Vaak als men praat over mensenhandel in de prostitutie, geeft men als reden waarom zo weinig meiden aangifte doen, dat de meiden bang zijn voor de pooiers. Dat is echter niet helemaal waar. Uiteraard zullen er gevallen zijn waarin de mensenhandelaar zo'n sterke invloed heeft over het slachtoffer, dat het slachtoffer bang is om aangifte te doen, dit zijn echter vooral de gevallen waarin er sprake is van gedwongen prostitutie.

Maar het merendeel van de mensenhandel zaken bestaat helemaal niet uit gedwongen prostitutie. Gedwongen prostitutie is bij lange na niet zo'n groot probleem als dat mensen denken. Al die hoge cijfers over mensenhandel komen maar bij één ding vandaan, en dat is van meiden die uitgebuit worden. Dat zijn dus meiden die niet gedwongen worden om in de prostitutie te werken, zoals zo veel mensen denken. Dit zijn meiden die dit werk vrijwillig willen doen, om veel geld te verdienen in de hoop op een beter leven. Niet dat hun leven nu zo vreselijk was, maar simpelweg omdat ze meer geld willen hebben dan dat ze tot nu toe konden verdienen.

Vaak noemen mensen die gedwongen door economische omstandigheden, en gebruiken ze deze redenering vooral bij dames uit Oost-Europa, meiden uit Roemenië zoals ikzelf, Bulgarije of Hongarije. Mensen die dit argument gebruiken proberen ook altijd om het te doen klinken alsof wij geen andere opties hadden. Maar laten we eerlijk zijn, er zijn genoeg opties, en in plaats van prostitutie als het 'probleem' te zien, probeer het eens als een oplossing te zien tegen armoede.
Maar, meiden zijn helemaal niet gedwongen door economische omstandigheden. De meeste meiden hadden een prima leven in hun thuisland. Het probleem is alleen dat ze gewoon meer willen, ze willen niet een normaal leventje leiden, ze willen een classy lifestyle, ze willen meer, meer geld. En simpelweg de makkelijkste manier om dat voor elkaar te krijgen is met prostitutie. Er is geen beroep ter wereld waar de eisen zo laag zijn, om zoveel geld te kunnen verdienen, en dat is precies de reden waarom zo veel meiden vanuit Oost-Europa hier naartoe komen om dit beroep te doen.

Het probleem is echter, zoals ik al eerder heb verteld, dat de levensstandaard tussen Oost- en West-Europa behoorlijk veel verschilt. In Oost-Europa kun je prima leven van het salaris wat je daar verdient, maar in vergelijking met West-Europa valt het in het niets. Dus als meiden beslissen om naar West-Europa te komen om in de prostitutie te werken, hebben ze een probleem. Een geld probleem, maar ook een taalprobleem en een immigratie probleem.
Hoe kom je van een arm land naar een rijk land als je niet genoeg geld hiervoor hebt? Hoe zorg je voor een verblijfplaats als je de taal niet spreekt? Helemaal als je na gaat dat veel huiseigenaren enorm terughoudend zijn om hun huis te verhuren aan een prostituee, ondanks het feit dat het gewoon een legaal beroep hier is. En hoe regel je al het papierwerk zonder een expert te zijn in het bureaucratische Nederlandse systeem?

Bij gewone immigratie processen worden deze dingen vaak geregeld door het bedrijf dat hun inhuurt om hier te komen werken. Zij zorgen dan voor huisvesting, helpen je met het papierwerk, geven je evt. een voorschot op je salaris. Maar aangezien bijv. raamprostituees zelfstandig ondernemers zijn, is er niemand die dit soort zaken voor hen regelt. En dit is dus waar de mensenhandelaren in het verhaal komen. De meeste meiden zien hen echter niet als mensenhandelaren, en waarom zouden ze? Deze mensenhandelaren zijn eigenlijk niets meer dan uitzendbureau's die de meiden helpen met een financieel voorschot, zodat ze genoeg geld hebben om hier alles op te zetten, ze helpen ze de reis te regelen, huisvesting, zelfs het papierwerk. En in ruil daarvoor vragen ze betaling. Soms is dit een vast bedrag, soms is dit simpelweg de onkostenvergoeding met een klein extra bedrag voor hun diensten, en soms is dit een 50/50 deal.

De 50/50 deal is de meest voorkomende. De deal is eigenlijk heel erg simpel. Zij regelen alles voor je, en jij betaalt gedurende je verblijf hier 50% van jouw inkomen voor hun diensten. Sommige mensen noemen dit crimineel, voor de wet heet dit mensenhandel. Toch, grappig genoeg, zijn er veel mensen in dit land die precies dezelfde deal maken voor hun baan, en is dit ineens compleet legaal. Dan heten deze mensenhandelaren ineens een uitzendbureau, waar Nederland er velen van heeft met Randstad Uitzendbureau als één van de grootste voorbeelden. Deze uitzendbureau's helpen je een baan te vinden, sommige uitzendbureau's helpen je zelfs met de immigratie, en ongeveer 50% van het salaris gaat naar het uitzendbureau toe. Mijn vriendje heeft hier ook ervaring mee, net zoals vele jonge mensen denk ik. Jarenlang heeft hij via een uitzendbureau gewerkt. Het bedrijf waar hij bij werkte betaalde 50% van zijn salaris aan het uitzendbureau, en de andere 50% ging naar hem zelf toe. Waarom krijgt hij slechts 50% van wat het bedrijf voor hem betaalt? Omdat de rest dus naar het uitzendbureau gaat. Is dit nu zo verschillend van die 50/50 deal die vele meiden doen om hier te komen werken?

Dus er is een reden waarom de meiden de noodzaak niet zien om hiermee naar de politie te gaan. Waarom zouden ze immers aangifte willen doen tegen de mensen die hen hebben geholpen? Wat heeft de overheid en de politie gedaan om hen te helpen? Wat voor hulp hebben ze ooit van hen ontvangen? Helemaal niets!
Dus waarom zouden ze problemen willen veroorzaken voor de mensen die hen hebben geholpen? Helemaal als je bedenkt dat er geen andere opties zijn? De overheid helpt ons niet, maar deze mensen wel. Ja, dan betaal je dus 50% van je inkomen aan hun, maar aangezien de overheid geen andere mogelijkheden biedt, wat voor keus heb je dan? Bovendien, uitzendbureau's doen exact hetzelfde, dus waarom is het hier ineens illegaal? Alleen omdat het om prostitutie gaat?

Maar zelfs als er wel problemen zijn, is de politie niet erg behulpzaam. Recent ben ik een meid tegen gekomen die problemen had en mijn hulp inriep. Ze werkte hier reeds enkele maanden toen er op een dag een man langs haar raam kwam, hij eiste dat zij hem zou betalen. Eerst dacht ze dat hij een grap maakte en wuifde hem weg. Maar hij bleef maar terug komen, en hij begon haar ook te bedrijven. Hij bedreigde haar keel door te snijden als zij hem niet zou betalen. Dus belde ze de politie op. Slim, toch?
Ze wachtte tot de politie erbij was, en de man bleef bij haar raam staan. Toen de politie er eenmaal was gingen ze met haar in haar kamer om te praten over wat er aan de hand was. En wat gebeurde er toen? De politie nam het meisje mee, en liet de man gewoon gaan. Ze namen het meisje mee naar een opvangplaats voor slachtoffers en sloten haar daar 3 dagen lang op! Is dit hoe we tegenwoordig mensenhandel en pooiers bestrijden? Door de slachtoffers op te sluiten? En het ergste van alles is dat ze de pooier gewoon hebben laten lopen!

Na 3 dagen werd ze vrijgelaten uit de opvang, en wou ze weer terug naar haar werk gaan. Dat was echter makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn raamexploitant moest haar weigeren. Ze was nu immers officieel een slachtoffer van mensenhandel, en als mijn exploitant aan haar een raam verhuurde, dan zou mijn exploitant de vergunning kunnen kwijtraken.
Zonder een werkplek en daarom zonder inkomen, had het meisje hulp nodig. Dus belde de raamexploitant mij op om mij om hulp te vragen. Samen met haar ben ik toen op zoek gegaan naar een oplossing via verschillende van mijn contacten. Uiteindelijk wist één van mijn goede contacten haar te helpen, door wat politieke druk op de zaak uit te oefenen, waarop mijn raamexploitant een brief ontving waarin stond dat hij haar gewoon een raam kon verhuren, zonder het risico zijn vergunning kwijt te raken.

Dus nog even in het kort. Een meid is in de problemen. Een pooier eist geld. Wie moet hier gestraft worden en wie moet hier geholpen worden? Je zou toch zeggen de meid, toch? Toch is het enige wat er gebeurde, is dat de meid in de problemen kwam, dankzij de politie, en de pooier kwam er zonder kleerscheuren vanaf.
Het meisje vertelde me nadien dat ze al twijfelde of ze de politie wel in moest schakelen. 'Ik kom er vast mee in de problemen', zei ze tegen me. En helaas had ze daar compleet gelijk in. En dit is exact één van de redenen waarom meiden de politie er liever niet bij hebben, want ze doen gewoon niets, behalve jouw in de problemen helpen in plaats van de pooier!

Begrijpelijk kon het meisje de zaak niet laten rusten. En waarom zou ze? Zij was niet de crimineel, zij was het slachtoffer, toch sloten ze haar voor 3 dagen op en niet hem! Dus stapte ze wederom naar de politie toe om aangifte te doen tegen de pooier. Goed, toch?
Dat dacht je! Eenmaal op het politiebureau vertelde de agent haar, dat als ze aangifte wou doen tegen deze man, dat ze zou moeten stoppen met dit werk. Met andere woorden, ze kan geen aangifte doen tegen deze pooier als ze in de prostitutie blijft werken. Blijkbaar is er één of andere domme regel waarin staat dat als je aangifte wilt doen tegen een pooier in een zaak die minder dan 3 maanden terug speelde, dat je dan dit beroep niet meer mag doen voor die periode. Kortom, het is dus of 3 maanden wachten voordat ze aangifte kan doen, waarin de pooier tijd heeft om de benen te nemen, en al het bewijs weggewerkt kan worden, or je moet stoppen met werken om achter hem aan te gaan.
Ik denk dat het vanzelfsprekend is dat weinig mensen aangifte zouden doen als ze hun baan daardoor kwijt raken. Natuurlijk bied de politie je wel van alles aan als je wilt stoppen met werken. Ze bieden je een verblijfplaats aan (vermoedelijk een opvang plaats voor slachtoffers), maar daar wilt ze niet naar terug, daar komt ze net vandaan! En laten we eerlijk zijn, hoeveel mensen zouden hier hun huis verlaten alleen om een crimineel achter de tralies te krijgen? Helemaal als ze je bij zo'n 'opvang' opsluiten alsof jij een crimineel bent.
Maar je appartement van 1500 euro per maand betalen zonder beroep is onmogelijk, zelfs al krijg je geld van de overheid is dat niet voldoende. Bovendien, stoppen met werken betekend dat ze geen geld kan sparen, wat dus het hele doel van dit werk was, waardoor ze haar plannen dus uit moet stellen. Dus uiteraard weigerde ze dat, wat betekent dat ze dus geen aangifte kan doen tegen hem op dit moment.

En nu zijn er nog steeds mensen die zich afvragen waarom meiden geen aangifte doen tegen hun pooier? Wat voor wereld leven we in, waarin slachtoffers opgesloten worden en de daders gewoon met rust worden gelaten? Waarin slachtoffers geen aangifte kunnen doen, tenzij ze stoppen met werken? Waarin de politie je niet wilt helpen om de daders te pakken?
Het is zo vreemd, helemaal als je je bedenkt dat er zo'n hetze is omtrent mensenhandel, en de maatregelen die politici allemaal nemen om ervoor te zorgen dat politie dit harder kan bestrijden. Ik bedoel, neem nu bijvoorbeeld dat nieuwe plan om klanten van slachtoffers te vervolgen. Ik heb hierover met Tweede Kamerleden gesproken. Zij verzekerde mij dat deze nieuwe wet alleen van toepassing is op verdachte omstandigheden, waardoor automatisch (volgens hun) legale plekken niet onder vallen, zoals bijvoorbeeld de Wallen in Amsterdam, aangezien dat legaal is en daardoor niet een verdachte omstandigheid is. Volgens hen is deze wet alleen van toepassing op erg verdachte omstandigheden, en aangezien je er als klant vanuit mag gaan dat een meid op de Wallen goed zit, is dat volgens hun niet een verdachte omstandigheid.
Ik wil het nog wel eens in de realiteit zien, want het zou niet de eerste keer zijn dat een wet anders uitpakt dan dat de beleidsmakers voor ogen hadden.

Maar neem nu zo'n zaak als deze. Een klant gaat naar een meid die onder verdachte omstandigheden werkt. Hij weet dat zij een slachtoffer is, en meldt dit bij de politie. De politie kan echter niets doen totdat de meid zelf aangifte doet. En we weten allemaal dat zij de politie niet vertrouwd (zie het verhaal hierboven waarom). Maar laten we er nu eens vanuit gaan dat ze de politie wel vertrouwd, en wel aangifte wilt doen. Dan zou de politie haar moeten vertellen dat ze 3 maanden lang niet mag werken als ze aangifte wilt doen, wat voor haar een reden is om geen aangifte te doen, waardoor er dus uiteindelijk niets mee gebeurd.
Kortom, helpt deze nieuwe wet mensenhandel te bestrijden? Nee! Red het meiden? Nee! Doet het überhaupt iets? Nou, eigenlijk niet zo veel. Sterker nog, de beleidsmakers zelf hebben al toegegeven dat deze wet slechts op een zeer beperkt aantal mensen van toepassing zal zijn. Toch is de impact van deze nieuwe wet enorm, aangezien het enorm veel klanten afschrikt, dat het eindresultaat voor zowel vrijwillige sekswerkers als voor slachtoffers alleen maar negatief is. Op geen enkel punt helpt deze nieuwe wet de slachtoffers van mensenhandel. Het enige wat deze nieuwe wet doet, is een hoop klanten weg jagen, onze industrie beschadigen en ons inkomen negatief beïnvloeden. En voor wie, voor wat? Voor een handjevol klanten per jaar? Als we het al kunnen bewijzen! Want zelfs die paar zaken per jaar waar we het dan over hebben, moesten ook de beleidsmakers bekennen, zullen heel erg lastig worden om te bewijzen.

Dus wat gaat deze nieuwe wet doen? Eigenlijk niets. De paar zaken per jaar waarop deze wet van toepassing is zijn verwaarloosbaar, en bovendien moeilijk te bewijzen in de rechtszaal, om überhaupt effect te hebben. De wet bestrijdt bovendien mensenhandel niet. Maar nog belangrijker is, dat deze nieuwe wet helemaal niet helpt, zolang andere wetten meiden weerhouden om aangifte te doen tegen hun pooier.
Waarom gooien ze deze nieuwe wet niet in de prullenbak, die toch nauwelijks effect heeft, en alleen grote groepen klanten weg jaagt, en waarom gaan ze zich niet eens richten op het helpen van de slachtoffers, in plaats van meer meiden in de problemen te brengen? Waarom doen ze niets iets aan de politie die slachtoffers ervan weerhouden om aangifte te doen? Waarom doen ze niets aan het opsluiten van slachtoffers in plaats van pooiers?
Ik weet wel waarom. Omdat pooiers opsluiten de prostitutie niet bestrijd, maar klanten strafbaar stellen wel. Het is ze helemaal niet te doen om de slachtoffers, ze willen gewoon minder prostitutie. Als ze zich echt zo druk zouden maken om al die slachtoffers, dan zouden ze niet achter de klanten aan gaan zitten, maar achter de pooiers. De klanten zijn niet de pooiers, dat zijn de mensenhandelaren. Arresteer hun, en niet onze klanten of de meiden zelf!

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer