nul, niets! Het was gewoon een leugen die ze hebben gebruikt zodat ze de panden konden verkopen aan bedrijven met veel geld.
Elke dag zie ik deze groepen over de Wallen lopen, groepen van 10, 20, 30 soms zelfs 50 man(!), die iemand betalen die onzin over ons loopt te vertellen, terwijl ze wel verdienen aan ons bestaan. En terwijl zij betaald worden om onzin over ons te vertellen, zien wij daar niets van terug. Maar het ergste is nog wel dat ze honderden mensen oer dag compleet verkeerd inlichten, en dat hier door ons als sekswerkers weinig aan te doen valt.
De groepen zijn soms zelfs zo groot, dat er nauwelijks genoeg plek is voor iedereen, wat inhoudt dat ze voor onze ramen gaan staan, waarmee ze ons blokkeren om ons werk te kunnen doen. Ze jagen daarmee de klanten weg, die niet gezien willen worden door mensen om naar binnen te gaan (zeker niet een groep van 50 man), omdat er nog een enorm sociaal stigma ligt op de rol van onze klanten. En ze maken het ons ook onmogelijk op deze manier om oogcontact met onze klanten te maken en onze klanten naar ons toe te roepen, waardoor het onmogelijk wordt om ons beroep uit te oefenen. Soms is het zelfs de gids zelf die ons blokkeert om ons werk te doen. Dus terwijl hij geld aan ons verdient, blokkeert hij ons om hetzelfde te doen, terwijl hij wel onzin over ons loopt te vertellen. Dank je wel!
Soms voel ik me als een dier uit de dierentuin, met al die groepen die alleen maar komen kijken. We vinden het heus niet erg dat mensen de Wallen bezoeken, immers, wij verdienen ook aan de bezoekers. Maar als er iedere dag groepen van 50 man alleen maar naar je komen staren, en verder geen enkele interesse hebben om binnen te komen, dan wordt het wat irritant.
En het zijn niet eens de mannen die ons zo irriteren. Immers, we begrijpen heus wel dat een man het leuk vindt om een mooie sexy vrouw te zien, dat is heel natuurlijk. Nee, het ergste zijn de vrouwen, die vaak een compleet gebrek aan respect voor ons hebben, naar ons staren, foto's van ons maken. Soms waarschuwen de gidsen wel de groepen om geen foto's te maken, maar vaak doen ze niks als mensen toch een foto van ons nemen, wat niet echt getuigt van veel respect voor ons. Kijk, van een man kunnen we het nog wel begrijpen waarom hij een foto van een sexy vrouw wilt maken, maar van een vrouw? Waarom moet zij een foto van mij maken? Heeft ze thuis geen spiegel of zo om te zien hoe een vrouw er in het echt uit ziet?
Ik vind het niet erg dat er rondleidingen gegeven worden op de Wallen, begrijp me niet verkeerd. Maar de groepen zijn te groot geworden, het zijn er te veel en ze worden te vaak geleid door gidsen die geen enkel respect voor ons hebben, ondanks het feit dat ze dankzij ons werk hebben. En het ergste daarvan is nog wel dat ze vaak complete onzin over ons en ons beroep vertellen, omdat ze simpelweg gebrek aan informatie hebben. Ze hebben nog nooit met een sekswerker gesproken, ze zijn nog nooit binnen geweest, en ze hebben geen enkele expertise of ervaring waar ze uit kunnen putten. Zo kopiëren simpelweg wat ze ergens gehoord of gelezen hebben, zonder na te gaan of die informatie wel correct is. Bovendien zijn de groepen te groot geworden voor het relatief kleine gebied en de smalle steegjes op de Wallen, en zijn ze te groot voor één gids om controle over te hebben. Daarnaast tonen ze geen enkele respect voor ons, door voor ons raam te gaan staan en ons te blokkeren om ons werk te doen, en niet in te grijpen als mensen foto's van ons maken.
Ze zouden er vergunningen voor af moeten geven. Vergunningen voor gidsen. Raambordelen hebben vergunningen nodig, straatartiesten hebben vergunningen nodig, dus waarom niet gidsen? Immers, gidsen hebben een enorme invloed op hoe mensen denken over de Wallen, over Amsterdam, sekswerk en nog belangrijker ons zelf! Ze hebben een enorme invloed op de meningen van honderden mensen met wat ze iedere dag vertellen, en zonder de juiste informatie leidt dit alleen maar tot een incorrect beeld over een beroep die al enorm veel last heeft van een incorrect beeld.
Zonder zo'n vergunning zou het illegaal moeten zijn om rondleidingen te geven op de Wallen. En ze zouden ook een maximum aantal vergunningen aan gidsen moeten geven, om te voorkomen dat het gebied wordt overstroomt door groepen rondleidingen zoals dat nu het geval is. Daarnaast zou er ook een maximum moeten komen aan de grote van zo'n groep. En ze zouden verder e examen af moeten leggen over de Wallen, de sekswerkers en prostitutie, voordat ze een vergunning krijgen, om te voorkomen dat men onzin gaat lopen vertellen, zoals dat nu vaak het geval is.
Gelukkig zijn er ook nog enkele goede gidsen op de Wallen. Mensen die kennis hebben over het gebied en het werk, die dus weten waar ze het over hebben. Waarschijnlijk de beste plek om een rondleiding te boeken, is bij het PIC (Prostitutie Informatie Centrum), wat geleid wordt door voormalig sekswerker Mariska Majoor. Mariska is zelf oud-prostituee en heeft vroeger zelf ook achter de ramen op de Wallen gestaan, dus ze weet waar ze het over heeft, en bovendien kent ze ook veel vrouwen die momenteel achter de ramen staan. Ze runt al meer dan 20 jaar het PIC in het hartje van de Wallen, en ze is tevens een goede vriendin van mij zelf. En recentelijk heeft ze ook de nieuwe belangenvereniging van en voor sekswerkers opgericht, PROUD, waar ik zelf ook lid van ben.
En het is niet omdat ik vrienden met haar ben dat ik dit zeg. Maar het is simpelweg omdat zij één van de weinige mensen is die weet wat de realiteit op de Wallen is, en ze persoonlijk de sekswerkers ook kent, dat ik haar aanraad als gids. En als je iemand tegenkomt die écht begrijpt hoe jouw realiteit eruit ziet, terwijl er zo weinig mensen zijn die dat weten, dan krijg je al snel een band met elkaar.
Helaas bestaat er echter niet zoiets als een examen of een vergunning voor gidsen op de Wallen, en zijn er veel te weinig mensen zoals Mariska Majoor die de realiteit op de Wallen kennen. En daarom kan helaas iedere idioot die geld wil verdienen, allerlei onzin vertellen aan niets wetende toeristen, over de Wallen en over ons. Ik heb daar een mooi voor, voor mensen die geld verdienen over de rug van anderen, zonder dat die mensen daar zelf wat van terug zien, dat heet namelijk uitbuiting. Helaas zijn er echter veel organisaties en mensen die ons op deze wijze uitbuiten, terwijl ze onzin over ons lopen te vertellen. Ze laten mensen dingen geloven die gewoon niet waar zijn, waarna zij dit weer thuis aan hun vrienden vertellen, die hen ook weer op hun woord geloven. En op deze manier komen er dus enorm veel onzin verhalen in de omloop over de Wallen en sekswerkers in Amsterdam.
Mariska Majoor gebruikt het geld dat zij verdiend met de rondleidingen die zij geeft, om het PIC mee te runnen, om daarmee mensen correct te informeren over de Wallen en sekswerk in Nederland. Maar het PIC helpt ook sekswerkers als zij met problemen bij hen komen, of informeren hun over dingen die te maken hebben met hun beroep, waar dus zowel de toeristen als de sekswerkers zelf wat aan hebben. Daar hebben we dus veel meer aan dan die mensen die geld over onze rug verdienen, door onzin over ons en ons beroep te vertellen, ons lastig te vallen op ons werk waar we ook nog eens op geen enkele manier van profiteren, alleen maar zodat zij veel geld voor zichzelf kunnen verdienen.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
De raambordelen werden gesloten door de burgemeester, omdat er volgens hem 'serieuze misstanden' zouden hebben plaats gevonden achter deze ramen, zoals gedwongen prostitutie. Wat hij er echter niet bij vermeld, is dat deze 'serieuze misstanden' al lang geleden plaats vonden, en de bordeelhouder daar niet direct bij betrokken was. Dit is dan ook de reden dat de bordeelhouder nooit überhaupt verdachte is geweest in ook maar één van deze zaken. Andere argumenten die de burgemeester noemde, zoals 'administratieve problemen', zijn een direct resultaat van de regeltjesterreur waar de burgemeester de raamexploitanten aan onderwerpt, in de hoop dat zij dan een fout zullen maken.
Sterker nog zelfs, geen van de vrouwen in deze 18 ramen zijn ook maar op enige manier betrokken geweest bij de dingen waar de raamexploitant van wordt beschuldigd door de burgemeester. Bovendien dreigde de burgemeester eerst alle 47 ramen van deze raamexploitant te sluiten, maar uiteindelijk nam de burgemeester genoegen met 18 ramen. Maar aangezien de raamexploitant niet de eigenaar van de panden is, geeft dit de mogelijkheid voor een nieuwe raamexploitant die de panden kan gaan exploiteren. En dus is er al een nieuwe raamexploitant bezig om de vergunningen rond te krijgen, maar dit kan dus nog maanden duren, waarvan op z'n minst 2 maanden. Tot die tijd zitten die vrouwen die hier werkte dus zonder werkplek.
De burgemeester beargumenteerde dat er voldoende plek zou zijn voor deze vrouwen, aangezien er genoeg plek is overdag. Maar zoals ik al schreef in mijn vorige blogpost, is er overdag nauwelijks iets te verdienen, omdat er overdag simpelweg te weinig klanten zijn. 's Avonds zijn alle ramen al verhuurd, dus kunnen ze geen plek meer vinden om te werken. Zonder inkomen dwingt de burgemeester deze dames in de zware financiële tijden, aangezien de rekeningen gewoon binnen blijven komen. Deze vrouwen hebben families, partners, kinderen, en die zijn allemaal ook afhankelijk van het inkomen van de dames uit de prostitutie. En nee, dit heeft niets met pooiers te maken, deze vrouwen zijn pure feministen, zoals iedere feminist het zou willen zien. Deze vrouwen hebben thuis de broek aan, zij werken, zij zijn de baas, zij zijn de kostwinner in plaats van de mannen.
Om voor deze vrouwen op te komen heeft PROUD, de belangenorganisatie voor sekswerkers waar ik ook lid van ben, een kort geding aangespannen tegen de gemeente. Immers, de burgemeester beloofde eerst nog dat er minder ramen zouden sluiten, maar in plaats daarvan is hij nu bezig met het sluiten van 18 ramen die helemaal niet in de planning stonden. Deze 18 ramen bevinden zich ook helemaal niet in het gebied dat zou moeten sluiten, en de vrouwen hebben pas een week vooraf gehoord gekregen dat ze zouden gaan sluiten.
Bovendien, de burgemeester beweert dat hij rekening houdt met de situatie van de vrouwen, maar dit is absolute onzin. Het wegnemen van hun enige werkplek, hoe kun je dat nu verkopen als 'rekening houden met'? Zelfs al zou alles wat de burgemeester beweert waar zijn, wordt hun situatie er nooit beter op, aangezien ze nu dus helemaal niet meer kunnen werken. Op z'n minst zou je nog kunnen zeggen dat een slechte werkplek beter is dan geen werkplek. Immers, ook op een slechte werkplek kun je geld verdienen voor jezelf en je familie, maar zonder werkplek wordt dat nogal lastig.
En dus eist PROUD van de burgemeester dat de ramen weer open gaan voor deze vrouwen, totdat de nieuwe raamexploitant zijn vergunningen rond heeft, waardoor deze vrouwen in de tussentijd gewoon kunnen door blijven werken en inkomsten kunnen blijven genereren. Ook heeft PROUD geëist dat de vrouwen gecompenseerd moeten worden voor iedere dag die ze nu niet kunnen werken daar. Natuurlijk zal de burgemeester proberen die verantwoordelijk in schoenen van de raamexploitant te schuiven, maar het was uiteindelijk niet zijn keuze om het zo te doen, de burgemeester gaf hem weinig keuze behalve deze ramen te sluiten. De dames die daar werkte hadden het daar prima naar hun zin, en wilde die werkplekken helemaal niet kwijt raken, maar de burgemeester denkt dat dit beter voor hen is. Een perfect voorbeeld van hoe de burgemeester dus niet luistert naar de vrouwen, en hoe hij dus niet in hun belang handelt, maar dat van zichzelf.
Dus wisten gisteren een deel van de sekswerkers die achter die 18 ramen werkte, één van de panden binnen te dringen nadat ze klaar waren met werken, en bezette daarmee drie ramen. De bezetting duurde de gehele dag, als statement naar de burgemeester toe en om aandacht te vragen voor het kort geding tegen het verlies van hun werkplekken. Enkele mensen van PROUD, waaronder ikzelf, waren aanwezig om de dames te steunen, en na een hele nacht werken en daarna een hele dag protesteren zonder te hebben geslapen, waren de meeste meiden behoorlijk moe geworden, en eindigde het protest aan het einde van de middag. Hopelijk hebben ze hiermee wat aandacht gekregen voor hun zaak, en beseft de burgemeester eindelijk eens dat zijn acties niet langer meer zonder consequenties zijn. En hopelijk kunnen deze meiden spoedig weer aan het werk, en hoeven ze niet maanden lang te wachten voordat ze weer wat inkomsten binnen krijgen, zodat ze zichzelf en hun familie en gezinnen kunnen onderhouden.
Een paar video's van het protest:
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Iets waar de burgemeester van Amsterdam naar hintte, tijdens het protest van prostituees in Amsterdam een paar weken terug, was het idee dat er genoeg raambordelen zouden zijn voor sekswerkers. En veel mensen die wel eens over de Wallen hebben gelopen vragen zich af wat het probleem is. Sterker nog, soms zijn er zelfs journalisten die zich af vragen wat prostituees te klagen hebben, als zij zo veel ramen leeg zien staan.
Dus wat is er nu precies aan de hand? Zijn wij, de prostituees op de Wallen, gewoon aan het klagen en protesteren omdat we verveeld zijn geraakt? Of is er iets anders aan de hand? En zijn er dan inderdaad niet voldoende werkplekken voor raamprostituees in Amsterdam, of is dat overdreven, en zijn we gewoon gaan demonstreren voor de lol?
Om deze dingen te begrijpen, moet ik eerst even de huidige situatie uitleggen, en het verschil tussen overdag en 's avonds. Want er zit een enorm verschil tussen werken overdag, en het aantal raambordelen dat dan beschikbaar is, en werken in de avond en het aantal raambordelen dat op dat moment beschikbaar is.
Vraag en aanbod
Ten eerste, het is een simpel gevalletje van vraag en aanbod. Als er minder vraag is, dan is er ook minder aanbod. En hetzelfde geldt voor de Wallen in Amsterdam. Overdag is er simpelweg minder vraag naar prostituees, waardoor er dus ook minder prostituees overdag werken, terwijl 's avonds de vraag daarnaar veel hoger ligt, waardoor er dus ook veel meer prostituees 's avonds werken.
Dit komt deels omdat de Wallen deel van het nachtleven uitmaakt in Amsterdam. Net als een bar of een club, kun je je deuren wel open gooien om 10 uur 's morgens, maar dan zullen er maar weinig mensen komen. Terwijl 's avonds de grote groepen binnen zullen stromen. En dit komt ook doordat de Wallen het mooiste is tijdens de avonduren. Want terwijl je overdag nauwelijks het rode licht kunt zien door het daglicht, in de avonduren geven de rode lichten sfeer mee aan de hele buurt met hun rode gloed.
Daarom zie je ook dat overdag slechts achter 25-30% van de ramen een prostituee staat. Een heel ander beeld dan in de avond, als er bijna achter ieder raam wel een dame staat. En dit komt simpelweg omdat er overdag geen vraag is naar 400 prostituees, terwijl 's avonds de straten gevuld worden door toeristen van over de hele wereld die Amsterdam's beroemdste buurt willen bezoeken.
Genoeg werkplekken?
Je zou denken dat die prostituees die zo klagen dat ze geen werkplek hebben, toch overdag zouden kunnen gaan werken. Maar feit is dat het simpelweg niet zo werkt. De reden waarom slechts 25-30% van de ramen overdag bezet is, is omdat de meeste prostituees overdag simpelweg niet voldoende omzet kunnen draaien om het hoofd boven water te houden. Sterker nog, veel prostituees die 's avonds werkte en die inmiddels hun werkplek zijn kwijtgeraakt, hebben een poging gewaagd om overdag te gaan werken, maar daar zijn ze vrijwel allemaal op terug terug gekomen.
Waarom? Ze konden overdag simpelweg niet voldoende omzet draaien, omdat de andere prostituees die overdag al werkte, al de vraag daarna voorzagen, waardoor nieuwkomers overdag overbodig zijn. Dit heeft geresulteerd in het feit dat nieuwkomers die overdag werken nauwelijks genoeg geld kunnen verdienen om uit de kosten te komen. Kortom, vaker kostte het hun meer geld om overdag te werken, dan dat het hen iets opleverde, waardoor ze niet meer overdag wilde werken, omdat het voor de meeste dus niets oplevert maar alleen maar geld kost. En dit komt dus simpelweg omdat er minder klanten overdag zijn dan 's avonds. En minder klanten betekent minder vraag, en minder vraag betekend minder aanbod, dus minder prostituees, en dus zijn er meer prostituees overdag zonder werk.
Maar tijdens de avonduren zijn er voldoende klanten. De Wallen komen pas echt tot leven tijdens de avonduren en de late uurtjes, waardoor er dus ook meer klanten voor ons zijn. Maar het probleem is natuurlijk, dat de gemeente de afgelopen jaren meer dan 100 ramen heeft gesloten. Naar schatting 250 vrouwen zijn daarmee hun werkplek verloren. En zonder een werkplek voor de avonden, terwijl er overdag niets te verdienen valt, heeft dit geresulteerd in een enorme druk op de ramen tijdens de avonduren. Meiden willen 's avonds werken, maar dat kan niet, omdat er simpelweg niet voldoende ramen zijn.
Om je een voorbeeldje te geven, mijn exploitant heeft zo'n 50 ramen die hij verhuurt aan prostituees. Overdag is nog niet eens de helft verhuurd, omdat de meeste prostituees overdag nauwelijks wat kunnen verdienen omdat de markt al verzadigd is dan. 's Avonds zijn er echter wachtlijsten voor een raam. De wachtlijst bij mijn exploitanten is op het moment zo'n 20 meiden, en dat is dus alleen al voor de 50 ramen van mijn exploitant. Er zijn natuurlijk nog veel meer exploitanten op de Wallen, en bijna allemaal hebben ze wachtlijsten, sommige hele lange wachtlijsten.
Als er voor iedere 50 ramen in Amsterdam er een wachtlijst is van zo'n 20 meiden, zoals dat bij mijn exploitant is, dan zou dit betekenen dat er in totaal 160 meiden op een wachtlijst staan in Amsterdam voor een werkplek 's avonds. Dat, terwijl overdag de raamexploitanten nauwelijks kamers verhuren, ondanks dat er genoeg ramen beschikbaar zijn die ook nog eens goedkoper zijn, want overdag is een raam tussen de 80-110 euro voor een shift, terwijl dat 's avonds tussen de 150-160 euro is.
Lege ramen
Nu, voor diegene die over de Wallen hebben gelopen, en zich nu afvragen hoe dat dan zit met de lege ramen in avond, daar is ook een verklaring voor. Want net als met een appartement of winkelruimte, huren wij onze werkplekken van een bedrijf die dat verhuurt aan ons, de raamexploitanten. En net zoals met het huren van een appartement, alleen omdat je niet iedere minuut van de dag aanwezig bent in je appartement, betekent niet dat je er niet woont of dat het appartement niet verhuurt is. En hetzelfde geldt voor de ramen die 's avonds leeg zijn. Ondanks dat een raam leeg is 's avonds, toch zijn alle ramen op de Wallen 's avonds verhuurt. Sterker nog, zoals ik al eerder zei, er zijn wachtlijsten van meiden die nog een kamer zoeken.
Nu vraag je je natuurlijk af waarom zo'n meid, die een raam huurt die vervolgens leeg staat, niet gaat werken in daar. Nou, daar kunnen veel verklaringen voor zijn. Ze kan bijvoorbeeld al terug naar huis zijn gegaan, omdat ze al genoeg geld heeft verdiende die avond, of wellicht was het gewoon haar avond niet. Een andere verklaring kan zijn dat ze nog niet begonnen is. Want vergeet niet, de prostituee beslist zelf wanneer ze begint en stopt met werken, niet de raamexploitant.
Maar een prostituee zou ook wel eens ziek kunnen zijn, wat ze natuurlijk niet vooraf had kunnen weten, terwijl ze wel al de kamer had gereserveerd en betaald. Of ze zou gewoon beslist kunnen hebben dat ze geen zin had om die avond te werken, of gewoon een vrije dag te nemen. Er zijn zoveel redenen waarom een raam leeg kan staan, maar toch verhuurd is. Uiteindelijk is het aan de prostituee zelf om te besluiten wanneer, hoe lang en óf ze aan het werk gaat, los van het feit dat ze voor die werkplek betaalt.
Nu klinkt dit natuurlijk wat oneerlijk naar al die prostituees toe die geen werkplek hebben, maar aan de andere kant kun je moeilijk iemand weigeren een kamer te verhuren, om die vervolgens aan een ander te geven. Als een kamer eenmaal verhuurd is, dan is het de beslissing van de sekswerker zelf of ze op komt dagen of niet. Als ze niet op komt dagen betekent dit natuurlijk wel dat ze er toch voor betaalt heeft, maar dat is dan haar eigen beslissing. Maar omdat de gemeente al zo veel ramen heeft gesloten, en nog steeds ramen wilt sluiten, zijn de meeste sekswerkers bang geworden hun werkplek te verlaten al is dat maar voor een dag, uit angst dat een ander haar plek inneemt, en ze zelf geen vaste werkplek meer kunnen vinden. Daarom betalen meiden dus voor hun werkplek, ondanks dat ze er niet altijd gebruik van maken, simpelweg om er zeker van te zijn dat ze hun werkplek nog hebben als ze weer terug komen op hun werk.
Waren er nu maar voldoende werkplekken voor die naar schatting 160 vrouwen die nu geen werkplek hebben. Was er nu maar iemand geweest die had besloten om niet al die ramen te sluiten, daarbij denkend, of bewerend, dat het hielp tegen het bestrijden van mensenhandel en criminaliteit.
Want de realiteit is, dat sommige van die 160 vrouwen maar beperkte wachttijd hebben, totdat ze door hun spaargeld zijn, en ze geen keuze meer hebben. En dan komt de vraag hoe ze verder kunnen overleven? Ja, ze zouden kunnen proberen een ander beroep te doen, maar dan zijn ze dus gedwongen iets anders te doen alleen maar omdat de gemeente ramen sluit. En was nou niet het hele punt van het sluiten van ramen om juist te voorkomen dat vrouwen gedwongen werden tot een bepaald beroep? En dan ga ik er nog vanuit dat ze ergens anders een baan zouden kunnen krijgen, want door het enorme stigma op sekswerk, is dat enorm lastig.
En zelfs al zouden ze een andere baan weten te vinden. Verreweg de meeste zullen geen dikbetaalde baan krijgen, dus zullen ze behoorlijk in inkomen omlaag gaan vergeleken met de inkomsten die zij hadden uit de prostitutie. En deze vrije val in inkomsten resulteert erin dat sekswerkers niet meer genoeg inkomen hebben om hun rekeningen te betalen, waardoor ze dus afzien van een andere baan, omdat ze daar simpelweg de rekeningen niet mee kunnen betalen.
Illegale prostitutie
Het mag als geen verassing komen dat de illegale prostitutie (prostitutie zonder vergunning) is gegroeid in de afgelopen jaren, zoals ook de rapporten van het Ministerie van Justitie en Veiligheid stellen (pagina 147). Er is een toename in onvergunde prostitutie, terwijl tegelijkertijd in Amsterdam de vergunde prostitutie behoorlijk is ingeperkt met 33,5%. De burgemeester weigert de link tussen deze twee zaken te leggen, ook wel bekend als het waterbed effect, het effect waarbij prostituees gedwongen worden in de illegale prostitutie te werken doordat legale werkplekken steeds schaarser worden, maar mij lijkt het haast onmogelijk om niet tot die conclusie te komen.
Immers, er zijn ongeveer 250 vrouwen die hun vergunde werkplek hebben verloren achter de ramen. Werken in de leegstaande ramen overdag genereert simpelweg niet voldoende inkomsten om te kunnen overleven, wat resulteert in veel ramen die overdag leeg blijven. Dat terwijl er 's avonds wachtlijsten bij raamexploitanten zijn totdat er ramen vrij komen, omdat er niet voldoende werkplekken beschikbaar zijn, wat maar weer aantoont dat de druk op deze werkplekken in de avonden enorm is toegenomen.
Er zijn ook geen goede alternatieven voor deze prostituees, aangezien van baan wisselen simpelweg niet voldoende inkomen genereert in vergelijking met het inkomen wat ze voorheen hadden achter de ramen. Het enige realistische alternatief zou zijn om verder te gaan in de prostitutie, maar dan dus wel illegaal, zoals bijvoorbeeld in de thuisprostitutie of in hotels. Dit zou ook verklaren waarom de onderzoeken van de overheid een groei van onvergunde prostitutie (zogenaamde illegale prostitutie) waarnemen. En we hebben ook gezien dat dit ook al is voorgekomen in Utrecht waar men 165 ramen heeft gesloten, wat resulteerde in een groei van illegale prostitutie in hotels daar.
Illegale prostitutie lijkt één van de weinige alternatieven te zijn die een grote groep hadden, aangezien ook in de rest van het land legale prostitutie is afgenomen met 40% zoals ook het onderzoek van de overheid aantoont. Dat, terwijl datzelfde onderzoek ook vermeld dat als er misstanden voorkomen, zoals mensenhandel, uitbuiting, dwang en minderjarige prostitutie, dat die voornamelijk plaats zullen vinden in de illegale prostitutie, en niet zozeer in de legale prostitutie.
250 vrouwen hebben hun werkplek verloren in de afgelopen jaren op de Wallen, met 117 ramen die gesloten zijn. En terwijl een naar schatting 160 van hen een enorme druk zetten op de raambordelen die er nog over zijn in de avonden (omdat overdag werken simpelweg niet rendabel is), is het de vraag waar die overige 90 vrouwen naartoe zijn gegaan?
En laten we niet vergeten dat het zeer zeker mogelijk is dat van die 160 vrouwen die nu dus op zo'n wachtlijst bij een raamexploitant staat, er ook een deel daarvan is die wellicht ook illegaal werken totdat er een plekje vrij komt. Immers, sommige vrouwen staan al lang op zo'n wachtlijst, voor sommige werkplekken kan de wachttijd maandenlang zijn, en wellicht zijn zij niet in staat die tijd te overbruggen financieel gezien, wat resulteert in meer illegale prostitutie, waarvan de overheid nu juist heeft gezegd dat het daar minder veilig is. Kortom, is de burgemeester nu bezig om ons te helpen, over dieper in de problemen te werken door nog meer ramen te sluiten, zelfs al zijn dat 'minder ramen' dan oorspronkelijk gepland?
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Dus wat is er nu precies aan de hand? Zijn wij, de prostituees op de Wallen, gewoon aan het klagen en protesteren omdat we verveeld zijn geraakt? Of is er iets anders aan de hand? En zijn er dan inderdaad niet voldoende werkplekken voor raamprostituees in Amsterdam, of is dat overdreven, en zijn we gewoon gaan demonstreren voor de lol?
Om deze dingen te begrijpen, moet ik eerst even de huidige situatie uitleggen, en het verschil tussen overdag en 's avonds. Want er zit een enorm verschil tussen werken overdag, en het aantal raambordelen dat dan beschikbaar is, en werken in de avond en het aantal raambordelen dat op dat moment beschikbaar is.
Vraag en aanbod
Ten eerste, het is een simpel gevalletje van vraag en aanbod. Als er minder vraag is, dan is er ook minder aanbod. En hetzelfde geldt voor de Wallen in Amsterdam. Overdag is er simpelweg minder vraag naar prostituees, waardoor er dus ook minder prostituees overdag werken, terwijl 's avonds de vraag daarnaar veel hoger ligt, waardoor er dus ook veel meer prostituees 's avonds werken.
Dit komt deels omdat de Wallen deel van het nachtleven uitmaakt in Amsterdam. Net als een bar of een club, kun je je deuren wel open gooien om 10 uur 's morgens, maar dan zullen er maar weinig mensen komen. Terwijl 's avonds de grote groepen binnen zullen stromen. En dit komt ook doordat de Wallen het mooiste is tijdens de avonduren. Want terwijl je overdag nauwelijks het rode licht kunt zien door het daglicht, in de avonduren geven de rode lichten sfeer mee aan de hele buurt met hun rode gloed.
 |
| The same area during the day and during the night |
Genoeg werkplekken?
Je zou denken dat die prostituees die zo klagen dat ze geen werkplek hebben, toch overdag zouden kunnen gaan werken. Maar feit is dat het simpelweg niet zo werkt. De reden waarom slechts 25-30% van de ramen overdag bezet is, is omdat de meeste prostituees overdag simpelweg niet voldoende omzet kunnen draaien om het hoofd boven water te houden. Sterker nog, veel prostituees die 's avonds werkte en die inmiddels hun werkplek zijn kwijtgeraakt, hebben een poging gewaagd om overdag te gaan werken, maar daar zijn ze vrijwel allemaal op terug terug gekomen.
Waarom? Ze konden overdag simpelweg niet voldoende omzet draaien, omdat de andere prostituees die overdag al werkte, al de vraag daarna voorzagen, waardoor nieuwkomers overdag overbodig zijn. Dit heeft geresulteerd in het feit dat nieuwkomers die overdag werken nauwelijks genoeg geld kunnen verdienen om uit de kosten te komen. Kortom, vaker kostte het hun meer geld om overdag te werken, dan dat het hen iets opleverde, waardoor ze niet meer overdag wilde werken, omdat het voor de meeste dus niets oplevert maar alleen maar geld kost. En dit komt dus simpelweg omdat er minder klanten overdag zijn dan 's avonds. En minder klanten betekent minder vraag, en minder vraag betekend minder aanbod, dus minder prostituees, en dus zijn er meer prostituees overdag zonder werk.
Maar tijdens de avonduren zijn er voldoende klanten. De Wallen komen pas echt tot leven tijdens de avonduren en de late uurtjes, waardoor er dus ook meer klanten voor ons zijn. Maar het probleem is natuurlijk, dat de gemeente de afgelopen jaren meer dan 100 ramen heeft gesloten. Naar schatting 250 vrouwen zijn daarmee hun werkplek verloren. En zonder een werkplek voor de avonden, terwijl er overdag niets te verdienen valt, heeft dit geresulteerd in een enorme druk op de ramen tijdens de avonduren. Meiden willen 's avonds werken, maar dat kan niet, omdat er simpelweg niet voldoende ramen zijn.
Om je een voorbeeldje te geven, mijn exploitant heeft zo'n 50 ramen die hij verhuurt aan prostituees. Overdag is nog niet eens de helft verhuurd, omdat de meeste prostituees overdag nauwelijks wat kunnen verdienen omdat de markt al verzadigd is dan. 's Avonds zijn er echter wachtlijsten voor een raam. De wachtlijst bij mijn exploitanten is op het moment zo'n 20 meiden, en dat is dus alleen al voor de 50 ramen van mijn exploitant. Er zijn natuurlijk nog veel meer exploitanten op de Wallen, en bijna allemaal hebben ze wachtlijsten, sommige hele lange wachtlijsten.
Als er voor iedere 50 ramen in Amsterdam er een wachtlijst is van zo'n 20 meiden, zoals dat bij mijn exploitant is, dan zou dit betekenen dat er in totaal 160 meiden op een wachtlijst staan in Amsterdam voor een werkplek 's avonds. Dat, terwijl overdag de raamexploitanten nauwelijks kamers verhuren, ondanks dat er genoeg ramen beschikbaar zijn die ook nog eens goedkoper zijn, want overdag is een raam tussen de 80-110 euro voor een shift, terwijl dat 's avonds tussen de 150-160 euro is.
Lege ramen
Nu, voor diegene die over de Wallen hebben gelopen, en zich nu afvragen hoe dat dan zit met de lege ramen in avond, daar is ook een verklaring voor. Want net als met een appartement of winkelruimte, huren wij onze werkplekken van een bedrijf die dat verhuurt aan ons, de raamexploitanten. En net zoals met het huren van een appartement, alleen omdat je niet iedere minuut van de dag aanwezig bent in je appartement, betekent niet dat je er niet woont of dat het appartement niet verhuurt is. En hetzelfde geldt voor de ramen die 's avonds leeg zijn. Ondanks dat een raam leeg is 's avonds, toch zijn alle ramen op de Wallen 's avonds verhuurt. Sterker nog, zoals ik al eerder zei, er zijn wachtlijsten van meiden die nog een kamer zoeken.
Nu vraag je je natuurlijk af waarom zo'n meid, die een raam huurt die vervolgens leeg staat, niet gaat werken in daar. Nou, daar kunnen veel verklaringen voor zijn. Ze kan bijvoorbeeld al terug naar huis zijn gegaan, omdat ze al genoeg geld heeft verdiende die avond, of wellicht was het gewoon haar avond niet. Een andere verklaring kan zijn dat ze nog niet begonnen is. Want vergeet niet, de prostituee beslist zelf wanneer ze begint en stopt met werken, niet de raamexploitant.
Maar een prostituee zou ook wel eens ziek kunnen zijn, wat ze natuurlijk niet vooraf had kunnen weten, terwijl ze wel al de kamer had gereserveerd en betaald. Of ze zou gewoon beslist kunnen hebben dat ze geen zin had om die avond te werken, of gewoon een vrije dag te nemen. Er zijn zoveel redenen waarom een raam leeg kan staan, maar toch verhuurd is. Uiteindelijk is het aan de prostituee zelf om te besluiten wanneer, hoe lang en óf ze aan het werk gaat, los van het feit dat ze voor die werkplek betaalt.
Nu klinkt dit natuurlijk wat oneerlijk naar al die prostituees toe die geen werkplek hebben, maar aan de andere kant kun je moeilijk iemand weigeren een kamer te verhuren, om die vervolgens aan een ander te geven. Als een kamer eenmaal verhuurd is, dan is het de beslissing van de sekswerker zelf of ze op komt dagen of niet. Als ze niet op komt dagen betekent dit natuurlijk wel dat ze er toch voor betaalt heeft, maar dat is dan haar eigen beslissing. Maar omdat de gemeente al zo veel ramen heeft gesloten, en nog steeds ramen wilt sluiten, zijn de meeste sekswerkers bang geworden hun werkplek te verlaten al is dat maar voor een dag, uit angst dat een ander haar plek inneemt, en ze zelf geen vaste werkplek meer kunnen vinden. Daarom betalen meiden dus voor hun werkplek, ondanks dat ze er niet altijd gebruik van maken, simpelweg om er zeker van te zijn dat ze hun werkplek nog hebben als ze weer terug komen op hun werk.
Waren er nu maar voldoende werkplekken voor die naar schatting 160 vrouwen die nu geen werkplek hebben. Was er nu maar iemand geweest die had besloten om niet al die ramen te sluiten, daarbij denkend, of bewerend, dat het hielp tegen het bestrijden van mensenhandel en criminaliteit.
Want de realiteit is, dat sommige van die 160 vrouwen maar beperkte wachttijd hebben, totdat ze door hun spaargeld zijn, en ze geen keuze meer hebben. En dan komt de vraag hoe ze verder kunnen overleven? Ja, ze zouden kunnen proberen een ander beroep te doen, maar dan zijn ze dus gedwongen iets anders te doen alleen maar omdat de gemeente ramen sluit. En was nou niet het hele punt van het sluiten van ramen om juist te voorkomen dat vrouwen gedwongen werden tot een bepaald beroep? En dan ga ik er nog vanuit dat ze ergens anders een baan zouden kunnen krijgen, want door het enorme stigma op sekswerk, is dat enorm lastig.
En zelfs al zouden ze een andere baan weten te vinden. Verreweg de meeste zullen geen dikbetaalde baan krijgen, dus zullen ze behoorlijk in inkomen omlaag gaan vergeleken met de inkomsten die zij hadden uit de prostitutie. En deze vrije val in inkomsten resulteert erin dat sekswerkers niet meer genoeg inkomen hebben om hun rekeningen te betalen, waardoor ze dus afzien van een andere baan, omdat ze daar simpelweg de rekeningen niet mee kunnen betalen.
Illegale prostitutie
Het mag als geen verassing komen dat de illegale prostitutie (prostitutie zonder vergunning) is gegroeid in de afgelopen jaren, zoals ook de rapporten van het Ministerie van Justitie en Veiligheid stellen (pagina 147). Er is een toename in onvergunde prostitutie, terwijl tegelijkertijd in Amsterdam de vergunde prostitutie behoorlijk is ingeperkt met 33,5%. De burgemeester weigert de link tussen deze twee zaken te leggen, ook wel bekend als het waterbed effect, het effect waarbij prostituees gedwongen worden in de illegale prostitutie te werken doordat legale werkplekken steeds schaarser worden, maar mij lijkt het haast onmogelijk om niet tot die conclusie te komen.
Immers, er zijn ongeveer 250 vrouwen die hun vergunde werkplek hebben verloren achter de ramen. Werken in de leegstaande ramen overdag genereert simpelweg niet voldoende inkomsten om te kunnen overleven, wat resulteert in veel ramen die overdag leeg blijven. Dat terwijl er 's avonds wachtlijsten bij raamexploitanten zijn totdat er ramen vrij komen, omdat er niet voldoende werkplekken beschikbaar zijn, wat maar weer aantoont dat de druk op deze werkplekken in de avonden enorm is toegenomen.
Er zijn ook geen goede alternatieven voor deze prostituees, aangezien van baan wisselen simpelweg niet voldoende inkomen genereert in vergelijking met het inkomen wat ze voorheen hadden achter de ramen. Het enige realistische alternatief zou zijn om verder te gaan in de prostitutie, maar dan dus wel illegaal, zoals bijvoorbeeld in de thuisprostitutie of in hotels. Dit zou ook verklaren waarom de onderzoeken van de overheid een groei van onvergunde prostitutie (zogenaamde illegale prostitutie) waarnemen. En we hebben ook gezien dat dit ook al is voorgekomen in Utrecht waar men 165 ramen heeft gesloten, wat resulteerde in een groei van illegale prostitutie in hotels daar.
Illegale prostitutie lijkt één van de weinige alternatieven te zijn die een grote groep hadden, aangezien ook in de rest van het land legale prostitutie is afgenomen met 40% zoals ook het onderzoek van de overheid aantoont. Dat, terwijl datzelfde onderzoek ook vermeld dat als er misstanden voorkomen, zoals mensenhandel, uitbuiting, dwang en minderjarige prostitutie, dat die voornamelijk plaats zullen vinden in de illegale prostitutie, en niet zozeer in de legale prostitutie.
250 vrouwen hebben hun werkplek verloren in de afgelopen jaren op de Wallen, met 117 ramen die gesloten zijn. En terwijl een naar schatting 160 van hen een enorme druk zetten op de raambordelen die er nog over zijn in de avonden (omdat overdag werken simpelweg niet rendabel is), is het de vraag waar die overige 90 vrouwen naartoe zijn gegaan?
En laten we niet vergeten dat het zeer zeker mogelijk is dat van die 160 vrouwen die nu dus op zo'n wachtlijst bij een raamexploitant staat, er ook een deel daarvan is die wellicht ook illegaal werken totdat er een plekje vrij komt. Immers, sommige vrouwen staan al lang op zo'n wachtlijst, voor sommige werkplekken kan de wachttijd maandenlang zijn, en wellicht zijn zij niet in staat die tijd te overbruggen financieel gezien, wat resulteert in meer illegale prostitutie, waarvan de overheid nu juist heeft gezegd dat het daar minder veilig is. Kortom, is de burgemeester nu bezig om ons te helpen, over dieper in de problemen te werken door nog meer ramen te sluiten, zelfs al zijn dat 'minder ramen' dan oorspronkelijk gepland?
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
Dus laten we een beetje de geschiedenis induiken om te zien waar het allemaal begon. Als we naar de geschiedenis kijken, leren we dat prostitutie in Nederland al eeuwen legaal was, totdat het in 1570 illegaal werd. Maar toen de Fransen in 1811 Nederland veroverde, vervingen zij dat met nieuwe wetgeving die prostitutie niet meer illegaal maakte, maar wel streng bordelen reguleerde.
Nadat de Fransen dit land verlieten in 1813, was Nederland verdeeld over hoe verder te gaan. Sommige steden besloten om het Franse model voort te zetten, andere steden besloten het op hun eigen manier te doen. Maar prostitutie zelf was sindsdien legaal.
In 1889 introduceerde steeds meer steden een bordeelverbod, wat uiteindelijk in 1911 leidde tot een landelijk bordeelverbod. En ondanks het feit dat er een bordeelverbod was, sloten de meeste steden hun ogen daarvoor, en tegen de jaren '70 bekende steden openlijk dat ze het gedoogden op plekken waar zij dat toelieten, omdat het 'nodig' was.
In 1981 waren er diverse initiatieven om het bordeelverbod op te heffen. Want ondanks het feit dat prostitutie zelf niet illegaal was, zou het de prostituees wel helpen als ze een veilige werkplek hadden die legaal en gecontroleerd werd door de overheid. Uiteindelijk werd in 2000 het bordeelverbod opgeheven en waren bordelen sindsdien legaal, terwijl prostitutie dat al was sinds 1811.
Mensen zeggen vaak dus dat prostitutie gelegaliseerd werd met het opheffen van het bordeelverbod in 2000. Maar dat is dus niet waar. Prostitutie is al meer dan 200 jaar legaal in Nederland, maar werd na het opheffen van het bordeelverbod slechts gereguleerd. Het idee achter het opheffen van het bordeelverbod was vrij simpel. Prostitutie vindt toch wel plaats of je dat nu wilt of niet. Dus je kunt net doen of het niet bestaat, en je hoofd er van weg draaien, maar dat betekent alleen maar dat je je ogen sluit voor de misstanden die er plaats vinden. Of, je kunt het toestaan dat het gebeurt, het proberen te reguleren, en dan heb je tenminste nog enige controle over wat er gebeurd en dan kun je ook de sekswerkers beter beschermen omdat ze zich niet hoeven te verbergen voor autoriteiten.
Ik moet dan ook altijd een beetje lachen als ik weer iemand zie schrijven dat de legalisering van prostitutie in 2000 in Nederland gefaald zou hebben. Want voor die tijd was prostitutie ook al legaal, wat betekent dat die mensen niet eens weten waar ze het over hebben. Het enige wat namelijk destijds gelegaliseerd werd, waren de bordelen en niet de prostitutie zelf die al sinds 1811 legaal was. En denk er maar eens over na, wat zou nu een betere situatie zijn voor sekswerkers of een slachtoffer van mensenhandel? Eentje waarin zij op straat moeten werken, in de kou, onder onveilige omstandigheden? Of eentje waarin men veilig binnen kan werken, zelfs een alarmknop hebben voor de politie en waar hulpverleners slachtoffers kunnen bereiken? Maar nog belangrijker: een plek waar iedereen weet dat het gebeurd, en de autoriteiten hen kunnen vinden.
Het goede aan het legaliseren van bordelen, is dat je weet waar het nu gebeurt, dus heb je er ook enige controle op en zicht over. Politie kan binnen komen om dingen te controleren, en prostituees en hun klanten hoeven niet weg te rennen omdat het illegaal zou zijn. Kortom, als er problemen zijn omtrent misstanden, zoals dwang en mensenhandel, dan kun je er sneller achter komen omdat de branche legaal en daardoor zichtbaar is, in tegenstelling tot wanneer het illegaal en daardoor uit het zicht gebeurd.
En recent heeft de Nederlandse overheid onderzoek gedaan over de situatie van sekswerkers in Nederland. De conclusie van dat rapport was, dat als er misstanden plaats vinden, dat die voornamelijk plaats zullen vinden in de illegale prostitutie (onvergunde prostitutie), en niet zozeer in de legale prostitutie. Kortom, blijkbaar heeft de legalisering van bordelen wel degelijk gewerkt en de veiligheid van sekswerkers verbeterd in de vergunde sector, en helpt het dus met het bestrijden van de misstanden. Maar, het onderzoek gaf ook aan dat sinds de opkomst van het internet en de sluiting van vergunde werkplekken (40% van de vergunde werkplekken zijn verdwenen sinds het bordeelverbod is opgeheven). een deel van de sekswerkers de illegale prostitutie in is gegaan omdat 40% van hun werkplekken verloren zijn gegaan, waardoor ze noodgedwongen zijn om in de illegale prostitutie te werken, waar volgens dit onderzoek juist méér kans is op misstanden. Dan vraag je je toch af waarom bijvoorbeeld Amsterdam vergunde bordelen sluit, terwijl volgens de overheid dat juist een veiligere plek voor sekswerkers is dan in de illegale prostitutie.
Kortom, de legalisering van prostitutie en bordelen verbeterd dus wel de veiligheid van sekswerkers. Het is inderdaad niet perfect, maar er bestaat ook niet zoiets als een perfect wereld zonder misstanden. Er is geen branche in de wereld zonder misdaden, en prostitutie is daar dus ook geen uitzondering op. Echter, door het bordeelverbod op te heffen, is er wel beter zicht gekomen op de industrie, waardoor misstanden zijn afgenomen en de veiligheid voor sekswerkers is toegenomen. Wellicht is dit dan ook de reden dat de onderzoekers van dit rapport bijvoorbeeld geen enkele signalen of verhalen opvingen van minderjarigen of illegale prostituees (prostituees die niet de juiste papieren hebben) in de legale prostitutie,
Dus nee, prostitutie werd niet in 2000 gelegaliseerd, dat gebeurde al in 1811. Het was het bordeelverbod dat werd opgeheven in 2000, wat ertoe heeft geleid dat sekswerkers onder veiligere omstandigheden kunnen werken. Geen minderjarigen, geen vrouwen die daar niet thuis horen, en misstanden vinden eerder plaats elders dan in de vergunde sector. Maar prostitutie en bordelen legaliseren is niet voldoende, want ondanks dat het legaal is in Nederland, accepteert de samenleving sekswerk veelal nog steeds niet als normaal beroep, in tegenstelling tot wat veel mensen zullen denken. Op papier is het wellicht normaal, maar in realiteit worden we nog steeds als crimineel behandeld als het aankomt op financiële dienstverlening bij banken bijv., bij het vinden van huisvesting en met wetgeving.
Ja, de legalisering van bordelen heeft een veiligere omgeving gecreëerd voor sekswerkers, en het heeft dus misstanden gereduceerd, maar sekswerkers zijn nog steeds kwetsbaar voor mensenhandel, zolang de samenleving hen anders behandeld en niet wil helpen, wat mensenhandelaren weer als kans zien om die taak op zich te nemen om sekswerkers uit te kunnen buiten. De legalisering van prostitutie en bordelen is slechts de eerste stap in het verbeteren van de positie van sekswerkers en het bestrijden van de misstanden, de volgende stap is om sekswerk als werk te accepteren door het stigma weg te halen, zodat sekswerkers niet meer afhankelijk zijn van mensenhandelaren om hun beroep uit te kunnen oefenen. Dus Nederland heeft nog steeds één stap te gaan na de legalisering, en dat is het normaliseren van sekswerkers voor de samenleving als een normaal beroep.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
En terwijl ik de laatste keer voornamelijk ben in gegaan op de cijfers hiervan, die sterk tegenspreken wat Renate van der Zee en haar vriendjes beweren, ondanks het feit dat het uit hetzelfde onderzoek komt, wil ik dit keer graag wat meer focussen op de centrale vraag: zijn klanten (deels) verantwoordelijk voor de misstanden in de prostitutie zoals mensenhandel?
Want volgens Renate van der Zee blijft het aantrekkelijk voor criminelen om vrouwen uit te buiten dankzij de 'mannen die seks kopen'. Natuurlijk stelt ze hierbij wederom sekswerkers als de slachtoffers voor die niet voor zichzelf op kunnen komen, ondanks het feit dat een paar honderd sekswerkers recentelijk nog voor zichzelf opstonden tijdens het protest in Amsterdam. En ondanks het feit dat 414 van hen een petitie ondertekende terwijl er slechts 290 ramen zijn op de Wallen. En ondanks het feit dat uitgebreid onderzoek van het Ministerie van Veiligheid en Justitie geen enkel geval van mensenhandel kon ontdekken tijdens hun onderzoek, en concludeerde dat als er misstanden plaats vinden, dat die voornamelijk in de illegale prostitutie voor zullen komen.
Maar Renate van der Zee probeert dat allemaal te ontwijken door bijv. te twijfelen of achter al die maskers wel echte sekswerkers schuil gingen. Belachelijk natuurlijk, aangezien zelfs de burgemeester van Amsterdam dit niet betwijfelde. Maar dit is allemaal onderdeel van Renate van der Zee haar poging om ons als slachtoffers neer te zetten, en door te ontkennen dat de meeste sekswerkers geen slachtoffers zijn, alleen maar zodat zij de klanten neer kan zetten als de zogenaamde slechteriken.
Maar even terug naar de vraag. Renate vraag zich af, of stelt eigenlijk, dat 'mannen die seks kopen' verantwoordelijk zijn voor mensenhandel. Alsof er geen vrouwen zouden bestaan die voor seks betalen, en alsof er geen mannelijke sekswerkers zijn, en alsof er geen mannelijke slachtoffers van mensenhandel zijn. Maar dat helpt natuurlijk niet voor haar verhaaltje.
Maar de vraag valt eigenlijk vrij simpel te beantwoorden. Nee, mannen die seks kopen zijn niet verantwoordelijk voor mensenhandel. De enige verantwoordelijke zijn de mensenhandelaren zelf. En laten we ook niet vergeten dat mensenhandel lang niet alleen voorkomt in de prostitutie branche, maar ook in vele andere branches zoals o.a. de tuinbouw en bij au-pairs. Dus hoe kunnen 'mannen die seks kopen' nu verantwoordelijk zijn voor al die slachtoffers in de tuinbouw, of al die andere branches?
Kortom, dit is complete onzin. Ten eerste, mensenhandel komt niet alleen maar voor in de prostitutie, maar ook in veel andere branches, en bovendien betalen niet alleen mannen voor seks maar ook vrouwen. Dus zelfs als je alle mannen die voor seks betalen weghaalt, dan bestaat mensenhandel nog steeds. Het is typerend om te zien hoe seksistisch Renate van der Zee denkt, door alleen maar mannen aan te wijzen als de boosdoeners.
Maar de echte vraag is natuurlijk, zijn de klanten verantwoordelijk? Is een consument die een dienst of een product koopt verantwoordelijk voor de misstanden in de branche? Kortom, als een klant een seksuele dienst koopt van een slachtoffer van mensenhandel, is hij dan verantwoordelijk voor de mensenhandel? Is een klant die een product of een dienst koopt verantwoordelijk voor criminaliteit, zelfs als die daar niets vanaf weet? Of ligt de schuld bij de mensenhandelaar, die mensen dwingt tot arbeid en uitbuit?
Om een voorbeeldje te geven, we weten dat er ook slachtoffers van mensenhandel zijn die worden ingezet als au-airs om op de baby te passen. Is de baby dan ook verantwoordelijk voor deze misdaad? Immers, het is door de behoefte van de baby dat deze misdaad tot stand komt, of is het dan toch gewoon de schuld van de mensenhandelaren?
Renate van der Zee wilt klanten de schuld geven van mensenhandel. Onterecht als je het mij vraagt, aangezien ook veel mensenhandel zaken juist aan het licht komen dankzij deze klanten, en sommigen zelfs slachtoffers hebben geholpen om aangifte te doen. Zelfs in de voorbeelden in de documentaire van Jojanneke kwam naar voren dat de slachtoffers daar geholpen werden om aan hun lot te ontsnappen door hun klanten. Kortom, klanten lijken eerder de oplossing dan het probleem te zijn. En dat komt ook overeen met mijn eigen ervaringen, evenals van veel van mijn collega's die ik spreek. Enorm veel klanten zijn bezorgd over onze situatie, en bieden ons vaak aan dat ze ons kunnen helpen. Sterker nog, een jaar geleden vroeg bijna iedere klant me nog of ik een pooier had, en dat ze me daarbij konden helpen. En ik ben niet de enige die dit te horen kreeg van klanten, velen van ons kregen deze vragen dagelijks, wat alleen maar aantoont hoe bezorgd en behulpzaam onze klanten willen zijn, ondanks het feit dat we hier inmiddels horens dol van worden. We zijn het zo zat om steeds gezien te worden als het slachtoffer die gered moet worden.
Mij klinkt het ook eerder alsof Renate van der Zee bijna de mensenhandelaren staat te verdedigen. Alsof ze zegt: "Die arme mensenhandelaren kunnen er toch ook niets aan doen dat ze crimineel zijn, zij zijn ook alleen maar crimineel omdat er mannen bestaan die seks willen kopen." Alsof criminelen geen verantwoordelijkheid dragen voor de misdaden die zij begaan.
Kortom, wie is er nu verantwoordelijk voor de misdaden in een branche? De criminelen? Of zijn nu ook al de consumenten verantwoordelijk? In mijn ogen zijn het toch echt de criminelen, en wellicht dat de klanten het kunnen melden, maar zij zijn niet verantwoordelijk aan de misdaad. Maar Renate van der Zee verdedigd liever criminelen door klanten te beschuldigen. In haar ogen is het door het gedrag van de klanten dat deze misdaad bestaat. Maar is dat waar? Bestaat mensenhandel alleen maar omdat klanten graag een gedwongen meisje neuken, of bestaat mensenhandel omdat er criminelen zijn die zich aangetrokken voelen tot het grote geld?
Wie is er nu verantwoordelijk voor misdaden? De consument of de crimineel? Laten we nog eens een voorbeeld nemen. We weten allemaal dat de werkomstandigheden in kledingfabrieken in India enorm slecht zijn. Sterker nog, in veel fabrieken wordt kleding geproduceerd onder dwang en door kinderarbeid. In deze fabrieken vinden dus mensenhandel en kinderarbeid plaats.
Toch kopen veel mensen de kleding uit deze fabrieken. Grote merken verkopen kleding die gemaakt is door kinderarbeid en mensenhandel. En dat is niet alleen het geval bij kleding, maar ook bijvoorbeeld bij bedrijven die smartphones maken. Sterker nog, de meeste computerchips worden gemaakt door bedrijven die ook gebruik maken van kinderarbeid. Kortom, we kopen allemaal smartphones, computers, laptops en tablets die gemaakt worden onder criminele omstandigheden.
Is de consument die een Iphone koopt nu dan ook verantwoordelijk voor deze misdaden? Of zijn dat de mensen die groot geld willen verdienen door deze misdaden te begaan? Is iemand die een Samsung tablet koopt verantwoordelijk voor kinderarbeid? Of zijn het de mensen die kinderen aan het werk zetten verantwoordelijk hiervoor? Kortom, is de persoon die een misdaad begaat de schuldige, of is het de persoon die een dergelijk product of dienst koopt? Ik weet zeker dat er mensen zijn die Apple producten kopen, die hiervan op de hoogte zijn. Of zijn het dan toch de mensen in die fabrieken die jonge kinderen aan het werk zetten hiervoor verantwoordelijk?
Renate van der Zee haar haat tegenover prostitutie gaat zó ver, dat ze liever de mensenhandelaren beschermt en de klanten de schuld geeft, dan dat ze de schuld legt bij deze criminelen. Immers, in bijna iedere branches vinden wel misdaden plaats. In de kleding branche is dat mensenhandel en kinderarbeid. In de technische branche is dit kinderarbeid. Bij de banken is het fraude. Zijn alle klanten dan hier ook ineens verantwoordelijk voor? Of zijn het de mensen die de regels overtreden om hier veel geld aan te kunnen verdienen?
Wat de mensenhandelaren aantrekt tot de prostitutie branche zijn niet die mannen zelf, maar het geld wat ze ermee kunnen verdienen. En overal waar mensen veel geld kunnen verdienen, zul je misdaden terug vinden, de prostitutie branche is daar geen uitzondering op. En hoe moet een klant van een prostituee weten dat zij een slachtoffer is? Immers, Renate van der Zee beweert toch altijd dat slachtoffers het zo goed kunnen verbergen voor de politie en onderzoekers e.d., als reden waarom zij hen nooit kunnen vinden? Dus als zelfs mensen die erin getraind zijn om het te herkennen ze niet kunnen vinden, hoe moet doorsnee consumenten het dan weten?
Maar Renate van der Zee legt veel liever de schuld bij de gemiddelde consument, dan de crimineel, waarmee ze die crimineel bescherm en de schuld neerlegt bij een consument die zich niet eens bewust is van die misdaad. Maar dit is natuurlijk geen verassing van iemand die internationaal goede contacten onderhoudt met prostitutie verbieders zoals Rachel Moran en Julie Bindel, en iemand die actief het idee steunt om klanten strafbaar te maken, zoals in het Zweedse prostitutiemodel.
Renate van der Zee probeert simpelweg de klanten zwart te maken, door hen verantwoordelijk te maken voor criminele activiteiten van mensenhandelaren, zodat zij haar geliefde Zweedse model kan krijgen. Renate van der Zee heeft in werkelijkheid helemaal niets met al die slachtoffers of die vrijwillige sekswerkers, zo doet ze zich alleen voor, zodat mensen denken dat ze een punt heeft. Maar feit is dat ze criminelen probeert te beschermen, door de klant op de laten draaien voor de misdaden die anderen begaan, terwijl ze zich niet eens bewust hiervan zijn.
Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer
