Enige tijd terug maakte de minister van Justititie een bedrag van 3 millioen euro per jaar vrij voor uitstapprogramma's voor prostituees. Het idee is natuurlijk om prostituees te helpen die willen uitstappen. De vraag is natuurlijk, willen prostituees dat wel? En zo ja, wat voor hulp hebben ze dan nodig? Of is het uitstapprogramma gewoon weer een manier om prostitutie te ontmoedigen?

Laten we eens met wat feiten beginnen. Tussen 2011 en 2013 hebben in totaal 1750 prostituees deelgenomen aan zo'n programma. Dit komt neer op 583 prostituees per jaar. Dit is dus slechts een heel klein deel van alle prostituees (naar schatting 20.000) in Nederland, en het lijkt er dus niet echt op alsof er veel interesse is voor dit programma.
Waarom neemt slechts zo'n klein deel van de prostituees deel aan zo'n programma? Nou, wellicht omdat ze helemaal niet willen stoppen. Of wellicht omdat sommige wel willen stoppen, maar daarbij geen hulp nodig hebben. Of wellicht omdat veel prostituees niet denken dat dit programma veel hulp biedt.

Het huidige uitstapprogramma heeft een succesratio van 57%, wat betekent dat 57% van de prostituees die deelnemen aan dit programma daadwerkelijk ook stopt met prostitutie. Dit betekent dus dat 43% van de prostituees met het programma stops voordat ze de prostitutie uit zijn gestapt. Dit betekent ook dat slechts 332 prostituees per jaar daadwerkelijk stopt in de prostitutie door dit programma.
Je zou je kunnen afvragen waarom zo'n relatief grote groep van ruim 40% afhaakt en liever in de prostitutie blijft werken, in plaats van het programma afmaakt en een ander beroep gaat doen.

Wat ze ook niet bijhouden is hoeveel er weer terug de prostitutie in gaan, nadat ze gestopt zijn. Want ik ken persoonlijk meiden die weer de prostitutie in zijn gegaan nadat ze met zo'n programma gestopt waren, en dat gebeurd vaker dan men denkt. En de meest voorkomende reden daarvoor, is dat dit beroep simpelweg te goed betaalt om er mee te stoppen. Een voorbeeldje. Ik ken een meid die enige tijd geleden mee deed aan zo'n uitstapprogramma, en uiteindelijk in een restaurant belandde. Na ongeveer een jaar in dit restaurant te hebben gewerkt, besloot ze weer terug de prostitutie in te gaan. Haar reden? Het betaalde gewoon veel beter dan werken in een restaurant.

Meiden die dit beroep zijn gaan doen, doen dit meestal voor maar één simpele reden: geld. Er is geen ander beroep ter wereld die zo weinig vaardigheden, scholing en kennis of ervaring vereist, en tegelijkertijd zo veel geld verdiend. De meeste meiden doen dit werk gewoon voor een paar jaar met idee om daarna ermee te stoppen, naar huis toe te gaan, hun eigen bedrijf te beginnen met het geld wat ze hier hebben verdiend en een eigen huis en een auto te kopen, en een mooi leven te hebben. Dat is het doel wat de meeste meiden voor zich hebben, en ze zullen ook niet stoppen voordat ze dat doel bereikt hebben.

Wat echter in realiteit gebeurd, is dat dingen vaak niet zo lopen als je gepland hebt, en dat het langer duurt dan je verwacht had om het geld voor jouw droom bij elkaar te krijgen. Veel meiden bijvoorbeeld denken dat je altijd goed geld kunt verdienen. Maar zo werkt het simpelweg niet. Je kunt niet altijd gouden bergen verdienen, er zijn goede en slechte periode's. Dus je kunt niet altijd geld sparen. Soms moet je zelfs geld dat je hebt gespaard weer gebruiken om dingen af te kunnen betalen omdat het niet zo goed loopt.

Een ander ding is dat veel meiden verslaafd raken aan shoppen. Helemaal meiden uit landen zoals Roemenië, Bulgarije en Hongarije, die nooit het geld hadden voor dure tassen, schoenen of kleding. Nu ze ineens al dat geld hebben, is het niet uitgeven aan mooie dure spullen best een uitdaging voor ze. Het idee is dat als je toch dit beroep doet, je er op z'n minst goed uit moet zien, wat is immers anders het punt om dit beroep te doen?
En dus even veel meiden duizenden euro's uit aan schoenen, kleding, zonnebrillen, tassen en wat nog meer, simpelweg omdat ze het geld er voor hebben. Dus al snel slaat dit om in een verslaving, waardoor ze stoppen met sparen, en het meeste geld besteed wordt aan dure spullen die ze niet echt nodig hebben.

Ik ken veel meiden die er bij lopen in de laatste mode van Louis Vuitton en Burberry en alle andere dure merken die je maar kunt bedenken. Ze spenderen maandelijks duizenden euro's om er goed uit te zien, maar ze werken hier soms al decennia. Ik weet bijna wel zeker dat toen ze hier kwamen om dit beroep te doen, dat ze niet het idee hadden om dit beroep 10 jaar of langer te gaan doen, maar op tenminste wel er bij te kunnen lopen volgens de nieuwste mode. Toch is dat er wat er met hen gebeurd. Het geld corrumpeert hen, stelt hun doelen uit, net zoals dat bijna met mij ooit gebeurde.

En dit is één van de hoofdredenen waarom zo'n uitstapprogramma niet werkt. Want het uitstapprogramma biedt hen namelijk niet wat ze zoeken: veel geld. Het is de reden dat velen voortijdig stoppen met zo'n programma. En het is de reden dat velen die wel de prostitutie hebben verlaten, later weer terug keren, simpelweg omdat ze met dit werk veel meer geld kunnen verdienen, en daarmee hun dure levensstijl kan betalen. Dus tenzij een uitstapprogramma je een baan kunt bieden met een salaris in de buurt van wat we verdienen in de prostitutie, zal het nooit een succes worden.

De beste manier om prostituees de prostitutie te laten verlaten, is door hen hun doel helpen te bereiken. Dus niet om ze uit dit beroep te laten stappen, maar door ze te helpen het geld bijeen te laten sparen dat ze willen. Een ander beroep helpt wellicht een paar meiden, maar de meeste niet. Aangezien ze uiteindelijke, tenzij ze er hun doel mee hebben bereikt, altijd terug zullen gaan naar dit werk.

Origineel gepost op Behind the Red Light District
Auteur: Felicia Anna
Vertaling: Mark van der Beer