Sommigen van jullie kennen mij wellicht al via Twitter or via mijn vriend Mark van der Beer, sommigen van jullie wellicht niet. Ik ben Felicia Anna, een 27 jarige prostituee uit Roemenië werkzaam in het hart van de Wallen in Amsterdam. Ik werk hier nu inmiddels 4 jaar, ongedwongen, on-uitgebuit en compleet uit vrije wil. Ik ken veel meiden op de Wallen, of omdat we uit hetzelfde land komen (iets dat direct een band vormt met iemand anders), of omdat we voor dezelfde raamexploitant werken (of kantoor zoals wij het noemen), of omdat we gewoon vriendinnen zijn.

Voordat ik in contact kwam met mijn vriend, had ik geen idee van de verhalen, heksenjacht en simpelweg verkeerde feiten die er bestaan over mijn werkplek (De Wallen in Amsterdam), prostitutie in Nederland en prostitutie in het algemeen. Sterker nog, de meeste meiden hebben geen idee wat er gaande is, wat mensen over hen zeggen, of wat er überhaupt in dit land gebeurd. Dat is omdat simpelweg de meeste meiden geen Nederlands spreken, ze niet in het debat betrokken worden, en niemand hen iets vraagt of zelfs maar met ons praat. Met andere woorden, de meeste prostituees praten niet, niet omdat ze bang zijn voor een pooier, of omdat wat mensen zeggen waar is, maar simpelweg omdat ze geen idee hebben wat er gezegd wordt.

Ongeveer 4 jaar geleden kwam ik naar dit land om hier in Nederland te werken als prostituee. Ik wist wat ik hier kwam doen, was niet voorgelogen, dat ik een danseres zou gaan worden, of in een restaurant zou gaan werken, of als model of zoiets. Mij was simpelweg de waarheid verteld, dat ik hier zou gaan werken als prostituee, in een land waar prostitutie legaal is en een eerlijk beroep is. Niemand heeft me hiertoe gedwongen, niemand heeft tegen me gelogen over wat ik hier zou gaan doen, en niemand heeft me uitgebuit. Maar om naar Nederland toe te komen, alle papieren op orde te krijgen, een werkplek te krijgen, een plek om te wonen te vinden, krijg je dat simpelweg niet voor elkaar zonder hulp.
De mensen die mij hebben geholpen waren een stel, zij werkte al 7 jaar als prostituee in Nederland, en hij was haar vriendje. Zij hebben me geholpen om hier naar Nederland toe te komen, zij hebben de vliegtickets voor me betaald, zijn verhuisd naar een nieuwe appartement zodat ik bij hun kon verblijven, hebben mij geholpen met de registraties in dit land, hebben me geholpen om een werkplek te vinden, om de papieren op orde te krijgen die ik nodig had voor mijn werk, de huur betaalt voor mijn werkplek etc. Ik wist vanaf het begin dat ze dit voor mij zouden betalen, en dat ik hen daar later voor terug zou betalen, wat ik hen uiteraard terug zou betalen, sinds zij een hoop geld en tijd in mij zouden investeren om mij te helpen, was terugbetalen wel het minste wat ik kon doen. Het was nooit een kwestie van uitbuiting, of een contract tekenen of iets dergelijks.

Na ongeveer 9 maanden vertrok ik uit het appartement van het stel dat mij hielp, en ging ik op mezelf wonen. Inmiddels was ik voldoende bekend met Amsterdam, wist ik hoe ik naar mijn werk moest komen, en hoe ik dingen voor elkaar moest krijgen, en had ik hun hulp niet meer nodig.
Ongeveer 2 jaar geleden ontmoette ik mijn huidige vriend. Hij dacht, net zoals de meeste van mijn klanten, dat ik wellicht gedwongen werd door een pooier om dit te doen. Het duurde echter niet lang voordat hij zich realiseerde dat de feiten er compleet anders voor lagen, en dat ik zelf voor dit beroep gekozen had. Naar mate onze relatie vorderde en serieuzer werd, liet hij me zien wat mensen over prostituees zeiden, en welke verhalen er allemaal de rondte in gingen.
Langzaam aan begon ik me te realiseren, dat al die vragen die ik kreeg van mijn klanten, afkomstig waren van deze verhalen over gedwongen prostituees, die werden geslagen en verkracht om als prostituee te werken in Amsterdam. En hoe meer ik mij dat begon te realiseren, hoe meer ik begon in te zien dat er een enorm verschil is tussen deze verhalen en de realiteit om de Wallen in Amsterdam.

Hoe meer ik mij dat begon te realiseren, dat veel verhalen die de rondte doen in veel gevallen fout, verzonnen, of sterk overdreven zijn, hoe meer ik begon te denken dat iemand hier iets aan zou moeten doen. Het probleem is echter, dat er bijna niemand is die deze onzin verhalen de wereld uit helpt en de waarheid naar voren brengt, en de paar mensen die dat wel deden niet gehoord werden. En hoe meer ik zag wat mensen over ons schreven, of zeiden (zowel op TV als op de radio), hoe bozer en gefrustreerder ik werd tot soms zelfs huilend aan toe over wat deze mensen over ons zeiden. Tot ik Renate van der Zee op de TV zag praten in Schepper en Co. over prostituees, en hoeveel van ons allemaal wel niet slachtoffers zouden zijn van mensenhandel, en dat we niet voor dit beroep gekozen hadden, maar gedwongen waren dit te doen, of door een enge pooier/loverboy, of door onze financiële situatie. Op dat moment werd ik zo boos op deze vrouw, die gewoon pure leugens zat te verkondigen en de waarheid liep te verdraaien om er zelf beter van te worden (populariteit op de TV en de verkoop van haar boeken), om prostituees zoals mijzelf en veel andere meiden die ik ken, vriendinnen, collega's, zelfs meiden die ik niet zo mag, zwart zat te maken, dat ik besloot om voor mijzelf, en al die andere meiden die ik ken, op te komen.
Geen prostituee of haar familie, zelfs niet de meiden die ik niet zo mag van het werk, verdiend het om zo behandeld te worden zoals Renate van der Zee op die TV show over ons sprak.

Het gebrek aan respect dat deze vrouw voor prostituees, hun families en slachtoffers van mensenhandel toonde, door onze klanten, ons werk, onze vriendjes, partners, mannen, vrienden en zelfs vijanden te criminaliseren, zette me er toe om een eigen Twitter account aan te maken om er openlijk over te praten. Die avond probeerde ik met Renate van der Zee op Twitter te praten. Maar het enige wat ik van haar terug kreeg was een ontkenning van de waarheid, haar eigen propaganda, en dat 'Twitter geen goede plek voor een conversatie was'. Ik vond dat wel vreemd, aangezien Twitter juist een plaats voor conversatie is, maar wellicht was het niet in haar beland om hier publiekelijk over te praten, aangezien dat de waarheid over haar zou onthullen. Nog vreemder werd het toen ik de volgende dag zag dat ze alle Tweets aan mij had verwijderd, waarschijnlijk om haar imago van 'verdediger van vrouwen en slachtoffers van prostitutie' te behouden, sinds ik geen andere reden zou kunnen verzinnen waarom ze anders al haar Tweets aan mij zou hebben verwijderd om haarzelf te beschermen.
Toen ik probeerde hierop te reageren met een Tweet, zag ik dat ze me op Twitter geblokkeerd had, wat me erg verraste. Ik dacht dat deze vrouw een vrouw was die prostituees verdedigde (of zich althans zo voor wilt doen), maar hoe kun je iemand beschermen als je er niet eens mee wilt praten? Een paar weken later was ze te horen op FunX, waar ze beweerde nooit een happy hooker te zijn tegen gekomen (radio fragment hier). Tja, ik denk dat we nu allemaal wel weten waarom dat zo is, want als er wel eentje met haar wilt praten, negeert ze die simpelweg en blokkeert ze die. En om het nog erger te maken, begon ze te praten over Roemeense prostituees, en hoe extreem arm we wel niet waren, zelfs tot op het punt dat onze hele families om zouden komen van de honger, tot we een man tegen zouden komen die ons een mooie baan aan zouden bieden in een bar of een restaurant, om vervolgens achter het raam te belanden. Dit maakte me echt woedend, aangezien ik niet denk dat Renate van der Zee ooit zelfs maar de familie van zo'n meisje in het echt ontmoet heeft. Ja, Roemenië is arm, heel erg arm, zelfs een van de armste landen van Europa. Maar dat betekent niet dat mensen niets te eten hebben, of dat mensen omkomen van de honger zoals in Afrika. Ja, de mensen zijn arm, ja de huizen zijn er soms slecht aan toe, en ja veel mensen hebben geen baan, maar tot op het punt dat mensen omkomen van de honger. Net zoals in Nederland, geeft ook de Roemeense regering geld aan mensen die werkeloos zijn, mensen in Roemenië kunnen baan vinden als ze dat echt willen, ze hoeven echt niet om te komen van de honger zoals Renate van der Zee claimt.
Maar wellicht is de reden dat zij nog nooit een happy hooker is tegen gekomen niet omdat ze niet bestaan, maar simpelweg omdat ze niet niet met hen wil praten, zoals ze niet met mij wilde praten.

Sinds ik op Twitter ben, ben ik erachter gekomen dat er nog veel meer mensen zijn zoals Renate van der Zee, die leugens vertellen, feiten verdraaien en doen alsof ze de helden van de prostituees zijn, terwijl het enige wat ze doen is stigmatiseren, criminaliseren en ons leven en ons werk gevaarlijker maken. Mensen zoals vice-premier Lodewijk Asscher, die veel ramen heeft gesloten op de Wallen onder het mom van 'prostituees redden van mensenhandel', terwijl hij informatie gebruikt van een leugenachtige adviseur zoals Patricia Perquin. En werden die meiden gered van mensenhandel? Nee, want niemand weet waar die meiden naartoe zijn gegaan en waar ze nu zijn, niemand let op hun.
Of zijn voormalig juridisch adviseur op dit punt, die nu ineens de burgemeester van Amsterdam is, Eberhard van der Laan. Ik kan eindeloos lang doorgaan met de lijst van mensen die liegen en bedriegen onder het mom van mensenhandel bestrijden in de prostitutie of in het algemeen, maar feit is dat ze het alleen maar erger maken voor ons. Er zijn heel veel mensen, organisaties, politici en zelfs politie die zich voordoen alsof ze ons willen redden uit de klauwen van mensenhandelaren, maar alleen maar geïnteresseerd zijn in zichzelf en het stopzetten van prostitutie in het algemeen. En wat krijgen we hiervoor in de plaats? Kaaswinkels, modeontwerp winkels (of althans iets dat zich mode noemt), en een Red Light District Museum wat niet namens ons spreekt maar zich wel zo voordoet. Wellicht is het een geruststelling om te weten dat dit het oudste beroep ter wereld is, en dat het nog nooit iemand is gelukt om het uit te bannen, hoe hard ze het in het verleden ook hebben geprobeerd.

Ja, mensenhandel bestaat, ook in de prostitutie. Ja, er zijn meiden die gedwongen worden om in de prostitutie te werken. Alhoewel ik nog nooit een meid ben tegen gekomen die gedwongen was in al die jaren die ik inmiddels al op de Wallen werk, en ondanks het feit dat ik inmiddels de meeste meiden op de Wallen wel ken, geloof ik wel dat het mogelijk is maar dat het de uitzonderingen zijn en niet de meerderheid. Zie het als een bankoverval, ja dat gebeurd soms ook wel eens, maar dat betekent niet dat alle banken continu worden overvallen door bankrovers. En ja, mensenhandel is een probleem dat we moeten aanpakken, maar niet door hoerenlopen of prostitutie strafbaar te stellen. Je gaat bankieren immers toch ook niet strafbaar stellen, simpelweg omdat er een paar mensen zijn die bankovervallen plegen? Het helpt de bank niet, en je pakt er ook de bankrovers niet mee.
Het enige dat strafbaarstelling of criminalisering doet, is het ondergronds dwingen, daar waar er geen bescherming is, daar waar niemand je kunt helpen en waar niemand je kan horen schreeuwen. Het sluiten van de ramen helpt hier niet bij, het enige wat het doet, is dat het een veilige werkplek afpakt van een iemand, en de dame in kwestie alleen in de kou achter laat, en haar dwingt om ergens anders haar werk te gaan doen of ondergronds te gaan werken, waar er geen bescherming van de politie tegen pooiers, mensenhandelaren, loverboys en agressieve klanten zijn.
Net als tijdens de drooglegging in de jaren '30 in de VS, of met softdrugs, met het criminaliseren van prostitutie (of haar klanten) gaat het probleem niet weg, er is alleen minder zicht en controle op, wat ervoor zorgt dat het criminelen aantrekt, net zoals Al Capone tijdens de drooglegging in de jaren '30.
De enige manier waarop we zowel prostitutie als de slachtoffers van mensenhandel kunnen redden, is door prostitutie (en haar klanten) te legaliseren, en prostituees meer rechten te geven (in plaats van alleen maar meer regels), en door samen te werken met prostituees om de industrie veiliger en beter te maken, zowel voor de prostituees als de slachtoffers die er zijn. Prostituees zijn wel bereid om te praten, als men eens naar ons zouden luisteren, en niet door ons constant als criminelen of slachtoffers te behandelen.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer