"Iedere dag worden er in Amsterdam 400 vrouwen commercieel verkracht", dat zijn de woorden van burgemeester Eberhard van der Laan die hij gebruikt om Project 1012 te verdedigen. Project 1012 heeft als doel het aantal raambordelen op de Wallen met 40% te reduceren. Het cijfer dat hij gebruikt is echter gebaseerd op alle sekswerkers in Amsterdam, en dus niet alleen de sekswerkers op de Wallen. In totaal zijn er naar schatting zo'n 4000 sekswerkers in Amsterdam, waarvan zo'n 600 op de Wallen zelf werken, dus een klein deel van zo'n 15% van het totaal. Hij gebruikt een onderzoek gedaan onder 94 sekswerkers van 5 jaar terug, waarin 9 vrouwen aangaven gedwongen te werken (resulterend in 10% van het totaal), en beweerde daar vervolgens mee dat 400 vrouwen gedwongen in de prostitutie in Amsterdam werken. Kortom, hij verdedigd zijn project wat betrekking heeft op 600 vrouwen, door een schimmige rekenformule los te laten op het totaal van 4000 sekswerkers, om op die manier het aantal slachtoffers zo hoog mogelijk te krijgen om zijn Project 1012 te rechtvaardigen.

Wat de burgemeester echter achterwege laat, zijn de officiële cijfers van mensenhandel in de prostitutie die ieder jaar gepresenteerd worden. Want volgens de officiële telling waren er vorig jaar 38 vermoedelijke slachtoffers van mensenhandel in de Amsterdamse seksindustrie, en niet 400 zoals de burgemeester beweert. Deze cijfers zijn niet zomaar afkomstig van een kleinschalig onderzoek onder nog minder dan 100 sekswerkers, zoals het onderzoek wat de burgemeester gebruikt om zijn valse beweringen mee te doen. Maar deze cijfers zijn afkomstig van alle officiële autoriteiten en organisaties op het gebied van mensenhandel in Nederland. Deze cijfers worden ieder jaar verzameld door CoMensha, de officiële organisatie in Nederland die alle data verzameld over mensenhandel, die daar ieder jaar een rapport van uit brengt.

Autoriteiten die hun meldingen doorsturen aan CoMensha zijn de officiële autoriteiten zoals de politie, de KMar, het Openbaar Ministerie, alsmede vele anti-mensenhandel organisaties en opvangplekken voor slachtoffers. En om de drempel te verlagen om dingen te melden, is er geen enkel bewijs voor nodig dat iemand slachtoffer zou zijn, alleen een (gering) vermoeden is genoeg om een 'vermoedelijk' slachtoffer te melden voor autoriteiten en organisaties. Dit maakt het dan ook makkelijker voor CoMensha om een compleet beeld te krijgen over alle mogelijke slachtoffers, en niet alleen degene die durven toe te geven dat ze slachtoffer zijn, maar dus ook de mensen waar men alleen vermoedens van heeft. Kortom, deze cijfers bevatten zowel echte slachtoffers, alsmede de meest geringe vermoedens.

De 38 vermoedelijke slachtoffers zijn slechts een kleine fractie van het totaal aantal sekswerkers in Amsterdam. Sterker nog, 38 slachtoffers zouden nog minder dan 1% van alle sekswerkers in Amsterdam zijn, ondanks het feit dat ieder slachtoffer er 1 teveel zou zijn. Ook het jaar daarvoor, in 2013, kwam het aantal vermoedelijke slachtoffers nog niet eens in de buurt van de 400 die de burgemeester beweerde. In 2013 werden er in totaal 48 vermoedelijke slachtoffers van mensenhandel in de Amsterdam prostitutie sector vermeld.

Nu kun je je af vragen of deze cijfers wel betrouwbaar zijn, maar aan de andere kant, waarom zouden ze dat niet zijn? Ze komen immers van o.a. de politie, het OM, anti-mensenhandel organisaties. Allemaal organisaties en autoriteiten die in het verleden veel hogere percentages hebben geroepen, gebaseerd op gebakken lucht. Zo beweerde een rapport van de politie bijvoorbeeld ooit eens dat het 50 tot 90% zou zijn, maar dit was alleen gebaseerd op het nattevingerwerk van 6 agenten, en niet op enig onderzoek of individuele gevallen of zaken. En bovendien, als die bewering terecht zou zijn, waar blijven dan al die meldingen, als men niet eens meer dan 50 vermoedens per jaar kan vinden, terwijl zij beweren dat het 50% van alle sekswerkers zouden moeten zijn?

Zelfs al zouden alle vermoedelijke slachtoffers in Amsterdam alleen maar van de Wallen afkomstig zijn, dan is het nog steeds slechts 6% in 2014 en 8% in 2013. Maar dat is ervan uitgaande dat alle 38 vermoedelijke slachtoffers allemaal gewerkt zouden hebben op de Wallen. Dat is erg onwaarschijnlijk, aangezien bijvoorbeeld 2 van deze 38 slachtoffers man waren, terwijl er geen mannen op de Wallen werken. En 4 waren minderjarig, terwijl de politie al herhaaldelijk heeft bevestigd dat minderjarigen al jaren niet meer voorkomen op de Wallen. Ik heb zelfs van goed ingelichte bronnen begrepen dat het aantal vermoedelijke slachtoffers op de Wallen afgelopen jaar slechts 6 of 7 stuks waren.

Je zou natuurlijk kunnen denken dat de politie wellicht niet alles bij kan houden, maar ook dat is twijfelachtig. Sterker nog, in 2013 werden raamprostituees alleen al 2535 keer gecontroleerd. Dat terwijl er maar 400 ramen zijn in Amsterdam, wat betekent dat ieder raam minstens 6 keer per jaar wordt gecontroleerd, gemiddeld iedere 2 maanden dus. Die 6 keer per jaar is overigens ook het minimum aantal keren dat raamprostitutie gecontroleerd dient te worden, volgens richtlijnen van de gemeente. En ondanks al die controles, hebben ze nog niet eens 50 sekswerkers in heel Amsterdam kunnen vinden, waarvan ze ook maar een licht vermoeden hadden dat ze wellicht slachtoffer zouden kunnen zijn.

Dit is natuurlijk een heel ander beeld dan dat de burgemeester schept over prostitutie, en in het bijzonder de Wallen. En dat komt omdat de burgemeester de sluiting van ramen, en Project 1012 in zijn geheeld, als 'crime fighting' project probeert te verkopen, terwijl het in realiteit niets meer is dan een vastgoedproject waarvan de sekswerkers het slachtoffer worden. Immers, als het grote publiek en de journalisten er achter zouden komen dat Project 1012 niets meer is dan een vastgoedproject, die gemeente ambtenaren rijk maakt, terwijl kwetsbare vrouwen zonder pardon zonder werk op straat komen staan, zou dit kunnen leiden tot hevig protest. Immers beweert de burgemeester prostituees te redden, en niet het verder in gevaar te brengen, zoals dat in werkelijkheid het geval is. Maar de burgemeester moet zijn vastgoedproject kunnen rechtvaardigen, en dus komt hij met loze beweringen van gedwongen prostitutie, waarbij hij verzonnen getallen gebruikt om het grote publiek en de media te misleiden.

Toen ik met 200 van mijn collega's gingen demonstreren tegen de sluitingen van onze ramen, en we eisten dat er ook meer ramen weer geopend werden, vertelde hij ons dat we hem moesten vertrouwen en dat er minder ramen gesloten zouden gaan worden. Het eerste wat hij echter deed na de demonstratie, was 18 ramen sluiten die niet gepland stonden om gesloten te worden. Dat is dus niet minder sluiten, maar juist méér, aangezien de rest nog steeds gewoon gepland staat om gesloten te worden. Ondertussen bleef de burgemeester op zoek naar een investeerder voor zijn project op prostitutiepanden op te kopen, aangezien de gemeenteraad geen extra geld hiervoor meer beschikbaar wou stellen.

Uiteindelijk vond hij Syntrus Achmea bereid om te investeren in Project 1012. Maar Syntrus Achmea zou alleen investeren als ze elders in de stad een ander groot vastgoedproject mochten starten. Of was het toch andersom? Dat de burgemeester Syntrus Achmea een vastgoedproject weigerde, indien ze niet mee zouden doen met Project 1012? Kortom, de burgemeester chanteerde Syntrus Achmea om mee te doen met Project 1012, terwijl hun interesse eigenlijk lag in een ander vastgoedproject elders in de stad. Maar de burgemeester was haastig op zoek naar een investeerder voor dit desastreuze project, dus had hij weinig keus of anders zou hij Project 1012 niet meer af kunnen ronden.

Een investeerder op deze manier dwingen om te investeren is overigens niet volgens de regels. Het gaat zelfs tegen alle bestuurlijke regels in. Maar de gemeenteraad heeft niet de ballen om de burgemeester hier op aan te vallen. Zij zijn te druk bezig hun eigen gezicht te redden, terwijl de burgemeester op agressieve wijze Project 1012 af probeert te ronden voordat zijn tijd als burgemeester er volgend jaar op zit. Ondertussen blijft hij bezit dit project verkopen met allerlei valse voorwendselen, waarbij hij de daadwerkelijke feiten achterwege laat, zoals het feit dat het afgelopen jaar om 38 vermoedelijke slachtoffers ging en niet 400 zoals hij beweert!

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer