De cijfers die de Nationaal Rapporteur raporteert kwamen uit 2015, en betrof 1,321 mogelijke slachtoffers van mensenhandel in Nederland. Dat is 15% minder dan het jaar ervoor, toen er 1,561 mogelijke slachtoffers waren. Ongeveer 66% van de mogelijke slachtoffers komen uit de prostitutie. In 2015 waren er 827 mogelijke slachtoffers in de prostitutie, en dat is 19% minder dan in 2014 toen het er 1,026 betrof. Kortom, minder mensen worden aangemeld als mogelijk slachtoffer in de prostitutie, bijna 20% minder zelfs.

De Nationaal Rapporteur rapporteert alleen 'mogelijke' slachtoffers. Kortom, het is niet bewezen dat mensen ook daadwerkelijk slachtoffer zijn, het betreft simpelweg mensen waarvan andere mensen (politie, KMar, controleurs, hulpverleners) een (gering) vermoeden hebben dat ze wellicht slachtoffer zouden kunnen zijn. De vraag is dan ook natuurlijk, rapporteren ze dan slechts een deel van de totale omvang van alle slachtoffers, of rapporteren ze veel mensen onterecht als mogelijk slachtoffer door de hele hype omtrent mensenhandel van het afgelopen decenium.

Interessant is bijvoorbeeld dat de grootste daling in meldingen bij de Koninklijke Marechaussee (KMar) vandaan komt. Zij melden 46% minder mogelijke slachtoffers dan het jaar daarvoor. Dat is zeker bijzonder gezien het feit dat zij voorheen verantwoordelijk waren voor een groot deel van de meldingen die binnen kwamen onder een artikel die niet vereist dat slachtoffers op enige wijze uitgebuit of gedwongen worden. Sterker nog, simpelweg iemand helpen om de grens over te steken, zonder dat er sprake is van enige vorm van uitbuiting of dwang, is al genoeg om als mensenhandel gezien te worden. Dit is overigens alleen van toepassing op mensen die in de prostitutie gaan werken. En het is vooral dit deel van 'mogelijke' slachtoffers waar een enorme afname in is te zien.

De Nationaal Rapporteur beweert dat de afname van het aantal meldingen geen reden is om aan te nemen dat er minder slachtoffers zouden zijn. Dat is best raar, want wat zij rapporteert zijn juist aannames, dus er is zeker een reden om aan te nemen dat er minder slachtoffers zijn, aangezien dat juist is wat zij rapporteert. De Nationaal Rapporteur beschuldigd de KMar en de politie ervan dat er minder aandacht en tijd zou zijn voor mensenhandel. Ik betwijfel dit, helemaal gezien het feit dat er geen enkel bewijs of aanwijzing is om deze aanname te ondersteunen, maar ook omdat de aandacht voor mensenhandel helemaal niet is afgenomen als je de media berichten leest van beide bronnen.

Maar de Nationaal Rapporteur beweert dat dit allemaal te maken heeft met de grote stroom immigranten waar Europa momenteel mee te maken heeft uit oorlogsgebieden. Volgens haar neemt de aandacht voor mensenhandel af doordat men zich nu meer focust op mensensmokkel. Dat is vreemd, aangezien de grenscontroles door deze crisis juist is toegenomen, waardoor men dus ook meer mogelijke slachtoffers van mensenhandel zou moeten tegenkomen, en niet minder. Immers, als je meer controleert aan de grens, is de kans ook groter dat je iets vindt. Dus er zit een groot gapend gat in haar logica om de daling in haar eigen cijfers te verklaren.
Het is aannemelijker dat de Nationaal Rapporteur dit echt gelooft doordat ze enorm aan tunnelvisie leidt. Of ze weet dat haar redenatie niet klopt, maar beweert het simpelweg in de hoop dat ze nog steeds voldoende geld ontvangt van de overheid om haar werk voort te kunnen zetten. Immers, als het probleem kleiner wordt, kan dit ook invloed hebben op het budget wat de overheid er aan wilt besteden.

Voor degene die graag willen weten hoeveel procent prostituees er nu mogelijk gedwongen of uitgebuit worden. Aangezien het 827 mogelijke slachtoffers betreft uit de prostitutie, en de totale branche in Nederland geschat wordt op 20.000 (sommige beweren zelfs 25.000 of 30.000), zou dit neerkomen op 4,1% of minder. Dit is een behoorlijk groot verschil met de cijfers die de Nederlandse media domineren, waarin (opvallend genoeg) vaak officieren van justitie en politici vele hogere percentages beweren (7%, 50%, 90%, 95% etc.), ondanks het feit dat hier geen schrijntje bewijs of zelfs maar enige aanwijzing voor is dat het zo hoog zou liggen. Al deze cijfers zijn dan ook puur gebaseerd op natte vingerwerk, zonder enige vorm van onderzoek.

Weinig slachtoffers in de prostitutie in Amsterdam

In Amsterdam werken naar schatting 6,750 sekswerkers, wat betekent dat Amsterdam meer dan een kwart van de hele prostitutie branche vertegenwoordigd in Nederland. Amsterdam is natuurlijk ook bekend van de wereldberoemde Wallen, ondanks het feit dat dit slechts een klein deel is van de prostitutie branche in Amsterdam. Er werken ongeveer 1.000 sekswerkers achter de ramen in Amsterdam, waarvan ongeveer 600 op de Wallen, waarvan ik er één ben.

Dus je zult wellicht denken dat er een behoorlijke hoeveelheid slachtoffers uit Amsterdam zou komen, gezien het feit dat het meer dan een kwart van de branche vertegenwoordigd. Het zal je dan ook waarschijnlijk verrassen dat er slechts 102 mogelijke slachtoffers in Amsterdam gerapporteerd werden volgens cijfers van de gemeente zelf. Dit komt dus neer op ongeveer 1,5% van alle sekswerkers in Amsterdam.

Net als bij de cijfers van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel, betreffen deze 'mogelijke' slachtoffers dus slechts vermoedens. Kortom, alleen maar omdat een agent of een gemeente controleur denkt dat iemand misschien een slachtoffer zou kunnen zijn, maakt het nog niet waar. Helemaal gezien het feit dat prostituees vaak in de media als slachtoffers worden afgeschilderd, terwijl dat in de realiteit bij velen niet het geval is (ik spreek uit eigen ervaring). Dus wat interessant is, is om het aantal 'mogelijke' slachtoffers te vergelijken met het daadwerkelijke aantal slachtoffers wat jaarlijks aangifte doet in Amsterdam. In 2015 waren dat 33 slachtoffers, wat bijna hetzelfde is als het jaar ervoor (29 in 2014) en het jaar daarvoor (32 in 2013). Kortom, best een stuk lager dan het aantal mensen wat wordt aangemeld als mogelijk slachtoffer.

En voor de mensen die denken dat de Nationaal Rapporteur best een punt zou kunnen hebben omtrent eventuele verminderde aandacht voor mensenhandel. Of dat wellicht de politie en prostitutie controleurs er te weinig aan zouden doen om het te kunnen ontdekken. Op raamprostitutie wordt door gemeente controleurs alleen al 1321 keer per jaar gecontroleerd (ze vermelden het per locaties, dat betrof 436 maal op 130 locaties, maar er zijn 394 ramen, dus moest ik het één en ander terug rekenen). Daar bovenop komt nog eens de 545 keren dat de politie de raamprostitutie controleert, plus nog eens 75 keer controles van de GGD. En dan heb ik het alleen nog maar over de raamprostitutie in Amsterdam, en niet de overige vormen. De 18 seksclubs in Amsterdam werden bijvoorbeeld 93 keer gecontroleerd. En daar komt ook nog de 2196 contacten die het P&G292 (Prostitutie en Gezondheids Centrum in Amsterdam) had, die ook mogelijke slachtoffers meldt aan de politie, met prostituees in Amsterdam.

Als we die cijfers even vergelijken met jaar daarvoor, met het aantal controles van de politie en gemeentecontroleurs, zien we weinig verandering. In 2014 bijvoorbeeld waren er 1765 controles van de politie en gemeente controleurs, dus dat is zelfs nog minder dan in 2015. Kortom, de conclusie van de Nationaal Rapporteur dat er minder aandacht zou zijn voor mensenhandel lijkt niet te worden ondersteund door de cijfers uit Amsterdam. Sterker nog, er lijkt zelfs iets meer aandacht nog voor te zijn. Dit is zeker interessant gezien het feit dat Amsterdam een kwart van de branche in Nederland vertegenwoordigd. 

Zoals je dus kunt zien zijn de cijfers van mensenhandel in de prostitutie in Amsterdam aan de lage kant, ondanks het feit dat er veel controle op is van de overheid, en ondanks het feit dat Amsterdam meer dan 25% van de branche vertegenwoordigd. De cijfers en percentages die sommige politici, zoals bijvoorbeeld Lodewijk Asscher of Eberhard van der Laan, of zelfs Officieren van Justitie zoals Jolanda de Boer of Werner ten Kate noemen, zijn dus complete onzin. Als je gewoon naar de feiten kijkt, kun je duidelijk een verborgen agenda zien. Politici zoals Asscher en Van der Laan bijvoorbeeld beweren dit soort onzin vooral omdat ze ramen willen sluiten. En helaas zijn Officieren van Justitie zoals Ten Kate en De Boer gewoon erg tegen het idee van gelegaliseerde prostitutie.

Dit verklaart ook waarom de cijfers die ze noemen altijd anders zijn. Men beweerde bijvoorbeeld eerst in Amsterdam dat meer dan de helft van de prostituees gedwongen werd, later werd dat ineens 'iedere dag 400', wat al best een groot verschil is. Maar die cijfers liggen nog niet eens in de buurt van wat er daadwerkelijk gemeld wordt, namelijk eerder rond de 100 stuks maximaal, aangezien er slechts 33 echt aangiften hebben gedaan en vermoedens ook onterecht kunnen zijn. Ze gebruiken ook steeds andere cijfers, wat op zich al een reden is om daaraan te twijfelen, want als één percentage weerlegd is, moeten ze weer overgaan op andere cijfers die nog niet weerlegd zijn. Zeker in Amsterdam zijn de beweringen die ze doen interessant, omdat ze dus zelf cijfers presenteren in officiële documenten die compleet afwijken van wat ze zelf roepen.

En als je me niet gelooft. Klik dan gewoon op de links in dit artikel, dan wordt je direct doorverwezen naar de cijfers van de Nationaal Rapporteur en de gemeente Amsterdam zelf.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer