Aanstaande donderdag 9 april, zullen sekswerkers die achter de ramen werken protesteren tegen de plannen van de gemeente om meer ramen te sluiten op de Wallen. De demonstratie richt zich tegen Project 1012, die zich richt op het 'opschonen' van de Wallen van 'criminogene' activiteiten en bedrijven, zoals mensenhandel, voornamelijk door het sluiten van prostitutie ramen.
Het project dat ooit gestart werd door voormalig wethouder Lodewijk Asscher, met als excuus om gedwongen prostitutie te bestrijden, is in werkelijkheid niets meer dan een gentrification project, waarbij miljoen euro's aan vastgoed deals zijn betrokken. Politici en ambtenaren worden betaalt om waardevol vastgoed aan grote bedrijven voor veel geld te verkopen, terwijl ze het project aan het publiek verkopen als een misdaadbestrijdingsproject.

Tot dusver is de Wallen gereduceerd van 512 prostitutieramen naar slechts 395 ramen. En met het verlies van 117 ramen, is de burgemeester van Amsterdam vastbesloten om nog eens 94 ramen te sluiten, de werkplek van naar schatting zo'n 250 sekswerkers, zoals oorspronkelijk het plan was.
Politici in Amsterdam hebben dit project altijd verkocht aan het publiek als een project om de georganiseerde misdaad te bestrijden, ondanks het feit dat dit nooit gevonden werden. Geen van de beschuldigde raamexploitanten bleken criminelen te zijn, en bleken zelfs niet eens een strafblad te hebben. En in geen enkel geval werd het ooit bewezen dat ook maar één sekswerker wiens werkplek gesloten werd daar gedwongen, misbruikt of uitgebuit werd. Beweringen over mensenhandel op de Wallen van 50 tot 90% dwang (wat jarenlang gebruikt werd door politici), bleken gebaseerd te zijn op niets meer dan vermoedens en vage onderbuikgevoelens, en op geen enkel wetenschappelijk onderzoek. Dat terwijl wetenschappelijk onderzoek dat uitgevoerd werd onder sekswerkers zelf vaak werd weggezet als 'onbetrouwbaar'.

Sekswerkers zijn het slachtoffer geworden. Niet van de vermeende georganiseerde misdaad en mensenhandelaren die in grote getallen aanwezig zouden zijn, maar van het beleid, die hen dwong om hun enige legale werkplek te verlaten zonder enige compensatie.
Tot dusver zijn naar schatting zo'n 300 vrouwen hun werkplek al kwijt geraakt, en velen van hen die achterbleven zonder legale werkplek, zijn de illegale prostitutie ingestapt om het gat in hun inkomen op te vullen. Anderen zijn simpelweg verhuisd naar andere landen met minder veilige werkplekken, waardoor zij risico lopen slachtoffer te worden van mensenhandelaren. Niemand van de gemeente leek zich hier druk om te maken, waar deze vrouwen terecht zouden komen, waar ze zich eerst nog zo druk om maakte dat ze zelfs besloten hun werkplekken te sluiten. Hoe komt het dat de gemeente zulke drastische maatregelen neemt om zogenaamd vrouwen te beschermen, door hun enige legale werkplekken te sluiten, terwijl ze daarna ineens totaal geen interesse tonen wat er met deze vrouwen gebeurt?

De waarheid is dat weinig vrouwen op de Wallen zich bewust waren van wat er gaande was. Veel sekswerkers hebben wel ramen zien sluiten, maar hebben nooit begrepen waarom, aangezien de gemeente hun acties tegenover de sekswerkers nooit heeft verklaard. Sterker nog, de gemeente leek wel bewust sekswerkers in het duister te willen houden over hun plannen. Waarom? Nou, daar kun je over gissen, maar ik durf erop te wedden dat ze helemaal niet wilde dat sekswerkers erachter zouden komen wat er echt gaande was, want dat zou tot protest van de sekswerkers zelf kunnen leiden.
De meeste sekswerkers dachten dat sommige exploitanten er gewoon vanuit zichzelf mee ophielden. Sommige anderen wist zelfs niet eens dat er ramen sloten. En wellicht was het voor mij hetzelfde geweest, als ik nooit mijn Nederlandse vriend was tegen gekomen, die mij liet zien welke beweringen mensen over ons deden. Hij liet mij dingen zien en horen die weinig andere meiden meekregen, simpelweg omdat ze geen Nederlands verstaan.